Prince of Persia: The Forgotten Sands (2010)

Op zich is dit best een leuke game. Het lijkt soms vrij veel op de The Sands of Time, wat ik nog steeds één van de beste actie/platform games allertijden vind. De game bestuurt heerlijk soepel en er zitten best een paar leuke nieuwe dingetjes in zoals dat bevriezen van water wat af en toe best uitdagende platformstukken oplevert. De combat daarentegen voelt vrij saai en simplistisch, al is het wel vet dat de gevechten nu veel grootschaliger zijn met tientallen vijanden tegelijk. Alleen de eindbazen zijn echt te belachelijk simpel. Sowieso is de game behoorlijk makkelijk en vlieg je er razendsnel doorheen. Volgens mij deed ik er net 7 uur over. Ook het verhaal stelt bar weinig voor. Maarja, het is voor Prince of Persia fans zoals ik wel een lekker tussendoortje, en in ieder geval veel leuker dan die saaie cartoony Prince of Persia game uit 2008.

3,5*

5 jaar na Two Thrones maakt de tijdreizende prins een terugkeer. Hoewel het verhaal geen reden heeft te bestaan, geziene Two Thrones een bevredigende afsluiter voor de trilogie was, weet Forgotten Sands zich goed te redden door veel nieuwe gameplay elementen toe te voegen. In Forgotten Sands heb je allerlei nieuwe platform elementen zoals een knop waarmee te tijdelijk water in ijs kunt veranderen, een knop waarmee je de omgeving kan veranderen zodat je erdoorheen kunt klimmen mits je de knop goed timed, en een knop waarmee je de Prince op een vijand kunt afschieten die ver van hem vandaan zit etc. Dit is niet enkel vernieuwend maar al deze moves moet je op hoge snelheid achter elkaar kunnen doen, wat veel reflexen en inschattingsvermogen van je vraagt. Een lang stuk vlekkeloos doorlopen kan heel bevredigend zijn. Daarnaast weet Forgotten Sands een paar vermakelijke puzzels toe te voegen waarbij ik daadwerkelijk moest stilstaan en nadenken over de oplossing, in plaats van in mijn eerste poging de puzzel goed doen.
Grafisch is dit de meest gedetailleerde game uit de serie en de game is een genot om naar te kijken. Er waren bepaalde levels waar ik stil bleef staan om de omgevingen te bewonderen, en ook de menselijke personages ogen & bewegen realistischer dan voorheen. Destijds vond ik de opening van de game één van de best uitziende CGI cutscenes die ik ooit in een game had gezien, en tot vandaag de dag ziet het er nog steeds indrukwekkend uit. Er waren meerdere shots in de opening waarbij ik het idee dat naar life action te kijken in plaats van CGI. Wel moet ik zeggen dat de omgevingen heel soortgelijk voelen als Sands of Time. In dat opzicht had ik gewild dat de game zich in een nieuwe setting had afgespeeld.
Verder is de muzikale Theme van Forgotten Sands mijn persoonlijke favorieten track van de Prince of Persia soundtracks, die perfect de algehele sfeer pakt in één nummer. Gemiddeld vind ik de complete soundtrack van de andere delen beter, geziene ik vond dat ze meer sfeer hadden en voor meer variatie zorgde, maar de muziek (en voornamelijk de main theme) zit verder prima in elkaar.

Het meest opmerkelijke verschil in de gameplay van Forgotten Sands is het vechtsysteem: het vechtsysteem is compleet anders dan de voorgangers. Ditmaal bestaat de game uit het vechten van grote hordes aan vijanden, waarbij je rekening moet houden met wanneer de grote hoeveelheden aan vijanden gaan aanvallen en welke reactie je daar het beste op kunt doen. Ditmaal heb je geen blokkeer aanval dus moet je vechten door vijanden tegen elkaar aan te gooien, speciale aanvallen doen en proberen zoveel mogelijk vijanden ermee te raken enzovoort. Het is een verfrissend vechtsysteem geziene het iets nieuws is, maar in vergelijking met zijn voorgangers is het minder. Mijn grootste hinder is dat dit vechtsysteem niet veel variatie vraagt. Meestal is de aanvalsknop blijven spammen de beste optie, of je upgrade een speciale aanval en blijft die vaak gebruiken. Op gegeven moment word de Prince zo dusdanig sterk dat het niet uitmaakte hoeveel monsters op je af werden gegooid, ik kon ze makkelijk verslaan zonder angst een gevecht te verliezen. Het vechtsysteem was onderhoudend genoeg vanwege de verschillende vijanden en alle verschillende speciale aanvallen, maar tegen de tijd dat ik rond het laatste uur was had ik er genoeg van.

Qua gameplay & algehele presentatie vind ik dat Forgotten Sands in de buurt komt van de voorgangers, maar voor mij waren er echter 2 minpunten die sterk genoeg waren om het mijn minst favorieten uit de reeks te noemen. Allereerst: het verhaal is slecht. Ik was verbaasd dat een gamereeks, waarbij het narratief in ieder deel op z’n minst een paar sterke dingen bood, er zo hard op achteruit is gegaan. De game gaat over dat de Prince zijn broer bezoekt maar de game geeft weinig tot geen tijd om de twee een band te laten vormen, waardoor ik geheel niets voor de broer voelde voor de rest van het verhaal. Bijna de gehele game bestaat uit expositie, personages die uitleggen wat je moet doen: ga naar die plek en doe dit, als je dit doet dan gebeurd dat, vroeger gebeurde er dit en daarom is er nu dat. Omdat je de personages nooit leert kennen word het moeilijk interesse te tonen in al die achtergrondinformatie, tot ik op gegeven moment zelfs hersendood werd na het aanhoren van lange monologen die niet eens belangrijk voelde. Ook de vijand is een aardig cliché monster zonder diepgang. De Dahaka uit Warrior Within had ook geen diepgang, maar de wijze hoe dat personage was opgebouwd in het verhaal zorgde ervoor dat je hem ging vrezen, wat het bevredigend maakte mits je een confrontatie had. De vijand uit deze game is een standaard duivel-achtig monster wat je meerdere malen bevecht zonder echt een angst voor hem te ontwikkelen.
Forgotten Sands zijn andere probleem is dat de game te makkelijk is. Er is ditmaal geen hard mode wat een gemis is, want op normal mode zijn de gevechten niet uitdagend, de vallen zijn makkelijker om te ontwijken, er zijn minder bodemloze afgronden waardoor je niet de harde straffen als voorheen krijgt en er zitten overal vazen met health & magie erin waardoor het zelden voorkomt dat je in health of magie nood zit. Ik had graag gewild dat de game een expert mode had waarbij al deze punten moeilijker waren gedaan, voor de liefhebbers van de voorgaande games. Wel ben ik blij dat Forgotten Sands allerlei kleine punten heeft verbeterd zoals ondertiteling toegevoegd, de mogelijkheid cutscenes over te slaan of het feit dat er nu een autosave is ipv een save point waardoor je sneller door de game kan lopen.

Een leuke terugkeer naar het Sands of Time universum. Goeie gameplay die vernieuwing brengt en een mooi uitziende wereld. Verhaal voelde ik echter niets voor en de game had hogere moeilijkheidsgraad nodig.

4*