Call of Duty (2003)

Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit spel zo vermakelijk vind, maar op de een of andere manier moet ik het soms gewoon spelen als ik hier behoefte aan heb. Waarschijnlijk ligt het aan je wapenarsenaal. Ik vind vooral de sniper rifles geweldig. Scoped Kar98k, Scoped Mosin Nagant en de Springfield. Het enige nadeel is dat de Duitsers je onmiddellijk zien zodra jij ze net kunt zien. Je kunt dus geen stealth hanteren.

4.0

Dit vind ik gewoon een formidabel spel. In tegenstelling tot de latere Call of Duty-spellen, heeft dit spel geen belachelijk hoge systeemeisen. Dit spel werkt op alle computers in huis.

Vooral het stukje waarin je in het Rode Leger vecht vind ik leuk. Dan wordt je gewaarschuwd: "No retreat! Every traitor who retreats, will be shot", en iedereen die toch terugtrekt wordt ook daadwerkelijk doodgeschoten. Als je zelf terugtrekt wordt je ook doodgeschoten. Alleen de allereerste missie waarin je in het Rode Leger vecht vind ik wel erg. Dan rent iedereen een berg op, en bijna iedereen die die berg op rent, wordt doodgeschoten OF geraakt door een vliegtuigbom... Maar 50% van alle mannen werden bewapend. De rest kreeg 5 patronen. De rest van de missies waarin je in het Rode Leger vecht, vind ik wel leuk.

Het eerste deel van de wereldberoemde Call Of Duty franchise heb ik vroeger door niet gekende redenen nooit op de computer kunnen spelen. Ik wou het nochtans dolgraag omdat ik urenlang speelplezier heb beleefd met Medal Of Honor :Allied Assault en omdat deze game altijd zat te lonken naar mij op die ene pagina van PC gameplay waar enkel de topgames mochten staan.

Nu, zoveel jaren later na het spelen van de Modern Warfare franchise wou ik eens terug gaan in de tijd toen WW II games zo populair waren. Heb meteen de trilogie aangeschaft en uiteraard ben ik met dit deel begonnen. DE klassieke Call Of Duty game, de eerste van de vele delen die nog gingen komen. Ik heb mij na het spelen van dit spel de 10th Anniversary edition van Medal Of Honor aangeschaft omdat ik koste wat het kost nog eens MOH : Allied Assault wou spelen (het begon te kriebelen).

Wat dit spel zo goed maakt is de vlotheid. Je wilt met je manschappen een objective uitvoeren, gaat verder, soms even bukken om wat Duitsers neer te knallen , dan recht komen en voortgaan. Nooit heb je het gevoel dat je moet blijven knallen om een vrij gebied te hebben. Dit maakt het spel enorm soepel en verslavend. De doelen die je moet bereiken zijn lekker variërend maar ook het feit dat Call Of Duty niet enkel op Amerikaans grondgebied blijft is een groot pluspunt. Niet alleen krijg je een handvol missies voorgeschoteld waarin jij een soldaat beoefent ter ere van de Stars 'nd Stripes, er zijn ook Britse en Russische missies. Dit geeft een heel andere visie weer. In de Amerikaanse missies ben je aan het schieten in kleine dorpjes rond de St-mère église en in het Rode Leger ben je vooral in het koude Stalingrad bezig. Variatie in de omgeving is altijd leuk, maar het zorgt ook voor variatie in de wapens. Ik ben bijvoorbeeld enorme fan van de M1 garand maar in de Britse en Russissche missies zal dit wapen niet ter beschikking staan en zul je het dan moeten doen met de Stengun. Maar je kan ook wapens van de Duitsers pakken zoals de VK-98 (je weet wel, dat wapen waarmee je één schot afvoert en dan het wapen moet trekken) waar ik niet zo'n enorme fan van ben. Toch niet in dit spel...

Buiten de missies met je medesoldaten ook solomissies en deze zijn ook niet te verwaarlozen. Zo is er een prachtige missie waar je in je eentje een dam moet vrijmaken van de Duitsers. Een andere missie die ik prachtig vond is de eerste Russische missie waar je Stalingrad terug moet overnemen. Het deed me een beetje terugdenken aan Allied Assault in Omaha Beach. Die boten, het afwachten, de indeling van de soldaten in 'soldaten met munitie' en 'soldaten met een wapen' , het afschieten van soldaten die zich terugtrekken en het stilaan verder infiltreren terwijl er kogels om je heen vloeien... Dat is een ervaring dat ik mis in de moderne oorlogs shooters van tegenwoordig.

Wat ik ook zo'n positief punt vind zijn de healthpacks. Ik hou van health packs ! Ze maken de game zo spannender dan gewoon eventjes coveren om jezelf weer te healen. Ik heb gezien dat de health packs in het volgende deel verdwenen zijn. Vind ik deels wel jammer want dat houdt de spanning er extra in. Gewoon het gevoel van overleven en voorzichtigheid dat je hebt als je door de bossen van Bastogne wandelt en er opeens een bom in jouw buurt beland waardoor je health van groen naar geel gaat is formidabel.

Op grafisch gebied ziet alles er nog goed uit en ook het geluid is goed. De wapens klinken goed, de Duitsers spreken daadwerkelijk Duits en je hebt echt het gevoel dat je ook in de oorlog zit. En dat is toch het belangrijkste.

Call Of Duty is een ware klassieker en scoort op alle punten goed. Daarom beloon ik deze game met 5 sterren en zal het hoogstwaarschijnlijk een plaatsje krijgen in mijn top 10 (samen met het vierde deel). Het is gewoon eventjes afwachten wat het vervolg en Allied Assault ons brengt.

5 *

Eindelijk dan maar eens de eerste Call of Duty gespeeld; het spel met welke de veel te grote serie begonnen is. Zelf ben ik alleen bekend met Advanced en Infinite Warfare, beiden welke spelen als typische actiefilms met vrij recht-door-zee schietgedeeltes en een futuristisch thema - prima genietbaar voor wat ze zijn. Toch krijg ik dikwijls te horen dat de kwaliteit ver te zoeken is in moderne uitgaven in de serie, en dat ik voor de echte CoD ervaring toch echt de allereerste, nummer 2 of Modern Warfare moet spelen. Deze eerste Call of Duty is natuurlijk een stukje FPS-gamegeschiedenis, hoewel verre van mijn favoriete hoofdstuk, omdat deze game ook de dood betekende voor de oldschool FPS, welke mij zeer aan het hart ligt. De vraag die ik had toen ik hieraan begon was of dit van hetzelfde laken een pak was als Advanced Warfare maar dan met mindere graphics en een andere setting, of was dit inderdaad een heel pak beter, zoals de fanboys beweren?

Korte versie: de fanboys hebben gelijk - dit is een heel pak beter. Lange versie: zelden heb ik me zo geëngageerd gevoeld in een Tweede Wereldoorlog game. Hier zijn nog geen acteurs ingehuurd om karakters te spelen waar je niets om geeft en ook liet de Quake 3 engine nog niet de imposante Michael Bay-praktijken toe die in moderne varianten op CoD wel te vinden zijn, maar het begin is er. Je speelt vanuit de Amerikanen, vanuit de Britten, en zelfs, wat mij zeer beviel, vanuit de Russen, om gezamenlijk de Duitsers terug te dringen. Juist omdat het verhaal niet zo cringy was, maar gewoon geschiedenis met wat creatieve missies ertussen, boeide het meteen vanaf het begin. Het geweldige geluid van de historische wapens, de muziek, de prachtige omgevingen, en de (relatief) realistische oorlogsomstandigheden. Call of Duty is niet altijd makkelijk, en de aanwezigheid van healthpacks i.p.v. hergenerende health maakt het zoveel spannender. Het spel is, zoals heel de serie, wel ontzettend lineair al, wat me af en toe wel deed zuchten, maar omdat de gameplay zo boeiend was, bleef oprechte irritatie uit. Een aantal favoriete momenten uit de campagne waren dat moment dat je met de Britten een brug moest verdedigen tegen onmogelijke meerderheden, maar ook het begin van de Russische campagne, waar je Stalingrad moet bestormen, is enorm aangrijpend, gezien de wantoestanden in het leger. Vanaf het begin voelde ik me geëngageerd door de campagne, gecharmeerd door de Quake 3 engine , en bleef ik geboeid door de gameplay.

Tot mijn verbazing vond ik nog een redelijk volle multiplayer server voor dit spel gisteren, waardoor ik ook nog snel even dat kon spelen, wat leuk was, maar mede door mijn internetverbinding bleef ik daar niet heel lang (ik werd ook best hard ingemaakt ) En dan vraag je je toch af hoe ze van deze game bij de blockbusters van tegenwoordig zijn uitgekomen. Dan zou ik waarschijnlijk de hele serie door moeten spelen om de evolutie te zien, maar gezien de altijd hoge prijzen van CoD games en de geringe aantal uren single player die ik eruit kan halen denk ik dat ik daar zeker geen prioriteit van ga maken. Gelukkig heb ik nog United Offensive en CoD 2 voor me liggen, zodat ik in ieder geval de gouden start van deze franchise kan doorspelen... maar alles op zijn tijd.

Helaas spreken de Russen geen Russisch

Deze game het meest gespeeld van alle. Wat ik echt top vond/vind is het level waarbij je 4 stuks geschut moet uitschakelen; deze is volgens mijn bescheiden mening deels afgeleid van een scène uit episode 2 van de tv-serie Band of Brothers (2001).

Voor het overige zijn eigenlijk alle levels van topkwaliteit!

Gespeeld op de PC.