Eigenlijk ben ik het met de kritiek van
CarealotCarrot eens. Dus om mijn 4 sterren te verantwoorden zal ik dan toch maar even een kleine mening tikken.
Nier de norse klusjesman.
Nier heeft echt alle irritante aspecten van RPG's tot een kunst verheven; hij bestaat voor het grootste gedeelte uit oninteressante fetchquests en eindeloos generieke respawnende monsters, heeft het een hack n slash systeem zonder lock-on en zonder combo's, ligt het randomized drop-percentage zeer laag en krijgt de story pas diepgang na act 2 (en eigenlijk pas echt na uitspelen bij je 2de playthrough). Ook heeft de game, door die 2 act verdeling, een erg vreemde opbouw, waardoor je elk gebied minimaal twee keer moet clearen. Maar toch heb ik 'm met veel plezier doorgegamed.
De dingen die Nier wel goed doet zijn de sfeer, vooral door de prachtige ost, en de chars, vooral door de eigenzinnige voiceacting, met als uitschieter Grimoire Weiss. De wereld is vrij statisch en redelijk leeg, maar best mooi en leuk ontworpen. Maar eigenlijk blinkt Nier nergens écht in uit en heeft het zelfs een paar bijna unforgiveable flaws.
Als je erdoorheen rusht duurt de game misschien 20 uur en dan heb je dus alles wat er te doen is al twee keer gedaan. Maar om hem 'echt' te ervaren moet je 'm vier keer uitspelen. Als je dan ook nog eens alle quests en upgrades wilt completen/verdienen, moet je elke van de vijf dungeons minstens tien keer doen, dat betekent dus dat je elke dungeon zo'n twintig keer zult doorlopen. Voelt vaak meer als mmo grind. Ook de mini-games zoals vissen en tuintje onderhouden bestaan uit veel herhaling.
Waarom dan toch die dikke voldoende? Het vechten is, hoewel behoorlijk buttonbashig, erg leuk, mede door de erg originele magics, die meer shooter-achtig aanvoelen. En gelukkig bestuurt alles lekker soepel en vrij snel. Het uiteindelijk vette verhaal en de emotionele chars verlichten, samen met de mooie muziek, ook de sleur enorm. En de afwisseling tussen views (soms top-down, dan weer side-scrolling) zorgt voor de nodige variatie. Het reizen tussen verschillende locaties is gelukkig ook geen chore, omdat je op een boar behoorlijk snel door de field areas kan rushen (fast travel wordt unlocked in act 2). En dan zijn er nog de boss fights die gewoon erg vet zijn.
De eerste paar uur van mijn tocht zat ik aan een krappe 3*, maar gaandeweg ging ik er steeds meer van genieten en is 'ie uiteindelijk (na het 4de einde) uitgegroeid tot een zeer solide 4*. Toch voornamelijk door het erg mooie verhaal, wat, net zoals de gameplay, erg langzaam opbouwt. Ook de karakters krijgen steeds meer laagjes en transformeren van stereotypen tot unieke tragische personages, van je companions tot aan kleine side-chars. Die opbouw in de hele game zorgt voor een wereld waar je langzaam in gaat wonen, waardoor zelfs alle mundane tasks het gevoel opwekken er gewoon bij te horen en een functie krijgen.
Zo is een middelmatige herhalingsoefening getransformeerd tot een zeer memorabele game-ervaring, die ik met plezier 4x heb uitgegamed en waar ik vaker aan terug denk dan veel hoger scorende games.
Ben dan ook erg benieuwd wat Nier 2 gaat brengen.