Grand Theft Auto IV (2008)

Omdat dat niet zoveel zegt. Als je kijkt zie je dat er 3 mensen zijn die hem spelen.

Als alleen ik nu mijn rotatielijst invul, staat 'ie al niet meer op 1.

Nou dat was weer lachen. Berichten verwijderd.

Wow, tot nu toe een super gaaf spel, met behoorlijk gave toevoegingen. Net de bank robbery missie gedaan en dat is een van de vetste missies.

Vond GTA IV maar een saai deel in de reeks. Ik kreeg bij vrijwel alles het gevoel van 'been there done that'. De gameplay zit toch wel uitstekend in elkaar (zoals we gewend zijn van Rockstar) en er wordt geprobeerd om de characters interessant te maken, wat deels lukt. Maar desondanks toch een ruime voldoende, want technisch gezien is dit een meer dan gemiddelde game.

Toch 1 van de eerste games die ik VEEL gespeeld heb!

Berichten verplaatst naar Grand Theft Auto V (2013)

Wat mij betreft één van de beste delen in de reeks juist. Niet louter domme, over-the-top onzin zoals in deel vijf, maar een goed uitgewerkt verhaal en personages die wél sterk zijn. Je gaat met Niko en co meeleven, itt die oeverloos saaie, stereotiepe figuren in GTA 5.

Wel typisch dat, ondanks het hoge gemiddelde hier, dit deel altijd een klein beetje in een negatief daglicht stond (vooral in de community, niet door de critics). Veel van dat soort 12-jarige gamertjes willen immers alleen maar bloed, geweld en explosies zien! Gelukkig is daar hier veel minder sprake van, en bevat GTA IV één van de meest meeslepende verhalen tot dusver in de GTA reeks. De humor doet ook wat minder sullig aan en is bij vlagen er leuk, mede dankzij een aantal hilarische personages (Brucie).

Ja, ik bedoel maar... Want fans van GTA verwachten juist alleen maar over de top, ik ook namelijk, daarom vond ik dit deel enorm saai en inspiratieloos. Volg die auto, schiet die dood, volg die auto, schiet die dood... The Ballad of Gay Tony was een verademing!

Wat mij vooral tegen zat in dit deel was dat er veel minder te doen was t.o.v. San Andreas. Het leek erop alsof ze de verbeteringen in Vice City en San Andreas compleet waren vergeten. Net zoals bij GTA III was ik zo'n beetje klaar met de game zodra het plot voorbij was, en dat was bij Vice City, San Andreas en GTA V doordat er nog zoveel te doen was heel anders.

Wat een super game. Goed verhaal. Leuke missies, vooral die van de bankoverval en de achtervolging in de metro. Je krijgt echt een band met Niko en zijn sullige neef. GTA blijft toch absolute top.

San Andreas kan ik nog inkomen (vind ik immers de beste GTA) maar wat er in Vice City meer te doen valt dan hier? Gaat mijn petje te boven. Daarnaast steekt dit deel qua verhaal gewoon met kop en schouders boven de andere delen uit.

- Niet enkel vliegen met helikopter maar ook met vliegtuig
- Spectaculairdere missies die niet enkel bestaan uit van A naar B rijden en daar wat schieten en cover nemen
- Heerlijke jaren 80 muziek met de beste radiostations ooit (al is dat smaak natuurlijk )
- Kleurrijkere personages
- Veel betere sfeer dan het grijze NY

Meer is er inderdaad niet te doen, maar kwaliteit overstijgt natuurlijk kwantiteit

Alleen met de eerste ben ik het eens (is ook een feit). Personages vond ik hier juist véél interessanter, maar ik heb dan ook niks met die irritante Italiaans-Amerikaanse posertjes uit Vice City, noch met die hele Scarface-achtige vibe die er hangt .

Ow sorry ik had mn bericht eigenlijk verwijderd, want ik zag dat het een reactie was op een bericht hier.

De moderne GTA's moeten het nooit helemaal van hun gameplay hebben. Daar zit nooit veel variatie of echte uitdaging in. Ze zijn als virtuele kijkdozen, open spelwerelden vol details, humor en easter eggs waarin je uren door kunt brengen. Voor mij is dit vierde deel ook de beste van allemaal. Voor sommigen is Liberty City te bruin en te grauw maar ik vind het juist fantastisch om als een toerist door Rockstars versie van New York te slenteren. De bekende gebouwen en locaties, de architectuur en variatie van de verschillende buurten, allemaal ongelofelijk gerealiseerd.

Voor het eerst in de serie kreeg ik hier echt een beetje het gevoel dat ik in een levende stad was.
Waar San Andreas vol dubbelgangers zit kon ik hier de eerste uren zweren dat elke NPC die ik tegenkwam een unieke was. Zoveel details die goed zijn aangepakt. De bedelende zwervers en de vele taxi's op Star Junction, mensen die bellen op straat of afval op de grond gooien, geldautomaten die ook echt gebruikt worden, een auto die met pech langs de kant van de weg staat, die typische dampende roosters en putdeksels. Ik heb mooie herinneringen aan momenten als mijn eerste wandeling door Broker (nog steeds mijn favoriete buurt) of de eerste keer de brug over.

De soundtrack is niet van het niveau van San Andreas en Vice City maar in deze spellen is het ook een beetje makkelijk scoren soms met al die hits die iedereen meteen herkent. In GTA IV is de muziek ook nog altijd behoorlijk goed. Leuk om bijvoorbeeld de Black Keys voorbij te horen komen, maar het leukst vind ik misschien nog wel de heerlijk foute oostblokmuziek van Vladivostok FM. Zo slecht dat het weer leuk wordt.

Toen GTA IV net uitkwam was er veel kritiek op het autorijden dat te ingewikkeld zou zijn. Ik vind het juist prima. Het enige verschil is dat je bochten niet meer echt vol gas kunt nemen. Het openbaar vervoer is ook weer tof en taxi's zijn een grote uitkomst. In de kritiek op de mobiele telefoon kan ik me dan al een stuk meer vinden. Verplicht al die sociale contacten onderhouden voelt alleen maar als een vervelend klusje. Niet in het minst omdat je dan steeds die wat vervelende mini-games moet doen. Alleen darten en poolen vind ik nog wel te pruimen. En darten is dan nog veel te makkelijk dus ook al niet snel leuk meer.

Het coversysteem maakt vuurgevechten mooier om naar te kijken, maar ook weer veel te eenvoudig. Al wordt het je soms door fouten in het systeem wel onnodig lastig gemaakt. In bijvoorbeeld nauwe ruimtes met veel kamertjes kun je wel in de problemen komen. Dan gaat Niko weer naar de verkeerde plek of beperkt de camerahoek je overzicht. Het Wanted Level-systeem ziet er beter uit maar is ook weer wat te makkelijk eigenlijk. De missie met de bankoverval heeft de reputatie lastig te zijn, maar ook hier had ik geen enkele moeite mee. En als je met Kiki date is het al helemaal een eitje.

Voor velen is deze GTA wat te serieus en grimmig, maar ook dat kan ik juist wel weer waarderen. De hoofdpersoon en het verhaal vind ik ook veruit het sterkste van de hele serie. Uitgezonderd deel vijf misschien, die ik maar een enkele keer kort heb gespeeld. Ik hou wel van Niko's zwijgzame karakter en zijn wat droge humor op zijn tijd. En op welk einde je ook uitkomt, het is sowieso erg krachtig en pijnlijk.

En dan zijn er nog wat dingen die ik niet genoemd heb, zoals tv, internet en de optredens die de tijd die je in het spel door kunt brengen nog wat rekken. Of de absolute horror die mijn installatie van het spel was. Naast het feit dat je het op de PC sowieso met een slecht geoptimaliseerde port moet doen en enige ergernis over de manier waarop je door de menu's navigeert had ik ook direct al gezeik met compatibiliteit met Windows. En niet alleen wordt je Rockstar Social Club opgedrongen, daar komt ook nog Games for Windows Live-troep bij én een Xbox Live-account. Echt schandalig.

Tenslotte nog multiplayer, waar het spel eigenlijk op zijn meest amusant is in al zijn doelloosheid. Multiplayer is in free mode een grote open speeltuin om te kloten met vrienden. Vooral met de helikopter veel lol gehad. Achter een jump hangen zodat anderen met auto of motor vol in de wieken springen. De politie massaal achter je aan krijgen op het vliegveld. Of de RPG's die eigenlijk nooit weten te vervelen. Wel een serieus minpunt is dat de wereld ineens een stuk leger voelt. Er zijn minder voetgangers en auto's, je kunt geen winkels in en ook niet meer een trein pakken. Eigenlijk is het heel ironisch dat zo in multiplayer het sterkste punt van singleplayer wat wordt afgezwakt, terwijl je in singleplayer juist die echte gameplay mist.

Prima review, Thomas83.

Heb al die kritieken op de sfeer van de game ook nooit gesnapt. De stad leefde als nooit tevoren. Het enige wat ik echt enorm jammer vond was dat je alleen in de stad kon rijden. In SA en V zijn de delen op het platteland en in de bergen just de leukste dingen om te bezoeken.

En Nico en Roman mocht ik ook wel. Was weer eens wat anders dan Tommy Vercetti en CJ in de vorige games.

Danku. Denk dat mensen vooral de zonnige setting van de twee voorgangers en inderdaad ook de variatie in de spelwereld missen. En het is hier allemaal net iets minder toegankelijk en luchtig natuurlijk.

Zelf vond ik het platteland juist veruit het minst interessant aan San Andreas. Al kon je daar wel wat lekkerder door rijden zonder enig doel, met een muziekje op. Dat is wel een van de grootste charmes van het spel.

Niko vind ik veel leuker dan met name Tommy Vercetti, die weliswaar een goede stemacteur had maar een vrij oninteressant personage is. Gewoon iemand die zo rijk en machtig mogelijk wil worden. CJ heeft dan in elk geval nog wat achtergrondverhaal.

Nu ik er op terug kijk moet ik zeggen dat GTA IV me toch meer heeft geboeid als V, het verhaal is een stuk ingrijpender, maar ook de setting vind ik meer sfeer hebben, ik denk vooral omdat LA in mijn ogen saai afsteekt tegen New York. Ook leuk dat hier de auto's een stuk makkelijker in de fik gaan
Mijn enige kritiekpuntje zijn die zeurende vrienden, die steeds weer met je uit eten willen.

GTA V is verder ook een prachtige game die de speler daarentegen wel wat meer vrijheid biedt.

GTA IV was toch wel de game om oorlog te voeren, Dan praat ik over het online gebeuren. Vroeger zonder hackers lekker met zn alle race over de airport en elkaar achterna zitten, Als je iemand vermoorde, Moest en zal diegene je terug pakken al duurde het tot midden nacht, Dat was het leuke altijd wel aan GTA IV. Het kon gezzelig wezen. Of het was opeens oorlog. En de bekende helicopter gevechten waren ook erg strak, Mensen op de grond slopen en zorgen dat ze niet meer weg konden komen. Maar toen kwamen de Cheaters, Het spel werd totaal verziekt, Ik snap niet dat rockstar daar nooit wat aan gedaan heeft. Als je nu iemand kilt die daar niet van gediend is, Dan word meteen je playstation vast geslagen. En dat is ook zo met TBOGT was net zo tof als IV maar alle bij overspoelt met Modders, Wat het eigenlijk niet meer speelbaar maakt.

Het had zeker zijn charme maar ik kreeg maar weinig affiniteit en voeling met de personages, en in het bijzonder met Niko, een antipathieke persoonlijkheid. Het voelde als GTA 3 revisited, en die keuze verdient daardoor een lagere score. Vergelijk het met een vervolg op een blockbuster. Weinig nieuwe ideeën, weinig 'magic'. Sorry, Rockstar. Heb destijds wel genoten van het spel en het héél veel gespeeld.

Voor het eerst sinds acht jaar weer gespeeld en met moeite de eindstreep gehaald. Ik wou wel weer eens weten wie Niko Bellic en consorten waren. Scheelt dat veel missies me niet meer bekend voorkwamen, evenals de evenementen. Pedestrians zijn goed uitgewerkt en hebben meer verweer tegen Bellic, zeker in vergelijking met San Andreas. Cops zijn strenger en moeilijker af te schudden en blindelings straat oversteken kan gevaarlijk zijn. Besturing van voertuigen gaat door die veranderde controls wat logger in mijn handen (bij V kon je die resetten in San Andreas-besturing). In het begin zag ik op sommige plekken geen hand voor de ogen en heb helderheid en contrast (te) hoog afgesteld. Die gameplay is verouderd in die zin dat als je afgaat je complete missies overnieuw moet doen. Die try again?-service scheelt weliswaar reizen naar de missie en soms hoef je een afstand van een missie niet opnieuw afleggen, maar op het sequel Lost and the Damned is dit al beter uitgewerkt met niet altijd alles overnieuw. Oh ja, ik ga nogal eens af; altijd lekker aankloojen met die GTA's. IV heeft m.i. een overdaad aan achtervolgingen, V vind ik wat creatiever in de missies. IV heeft voor snel reisgemak taxi's en begint met de meerkeuze mogelijkheden-missies voor de verhaallijn. Heb ervoor gezorgd zulke missies twee keer te spelen. Heb dat daten op een laag pitje gehouden, maar wel een paar keer een beroep gedaan op KiKi. Spel is wel reden geweest een PS3-console te kopen, maar ik was er vroeger beter in. Speel nu Lost and the Damned en vind het gaandeweg een verademing worden na het laatste IV-gedeelte. Wel realistisch dat je eigen mensen door je vuur geraakt kunnen worden en Catch the Wave, missie met Phil Bell, was één van de moeilijksten.

Ik heb deze game meerdere malen opgepakt en weer neergelegd. In 2009 misschien tot wel 80% van het verhaal gekomen. Paar jaar later weer opnieuw geprobeert en weer afgehaakt. Geen idee wat het precies was, ik denk dat ik teveel gameplay zoals GTA: San Andreas had verwacht. Het was niet over de top.

Maar dan nu, eindelijk na 11 jaar kan ik zeggen dat ik GTA IV uitgespeeld heb. Wat een verhaal, wat een ontknoping. Ben stiekem best verdrietig om Roman.. Hele game speel je min of meer om hem uit de shit te krijgen en zelf je wraak te nemen op Drako. Allebei is gelukt maar dan wordt de beste man alsnog op zijn huwelijk vermoord. Het had ook Kate kunnen zijn las ik, maarja.. keuze is al gemaakt.

Deze moet je absoluut gespeeld hebben!

GTA IV is best wel onderschat. Iedereen noemt altijd VC, SA of V, maar ook deze game vond ik destijds grensverleggend. Nooit een stad zo ongelofelijk goed en levendig in beeld gezien. Maar mensen anno nu klagen liever over dat je moest bowlen enzo.
De game was veel realistischer en grauwer dan voorgaande delen. Dat was misschien een klein verbeterpuntje. Bij V hebben ze de boel alweer veel meer over de top gemaakt en sowieso kleurrijker en grappiger. Alhoewel je bij IV ook genoeg toffe karakters had en sowieso voldoende humor in de stad op billboards of op de radio.

De stad leeft echt! Eerder vond ik het besturen van de auto een ramp maar nu kon ik de realisme ervan juist wel waarderen. Alles aan realisme kan ik wel waarderen aan IV. Er zijn absoluut prachtige characters die langskomen, Vlad was zo over de top en doorgesnoven dat hij mensen op straat aan de kant duwde tijdens een cutscene met Niko. Het was voor mij en velen een moeilijk stap van San Andreas naar IV, we hadden liever weer jetpacks en meerdere steden gehad. Maar als je San Andreas los laat en IV gewoon speelt voor wat het is, waardeert voor wat het is, dan doet de game alles echt fantastisch.

Dit spel is mij veel minder bevallen dan de andere GTA games. De grauwe kleuren en de saaie stad (Liberty City) in vergelijking met de kleurrijke wereld van Vice City, de aangename muziek en de grote variatie die je hebt in San Andreas (en later natuurlijk in het superieure spel GTA V). De protagonist Nico Bellic is onsympathiek en weinig charismatisch. Maar het ergste van al is de besturing van voertuigen, het lijkt wel alsof je in een zeepkist over het ijs aan het glijden bent. Dit spel voelt aan als een nieuw bezoek aan GTA III, maar dan grauwer en eerlijk gezegd ook veel saaier.