menu

Ni No Kuni: Wrath of the White Witch (2010)

Alternatieve titels: Ni no Kuni | Ni no Kuni: Shikkoku no Madōshi | Ni No Kuni: Wrath of the White Witch Remastered

mijn stem
4,23 (33)
33 stemmen

Nintendo DS / PlayStation 3 / PlayStation 4 / PC / Nintendo Switch
RPG
single player

Ontwikkeld door Level-5 en Studio Ghibli
Uitgegeven door Level-5 en Bandai Namco

Je speelt als Oliver, een 13-jarige jongen, van wie de moeder plotseling overlijdt. Het knuffeldier dat zij ooit aan Oliver gaf, blijkt een soort fee te zijn die aan Oliver een boek geeft, waarmee hij kan reizen tussen de echte wereld en een alternatieve realiteit, genaamd Ninokuni. Daar zou hij misschien zijn moeder weer tot leven kunnen wekken.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=Xsu5dRJjQF4

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Tsjo-Wi
4,0
Helaas is het toch niet helemaal de game geworden waar ik op gehoopt had. Van de maker van het meesterlijke Dragonquest VIII had ik een soortgelijk avontuur verwacht, en hoewel Ni No Kuni zeker wat weg heeft van die game, wordt dat niveau eigenlijk nergens gehaald. De game begint goed, met een heerlijk magisch sfeertje, mooie tekenfilmpjes en leuke voice acting, alleen na de eerste pakweg 10 uur lijken de makers er geen zin meer in te hebben ofzo. Opeens kom je nog zelden een mooie, volledig ingesproken cutscene tegen maar ben je alleen maar tekstbalken aan het lezen. Ik denk serieus dat je 50% van deze game aan het lezen bent, ook omdat alles zo ontzettend langdradig verteld wordt. Dingen die in 1 zin gezegd hadden kunnen worden, worden continu uitgerekt tot 10 saaie zinnen. Erg zonde en ik vind ook dat die eeuwige tekstbalken vandaag de dag niet meer kunnen.

Helaas is het verhaal ook weinig bijzonder. Oliver en Drippy zijn wel een leuk stel, maar op een enkele plotwending na heeft het verhaal weinig verrassends te bieden en zit het vol met Japanse clichés. Daarnaast wordt het wel een beetje repetitief met dat broken-hearted gebeuren, wat sowieso al een vrij stom gameconcept is. Overal op de wereld zijn mensen die een stukje van hun hart verloren zijn, dwz liefde, enthousiasme, zelfvertrouwen etc., en het is aan Oliver de taak om deze mensen te helpen door ze hartstukjes te geven van andere mensen die juist een overschot hebben aan liefde, aardigheid, ambitie etc. Het slaat eigenlijk helemaal nergens op, en het is zo scripted als de pest dus er is nauwelijks eigen inbreng van de speler. De hele game leunt op dit concept maar het is gewoon matig uitgewerkt en saai.

De semi real-time gevechten konden me gelukkig meer boeien. Het familiar systeem, wat eigenlijk gewoon een exacte kopie is van Pokémon, is leuk uitgewerkt en brengt een beetje variatie, en de vele bossbattles zijn in de meeste gevallen spannend en uitdagend. Alleen vervelend dat je altijd zo afhankelijk bent van je Magic Points, terwijl je er zo doorheen vliegt en vrij lastig aan nieuwe komt. Met genoeg MP bestook je de vijanden met de ene na de andere krachtige spell, maar zodra je MP op is ben je zo goed als machteloos, tenzij je MP regeneration items hebt maar die zijn dan weer rete duur en zeldzaam...

Al met al is het een vermakelijke, ouderwetse JRPG die qua verhaal en gameplay weinig bijzonders doet, maar qua muziek en grafische stijl echt fantastisch is. De game hield gelukkig genoeg mijn interesse vast om het tot het einde uit te zien, wat in totaal een kleine 40 uur geduurd heeft. Voor mij als JRPG liefhebber was het een verademing om weer eens zo'n episch avontuur te mogen spelen, maar een nieuwe Dragonquest VIII is het zeker niet.

avatar van thoyouknow1980
4,0
Visueel meesterwerk
Zelden zo'n mooi afgewerkte rpg gespeeld.
Het is idd net een tekenfilm met ook een boeiend verhaal vond ik.
De sidequests zijn ook wel leuk,op dat deel je hart gedoe na.
Waar ik minder over te spreken ben is het vechtsysteem,al wen je daar uiteindelijk ook wel aan.
Het is gewoon een kwestie van smaak denk ik
Vind wel dat het spel vrij abrubt eindigd had daar ook iets meer van verwacht.
Deze review begint nu negatief te klinken,maar wees gerust het blijft een brute rpg die ik niet had willen missen❤

avatar van Onderhond
4,0
Staan nog een paar dingen open, maar ik laat het er maar bij denk ik. Het spel dwingt je te weinig om tactisch te werk te gaan, waardoor ik er op het einde ook niet zoveel zin meer in heb, zeker niet als het gaat om een vijand of twee. De meeste opdrachten hebi k wel gedaan (eigenlijk enkel de laatste orb nog), alle schatkisten gevonden en een aardig aantal van de monsters gevangen.

Vond het een mooi spel, maar toch wat te basic om een echte hoogvlieger te zijn. Het is wel erg makkelijk allemaal, side quests zijn iets te eenvoudig en repetitief en erg groot is de map jammer genoeg ook niet. Valt trouwens ook wel op dat de Ghibli animatie vooral in het begin zat, verder in het spel is het toch vooral de game engine zelf die het werk moet doen. Gelukkig is die ook wel érg efficient.

Vervelend was het zeker niet, erg charmant voorla, maar kan zich niet meten met de betere RPGs die ik de laatste jaren gespeeld heb.

2,0
Tsja, Studio Ghibli en Level 5, geen wonder dat het lovende reviews heeft want dit is een gouden combo.

Maar nee, ik vind dit gewoon niet echt een goede game. In het begin is de artstyle geweldig en de animatiefilmpjes zijn prachtig. Het verhaal begint vrij heftig en lijkt met allerlei ondertonen echt iets neer te gaan zetten, maar het verzand al snel in een soort kindersprookje. Niet dat daar per se iets mis mee is, maar ik heb toch het gevoel een kinderspelletje te spelen. Dan zie je ineens tussendoor de genialiteit die een Dragon Quest of Pokemon kan bieden en dan speel je toch door, maar nee. Het is gewoon te stom.

Ik vind het vechtsysteem niet handig werken. Het is semi real-time, maar het is een heel gegoochel om in de menu's te kiezen wat je nodig hebt en tegelijkertijd de gezamenlijke levensbalk tussen je mannetje en beesten op orde te houden. Dan gaan je party members ook maar doen waar ze zin in hebben, ook al kun je wel wat tactics in stellen. Het verschil tussen mobs en bazen is bizar, maar wel doable.

Het moet het hebben van zijn charme, maar het is niet houdbaar. De quests zijn niet echt boeiend, de personages pakken ook niet echt. Het ergste is echter het eindeloos herhalen van daadwerkelijk alles.

"Je hebt deze spell vrijgespeeld. Je kunt daarmee harten helen door enthousiasme te schenken aan deze vrouw. Denk je ook niet dat ze dat nodig heeft om haar hart te helen?

Waarom moeten we haar hart helen?

Zodat ze weer enthousiast wordt. De spell die je hebt gekregen kun je gebruiken om haar hart te helen.

Ik ga haar weer beter maken met mijn enthousiasme spell. Daar zal ze zich beter door voelen.

Goed zo en dan kunnen we daarna door naar het paleis.

Het paleis? Wat moeten we daar ook alweer doen.

Ben je dat alweer vergeten? De vrouw die we hebben nu helen met enthousiasme kan dan met haar geheelde hart weer verder gaan.

Nu weet ik weer waarom we haar hart helen."


Ik overdrijf een klein beetje, maar dit gaat continue zo. Om gek van te worden helaas. Ik zie echt wel wat het had kunnen zijn, maar het is gewoon niet echt een goede game op de old school vibes en Studio Ghibli atmosfeer na.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:59 uur

geplaatst: vandaag om 14:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.