Ni No Kuni: Wrath of the White Witch (2010)

Na 50+ uur spelen denk ik dat ik zo een beetje tegen het einde zit. Het is jammer dat de game je wel van alles voorkauwt. Het word je letterlijk verteld wat je moet doen. Je merkt dat de game wel mogelijkheden onbenut laat, zoals het reizen tussen de verschillende werelden. De sidequest vallen ook wel vaak in herhaling en ook hier word je bij de hand gehouden. Jammer want behalve de noodzakelijk XP en bonuspunten die het je op kan leveren zijn de sidequest soms niet heel erg boeiend. Bovendien door de verschillende sidequest ben je ook vrij snel overpowerd in de mainquest. Maar dit is iets waar vele rpg’s mee te kampen hebben. Lost Odyssey is volgens mij de enige game die een level cap per sectie heeft ingebouwd. Pas wanneer je voorbij een bepaalde eindebaas kwam kon je weer XP vergaren. Wat mij betreft een simpele maar zeer effectieve manier om de moeilijkheidsgraad op niveau te houden.

Straks na de endgame nog even kijken wat je allemaal nog kan doen. Battlesyteem verveelt op zich nog niet heel erg, maar voor een realtime battle systeem vind ik het nog vrij traag allemaal. Je loopt elkaar nog wel eens in de weg. Het swappen naar verschillende classes zijn een mooie vondst maar ook niet nieuw.

Ik vraag mij af wie zo gek is om de familiair maximaal te leven. Wat een grindfest is dat zeg.

Maar alles daar gelaten moet ik zeggen dat de game mij verder zeker wel kan bekoren. Blij dta ik hem zeker heb gespeeld. De game moet het vooral hebben van de sfeer en characters. Het verhaal kan er mee door en heeft weinig echte verassingen in petto. Ook het zoetsappige sausje en tergende oprekken van teksten mag traditioneel in het genre niet ontbrekende. Het had beter uit de verf gekomen als er ook veel meer gebruik zou worden gemaakt van animatie. Maar Oliver en Drippy zijn wel characters die je nog lang bij zullen blijven.

Jup, en heb dat met plezier gedaan. Het vinden van alle familiars, en het eten dat je nodig hebt om ze te laten evolueren etc. , om ze dan alle te vinden ben je zeeeeer lang bezig.

Ik had het spel na een uur of 70 uit, en daarna nog 40 uren gestoken in het behalen van platinum. De enige keer dat ik zo zot geweest ben .

Respect. Afhankelijk van wat er nog te doen is in na het uitspelen hou ik het gewoon bij mijn huidige familiars. Indien nodig zal ik nog wel op internet zoeken naar een lijstje met de beste familiars en die nog levelen.

Zoekende...
Ik kan maar moeilijk wennen aan het battle systeem van deze game.
Zit nu een paar uur in de game maar vind het allemaal verwarrend werken.
Je vecht met familiars een soort pokemon,maar kan er maar 1 tegelijk gebruiken.
Ondertussen staat jouw karakter wel gewoon in het speelveld en kan geraakt worden...?
Kortom beetje vaag systeem dit...
Maar het verhaal,sfeer en de mooie beelden is waar ik nu nog voor blijf spelen
Alleen vraag me af hoe lang ik het nog volhoud als dit vecht systeem niet verbeterd of duidelijker word.
Maar we zullen zien...

Ook paar dagen terug aan begonnen. Vind systeem vrij helder eigenlijk. Familiars ontspruiten uit je hart, daarom werk je met 1 HP/MP voorraad, die van jezelf... Echter, alle vaardigheden en armor gelden dan weer per wie aan het vechten is.

Vind de game echt een toonbeeld van opgeruimde menu's en logische vondsten. Zoals slappe beesten die voor je wegrennen zodat je niet grindt voor niks een ook dingen als optimaliseren van je wapenrusting, stempelkaarten voor side Quest, je wizard companion.. superslim en intuïtief gedaan vind ik!

en ongemeen motiverend voor mij, een van de weinige spellen waar ik volle bak voor platinum gegaan ben destijds op de PS3.

Na 120 uur actie/adrenaline leek dit me wel de perfecte remedie. De Ghibli sfeer is echt magisch, al heb ik dan nog enkel maar de (redelijk uitgebreide) intro gespeeld. Wel grappig dat ik niet echt weet of ik de remaster visueel beter vind dan het origineel, aangezien die fuzziness wel werkt bij deze artstyle. Maar in beide gevallen ziet het er prachtig uit, zeker voor een spel dat toch al 10 jaar oud is.

Enige irritante is momenteel de vertaling van Drippy. Ik ken genoeg Japans om te horen dat hij met een dialect spreekt, om dat ook ik de subs te verwerken vind ik vooral storend.

Dat zijn de subs van de Engelse dub waarin Drippy schots-achtig ofzo praat Was met Japanse dub begonnen maar was zo met de subs lezen bezig dat het afbreuk deed aan de ervaring voor mij. Toen geswitcht naar Engelse dub, die ik sws inferieur vind, maar toch goed genoeg om te wennen en niet storend te zijn

Was die optie er al op de PS3, volgens mij niet, daar heb ik iig geval ook met de Engelse dub gespeeld, na een tijdje went het wel, het is tenminste professioneel gedaan. Bij NNK2 kon ik gelukkig wel gewoon de originele Japanse optie kiezen.

Njah nee, Engelse dub is voor mij sowieso niet doenbaar, ik kan het echt niet aanhoren. Dan liever maar wat brallerige ondertitels

Doen ze tegenwoordig wel goed, de games die ik speel hebben altijd de verschillende dub opties.

We komen dr wel
Ik was nogal negatief over het gevecht systeem,en ben nog steeds niet helemaal overtuigd.
Maar het begint wel te wennen,het is gewoon pittig alles te managen in een gevecht.
Gelukkig krijg je na een paar uur spelen een fijne optie genaamd tactieken.
Hierdoor heb je veel meer rust in je gevechten,je zet de cpu dan gewoon op helen.
Dit werkt best goed en je hebt daardoor meer tijd tijdens gevechten om goede keuzes te kunnen maken.
Ervaar je dezelfde problemen als mij in het begin,dan zou ik dus gewoon even doorbijten.
Want het is het waard,wat een prachtige wereld hebben ze geschapen zeg.
De liefelijke beelden,het meeslepende en prachtig vertelde verhaal
Hier is met zo veel liefde aan gewerkt,ik houd dus nog vol en krijg er steeds meer zin in.
Deze game kan nog wel eens heeel hoog gaan scoren bij mij,review volgt nog.
Al zal dat zijn tijd duren zoals ik hierboven ergens lees ongeveer 100 uur..wat een vooruitzicht

Ik ben eergisteravond even tegen een soort difficulty spike aangelopen. Ik vind het een supercharmant spel, maar er zijn ook wat dingen (wel typisch JRPG) die me wat tegen beginnen te staan:

- Ik merk dat ik de combi van real time en turn based vechten niet echt meer fijn vind. Ik heb het idee dat ik betere beslissingen kan maken als ik niet ook ondertussen alle actie in de gaten moet houden (wat wel van belang is omdat mijn teamies niet altijd heel slim doen en ik bij bosses moet zien wanneer bepaalde special attacks eraan zitten te komen). Ik word nu beloond/gestraft voor het tempo waarop ik door menu's kan knallen en ondertussen actie kan bekijken.

- De side quests worden wat ééndimensionaal. Om op level te blijven om door te kunnen met de main story moet je wel e.e.a doen...Dan wel sidequests, dan wel een uurtje grinden af en toe. Met de beperkte gametijd die ik tegenwoordig heb, kan ik daar echt niet meer van genieten.

Ik laat deze game nu even liggen en denk dat ik tzt verder ga in easy-mode om het verhaal te kunnen doorlopen. Want dat er een prachtige wereld is neergezet die oozet van charme en fantasie staat als een paal boven water!

Hmmm, ik heb net de mogelijkheid om familiars te vangen en up te graden, maar het maakt eigenlijk amper uit wie ik kies, dus ik zie een difficulty spike wel zitten, want momenteel is het spel wat te makkelijker waardoor ik nogal hersenloos kan button bashen zonder mij al te veel zorgen te maken.

Weet ook niet of ik al die familiars erg leuk vind, zeker niet omdat je bij het upgraden alle experience verliest die je tot dan al opgebouwd hebt. Leuk voor de echte collector, maar omdat het zo'n groot deel van de core gameplay uitmaakt stoort het mij een beetje.

Maar verder nog steeds supersfeervol!

Maar dat is dus precies wat ik bedoelde jonges
De mix van realtime met turnbased werkt niet echt lekker.
De sidequests met dat deel je hart gedoe begin ik nu ook wel saai te vinden.
Maar ik speel nog verder,het vehaal en de beelden zijn het waard

Andere mensen ook al wat problemen gehad met de stabiliteit? Toch al de tweede keer dat het spel zomaar crasht bij mij (telkens in handheld mode). Redelijk vervelend omdat er geen autosaves zijn en omdat je ook niet overal zomaar kan saven.

Hey Onderhond
Ik zit neem ik aan over de helft 50 uur ongeveer.
Heb nergens ook maar een vasthanger gehad.
Sterker nog dit is een van de meest stabiele rpg's die ik ooit gespeelt heb
Speel op de ps4 dus mischien is dat het verschil.
Over het saven,ik kan overal saven...vaag dus
Review volgt nog.

Volgens mij kan je in de areas waar je moet vechten (niet op de map) niet saven op de Switch. Op de map en in dorpjes kan je wel op elk moment saven. Het probleem dat ik toen had was tijdens het stuk in de Fairy Godmother.

Ondertussen ben ik een uur of 40 bezig en zit ik bij de Sky Pirates. Vind het alleen wel érg makkelijk allemaal. Battles missen tactiek omdat droog aanvallen toch altijd werkt, zelfs bij de boss fights. Het maakt dat het verzamelen van familiars ook wat nutteloos is.

Visueel meesterwerk
Zelden zo'n mooi afgewerkte rpg gespeeld.
Het is idd net een tekenfilm met ook een boeiend verhaal vond ik.
De sidequests zijn ook wel leuk,op dat deel je hart gedoe na.
Waar ik minder over te spreken ben is het vechtsysteem,al wen je daar uiteindelijk ook wel aan.
Het is gewoon een kwestie van smaak denk ik
Vind wel dat het spel vrij abrubt eindigd had daar ook iets meer van verwacht.
Deze review begint nu negatief te klinken,maar wees gerust het blijft een brute rpg die ik niet had willen missen❤

Gisteren de eindbaas gehaald beetje vervelend dat het een redelijk lang gevecht is en het uiteindelijk het laatste kwart van deel 3 is waar het lastig wordt.

Ook echt de eerste keer dat er wat taktiek aan te pas komt, wat het extra lastig maakt, want zo'n eindbaas is niet meteen het juiste moment om te gaan experimenteren. Na een keertje of 3 is het gelukt, nu de post-game content er ook nog even doorjagen, maar voor een volledige 100% ga ik niet gaan denk ik.

Kom ik vaak tegen bij JRPG's, Tales of Hearts was bv. ook zo. Ook een gegeven, dat er bij JRPG's bijna altijd 2 eind-battles na elkaar plaatsvinden. Zeker een aspect dat ik minder vind aan JRPG's.

Ben ik ook niet zo'n grote fan van, maar hier was het vooral vervelend dat de battle zelf niet echt lastig was, maar je eigenlijk gewoon wat geluk moest hebben tijdens het laatste kwart van Stage 3.

Komt allicht ook omdat ik verder geen enkele battle tactisch aan heb moeten pakken en ook m'n familiars eigenlijk nog steeds dezelfde waren als in het begin, toch had ik niet het gevoel de volledige controle te hebben over de eindbattle. Met name de vertraging op spells en zelfs items maakte het soms tot een gokspel.