Na Doom II heeft id Software uitbreidingen uitgebracht die eigenlijk door fans gemaakt waren. De eerste was Master Levels for Doom 2, welke (nog) niet op Gamesmeter staat, en de tweede was Final Doom. Met 64 levels brengt Final Doom bijna net zoveel spelplezier als Doom 1 en 2 bij elkaar. Over het algemeen is dit wel voor de doorgewinterde Doomspelers, aangezien de moeilijkheidsgraad wel enorm omhoog is geschroefd.
De eerste episode, TNT Evilution, is ontworpen door Team TNT als zijnde een gratis mod voor Doom II. Vlak voor de uitgave werd het team benaderd door John Romero van id Software. Schijnbaar had dit destijds voor ophef gezorgd, omdat er zoveel goede megawads waren en deze hoorde daar niet bij. Ik heb nog geen mods gespeeld voor Doom, maar na TNT Evilution te hebben gespeeld moet ik toegeven dat, vooral de tweede helft, nogal veel in herhaling valt met gigantische levels in eenzelfde soort thema. Het is niet van dezelfde kwaliteit die je verwacht van een officiële uitgave. Veel levels zijn ook weer wel leuk, en vooral System Control, Human BBQ, Wormhole, Stronghold, of Pharaoh zijn erg de moeite waard en ook origineel in hun aanpak. Daar tegenover staan helaas beruchte levels als Mount Pain of Habitat. Een positieve noot is zeker de nieuwe muziek. De moeite waard voor wie echt alles van Doom wil spelen.
The Plutonia Experiment is gemaakt door twee leden van Team TNT, de gebroeders Casali, binnen vier maanden. Eén van de twee was kort daarna gevraagd te werken bij Valve. Mocht dat je interesse nog niet wekken, deze 32 levels zijn bij elkaar misschien wel beter dan die van het basisspel. Met meer natuurlijke omgevingen en wildernis thema's is TPE van begin tot eind heel uitdagend, maar altijd kloppen de levels van begin tot eind. De maps zijn niet te groot, mooi aangekleed, en goed gebalanceerd. Ik moest wel even inkomen. Het eerste level, Congo, laat je niet wennen. Meteen word je aangepakt van alle kanten. Dit zet de toon voor de rest van deze megawad, hoewel het natuurlijk wel beter te verwerken wordt zodra je wat meer wapens hebt. Unieke en zeer memorabele levels zijn o.a. Hunted, welke een soort grote doolhof is waarin Archviles zitten verstopt, en de secret map Go 2 It, welke volgens de aankondigingstekst de moeilijkste map is die ze konden maken. Ook de afsluiter 'The Gateway of Hell' is een zeer prettig einde, welke ook een stuk minder irritant is dan het originele einde van Doom II.
Al met al, je moet dit op Ultra Violence spelen als je een beetje wil snappen waarom deze twee megawads zo moeilijk zijn. Hitscan vijanden zoals de Chaingun Zombie worden overal neergezet, Revenants laten je niet met rust met hun hittezoekende raketten... en ze komen in grote hordes op je af. Des te bevredigender om ze allemaal op te blazen met je BFG 9000...
