Alien³ (1992)

Deze had ik ooit eens gespeeld op de game boy. Het rare is dat je alleen van alien3 een spel hebt en niet van de eerste 2 delen. Maar was toch nog een best wel spannend spel maar herinner me er niet veel meer van maar vond hem volgens mij wel aardig.

Van deze game en Zelda: A Link to the Past had ik een andere regio versie voor Snes. Het duurde een jaar of vier voordat ik er uberhaupt uitwas hoe ik het spel met een soort van decoder aan de praat kreeg.

Het is de combinatie van van puzzelen en actie die erg in de smaak viel. Maar dat puzzel gedeelte maakte het voor mij wel erg uitdagend. Een kleine drie jaar terug bleek dat echter toch wel mee te vallen. Vooral veel geren door verschillende ruimtes, meer niet.

De algehele sfeer wist vrij nauw aan te sluiten bij die van de film. Dat apocalyptische gevoel was misschien wel de helft van het werk. Ook was het in verminderde mate weleens zenuwslopend te noemen. Vooral de plotselinge aanvallen van de grote wezens zorgde nog weleens voor een schrik. Ook was de dreiging van de face huggers aanwezig, maar lang niet zo dreigend als in een 3d game. In Alien Trilogy konden ze vanuit het niks bovenop je springen, terwijl je ze hier al ziet aankomen. Het was dus lang niet altijd zo claustrofobisch als het had moeten zijn.

De ruwe, en soms spannende, actie in combinatie met het gepuzzel door alle ruimtes heen zorgt voor een uitstekende game. Er was ook een nog een on-rail shooter van dezelfde film, maar die heb ik niet gespeeld.

Sega Mega Drive:

Op het eerste gezicht een toffe action-game, maar het blijkt bizar moeilijk te zijn. De Aliens zijn lastig te doden, pijlsnel en je hebt ook nog eens een tijdslimiet. Tel daar 3 levens en geen continues bij op en je hebt een frustrerende game. De muziek is overigens wel erg vet. Raar trouwens dat je personage borsten heeft maar schreeuwt als een man als hij dood gaan... Moet dit nou Ripley voorstellen of niet?

*3,0

Game Boy:

Speelt lekker maar is echt heel kort. Als je weet wat je moet doen tenminste... Ik was een uur bezig met het uitvogelen hoe ik een item moest oppakken. Daarna stortte ik me met een wapen op de Aliens zelf, toen was ik na een half-uurtje al klaar... Niet echt memorabel verder, maar voor een hele oude game boy titel wel ok.

*2,5

NES:

En dan hebben we nog de game van LJN... En wat is het weer smullen geblazen, slechte controls, verschrikkelijke muziek en natuurlijk te frustrerend voor woorden. De Aliens gaan wel makkelijker dood dan in de Megadrive versie (die wel vergelijkbaar is), maar daar had je niet die vreselijke controls! De tijdslimiet is overigens ook niet goed gebalanceerd, het is echt onmogelijk om de laatste levels te halen... Het enige goeie aan de game is het titelscherm en de mogelijkheid om hem uit je NES te kunnen trekken...

*1,0

Mijn sterren gaan naar de Mega Drive versie...

En laat nu net die Snes versie behoorlijk goed zijn... Vergelijk alleen al de mooiere graphics en kleuren van de Snes versie met die van de Mega Drive. De snes heeft rauwe, duistere kleuren, tegenover curieuze kleuren bij de Drive versie. Hoe men kon kiezen voor veel felle kleur accenten (oa. paarse tunnels...) is mij een raadsel. Daarnaast is er, gelukkig, ook geen tijdlimiet bij de Snes versie.

Ow dat klinkt goed!
Heb hem helaas niet voor de de SNES, zal even rondsnuffelen op internet...

Op de Amiga gespeeld, kreeg destijds redelijk goede recensies, maar ik was er niet weg van. Frustrerend moeilijk zoals glimlicht al zegt.

Even op youtube gespiekt en zo te zien is de Amiga versie hetzelfde als de Megadrive versie. Heb die ook gespeeld en ben het helemaal eens met neo, niet alleen ziet de Snes versie er stukken beter en sfeervoller uit (wat een rare felle kleuren idd), maar bovendien speelde 'ie een stuk fijner (geen time limit, alleen bij sommige escape missions dacht ik) en was hij wel pittig, maar niet frustrerend. Dus duidelijk de superior version blijkbaar.

Heb de megadrive versie weer eens opgepikt. Nooit ben ik verder gekomen dan level 2.3 en dat was ook na flink zenuwen, schelden en tieren. Elke keer weer vraag ik me af waarom ik het nog probeer, want er zit in dit spel geen voldoening. Ik ben het eens met de oude reacties hier dat de amiga/megadrive versies veel te moeilijk zijn. Ik wilde daar aan toevoegen dat je wapens ook niet meer zijn dan sier. Slechts de machine gun is van enige waarde, omdat je daar mee kunt rennen. Voor de rest is dat zakken door de knieen een gigantische pain in the ass en die aliens verschijnen uit het niets. Controle over het klimmen en afstappen van de ladders gaat ook al moeilijk en ze geven je precies zo'n klein sprongetje waar je de feeling voor moet gaan leren.

Oké, ik vind dat allemaal best, maar maak het spel dan ook niet zo krankzinnig moeilijk. Ik zit me de pestpokken te zoeken naar die uitgangen en vooral de gevangenen. Zet dát dan op de radar! En voor wie de film heeft gezien slaat het zowiezo ook allemaal nergens op.. maar ja.. dit is het enige wat ze daar nog van konden maken. Ik wil trouwens de SNES versie niet de hemel in prijzen, want die vond ik eigenlijk nauwelijks beter. De enige Alien-3 adaptatie die ik interessant vind is de arcade game: Alien3 the gun.

De moeilijkheidsgraad van ALIEN³ op de MegaDrive vond ik net een pluspunt. Dit is één van de enige games uit die periode waarbij ik enige stress ervoer, zweetpolletjes inclusief. De tijdsdruk maakte het nog eens extra frustrerend. Maar dan in de positieve zin, het moet allemaal niet te makkelijk zijn, dan is de lol er snel af. Die sfeer, die geweldige soundtrack! De soundtrack van SNES vond ik overigens ronduit slecht. Het bewijs ook dat betere graphics (no doubt) absoluut niet alles betekenen. De SNES versie speelde ik pas jaren later en die deed mij heel weinig. Minder uitdagend ook. Voor mij is de Sega-ALIEN³ één van de meest memorable games uit mijn jeugd. En één van de weinige die vandaag de dag nog even spannend is.

Op het gebied van moeilijkheidsgraad kan ik begrijpen dat er mensen zijn die ene over de andere versie verkiezen. Ook dat de versie waarmee je rond de tijd van uitgaven gewend ben, vaak ook een bepaalde vorm van sentiment meespeelt als het aankomt op de muziek.Als ik niet haast gelijktijdig de Snes en Megadrive had gespeeld, had ik waarschijnlijk voor hetzelfde geldt de muziek van de Megadrive verkozen boven een Snes versie die ik pas jaren later zou spelen.

Feitelijk gezien zijn er echter wel veel meer raakvlakken met de muziek van de filmreeks in de Snes versie. aanwezig dan in de Megadrive versie of welke andere versies dan ook. Weliswaar is dit meer van de muziek van James Horner' Aliens. Alleen al de fusie van het ballet van Chatsjatoerjan in de score van Horner, ook gebruikt in Alien3, is bij de introductie te horen in de game. Ook de welbekende militaristische toon te horen, naast andere elementen. Maar ook de Snes versie heeft elementen die net zo afschuwelijk zijn als in elke andere versie, compositie technisch en qua geluid. Ruw gezegd hebben alle versies, behalve de Snes versie, overwegend ''disco'muziek, waar de Snes tenminste nog poogt enigszins werkelijk aan te sluiten bij composities van de filmreeks. Het is mij onduidelijk of er qua tijdschema muziek beschikbaar was van de score van Goldenthal' Alien 3, maar mocht dit er zijn geweest is geen enkele versie hier werkelijk in geslaagd om voor een game 'getrouw'' over te brengen.

Laat ik dan het begrip ''soundtrack'' verder uitbreiden naar geluidseffecten en de Snes is op alle fronten het dichtste bij de bekende effecten van de films.

De connectie met de film betekende voor mij weinig in die periode, want ik was te jong om die te mogen bekijken op het thuisfront. In dat opzicht geen enkele meerwaarde op dat moment. Ook vandaag niet, nu alle films haast volledig in mijn hoofd opgeslagen zitten. Dat speelt uiteraard mee. Daarnaast ken ik de ALIEN-scores maar al te goed en valt het mijn inziens wel mee, die raakvlakken met de SNES-versie.

Dat jeugdsentiment zou meespelen, is een begrijpelijk argument. Toch durf ik te stellen dat dit lang niet de bepalende factor is in dit specifieke geval. In tegendeel. Ik luister vaak game-soundtracks uit die periode, van verschillende consoles, en er zijn tal van voorbeelden waarbij de game op zich tal van vlakken het kind in mij naar boven haalt, maar waarvan ik de score haast als ondoenbaar ervaar. Overigens valt mij op dat de Sega-versies mij vaak het meest bevallen, ook wanneer ik de games in kwestie niet ken. Die sound en de kwaliteit ervan heeft toch iets onweerstaanbaar, waar de console destijds overigens terecht voor geprezen werd.

Verder is het natuurlijk ook zo dat een soundtrack, althans naar mijn gevoel, niet per definitie aangenaam hoeft te zijn om te beluisteren los van de game. Genoeg voorbeelden van films waarbij de muziek perfect werkt tijdens het bekijken van de beelden, maar los daarvan nu niet bepaald een aangename luisterbeurt bezorgen. Dus dat speelt voor mij dus ook geen rol in deze.

Het is nu eenmaal gewoon zo dat de SNES soundtrack mij tijdens het spelen al behoorlijk op de zenuwen werkte. Het klonk (en klinkt) ook heel plat en dof, in die mate dat het vervelend begon te worden. De Mega Drive versie heeft zijn eigen sterkte en sfeer, ondanks het feit dat de score niet op die van de film in kwestie lijkt. Dat hoeft ook niet persé. Hun eigen versie doet wat het moet doen hier. Vooral de zogenaamde geluiden van de creatures in kwestie de er in verwerkt werden, vond ik bijzonder creepy. Ik ervaar dat nog steeds zo. En akkoord, niet alle tracks kunnen nog op mijn sympathie rekenen, maar bij de SNES is het er haast geen één.

In theorie heb je volkomen gelijk, de SNES sluit meer aan bij de film. Absoluut. Ook visueel trouwens. Maar ik zie de SMD versie liever als het op gaming aankomt. En de navigatie ging iets makkelijker bij Nintendo. Maar of de SNES daarom ook automatisch de betere is? Ik ervaar het anders. We hebben beide genoten van deze game (begrijp ik?), ieder op een andere console. Dat staat vast.

De Megadrive zou ik ook nog wel 3 a 3.5 sterren gunnen.