Super Mario Galaxy (2007)

Je hoeft eigenlijk maar een klein beetje heen en weer te schudden, draaien of grote bewegingen maken is helemaal niet nodig. Alsof je je Wii-mote als hamer gebruikt en twee keer kort achter elkaar een minimaal tikje naar links of rechts geeft. Er is totaal geen precisie vereist zoals bijv wel bij Zelda: Skyward Sword.

Zo, mijn Switch editie weer na een jaartje of drie opgestart en ik zit er meteen weer veel beter in. Dit bestuurt echt fijner, met een normale pro controller om rond te draaien en op koomba's te ploffen en af en toe een beetje zwiepen om de diamantjes te pakken. Zal geen fan van deze besturing worden, maar hier kan ik wel verder mee. Net ook meteen weer een paar sterren gepakt dus dat komt wel goed.

Wat een prachtige game trouwens, met ongelofelijk leveldesign en echt een soundtrack die me ontroerd.

Dat is inderdaad hoe ik het me ongeveer herinner. Dit soort van bewegingen daar had ik zelf niet zo'n problemen mee. Het werd pas lastig als je gericht en nauwkeurig moest slaan dat het wel een uit de hand liep (ök beide Wii sports titels bvb deden het aardig maar ik heb een Samurai Warriors titel uit FPS en dat trek ik niet langer dan 20 minuten).

Wat mij betreft heeft die gimmick van WII nauwelijks toegevoegde waarde gehad bij praktisch alle games op die console. Maar laat nu juist de twee delen van Mario Galaxy het voorbeeld zijn waarin algemene innovaties binnen het platform genre van Nintendo, meesterlijk geintrgeerd zijn met de besturing. Wel is het geluid vanuit de controller dusdanig laagwaardig en is algehele besturing niet compleet nauwkeurig, maar eigenlijk door geen ander game beter gedaan. Ik ken de Switch versie niet, maar deze is hopelijk onaangepast in alles, behalve de besturing (waardoor het eigenlijk al nutteloos).

Lichtjes overtroķken. Er zijn zat games waarin de motion controls uitstekend geintegreerd zijn in de games. Of je nou een Red Steel 2 neemt (overigens ook bijzonder stijlvol), Little King's Story, Metroid Prime 3 (en in het verlengde hiervan de trilogie), Medal of Honor Heroes 2 - of meer richting party-based games zoals bvb beide geweldige Boom Blox spellen, de Rabbids games of Mario Tennis. Of Trauma Center en de Resident Evil 4 port. Het werkt bij heel wat meer spellen dan je oorspronkelijk zou denken prima. Laat staan ook de hoop On-Rail shooters. Aangezien de Wii-mote de standaard controller was, waren dit soort games eindelijk eens wat meer dan enkel een dure gimmick waar je ook nog extra guns bij moest kopen.

Het was misschien niet overal een must of even geslaagd. (Samurai Warriors Katana dus...na 15 minuten zwiepen een lamme arm hebben in 2025 zal ik die niet vlug meer opzette vrees ik). Maar er zijn absoluut voldoende games waar het erg goed werkt.

Wellicht wat overtrokken of ongenuanceerd, maar ik neem dan ook Galaxy als het exemplarische voorbeeld van perfecte integratie, daar ken ik nog steeds geen tegenhanger van. De Wii is voor mij een gecompliceerd verhaal betreffende die besturing. Bij elke game , zei het met zeer slechte of zeer goede integratie, algehele andere kwalitatieve zaken die meespelen, heb ik alsnog, ook bij goede games, op zijn minst wat kleine kritiek en ergenis vanwege de besturing.

Je noemt wat goede voorbeelden, maar Medal of Honor Heroes 2 is nu juist bij uitstek een game die voldoet aan de algemene kritiek die mensen hebben op Wii en die besturing; ik had deze liever 'klassiek'' willen spelen.

Volgens mij zijn er bij de Wii ook wat games met de optie voor klassieke of motion waarbij er verschillen zijn die de speelbaarheid aantasten, zowel in het voordeel als nadeel voor beiden.

Bij de Switch is dat een heikel punt bij bv. Odyssey. Een keer uitgespeeld met een klassieke controller, en eenmaal met de joycons, maar niet als een tablet. De joycons zijn niet zoals bij Galaxy perfect geintegreerd, waardoor ik de klassieke controller verkies. Echter, in een aantal stukken/levels werken de Joycons stukken beter als een normale controller.

"Princess Peach! You are formally invited... To the creation of my new galaxy! Gwahahaha! This festival's over!"

Er zijn van die games die ik al mijn hele leven heb willen spelen, maar wat er om verschillende redenen nooit van is gekomen. Super Mario Galaxy was er daar een van. Ik ben echt een fan van de Mario games, 2D en 3D. Heb ze zo’n beetje allemaal gespeeld, behalve de Super Mario Galaxy delen omdat ik het Wii tijdperk over heb geslagen destijds. Ik heb gewoon niks met dat motion sensor gaming wat je met de Wii moest doen, ik ben gewoon van het ouderwetse gamen met een controller. Maar toen verscheen in 2020 het Super Mario 3D All-Stars pakket met daarin een Switch-versie van Mario 64, Sunshine en Galaxy. Opnieuw een poging gewaagd met Galaxy, maar toch niet doorgezet, want ondanks dat je hier het grootste deel met een controller mocht spelen zat er nog steeds dat bewegingsgedoe in dat me niet beviel. Een paar jaar geleden toch maar een Wii gekocht met de beide Galaxy games en recent Galaxy gestart, voor mij totaal niet fijn speelbaar en dus een laatste poging gewaagd door weer 3D All-Stars in de Switch te duwen en gewoon eens door te zetten. En wat ben ik ongelofelijk blij dat ik dit heb gedaan, want Super Mario Galaxy is een van de allerbeste game ervaringen geworden die ik ooit heb gezien.

Veel mensen noemden deze game de beste, meest creatieve, meest uitgebreide en meest sfeervolle Mario 3D game en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Het is van begin tot eind een ongelofelijke ervaring geweest en ondanks dat ik nog geregeld heb zitten schelden op bepaalde levels en de besturing had ik dit echt nooit willen missen. Dit is gamedesign op z’n allerbest, vol met waanzinnige levels waar Nintendo alles uit de kast haalt om de gamer te betoveren met zeldzaam mooie gameplay waarbij de zwaartekracht een grote rol speelt. Maar ook diverse power-ups zijn echt super leuk om te gebruiken, zoals de transformatie naar een vliegende bij. Alleen de springveer power-up was verschrikkelijk vervelend door de moeilijke besturing. Iedere galaxy brengt weer nieuw leveldesign en vernieuwende gameplay. Van springen naar planeten tot ondersteboven rennen tot vliegend munten verzamelen, wat was het fijn en bijzonder. En gelukkig bestaan er checkpoints, waardoor je na je dood niet elke keer het hele level opnieuw hoeft te doen.

Visueel is deze Switchversie ook echt super mooi en veel beter dan de oude Wii versie die nogal korrelig was (niet gek, 18 jaar oud op hele verouderde hardware). Als je een versie gaat spelen en je hebt de keuze, ga dan absoluut voor de Switcheditie. De game is kleurrijk en zit vol met leuke details, met ook veel verwijzingen naar het Marioverleden. Daar scoor je bij mij altijd bonuspunten mee. Dit zat overigens nóg meer in Super Mario Odyssey, maar in Galaxy hoor je ook geregeld oude tunes of ren je rond op een grote 8 bit Super Mario versie.

En dan moet ik nog het allerbeste iets aan deze game benoemen, de soundtrack. Werkelijk wonderschoon, vrolijk en geregeld zelfs emotioneel mooi doordat dit is gespeeld door een gigantisch orkest. Dit is echt een keuze van Nintendo geweest die een buitengewone game nog veel epischer heeft gemaakt. De maintheme is een genot, maar ook Good Egg Galaxy of Gusty Garden Galaxy zijn echt genieten. Of gewoon de super ontspannende theme op de Comet Observatory, een buitengewoon fijne thuisbasis tussen de missies door waar altijd wat te doen is. Inclusief het verhaal van Rosalina en haar Lumas volgen, wat dit een Mario game met een bij vlagen pakkend en raak verhaal maakt. Het geeft een game die al een ziel heeft nog veel duidelijker karakter.

Is er dan niks te klagen? Jawel hoor. De besturing is heel behoorlijk en tachtig procent van de levels zijn goed te spelen, maar een reeks levels waar je wel moet bewegen met je controller waren wel echt een pain in the ass. Denk het balanceren op een bal, races achterop een rog of jezelf richting sterren laten zweven waren soms enorm frustrerend. De game kent sowieso een aantal echt moeilijke stukken waar ik echt op heb zitten schelden. Verder vind ik het ronduit schandalig dat je al je verzamelende levens kwijt bent als je de game afsluit door bijvoorbeeld een andere game te spelen op je Switch. Hoe verzin je dit als Nintendo? Dan had ik 30 1-Ups verzameld en dan begin je plots weer met vijf stuks. Nou vind je ze redelijk vlot, maar het is echt onprettig. Verder zijn de bossfights wel eentonig. Bowser Jr. met zijn piratenschip en Bowser die energiestralen op planeten opwekt. Je treft beiden een paar keer, ik was er wel klaar mee op een gegeven moment. Het zijn alleen minpunten die geen verlaging van het cijfer kosten, want als een game zo perfect, mooi en verrassend is dan ga ik niet te kritisch doen.

Super Mario Galaxy is een meesterwerk. Het is de beste Mario game ooit gemaakt en een van de beste games in zijn algemeenheid. Eentje die je als gamer met liefde voor platformgames gewoon een keer in je leven moet hebben gespeeld. Ik ben blij en trots dat het me dan achttien jaar later toch is gelukt. En nu nog ooit een keer deel 2 spelen, dat kan op de Wii maar ik hoop nog veel meer dan ze deze een re-release op Switch 2 gaan geven. Dat zou voor mij een must-buy zijn. Tot die tijd gewoon nagenieten van deze eerste game.

5*