Demon's Souls (2009)

Items kunnen stuk en moeten gerepareerd worden. Sommige kunnen volgens mij helemaal niet gerepareerd worden.
Verder is het een game die imo verplichte kost is voor rpg fans. Samen met Tloa het beste wat er voor de ps3 te krijgen is.

Ik ben erg benieuwd wat Tloa is!

War is dit toch een kut moeilijke spel zeg , tis toch helemaal niet leuk meer om te spelen dan.

TLOU moest het wezen. The last of us

Valt wel mee hoor, de Souls games belonen enkel geduld en de combat vereist een strategischere aanpak dan alle andere games binnen het genre. Overigens is het wel zo, dat het voor 'beginners' aan te raden is om een guide te raadplegen. (de frustratie die je aanhaalt gaat overigens door het hoofd van elke Souls speler)

In het tijdschrift Chief hadden ze voor Dark Souls II een mooie omschrijving die ook op Demon's Souls toepasbaar is: de game is niet moeilijk; het is gewoon niet makkelijk. Na 1.2 en 2.1 had ik de spelmechanieken zodanig door dat de moeilijkheidsgraad heel acceptabel is - je moet alleen flink investeren, want even vlug spelen is er niet bij. Ik ben nu ruim 20 uur bezig en ben nog niet verder dan pakweg de eerste vier levels.

Overigens, die Tower Knight had ik zowat met mijn ogen dicht verslagen. Kwestie van eerst alle boogschutters neerhalen, vervolgens op een van de omringende muren met je toverstafje de rest doen.

Inderdaad, in een Souls game is absoluut het geduld dat beloont wordt! Overigens tof dat je er mee begonnen bent, en het leuk vindt natuurlijk. Moet overigens wel de kanttekening maken dat de bazen (3 met name), toch wel erg pittig en frustrerend kunnen zijn. Al moet men eigenlijk van de gedachte af de baas zo snel mogelijk te willen verslaan om progress te boeken, en in plaats daarvan genieten van het prachtig ontworpen gevecht.

Maar dat is een switch die heel begrijpelijk, niet iedereen kan maken.

Net Stonefang Tunnel geklaard dus? Ik denk dat ik na klaar te zijn met DS2, ik hier ook weer door heen ga banjeren, want ik mis absoluut de vele prachtige areas en lore, wat met name DS2 miste. (geweldige game verder)

Wat 2,5 jaar extra... "ervaring"... wel niet met iemand kan doen. Ik krijg zowat plaatsvervangende schaamte als ik dit teruglees.

Hoe dan ook, ik ben vanmiddag weer begonnen met een nieuwe speelbeurt en meteen 4 uur op de klok. Het cijfer dat er nu staat was van mijn eerdere speelbeurt precies een jaar geleden, toen o.a. Dark Souls ook niet met mij klikte (ter vergelijking: die gaf ik toen ook 2,5*). Maar sinds laatstgenoemde deze keer wél goed met mij is gaan klikken, was ik benieuwd of Demon's Souls hetzelfde effect zou hebben. Voelt een beetje "janky" en iets minder vloeiend aan, maar voor de rest speelt ie gewoon precies hetzelfde. Valt me alleen wel op dat de bazen tot nu toe relatief wel gemakkelijk ogen, weinig tot geen problemen gehad met Vanguard, Phalanx en Tower Knight. Dat was in het begin van Dark Souls wel een beetje anders, al was dat misschien nog te wijten aan onwennigheid.

Maar we zullen 't zien, ik denk er wellicht iets minder lang over te gaan doen dan Dark Souls (55-60 uur). Cijfer zal sowieso wel verhoogd worden, ik schat minimaal 3,5*, maar dat zien we dan wel, en afhankelijk hiervan misschien ook het cijfer van Dark Souls (in positieve of minder positieve) zin aanpassen.

~ So the world might be mended. ~

Alvast excuses van te voren dat ik vaak de vergelijking aanga met Dark Souls, maar aangezien ik die eerder heb gespeeld, ben ik misschien toch een beetje verwend geraakt. Ik kan dit eigenlijk in één zin samenvatten: Dark Souls is een perfecte sequel die op vrijwel alle fronten beter is dan Demon's Souls, op originaliteit na. En dat laatste is eigenlijk het allergrootste compliment dat ik dit spel kan geven. Het fundament bouwen van iets relatief revolutionairs lijkt mij namelijk wat lastiger, en daardoor wellicht prijzenswaardiger, dan het eerdergenoemde fundament te perfectioneren. Het grootste deel van mijn pluspunten op de Dark Souls pagina geldt om die reden eigenlijk grotendeels ook voor Demon's Souls.

+ De moeder van de Souls spellen. De meeste pluspunten in Dark Souls, zie de desbetreffende pagina, vinden hier hun oorsprong.
+ Het karakteristieke gevoel van "altijd op je hoede blijven" verdwijnt nooit.
+ Het tempo ligt hier veel hoger dan Dark Souls, minder backtracking. Zowel een voor- als nadeel, want dit betekent dat...

- ... de speelduur ligt veel lager dan bij DaS. Waar ik daar dik 55 uur bezig was, staat de teller voor DeS nu op 'slechts' 17 uur.
- Technische problemen op de PS3, veel frame drops met mogelijk freezes als gevolg (het laatste viel nog mee, ik heb er maar één gehad).
- Het is vaak niet dat de bazen op zichzelf moeilijk zijn, maar dat het middeleeuwse varianten van bullet sponges zijn.
- Ik geef de voorkeur aan een samenhangende wereld als Lordran dan de losse levels van Boletaria.
- Geen mogelijkheid om armor up te graden (of ik moet het gemist hebben?), alleen wapens en schilden.
- Gelimiteerde item burden kan irritant zijn (in DaS was er geen limiet, alleen een equip load).
- Het einde is best een anticlimax. Na het bevechten van, of beter gezegd uit het lijden verlossen van een erg zwakke King Allant, krijg je zowat gelijk de end credits te zien.

Ondanks dat heb ik Dark Souls nou eenmaal eerder gespeeld en om die reden ben ik wellicht verwend geraakt door de verbeteringen die ze toen hebben doorgevoerd. Maar niettemin raad ik geïnteresseerden aan om eerst met Demon's te beginnen alvorens je verder gaat met Dark. Al is het alleen om beide spellen in hun geheel beter te waarderen.

Nog een pluspuntje was trouwens het gevecht met Maiden Astraea (5-3). Onder begeleiding van prachtige muziek, de dialogen en alles wat je ziet heb je gedurende het hele "gevecht" het gevoel of hetgeen je doet eigenlijk wel überhaupt het goede is. Klassiek gevalletje nood breekt wet. En dat Maiden Astraea daarna je "tijd bespaart" door ook nog eens zelfmoord te plegen, maakt dit "gevecht" en de onderliggende gedachte nog krachtiger. Het meest memorabele gevecht naar mijn mening.

Het OG spel van From waar een van de beste reeksen ooit uit is voortgevloeid is nog wat ruw in zijn vorm. Als je deze game speelt na Dark Souls, valt vooral op hoe clunky de mechanics nog zijn en dat het rollen en de plunging attacks toch echt nog gemist worden. Dat het spel echter nog steeds erg mooi is om te zien, een paar zeer memorabele omgevingen en vijanden kent en een intrigerende verhaallijn heeft, spelen echter allemaal mee aan deze bovengemiddelde waardering.

Een paar minpunten die ik eerst uit de weg wil hebben, buiten het gemis aan de eerder genoemde game mechanics:
- Het spel is bij vlagen uitzonderlijk frustrerend door het gemis aan tussentijds saven. Waar Dark Souls games meerdere bonfires hebben om een omgeving door te komen, is het hier speuren naar shortcuts omdat je anders weer de gruwelen van een level door moet komen. Ik heb helemaal frustraties gehad bij de Adjudicator headstone, vanwege die verschrikkelijk vervelende skeletons en Shadowmen met hun oog-lasers dat ik het spel bijna heb opgegeven.
- De Archstone of the Burrow King levert me weinig plezier op, omdat de level designs hier eentonig zijn en het makkelijk verdwalen is te midden van de inwisselbare gangen.
- Giant Depraved Ones... urgh, wat een verschrikkingen om tegen te moeten vechten in hun moeras-omgeving. Een van de momenten dat ik me ook afvroeg of het de moeite was om het te blijven proberen.
- Het world-tendency effect is onduidelijk en kreeg ik alleen (soort van) door na internet geraadpleegd te hebben.

Ik heb me over al deze punten heengezet om uiteindelijk een vrij goed spel uit te kunnen spelen. Demon's Souls zit nog steeds vol met sfeer, memorabele NPC's, goeie graphics en bloedstollende actie. Waar Dark Souls dark fantasy iets verder uitwerkte door meer body horror en verval toe te voegen aan de setting, voelt Demon's Souls ondanks de titel toch nog iets meer aan als high fantasy met een paar donkere elementen. Toch heeft het spel met Archstones of the Tower Queen en the Chieftain een paar naargeestige settings die druipen van de duistere sfeer. Het einde van de laatstgenoemde archstone is er daarnaast eentje die blijft naspoken in mijn hoofd. Nadat je de compagnon van Maiden Astraea (ik met moeite) hebt verslagen, pleegt de dame in kwestie zelfmoord en geeft ze je een ethische overpeinzing over de moraliteit van je missie. Goed schrijfwerk voor een reeks die grotendeels als 'vaag' wordt omschreven qua verhaallijnen.

Demon's Souls is mijn minst favoriete spel in de Soulsborne reeks (Sekiro niet meegerekend), maar alsnog kan ik niets dan waardering opbrengen voor wat From hier neerzette om later beter uit te werken. Wel een spel dat lang niet zoveel replay value heeft als de andere spellen uit de reeks, omdat ik het daarvoor toch net nog wat te rommelig vind spelen.

Afgelopen weekend begonnen met de herkansing voor deze game. Een hele tijd geleden ben ik met Demon's Souls gestopt omdat ik me helemaal kapot ergerde aan de framerate. Ik ben benieuwd of ik het nu wel vol kan houden tot het einde...

Berichten verplaatst naar Demon's Souls (2020)

Uhhh, Squall Lionheart ik ben gewoon deze versie van Demon's Souls aan het spelen hoor .

Whoopsie, even terug geplopt!

Is wel echt super schraal mij deed het pijn aan de ogen vond het niet te harden terwijl ik de remake wel heel nice vond om te spelen.

Grafisch is het inderdaad niet bepaald om naar huis te schrijven en de framerate laat ook veelvuldig te wensen over. Het is, naast Sekiro die ik hier ook nog heb liggen, de enige Souls game die ik nog niet heb gespeeld. Leuk als ervaring voor hoe het allemaal is begonnen.