Amusant, maar nooit briljant.
Ik hou niet van multiplayerspellen. Ik zie liever een goed uitgewerkte single player campaign met veel sfeer en goede gameplay dan een spel dat meer draait om de interactie tussen spelers. Maar na alle lovende recensies (en omdat ik Valve-spellen doorgaans wel kan waarderen) heb ik een tijd geleden besloten om Left 4 Dead 1 & 2 toch maar een kans te geven. En wat bleek? Ik hou niet van multiplayerspellen!
Maar laat ik positief beginnen: ik heb me best goed met de Left 4 Dead-serie vermaakt (en met de user-levels, waarvan ik er een heleboel gespeeld heb). De hectische stukken (zoals de finale van het laatste level) vond ik geweldig, de graphics en de soundtrack konden ermee door en verder zijn de spellen gewoon vermakelijk (Left 4 Dead 2 iets meer dan Left 4 Dead 1 vanwege het iets hogere tempo).
Het probleem is alleen dat het buiten de hectische stukken nooit uitmuntend wordt. De levels zijn over het algemeen vrij sfeerloos, grafisch is het oké maar niet indrukwekkend, hetzelfde geldt voor de geluiden en ook de muziek slaagt er geen moment in om sfeer aan te brengen in het spel (het is vrij vrolijk en cheesy, waardoor het spel vrijwel nooit spannend of meeslepend wordt). De gameplay is enorm repetitief (ruimte in > een aantal zombies neerschieten > ruimte uit), niet in het minst doordat de zombies vaak enorm passief zijn (veel zombies staan maar wat en komen pas in actie als je ze aanraakt of neerschiet) en de gameplay amper variatie kent. En de multiplayer-elementen vond ik (iemand die het spel met bots speelde) alleen maar irritant. Ik hou van controle over mijn personage, en dat wordt in dit spel om de haverklap weggenomen doordat één van de "special infected" je heeft vastgegrepen; en op deze manier heb je minder het idee dat je *zelf* iets bereikt hebt omdat de bots ook een hoop hebben bijgedragen. En hoewel de AI van de bots best oké is (ergens anders werden ze omschreven als "self-sacrifical fodder", en dat is mijns inziens wel een goede omschrijving: ze zijn altijd bereid om zich op te offeren voor de andere bots of voor mij - en ze kunnen goed voor zichzelf opkomen) liep het lang niet altijd goed. Ze gooien geen pipe bombs en consorten, ze pakken geen benzinepakken, ze laten regelmatig de heks niet met rust, ze doen vaak domme dingen (zoals te lang op dezelfde plek blijven in plaats van rennen naar de ontsnapping), ze komen soms vast te zitten, ze doen niet altijd wat ze behoren te doen (in de safe room of in een lift lopen bijvoorbeeld) - en dat soort dingen werken soms behoorlijk op de zenuwen.
Al bij al is Left 4 Dead 2 (en in mindere mate Left 4 Dead 1) dus zeker een vermakelijk spel (en soms is het zelfs erg leuk), maar het is wel echt een spel dat ontworpen is voor multiplayer-gameplay. Left 4 Dead 2 biedt geen boeiend verhaal, geen sfeervolle campagnes, geen sterke muziek, geen indrukwekkende graphics en geen gevarieerde gameplay, en dat zijn uiteindelijk wel de dingen die ik het meeste waardeer in games. Ik heb het geprobeerd, maar in het vervolg hou ik het gewoon bij singeplayer-spellen. 3*
En voor de liefhebbers zal ik nog even een overzicht plaatsen van de custom campaigns die ik gespeeld heb en hoe goed ik ze vond. Ik heb er veel meer gespeeld dan ik er had moeten spelen (want zo leuk vond ik ze nu ook weer niet), maar soit, ik kon mijn nieuwsgierigheid (helaas) niet onderdrukken.
Zeer goed:
Death Aboard 2 (de gameplay is vrij middelmatig, maar de waterrijke omgevingen in daglicht spreken me aan)
One 4 Nine (de omgevingen zijn sfeervol en de gameplay - met veel hordes - is leuk)
Overkill (het level heeft een zeer hoog tempo en een leuk vernieuwend element: neurotoxin-gas)
The Bloody Moors (de meest sfeervolle campagne die ik heb gespeeld - inclusief de Valve-campagnes)
Yama (de gameplay is niet bijzonder, maar de sfeervolle Japanse locaties spreken me erg aan)
Goed:
Back to School (gevarieerde en gedetailleerde locaties en leuke gameplay, maar het is nergens uitstekend en het crashte een aantal keer)
Blood Tracks (het wordt nergens echt bijzonder, maar solide is het bijna altijd wel)
Day Break (het derde en deels vierde level - op de brug - is erg leuk en de finale is ook best vermakelijk, maar de rest vond ik weinig bijzonder)
Dead Before Dawn (best gevarieerde missies; verzorgde omgevingen; geinige extra's)
Dead Series (echt geweldig wordt het nergens maar het is wel constant van hoge kwaliteit)
Gunkanjima (een survival-level op een prachtige locatie; de gameplay zelf is alleen vrij matig)
Redemption II (niet uitmuntend, maar wel solide met een paar erg sterke stukken, zoals een lange alarm run)
Suicide Blitz 2 (hetzelfde patroon als Warcelona: tot aan de finale solide maar niet uitzonderlijk, maar de finale is wel geweldig)
Tour of Terror (leuk om te spelen, maar het mist een eigen identiteit)
Urban Flight (nergens uitmuntend, maar verder heb ik er weinig op aan te merken)
Wan Li (het tweede level is geweldig dankzij de besneeuwde Chinese Muur, maar de rest is een stuk minder)
Warcelona (ondanks de verzorgde omgevingen en leuke details wist de campagne tot aan de finale weinig indruk te maken; maar de lekker hectische finale is wél erg sterk)
Redelijk:
Blight Path (leuke maar weinig gedetailleerde Chinese omgevingen, leuke maar geen geweldige finales)
Drop Dead Gorges (best mooie omgevingen, maar de weg vinden is soms te complex, de bots reageren niet altijd goed en er zijn misschien iets te weinig save points)
Escape from Valencia (het eerste level - in de straten van Valencia - is leuk, maar de andere levels zijn een stuk minder en er ligt te veel voorraad)
I Hate Mountains 2 (er gebeurt te weinig en het is te makkelijk; de omgevingen zijn wel verzorgd)
Journey to Splash Mountain (het vierde level, waarin je in een disneyattractie rijdt, is leuk; de rest is niet meer dan redelijk)
Afgekeurd (al lag bij twee van de drie campagnes het probleem bij de bots):
Questionable Ethics (zeer inventief, maar met bots werkt het niet)
There Is Only One Way (te bombastisch voor mijn smaak)
Wormwood (zeer origineel, maar zo goed als onmogelijk met bots)
Bij L4D1 vond ik vooral Undead Mine (met een sfeervolle locatie in een mijn; al is de gameplay wel matig) en Night Terror (origineel, surrealistisch en best uitdagend) het spelen waard. Van de featured campaigns zijn Dark Carnival (Coaster), Hard Rain (Mill Escape), The Parish (Bridge) en Cold Stream mijn favorieten.