Wolfenstein (2009)

Ik ben nu alweer voor de tweede keer bezig met Wolfenstein en ik vind het toch een geslaagde shooter. Het doet weinig nieuws maar wat het doet, doet het wel goed. Precies wat je verwacht van een Raven en id game.

Wolfenstein probeert ook een soort van open wereld te creëren die je wat opties geeft, een beetje zoals STALKER en Far Cry dat pogen te doen. De wereld is alleen een stuk kleiner dan in die games en je hebt niet echt veel keus qua missies die je kan doen. Wat Wolfenstein wel een stuk beter doet is dat het echt nut heeft om de wereld te onderzoeken. Tomes en intelligence heb je nodig om upgrades te unlocken en die kan je vervolgens kopen met goud dat je vindt.

Het schieten is, zoals altijd bij Raven en id, perfect. Van de run en gun van RtCW zijn ze overgestapt op een meer CoD achtige gameplay, meer cover zoeken en van daaruit een aanval opzetten. Het werkt goed in de soms hectische gevechten. De toevoeging van The Veil kan je daarbij prima helpen, al zijn de mogelijkheden niet erg origineel. Met The Veil kan je de tijd langzamer laten gaan, een schild om jezelf optrekken of je wapens extra sterk maken. Dit alles hebben we wel eerder gezien in andere games maar de uitwerking in Wolfenstein is perfect. De upgrades die je ervoor kan kopen zijn ook leuke speeltjes, vooral het schild dat vijanden verpulverd als ze het aanraken is een favoriet van me.

Wolfenstein gebruikt de Doom 3 engine en die blijft nog erg goed overeind. Vooral de special effects zijn prachtig, van het binnengaan van The Veil tot aan de explosies en de lijken die desintegreren, het ziet er allemaal prachtig uit en het draait perfect zonder lange laadtijden.

Al met al is Wolfenstein een goede shooter geworden die mooi in de lijn ligt van de eerdere delen. Geslaagde actie, mooie graphics en weer een lekker B-film verhaaltje met nog meer paranormale ongein. Als toetje kom je ook nog eens oude bekenden tegen van RtcW en zelfs Wolfenstein 3D!

3,5*

Wolfenstein, het blijft toch een begrip in de spelwereld.

Misschien wel DE shooter waar ik als kind het meeste mee heb gespeeld. Hoe blij was je als je weer een episode had uitgespeeld met dito eindbaas. Tevens de enige game waarin ik ooit Hitler heb gekilled.

Vele, vele jaren later kwam het vervolg, Return to castle Wolfenstein. Een behoorlijke game, maar het had nooit de impact die Wolfenstein 3D op me maakte toen ik het speelde. En nu is er weer een vervolg, gewoon Wolfenstein genoemd.

Ik ben niet zo kapot van dit vervolg. Het spel is nergens echt slecht, maar het blinkt ook nergens in uit. Nou oke, alleen met het wapen waarmee je Nazi's verpulverd tot stof. Dat is wel cool. Het knallen gaat best lekker in de game (lachen als je Duitsers in de keel schiet en ze dood gaan met hun handen om hun keel, rochelend naar de dood! )

Maar verder is Wolfenstein maar een gewone shooter. Het plot is weinig bijzonder of vernieuwend; zoiets had de voorganger ook al. De levels, de wapens...alles heb ik al wel eens gezien. Aardige toevoeging is de wereld van het amulet die je in het spel kan activeren waarna je je voordelen eruit kan halen door oa de tijd te vertragen of extra ingangen te zien die je normaal in de mensenwereld niet zou zien.

Verder geeft de game me niet zoveel. De intelligentie van de Duitsers is ook niet al te best trouwens. Ze staan eigenlijk klaar om afgeknald te worden en geven te weinig weerstand. Ook niet heel boeiend vind ik het feit dat je in een stad loopt en je ding kan doen. Ik zie liever bij een game als Wolfenstein gewoon een lineair verloop van het spel. Men probeert tegenwoordig te vaak gamers vrijheid te geven maar zoiets vind ik voor een shooter nou niet heel geweldig. Dat is in mijn ogen toch meer voor games als GTA.

3*

Wolfenstein is een titel die bij mij hoog in het vaan staat. Dat komt vooral door Return To Castle Wolfenstein, die ik talloze keren heb uitgespeeld op de PC en nog steeds een supergame vind. Het hele concept staat me ook goed aan.
Deze opvolger is nog steeds behoorlijk Over-the-top, maar hier nog meer dan ik vorige delen. The Veil is zoals ik al zei een behoorlijke vernieuwing, die zo zijn voor en nadelen heeft. Een van de nadelen is dat er een heel andere sfeer ontstaat. Op den duur heb je genoeg krachten om een groot deel van het spel deze te (moeten gebruiken, terwijl dit een enorme impact heeft op de gehele ervaring. Aan de andere kant is het best leuk om met een volledig opgewaardeerd Empower-kristal vol op een heel leger Nazi's te knallen. De wapens zien er ook goed uit, met een aantal bekende wapens, zoals de vlammenwerper, de Teslagun en natuurlijk de MP40. Het viel me wel op dat er geen pistolen in voor kwamen, althans niet om zelf te gebruiken.
De geluidseffecten vielen me hier en daar ook nogal tegen, vooral als je met een wapen tegen iemand aan slaat. Het klinkt nogal nep, een beetje jammer en het stoorde me eigenlijk ook wel.
Het spel heeft een sfeer waar je aan moet wennen, maar na een paar uurtjes spelen is het allemaal goed te doen en wil je graag upgrades kopen, een zeer leuke toevoeging overigens.
Ook een paar erg leuke missies, die soms vrij lastig waren, maar toch best te doen waren over het algemeen. De eindbazen waren ook niet overdreven lastig, maar ik had dan ook het Empower-kristal volledig ge-upgradet, waardoor je kogels 3 keer zo hard aankomen.
Een prima opvolger die me vooral in het begin een beetje tegenviel, maar toch nog leuk is. 3.5*

Get the machine gun, Hanz!

Wolfenstein is echt een amusant spelletje. Lekker erop los knallen zonder bij na te denken, ik weet niet waarom, maar ik vind het heerlijk. Een zeppelin, een lekker bullshit verhaal en nazi's met flauwe nepaccentjes. Bij het maken van deze game hadden de ontwikkelaars zeker veel pret en de game is ook een lekkere retro FPS geworden.

De game heeft niet veel wapens voor wat je gewend bent tegenwoordig, maar ze zijn echt dolle pret. Je hebt simpele vuurwapens voor als je 'serieus' een vijand wilt omleggen, maar als je in een melige bui ben kan je wapens pakken die mensen desintegreren, laten doen oplossen of erger! Zo vet! De vijanden zijn ook vet. Je hebt je standaard Nazi-kanonnenvoer, maar ook jetpack-nazi's en gemuteerde-nazi eindbazen. Genoeg keuze dus.

Nou is dit niet meteen de meest slimme game ooit en verwacht ook geen diepgaand verhaal met veel emoties of veel interessante karakters. Dit is meer een hommage aan Wolfenstein 3D (ook een geweldige FPS) maar de manier hoe deze klassieker uit 1992 is vernieuwd met over the top verhaal, vette cutscenes en weinig originaliteit (dat overigens voor een retro georiënteerde FPS als deze helemaal niet erg is) is briljant te noemen.

De graphics zijn wel wat minder, vooral de textures en de zielloze omgevingen (ondanks vele variatie) zijn minpunten. De free-roam elementen zijn nog wel leuk te noemen, maar ik had weinig motivatie om dit helemaal uit te vogelen en om voor extra opdrachten en geheimen veel te backtracken. Nogmaals, een leuke toevoeging, maar het kon zoveel leuker en minder eenzijdig.

Goede game! Neem het niet serieus en het is heerlijk voor de gemiddelde shooter-fan

**** 4

Return to Castle Wolfenstein is echt zo een typische jaren 00 shooter en dit deel echt een typische '10 shooter.

Het is een soort semi open wereld/hubwereld shooter. Dat voegt niet echt wat toe moet ik zeggen want het is voornamelijk van missie naar missie doorstoten. Het enige wat het oplevert zijn vervelende stukken omdat er weer veel mobs spawnen. Maar het idee van vrijheid is dan wel weer leuk, al had ik liever een lineaire shooter gehad.

Het is allemaal lekker over the top met paranormale krachten, lekker nazi's knallen en een verhaal dat net zoveel verteld als geen verhaal.

Leuk tussendoortje, niet superspeciaal verder. Return to Castle Wolfenstein was wat dat betreft wel wat unieker.