God of War III (2010)
Alternatieve titel: God of War III Remastered
PlayStation 3 / PlayStation 4
Action / Adventure
single player
Ontwikkeld door Sony
Uitgegeven door Sony
In God of War III kruip je wederom in de huid van de stoere Spartaanse veldheer Kratos. Gewapend met zijn dodelijke Blades of Athena en nieuwe wapens en vechttechnieken en gevoed door haat en wraakgevoels gaat Kratos samen met de Titanen op weg naar de berg Olympus om voor eens en altijd af te rekenen met de oppergod Zeus. Rijdend op de rug van Titaan Gaia begeef je je op een gigantisch "levend level" terwijl je aan de laatste aanval begint. Slaagt Kratos om voor eens en altijd af te rekenen met de oppergod?
- nummer 22 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=sGP6PZJMHvc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Hades hakt jullie allemaal in stukjes
Die moet ik ook nog, en de 1000 hit combo, maar die is erg moeilijk om te halen heb nu 90% van de Trophies.
Die 1000 hit combo is gemakkelijk te behalen net nadat je Hades hebt verslagen. Dan komt er een gedeelte waar je met die claws R2 mag uittesten. Dan moet je telkens L1 + O doen op de enemys. Ze gaan ontzettend langzaam dood maar je maakt veel hits.
Check YouTube maar.
De vijanden waar je tegen vecht zien er fantastisch uit, misschien wel de beste graphics die ik op de PS3 gezien heb. Het enige nadeel dat ik kan bedenken is dat de eindbaas, Zeus, iets te makkelijk was, maar daar stonden voldoende moeilijke momenten tegenover.
Je bent , als je ten minste op een goede plek staat , zeker van de trophy. (tegen de muur zodat je niet ingesloten kan worden)
Behalve de trophy voor hard dan ...met Poseidon aan het begin
De trophy '' aMAZEd '' was erg makkelijk.
Oja ik heb 'm even op easy gespeeld , wil geen ergernis hebben tijdens het spel spelen voor de verhaallijn Ik kan niet tegen vaak doodgaan
Vanaf deel 1 fan van deze god van de oorlog hak en slash game met hier en daar een symbolische puzzel. Hup op hard zetten en hakken tot je gezicht onder het bloed zit, het kan allemaal. Je begint met een wat lijkt vrij eenvoudige prologue met Poseidon als baas.
Na een poosje kat en muis spel werd duidelijk dat God of War serious business was want deze kletsnatte waterslak slacht goden alsof het kippen zijn. Toch moest hij er na ruim een uur aan geloven, terug in de vissenkom.
Waar Hercules misschien wel de vetste god en tevens bossfight is, was Poseidon veruit de moeilijkste, Zeus meegerekend. Gameplay is weinig veranderd na het eerste deel, al zijn de bossfights wat fijner en soepeler.
Het opvallendste aan deze game is toch wel de graphics en de gore, heerlijk ranzig. Goden onthoofden, ogen van cyclop's er uit prikken en medusa's door midden scheuren. Veel bloed, lawaai en detail. Lekker motiverend muziekje die je laat raggen met een brede glimlach.
In tegenstelling tot de vorige delen zijn de puzzels wat matig, enkel 'de tuin' vergt denkwerk.
Ook het vliegen voegt weinig toe, overigens erg lastig op hard. Zeus stelt teleur, zwakkeling. Pijl en boog en wat klappen van Hercules klaren de klus. Althans..
Het einde is dan ook beter dan het begin, lekker rauw mals en verrassend. Al met al een zeer geslaagde slasher die botten breekt met een lach maar geen hersen kraakt.
Het einde was total onverwacht voor mij!
Aanvankelijk was het nochtans even slikken, omdat mijn ogen niet gewend waren aan zulke gedetailleerde omgevingen. Elke pixel is duidelijk uitgeknepen tot de laatste druppel, iets wat nogal bevreemdend overkwam. Gelukkig draai je later wel bij en besef je dat de technologische vooruitgang in feite nog zo slecht niet is. Ik ben een grote fan van de oudere generatie graphics, maar weet de beangstigend realistische aanpak van het laatste jaar sporadisch wel te appreciëren. Achteraf bekeken zijn die magnifieke achtergronden en reusachtige decors juist de smaakmakers van dit schitterende spel. Tevens zijn de taferelen uit het verleden die op monochrome wijze ten tonele verschijnen zeer origineel zullen je ogen zonder meer verwend worden.
Zoals gewoonlijk sprak het verhaal me uiteraard ook aan. Als zijnde een bescheiden fan van Griekse Mythologie was ik derhalve vaak aan het likkebaarden. De Grote Oorlog, het buitengewone aanbod aan Goden en Titanen, de Chain of Balance, het labyrint, de schattige samenwerking met Pandora en één van de mooiste eindes ooit in een videogame bezorgen je gegarandeerd koude, doch aangename rillingen. De cliffhanger waarmee het vorige deel eindigde, dient hier als grandioos begin. Vanaf de allereerste seconde wordt je in volle strijd geworpen en ben je aan het vechten voor je eigen leven en dat van beschermeling Gaia. Over het verdere verloop ga ik niet bijzonder veel vertellen, aangezien je best zonder al te veel overleg aan het avontuur begint. Het is trouwens verrassend hoe talrijk de mensen zijn die vinden dat je gewoon de ene God na de andere afslacht en op het einde een uitermate clichématige boodschap naar je hoofd krijgt geslingerd. Hier ga ik alleszins niet mee akkoord, want het verhaal heeft heel wat meer om het lijf. En eigenlijk is het vooral het einde dat me het meest aansprak. Met name de sombere zoektocht naar vergeving en nieuwe hoop behoort tot de meest indrukwekkende scènes die ik al heb mogen aanschouwen.
Olympus wordt aangevallen, en daar gaan niet alle Goden mee akkoord. Kratos komt op zijn pad naar vergelding meer vijanden tegen en gaat meer confrontaties aan dan ooit tevoren. Van de indrukwekkende Poseidon tot de met haat besmette Zeus. De moeilijkheidsgraad varieert weinig en ligt doorgaans vrij laag, doch sommige bazen zijn opvallend moeilijker dan andere. De grootste verrassing was het betrekkelijk eenvoudige duel met Zeus. Ik had de indruk dat de klemtoon bij dit gevecht meer lag op de ontknoping zelf dan op een eventueel moeizaam handgemeen. Zeus is het eindstation waar de reis stilvalt en ze hebben zoveel mogelijk geprobeerd diens epische ondergang aan te tonen. Hierin werd geslaagd, al gebeurde dit voornamelijk aan de hand van cutscenes. Persoonlijk vond ik Hades of de Cerberus Breeder net voor de loskoppeling van de 'Chain' het meest uitdagend.
De verscheidenheid aan wapens en special attacks is opmerkelijk. In plaats van één hoofdwapen, namelijk de Blades of Chaos en Athena in vorige gevallen, heb je er hier vier. Elk wapen heeft zijn eigen bewegingen en zijn eigen speciale aanval. Daarnaast heb je nog drie andere bewegingen die een boog, een alternatieve zaklamp en een paar schoenen voor snelstappers omvatten. Dit trio gebruikte ik echter weinig, omdat ze meestal dienden voor ontdekkingsgerelateerde zaken of om simpelweg in staat te zijn een level uit te spelen. Een favoriet kiezen onder de handwapens is vreselijk moeilijk. Ik zou vermoedelijk de Claws of Hades aanduiden als minst leuk, maar van een uitspraak als deze ga ik jammer genoeg de hele nacht wakker liggen. Alle vier zijn ze in wezen formidabel.
Al de rest, muziek, voice-acting of onbenulligheden zoals de nieuwe positie van de gekleurde knoppen op het scherm zijn eveneens geweldig en leveren een aanzienlijke bijdrage tot het geheel. Waar het om draait is de totale ervaring die je als speler meemaakt. God of War III is niet enkel enorm veelzijdig, maar ook ontzettend goed in zijn veelzijdigheid. Er komt zoveel aan bod. Puzzels, lekkere Hack 'N Slash met stroperige bloedeffecten, behendigheid, humor, drama en nog een stuk of tien trefwoorden die me niet te binnen schieten.
Kortom, het beste spel uit de beste trilogie.
4,50
Ik heb deel 2 in 10 uur uitgespeeld.
Zeg je dat de vorige games voor je minder waren zoals bij mij is dit nog altijd een pareltje voor in je must have collectie.
Schitterende grapichs en magnefieke gameplay.
Verhaal komt hier ook op een goede plaats terecht.