De eerste AC die ik speelde was black flag, en ik was er meteen van weg. Daarna heb ik nog Unity/Syndicate gespeeld, en hoewel dat zeker (relatief) goede spellen zijn, bereikten die toch helemaal niet de hoogte van black flag. Wat was ik dan ook blij toen bekend werd dat de 'Ezio-trilogy', die toch door de meeste mensen als de beste games uit de reeks bestempeld wordt, geremastered ging worden naar ps4.
En nee hoor, ACII stelde allerminst teleur. In het begin moest ik er even inkomen en werd ik nog niet meteen gegrepen door het verhaal. Maar al snel begon het verhaal veel meeslepender te worden en leefde je helemaal mee met hoofdpersoon Ezio. Het verhaal duurde ook nog eens lekker lang, en ik was zelfs aangenaam verrast dat de sequenties 12 en 13, die voordien blijkbaar als dlc gebruikt werden (wat eigenlijk een schande is), nu wel verwerkt zaten in het spel. Er zitten ook geweldige bijpersonages in; bv Da Vinci vond ik echt geweldig en vormt een echte meerwaarde aan het spel, maar ook de oom (It's a me, Mario) of de bad guy; ze dragen allemaal bij aan het hoge niveau. II eindigt dan ook nog eens met een cliffhanger, waardoor je graag meteen Brotherhood erbij neemt. Al vond ik de Modern Day-verhaallijn niet echt boeiend (duurde gelukkig ook niet zo lang) en is Desmond een erg suf personage.
Overigens met 25 uur op de teller de platina gehaald, dus qua uitgebreidheid is II zeker niet zo groot als de latere spellen, hoewel het mss zeker in Unity af en toe een overkill is. Er is overigens meer dan genoeg te doen, maar na een paar moordcontracten heb je dat ook wel weer gehad en daar heb ik dus niet veel tijd aan besteed. Zij-activiteiten zoals alle honderd veren zoeken of de Subject 16-video's zoeken zijn best nog tof om te doen; al is het maar dat je daarvoor fijn kan rondlopen in de verschillende steden en kan luisteren naar de verschrikkelijk mooie muziek. Vooral Venetië is hierin toch een hoogtepunt.
ACII is uiteraard niet perfect. Het verhaal was niet onmiddellijk interessant, maar dat even terzijde gelaten. Ik weet niet of het komt dat het 'slecht' geremastered is of dat het altijd al zo geweest is, maar ik vond de graphics van de gezichten van de personages enorm lelijk, dit haalde je af en toe echt uit het spel en was niet zo aangenaam. De graphics hadden echt wel beter gemoeten; en dat het al een iets ouder spel is vind ik geen excuus want dit is uiteindelijk wel een remasterde versie. Maar dit mag zeker niet erg de pret drukken, want ik heb me erg geamuseerd met dit spel, en ik ben nu nog benieuwder geworden naar de 2 vervolgen.
4.5*