Tom Clancy's Splinter Cell (2002)

Goede game, maar een beetje overschat imo. De graphics zijn wel mooi, maar de missies kan je meestal maar op één manier uitspelen, wat de 'houdbaarheidsdatum' niet echt ten goede komt. Heb de latere delen nooit gedaan. Nee, geef mij maar de Hitman-games.

3,5*

Supervette game! Ik heb uit de SC reeks alleen deze gespeeld (had geen zin nog een deel te halen toendertijd, was best duur) en ik heb er erg goede herinneringen aan.

Het spel was best moeilijk, maar dat maakte niet zo veel uit. Het was echt gaaf om als een sluiper ergens binnen te komen, te doen wat je moet doen en hem te nokken. Soms geruisloos, soms met bruut geweld.
Ik herinner nog een missie in Georgie waar je in de ambassade iemand gijzelde. Heel erg gaaf! Ook de spy cam was erg leuk.

Grafisch was deze game sowieso top. Heel sfeervol en heel spannend. Sam Fischer was ook een cool personage, dat scheelde ook.

Verdiende 4*

Heerlijke game om te spelen, stealth ruleert.

Er zit een goede verhaallijn in met de nodige drama.
Er zitten leuke missies in en hoe verder je komt, hoe groter je arsenaal aan gadgets wordt.

Maar wat ik echt leuk vind aan deze game is, is dat het geen recht toe recht aan schiet game is, uiteraard zitten er wel enige schiet werk in. Boven alles draait het toch om het tactiek van hoe je een missie zal volbrengen zonder aandacht naar jezelf te trekken en je dus zo goed mogelijk in het donker te verstoppen. Fisher is trouwens ook uitermatig lenig.

Sfeer en muziek zijn erg goed. Je waant jezelf echt als iemand die zo een beetje de laatste redding voor de C.I.A. is.

5, 0 Sterren van mij.

Ik heb de afgelopen tijd de eerste drie Splinter Cells opnieuw gespeeld. Eerst Chaos Theory, daarna Pandorra Tomorrow en als laatste deze eerste. In mijn herinnering was de tweede wat minder dan de eerste, maar daar merkte ik nu eigenlijk niet veel meer van. Ik vond ze alledrie ongeveer even goed.

Wat me wel opviel is dat deze eerste toch wat meer actiegericht is dan de volgende twee (en dan Double Agent). Schieten is hier toch nog regelmatig een effectieve manier om verder te komen. Vanaf deel 2 is dat eigenlijk vrijwel nooit meer het geval en is stealth altijd dé methode.

Overigens viel het me op hoe goed de graphics anno 2009 nog steeds zijn.

Het eerste, 'beste' (vind hem behoorlijk sfeervol) deel uit de serie. Met Double Agent en het recente Conviction is de serie helaas doodgebloed. Splinter Cell is nu voor de casual gamers en er is weinig meer over van het origineel.

Speel deze game en diens vervolgen en zie hoe de sfeer er stukje bij beetje uit gaat na deel 3.

Stealth met groene lichtjes

Een eerste stap die gezet werd in een toch wel heel bekende franchise. Beter nog; een franchise die samen met Hitman en Metal Gear Solid het stealth genre tot het uiterste hebben gedreven. Splinter Cell is net als de andere twee een apartheid in het genre. Waar Hitman meer een sociale stealth is en Metal Gear door de camera en de cartoony effecten toch wel erboven uit staat, gaat het in Splinter Cell meer om de schaduwen en het verborgen blijven. Ook al zijn er soms wel gebieden waarvan je denkt hoe je hier in Godsnaam verborgen bent is het gewoon cool om de 'ninja der duisternis' te zijn en mannetjes slim af te zijn.

Dat is de kracht van Splinter Cell. Zo weinig mogelijk je pistool gebruiken tegen de vijanden , maar wel om lichten kapot te schieten en je te vertoeven in de schaduw. Uiteraard kan je vijanden nog altijd knock-out slaan, ze langs achter vastpakken en soms ondervragen of gewoon je gadgets gebruiken om tegenstanders te verdoven. Een hele leuke gadget is de 'Diversion Camera'. Je schiet deze tegen een muur, het camerastandpunt wordt verplaatst naar hoe de camera de situatie ziet, je kan vijanden lokken door geluid te maken en dan gas verspreiden. Ongelooflijk slim.

Een ander sterk punt uit de serie is de sfeer. Niet alleen de schaduwen zorgen voor de sfeer, maar ook andersom. Die kleine lichtstraaltjes die net komen turen door het ventilatiesysteem waardoor je de hoofdpersoon net ziet oplichten maken het spel gewoon af. De lichteffecten zijn ongelooflijk. Ook het muziekje als je gezien wordt is geweldig. Je gaat er als gamer gewoon van opschrikken.

Verder heeft Sam Fisher (de hoofdpersoon, ingesproken door Michael Ironside) ook wat lekkere moves die hem tot een echte sluipfreak maken. Zo kan hij op buizen klimmen (zowel verticaal als horizontaal) , zich vasthangen aan de uiteinden van randjes, hekken beklimmen en zich van de grond ontdaan maken door twee benen te laten rusten op twee smalle muren. Verder heeft hij ook Nightvision ter beschikking (wat erg handig is in de schaduwen) en Thermal Vision , die je dan helpt om warmtestralen op te nemen en mijnen te ontdekken.

De missies zijn stuk voor stuk geniaal. Het spel begint met een training maar eenmaal je in 'the field' zit moet je toch even wennen. Je moet verschillende objectieven behalen in je missies (variërend tot informatie uit een computer halen, iemand doden, iemand ondervragen, iets infiltreren enzovoort...) en die worden meestal ingesproken door je baas Lambert.
Uiteraard zijn de eerste missies de makkelijkste, maar hoe verder je komt, hoe frustrerend het soms allemaal kan worden. Dat heeft grotendeels te maken door een feature die ze in Chaos Theory wel hebben laten invoeren; namelijk een savesysteem. Hier ontbreekt het volkomen en heb je doorheen de missies checkpoints. Soms maak je fouten en is het frustrerend terug te beginnen aan het vorige checkpoint, maar al bij al valt het wel heel goed mee. De checkpoints komen meestal wanneer je het echt nodig hebt en zijn dus sporadisch aanwezig.

In sommige missies zitten er dan 'scripted events' in. Dit heb je in Chaos Theory ook niet echt (ik kan me maar ééntje herinneren). Hier zijn ze toch wel in drie missies aanwezig. Op zich valt het wel mee, maar het is jammer dat je in een Stealthgame je wapen MOET trekken. De game is namelijk gemaakt om het stealth aan te pakken. De controls zijn niet zo goed uitgevoerd om er wat schietacties mee uit te voeren.

Maar dat vergeet je snel, want eigenlijk zijn al de missies zeer goed. Mijn vier favoriete missies zijn de U.S Embassy, Oil Rig, CIA HQ (die is machtig) en de Presidential Palace. Verder wil ik ook nog de missie Abbatoir vermelden, omdat dit echt één van de moeilijkste en frustrerende is. Zo begin je in een mijnenveld en een zoeklicht , kom je verder een knipperlicht tegen waar je jouw moves moet timen en zit je langzamerhand in een vriezer waar vol licht aanwezig is. Niet simpel dus, en bij vlagen heel frustrerend, maar dat mag ook wel eens. Voor de rest zijn er ook nog wel momenten waar je soms binnensmonds zult vloeken, maar omdat de checkpoints zo sporadisch voorkomen kan je het de game dit eigenlijk vergeven.

Splinter Cell is dus een heerlijk begin van een overbekende franchise. Morgen begin ik aan Pandora Tomorrow en daarna speel ik nog eens Chaos Theory zodat ik daarover nog wat uitgebreider kan vertellen. Double Agent op de Xbox 360 heb ik al maar heb ik stopgezet omdat ik het echt niet leuk vond. Ik wacht dus tot de Current-Gen versie in mijn postbus verschijnt en idem dito voor het laatste deel Conviction.

Met dit eerste deel is al een bijna perfecte start gezet. Net niet beter dan Chaos Theory, maar wel een ongelooflijk sfeervol spel dat er nog steeds goed uitziet , waarvan elke missie goed tot geniaal is en je soms echt voor uitdagingen staat. 4,5*

Pas weer uitgespeeld, voor de 3e keer denk ik. Blijft verslavend. Dit was de PS3 HD Remaster.

Ik haal er toch een halfje af en dat is vanwege een aantal fouten:
-vooral tijdsdruk wordt snel vervelend. Voordat je ook maar een idee hebt waar en wat je moet doen en boeh of bah kunt zeggen is het van "gvd Fisher wat doe je nu toch, waar bleef je nu, de missie is over";
-hier en daar werkt interactie met de omgeving niet soepel;
-soms echt te vaag waar je naar toe kunt, wat pointers op allerlei manieren zouden helpen;
-wall jumping...pfff wat een ramp;
-soms bugs...zo moest ik de missie in de Chinese ambassade overnieuw doen omdat een of andere pief niet op kwam dagen voor de retinal scan.

En ja de cutscenes zijn ook niet veel soeps maar daarvoor speel ik geen Splinter Cell.

Ik heb deze game jaren geleden al eens uitgespeeld, maar het is hoog tijd om deze serie eens te checken. De game komt uit 2002 maar zou zo uit 2012 kunnen komen. Het is echt indrukwekkend hoe diepgaand de gameplay is en hoe goed het er allemaal nog uitziet.

Ik heb nog nooit Hitman gespeeld dus ik kan niet vergelijken, maar ik heb geen andere game gespeeld waarbij het draait om stealth en actie gewoon vrijwel gegarandeerd tot de dood leidt. De stealth mechanics en de trucjes die je kan uithalen heb ik sindsdien eigenlijk nooit meer zo sterk terug gezien. Hele vette game. Alle andere stealth games geven toch vaak de mogelijkheid om te knallen. Hier ook, maar heel summier. Het is nooit echt een optie.