Banjo-Kazooie (1998)

vroeger veel gespeeld!
Ze zouden zoiets eigenlijk ook op de wii moeten uitbrengen.
4.5*

super spel dit, jammer dat die op de 360 niet zo goed blijkt te zijn

Ben bijna klaar met Banjo-Kazooie. Hoef maar één puzzelstukje. Maar het wil niet lukken. Heb na in zo weinig dagen zoveel uur spelen, geen zin meer om dat ene stukje te halen

Het spel heeft zeker de Rare charmes. Mooie werelden met fantastische muziek, leuke figuren en leuke ideën. De bizarre sound-effects, vooral de "stemmen" van bebaalde personages zijn erg grappig.

Wat mij bij Banjo-Kazooie nog steeds tegenwerkt waardoor ik net van de 4,5 afzie, zijn het vecht-systeem en het idee dat je bijna alles weer kwijt bent als je dood gaat of weggaat in een wereld.
Je moet al die gehaalde noten of 5 beestjes weer helemaal opnieuw zoeken als je bvb per ongeluk in de afgrond viel. Het leek me beter als die 2 gewoon gepakt bleven.
En echt een vecht-systeem kun je het net noemen. Je hebt iets van 4 basis-aanvallen die effectief werken, voor de rest houd het op.


Heb net de ... "Eindbaas battle" gedaan. Beter gezecht de quiz. Ik vroeg me al af hoe het zou gaan met dit vecht-systeem. Een echte Boss-battle is tot nu toe niet aanwezig geweest in het spel. Maar het Quiz idee was erg leuk, apart en je werd getest op je brein en niet om je skills voor de verandering
Moest erg hard lachen bij de "fake aftiteling". Eerst is alles heel serieus, en dan plots komt Tooty met "Waarom vieren julie feest? De heks is nog niet verslagen.." En daar begin je weer met het spel xD Moet nu nog dat ene stukje krijgen om het schilderij met de heks erop compleet te krijgen.

Ben wel benieuwd naar deel 2, maar de stem blijft voorlopig

4* - 4,5*

Heb iets heel raars over Banjo-Kazooie gelezen en gezien. Iets dat het "Stop 'N' Swop" word genoemd. Er zijn 5 eieren met allen een verschillende kleur en met allen een vraagteken erop. Ook is er een ijssleutel. Die je kunt vinden met behulp van een paar codes. Ik heb ze, maar kan er voor de rest niets mee.

Er word gezecht dat Rare met die eieren en ijsleutel een soort "geheim" heeft dat nooit iemand heeft opgelost. Iemand die hier meer vanaf weet?

Een geheim?? :O Nee heb er helemaal niks over gehoord. Interessant

Leuk dat je het weer herspeeld hebt trouwens! Moet ik zelf misschien ook maar eens doen ^-^

Ja, er is een link met Nuts 'n Bolts wannneer je de 360 versie speelt. Zou oorspronkelijk iets te maken hebben met Banjo-Tooie op de N64, maar dat is er nooit van gekomen. Zoek op deze pagina maar eens op "Stop 'n' Swop".

Moet je zeker doen ! Als je trouwens grote beesten tegenkomt die uit gaten opduiken, die kun je gewoon met A - B weg krijgen. Dat wist ik eerst niet.. maar scheelt heel wat moeite

Vandaar dat niemand het ooit heeft opgelost. Er waren al hele theorieën met dat je Mario 64 en Donkey Kong 64 erin en uit moest doen. Veel gedoe.

Volgens mij heeft het geen zak te maken met de 360 noch het nieuwe spel....

Wat ik er destijds van had begrepen is dat het inderdaad iets was waar ze nog wat mee wilden doen. Het idee was om het misschien te combineren met Banjo-Tooie (met een cassette die open kan, en de vorige daar weer op, a la megadrive (sonic&knuckles)). Echter dit kwam nooit van de grond en men heeft toen een soort tussenweg gekozen voor banjo tooie waarin men wel nog een paar oude plekken kan opzoeken en wat geheimen kan vinden, maar men niet in de oude levels kan komen.

Met een gameshark code/apparaat kan je trouwens wel in Banjo Kazooie die dingen bekijken.

Van de 360 versie weet ik 100% niks

O.a. hier over gelezen, beetje Googlen levert ook meer dan genoeg info op...

Volgens mij gaat het gewoon over één geheime code die je moet invullen op de vloer in het zandkasteel, die nooit bekend is geworden buiten Rare.

Hoe kom je daar bij? Kijken jullie niet verder dan je neus lang is ofzo? Neem hier eens een kijkje.

Tja, een paar eieren en een sleutel, wat moet je ermee ?

Hehe, pas nu snap ik waar al die teksten over gaan. Destijds geen apperatuur ervoor, plan ging niet door.

Één van de beste N64 spellen ooit gespeeld.
Ik ergerde me alleen mateloos aan die irritante nietszeggende stemmetjes.

Mwah, apperatuur was er min of meer wel. Sega wist op de megadrive al cardridges te maken die te combineren waren met oude content op oude cardridges.

Waarom dan alsnog niet gedaan? Denk te duur, teveel werk, hoge eenmalige kosten, teleurstellende uitkomst/werking product..... niet de moeite waard in ieder geval. Nu echter kan het digitaal en is zowel het productieprobleem als het kostenprobleem grotendeels opgelost.

Hoe gaaf zou het zijn als er meer online patches en andere vormen van gratis DLC komen waarbij sommige franchises met zichzelf te combineren zijn.
Hoewel men dat al steeds meer doet. cameo's in vechtspellen, unlockables met knipogen naar games zie je steeds vaker.

Als het ze hoe dan ook nog lukt om het plan door te laten gaan, moeten zedat doen.

Banjo he, altijd 5.0 geweldige game.

Jarenlang gespeeld.

Maakt niet uit of je nu de n64 aanzet of de PS3. Toch blijft banjo kazooie top en totaal niet lelijk naar mijn mening.

ik geef maar 5 sterren, want het is de beste platformspel die ik heb gespeeld sinds bugs bunny lost in time (maar die blijft ook nog goed)

Echt een fantastische game, waarschijnlijk mijn favoriete platform game allertijden. Ik ga binnenkort zeker een review schrijven!

Zijn er nog vervolgen op banjo kazooie???

Ja, Banjo-Tooie bijvoorbeeld.

Dit spel brengt zoveel herinneringen te boven, het is spannend, totaal niet eng..en lekker kindvriendelijk..zo had ik het vroeger ook vaak als het ging om Games.

Ik ben wel veel vergeten etc. maar ik zou heel graag willen dat ik dit spel weer kan herbeleven op de N64.

Hopelijk kan ik ooit de N64 kopen ofzo mochten ze hem nog hebben en schaf ik meteen dit spel aan, mochten ze het nog hebben!!

dit spel, haha toen ik klein was geweldig

Dit was ook een toppertje van formaat natuurlijk. Wat Rare er voor de 360 van heeft gebakken heb ik alleen wat youtube beelden van gezien maar het is onbevattelijk.

Rare had lekker bij Nintendo moeten blijven. Sinds ze zijn overgestapt is er helemaal niets noemenswaardigs meer verschenen, daar waar ze bij Nintendo de ene topper na de andere afleverden.

Een stel belabberde pogingen om vervolgen te creëren voor onvergetelijke klassiekers. Rare en Microsoft, het gaat gewoon onmogelijk ooit samen. Sowieso maar een matige console, die 360.

Banjo-Kazooie. Voor iemand die met de N64 is opgegroeid, is 't eigenlijk onbegrijpelijk dat ik BK nooit gespeeld heb. Was als 8-jarig jongetje nooit helemaal op de hoogte van de beschikbare spellen, maar op een verjaardag zag ik toch Banjo-Tooie liggen en die maar gehaald. Uiteindelijk erg van genoten en dikke nostalgie voor ontwikkeld. Het is maar dat ik 'm sinds 2002 of zo niet meer gespeeld heb, anders zat ie sowieso in mijn top 3. Maar BT ga ik binnenkort herspelen en ik heb 't idee dat ik hem er daarna wel tussenzet. Heb vanmiddag BK gekocht op XBLA en hij begint ouderwets heerlijk, inmiddels al meteen 4 uur op de klok.

Moet alleen zeggen dat ik het soort van open-wereld design van BT tot nu toe wat leuker vond (of de nostalgie spreekt) dan de schilderijen in BK á la Super Mario 64, maar dat zal aan het einde van de rit waarschijnlijk niet zoveel uit maken.

Banjo Kazooie! Zoveel liefde voor dit spel. Voor mij is het juist andersom, Banjo Kazooie wel gespeeld maar Banjo Tooie vooral veel stukken van gezien. Beide hebben erg leuke levels en steken net iets anders in elkaar.

Nog veel plezier met BK

The Bear, the Bird, and the Witch

Banjo-Tooie destijds volgens mij letterlijk stuk gespeeld, maar dit eerste deel was er nog nooit van terecht gekomen. Was destijds niet helemaal op de hoogte van de beschikbare games als negenjarig jongetje (2001) en de jaren die daarop volgden was de interesse ook niet altijd even hoog om 'm alsnog te spelen. Uiteindelijk een kleine twee weken geleden toch met erg veel zin op XBLA gekocht, en precies 10 dagen, 23:42 uur speeltijd, 100 Jiggies en 900 Notes later (helaas niet alle Spells) ben ik toch blij dat ik 'm eindelijk heb mogen ervaren.

In principe zou je inderdaad kunnen zeggen dat het veel dingen van het legendarische Super Mario 64 leent, maar Rare heeft er toch succesvol hun eigen twist en magie aan weten te geven. De humor is bijvoorbeeld hilarisch grappig (Grunty's Furnace Fun vlak voor het eindgevecht is daar een goed voorbeeld van, haha), de muziek van Grant Kirkhope is heerlijk sfeervol en het platformen werkt ook prima naar behoren. In dat laatste geval ben ik wellicht een beetje verwend omdat ik Banjo-Tooie eerst speelde, en die is naar mijn mening net wat uitgebreider en leuker als mijn herinneringen kloppen. Maar ere wie ere toekomt natuurlijk, aangezien dit deel eerder uitkwam.

Ik weet nog niet of het eindcijfer vaststaat, 't wordt in elk geval niet lager dan 4*. Maar ik moet Banjo-Tooie na een lange tijd nog opnieuw spelen zodat ik ze beiden als geheel beter kan beoordelen. En thanks, Princess, heb er inderdaad goed van genoten. Nu op naar Tooie, oude tijden herbeleven!

Inderdaad een grappig en apart spel. Een beetje een combinatie van Super Mario 64 en Conker's Bad Fur Day.

Een van N64's beste games. Erg origineel verhaal, leuke characters en levels. De graphics, muziek en besturing is ook allemaal prima in orde.
Ik geef de voorkeur aan de HD versie aangezien ze daar een aantal dingen goed opgelost hebben.

5 sterren voor deze zeer vermakelijke game!

Super Mario 64 heeft het platformegenre in de jaren '90 gerevolutioneerd, maar Banjo-Kazooie heeft het geperfectioneerd!

Dit is een platformer van het soort 'collectathon', oftewel verzamelen geblazen! Stap een level binnen en speur ononderbroken naar 10 jiggies (puzzelstukjes) en andere items. Hoe meer je verzameld, hoe verder je in het spel komt. Leer nieuwe moves om op voorheen onbereikbare plekken te komen. Als je eenmaal op dreef bent wil je elk hoekje en gaatje van de levels doorspitten.

De sfeer in dit spel is fantastisch. Ontzettend veel originele characters en vijanden die de werelden vullen. Elk level heeft een ander thema. Zo is er een moeras-level, een sneeuw-level, een industrieel level, etc. De muziek in dit spel is fenomenaal, want de tonen veranderen afhankelijk van de plekken die je bezoekt. Dit zorgt voor een sfeervolle belevenis.

Deze game zit vol humor, creatief en kleurrijk design en grappige personages. De moeilijkheidsgraad loopt behoorlijk op in de laatste paar levels. Voor platformfans is dit een must play! Twijfel niet en ontdek de wonderlijke wereld van Banjo-Kazooie.

Banjo-Kazooie is aangekondigd voor Super Smash! Een gebeurtenis waar ik nog steeds versteld van sta. Of ik nou zat te wachten op Brawl, Smash 4 of Ultimate, Banjo-Kazooie bleef al die jaren een veelgevraagd personage. Dat terwijl de serie al jaren geleden door Microsoft werd gekocht en nauwelijks meer van zich heeft laten horen. Als dat niet genoeg zegt over de tijdloosheid en algehele impact die deze game heeft gemaakt, dan weet ik het ook niet meer. Het lijkt mij, nu de enthousiasme voor Smash groot is, een perfect moment om deze titel weer eens te herspelen.

Wanneer je een Smash fan bent die jarenlang niets anders dan prezen hoort over Banjo dan kan dit voor onrealistisch hoge verwachtingen zorgen, wat een recept voor teleurstelling is. Toch laat Banjo-Kazooie zien dat het een tijdloze charme heeft die de lat voor toekomstige 3D platformgames hoog legde. Waar Banjo-Kazooie er sterk tussenuit sprong is dat de meeste puzzelstuk-missies persoonlijkheid hebben. Het is niet een kwestie van constant dezelfde vijanden bevechten, springen over platforms en een regen aan puzzelstukken over je heen krijgen, maar iedere missie bestaat het verder verkennen van de wereld, en aan bijna iedere missie is een ander personage gekoppeld. Of het nou een vijandengroep is die je belachelijk loopt te maken, een paar onnozele personages die door een blunder in de penarie zitten of wat onschuldige personages die je juist wilt steunen. Het zijn al deze personages die de werelden van Banjo Kazooie heel levendig maken en ervoor zorgde dat ik met plezier de levels verkende. Er zit zoveel humor verwerkt in de dialogen dat ik meerdere keren hardop moest lachen tijdens het spelen. Voornamelijk de rijmpjes van Gruntilda, die flauw commentaar gaven, kon ik altijd naar uitkijken.

Los van hoe het spel geschreven is heeft Banjo-Kazooie ook uitzonderlijk goede muziek/geluid design. De muziek is aanstekelijk en past perfect bij de vrolijke, cartoony feel van de game. Maar het zijn vooral de kleine dingen zoals dat de theme’s zich aanpassen aan de hand van waar je je bevind. Als je bv onderwater zit dan gaat het level muziek vloeiend over in een onderwater-versie van het level theme, of wanneer je een gebouw ingaat kun je een zachtere, rustigere versie van het level theme horen. Dit soort kleine details kunnen een krachtig verschil maken om de wereld extra graden persoonlijkheid te geven dan wanneer ze het bij één hoofdtheme hielden. De sound effecten (met name de vreemde ‘stemmen’ van de characters) zijn een bekend onderdeel van de game. Ik kan niet zeggen of dit de eerste game was die zoiets dergelijks met de stemmen deed, maar de verschillende mixen van geluidseffecten kunnen voor komische stemmen zorgen. Er zijn games waarin dit soort stemmen te luid, vreemd of ronduit onprettig waren (bij Okami wou ik de game op mute zetten..), maar in Banjo-Kazooie zitten ze leuk in elkaar.

Het is niet een platformgame waarin reactievermogen of precieuze sprongen echt werken, maar merendeel van de tijd word dit ook niet van je gevraagd. Rustig over dunne paden lopen, zoeken naar plekken waar puzzelstukken verstopt zitten of logische oplossingen verzinnen op de problemen die je tegenkomt is waar de gameplay om draait. Ik kan niet zeggen dat dit uitzonderlijk goede gameplay is in vergelijking met de strakke platforming die ik gewend ben van bv A Hat In Time, maar het zit leuk genoeg in elkaar om met plezier de missies te doen. Voeg dit toe aan het leuke karakter van de game, de goede soundtrack en leuke geluidsbewerking en je krijgt een tijdloze ervaring in het 3D platformgenre.

Het zit allemaal wel wat ruw in elkaar en er waren een paar design keuzes die gewoon te frustrerend in elkaar zaten. Qua besturing werkt de N64 controller gewoon niet zo prettig mee, in vergelijking met wat ik vandaag de dag gewend ben. Zeker de Z-knop, en alle fratsen die je moet uitvoeren terwijl je het ingedrukt houd, kon onprettig in de vingers liggen. De camera draait alleen in strakke hoeken van 45 graden waardoor ik het meerdere keren niet juist kon draaien, of soms zat de camera gewoon in de weg waardoor ik een sprong niet goed kon inschatten. Relatief kleine problemen, maar ze vormde genoeg hinderen om het op te merken.
De eindbaas krijgt gewoon een dikke middelvinger en hier gaf ik het ook op. Na iets van 20 keer te hebben verloren besloot ik op te zoeken hoe je haar moest verslaan. Toen kwam ik erachter dat als ik 98% completion zou hebben ik mijn health kon verdubbelen, wat de kansen aanzienlijk vergroot om de eindbaas te verslaan. Dit heb ik met grote frustratie gedaan (voornamelijk de muzieknoot score van Click Clock Wood score koste heel veel tijd). Uiteindelijk had ik zo’n 890 muzieknoten en 98 puzzelstukken. Toen ontstond er echter een glitch waardoor ik niet meer het eindgevecht kon triggeren. Ik sprong door de pot en zelf met meerdere restarts kreeg ik het niet meer werkende. In andere woorden: ik zit vast en het is niet eens meer mogelijk het spel uit te spelen, nadat ik wat extra uur erin had gestoken om de kansen te vergroten de eindbaas te verslaan. Als deze glitch er niet was en er niet zo’n groot verschil in health zou zijn (als je geen 98% completion hebt) dan was de eindbaas veel prettiger geweest. Vervelend om bij zo'n leuke game op zo'n frustrerende toon te moeten stoppen.

In ieder geval is het een hele leuke game om herspeelt te hebben. Jammer van de laatste paar uur en voornamelijk die harde middelvinger aan het einde, maar er zit zoveel charme in de rest van het spel dat ik er nog steeds goed van kon genieten.

4*