Red Dead Redemption (2010)

Ik moet zeggen, heb weer heel wat uurtjes in de game gestopt. In tegenstelling tot destijds ga ik nu gewoon alles uitspelen. Het mooie is ook dat RDR 1 geen moment gedateerd of 10 jaar oud voelt. Grafisch nog altijd prachtig en de gameplay blijft net als bij deel 2 heerlijk. Heb maar 1 irritatiepuntje ontdekt en dat is dat je in deel 2 met je paard over stenen en hekken heen springt en hier niet. Dat vertraagt de gameplay hier soms onnodig. Verder niks te klagen. Gewoon ronddraven in deze wereld voelt al zo ontspannend. Af en toe een sidequestje of een missie doen.,

‘’The day John Marston stopped shooting’’

Kennen jullie zo’n gevoel bij een game dat je die echt eens zou moeten spelen of dat je het hebt gedaan, maar er niet alles uit hebt gehaald? Nouja, dat gevoel knaagde dus al 10 jaar aan mij met Red Dead Redemption. Uiteraard in 2010 wel gespeeld, net als bijna elke gamer, maar na een aantal uur gestopt. Het pakte me niet echt, ik was toen ook niet echt van de cowboys en de prairies. Maar het is en blijft wel een Rockstar product en nadien volgden nog GTA V en Red Dead Redemption 2, beide games helemaal kapot gespeeld en met 5 sterren gewaardeerd. Het beste wat een generatie games kon bieden. Ondertussen bleef dus dat gevoel van Red Dead Redemption 1 opnieuw spelen knagen en dankzij de Coronacrisis kreeg ik wat meer tijd en ben ik er toch maar eens uitgebreid voor gaan zitten. Eigenlijk kon ik niet wachten om opnieuw met John Marston te spelen, nadat hij ook al in de epiloog van deel 2 de hoofdrol had. Het enige wat ik me afvroeg was of deze game 10 jaar na dato en ook nadat ik het briljante tweede deel heb gespeeld nog overeind kan blijven.

Ik had nog geen half uur nodig om te constateren dat mijn zorgen ongegrond waren, want RDR1 blijft fantastisch overeind. Ongelofelijk dat deze game alweer 10 jaar oud is, want je ziet het er nauwelijks aan af. De wereld is gigantisch en de pracht en praal is echt om van te genieten. Denk aan de prachtige kleuren, de indrukwekkende weerseffecten en de filmische shoot outs via de Dead Eye optie. Nou is het alweer anderhalf jaar terug dat ik deel 2 voor het laatst speelde, maar volgens mij komt deel 1 aardig in de buurt. Het is met de wereld van RDR natuurlijk ook ergens wel ‘makkelijk’ om nog visueel mooi te zijn, omdat het relatief lege werelden zijn. Je hebt prairies, een paar dorpjes, rivieren en bergen. Dat is makkelijker fris te houden dan bijvoorbeeld een volle stad zoals kort voor deze game in GTA 4 zat. Maar ik blijf het alsnog een geweldige prestatie vinden hoe mooi het oogt. Dat geldt ook voor de stemacteurs en de cutscènes die echt van geweldig niveau zijn, zoals je bij Rockstar verwacht.

Het verhaal is ook redelijk makkelijk gebleven. John zoekt zijn vrouw en kinderen en zal allerlei mensen moeten helpen voordat hij weet waar hij ze terug kan vinden. Dit verhaal wordt uiteraard verteld in de stijl van een spaghettiwestern, vol met zaken als wraak, genoegdoening, bendeoorlogen, corruptie, verraad en noem alles op wat je erbij verwacht. Je hebt eigenlijk vier delen van de map waar je in dit verhaal doorheen gaat. Amerika, Mexico, terug naar Amerika (een ander deel) en het slot op je eigen ranch. Niet elk gedeelte is even boeiend, zo vond ik het begin van de game zelfs voor een western traag. Via Bonnie MacFarlane die jou helpt leer je de game kennen, maar die missies zijn wel zo saai dat ik ze echt als een moetje zag. Dieren verjagen, paarden temmen, koeien drijven. Allemaal leuk en aardig, maar dit boeide me weinig. Later werd het met andere personages wel leuker en zeker als je naar Mexico moet is het allemaal veel pittiger en grootser. Ook zijn de landschappen daar voor mij mooier, met enorme stenen, bergen en grotere dorpjes. Het beste gedeelte vind ik wel het deel daarna, als je richting Blackwater gaat. Dat is de grootste stad van de map, nog altijd niet al te groot, maar het voelde wel even verfrissend en anders. Helemaal omdat je daar in het gebied van de nieuwe tijd komt, met auto’s, gepraat over vliegende machines en de mannen van de toekomst, de FBI. Het slot op je eigen ranch voelde voor mij weer als een rustig slot, maar misschien wel te rustig. Ik vond het vrij irritant dat ik plots weer op jacht moest, koeien moest drijven en paarden moest temmen.

Om eerlijk te zijn, de missie ‘’A continual feast’’ heeft me echt van de week helemaal woest gekregen. Je moet drie paarden temmen met Uncle en de eerste twee gaan probleemloos. De derde is me ondanks twee volle uren proberen niet gelukt, elke keer vloog ik van het paard na een half minuutje. En dat is echt vreselijk vlak voor het einde, maar goddank bedacht ik me dat als je drie keer de missie over moet doen, je de optie krijgt het checkpoint te skippen. Anders had ik de game gewoon niet uit kunnen spelen. In de laatste uren van de game ontmoet je Dutch van der Linden weer, die vooral in deel 2 een grote rol had. De jacht op hem is hier best tof, wel erg jammer dat je hem niet kan vermoorden, omdat hij zelfmoord pleegt. Dat voelde toch wel onbevredigend. En we eindigen met de familie Marston dus op hun ranch, waar de FBI op het einde toch nog John komt vermoorden. Het maakte me triest, maar het was wel weer een passend slot omdat hij sterft terwijl hij zijn familie beschermd, zoals John dit zou willen. Hij was een oud fossiel die niet in de nieuwe tijd paste. Ook even slikken dat Abigail schijnbaar niet al te lang na John is overleven, waarna zoon Jack over blijft. Wel tof om nog even met hem te spelen en je wraak te nemen op je vaders moordenaar. En ja, ik heb ook zijn vrouw en broer vermoord, haha. Dan maar even wat minder honor.

Red Dead Redemption is een bijna perfecte game. De sfeer is ongelofelijk, er zijn tig interessante of grappige personages, het paardrijden en schieten gaat heel natuurlijk (leve Dead Eye, wat blijft dit enorm tof en bruut) en het voelt gewoon ontspannen om af en toe even vijf minuten met je paard naar een missie aan de andere kant van de map te gaan. Soms is de game technisch wel eens wat gebrekkig, met wat clippingproblemen of bv je paard die achter een rots blijft hangen, maar who cares. Het enige dat soms wat minder was, was de diversiteit in de missies. Het kwam er soms wel erg vaak op neer om van A naar B te gaan, daar iedereen overhoop te knallen en je bent weer klaar. Maar de schietpartijen blijven leuk, dus ook dat was niet echt storend. En wat ik fijn aan RDR 1 tegenover RDR 2 vind is dat een hoop onzinnige dingen hier niet belangrijk zijn. Ik hoef geen paard te borstelen, vlees te eten, geweer te poetsen of constant in winkels shoppen. Af en toe kogels halen, dat is het wel. En er zijn geen kampen waar ik als een 91 jarige man doorheen hoef te strompelen, dat stoorde me zo in deel 2. De game heeft een hoger tempo en dat vind ik fijner. Emotioneel bekeken vond ik RDR 2 weer net wat sterker. Als ik echt moet kiezen, dan vind ik Arthur nog net wat toffer dan John.

Als je RDR 2 indrukwekkend vond en je hebt deel 1 niet of te weinig gespeeld, dan ben je bijna verplicht dit alsnog te doen. Ik ben er ieder geval heel blij mee. Nu binnenkort de DLC Undead Nightmare nog eens spelen voor de fun en dan is het wel mooi geweest.

4,5* (was 3,5*)

'Remaster van Red Dead Redemption is in ontwikkeling' | Nieuws | Gamer.nl

Best gaaf. Ik ga ´m alleen niet spelen, heb vorig jaar de game nog gespeeld en visueel kan die game nog altijd heel behoorlijk mee. Maar als ik ´m nog niet volledig had gespeeld dan had ik deze remaster graag in huis gehaald.

begrepen dat de remake van RDR toch niet gaat komen, door de slechte ontvangst van GTA definitive editions.
Jammer want deze game had ik graag opnieuw gespeeld, wat een topgame.