Persona 4 (2008)

Cool Imperial, leuk dat je er ook van't genieten bent, dan kan je Persona 3 ook zeker waarderen, praktisch hetzelfde, hoewel bovenstaande quote van Gamespot wel klopt, in dit deel is alles wat verbeterd.

Heb er al 40+ uur op zitten en ben ook mega enthousiast. Sfeer en karakters zijn weer van de hoogste kwaliteit en ontzettend veel aandacht voor details. Verhaal doet me meer denken aan Persona 2, ook veel meer murder mystery.
Betere mix tussen humor en serieuze donkere onderwerpen en ook, net zoals P2, way more vloeken. De Assholes vliegen je om de oren, zeker als je weer eens een tirade van de gefrustreerde leraar Mr. Moron moet doorstaan , de eerste baas schreeuwt constant Pain in the Ass!

Ook het persona gegeven is dit keer weer wat zieker in het spel verwerkt, elk karakter moet eerst zijn donkere kant erkennen, voor hij z'n persona unlocked. Dit resulteert in instant meer binding met je chars en te gekke eindbazen (Die gay baas met male-symbols als swords krijg ik nu nog lachkicks van). Soundtrack ook weer te gek.

Weer een jaartje in Inaba wonen wordt dat, ook leuk meer aandacht voor japanse cultuur (achterin het boekje een uitleg van speciefieke termen en gewoontes, evenals een tabelletje om de vriendschaps aanduidingen te herkennen (-kun, -chan, -sensei, -senpai, etc.), die gelijk de verhoudingen tussen chars verduidelijken.

Het redelijk lineaire karakter van P3 is ook weer hier aanwezig, maar door de grote aandacht aan kleine keuzes en de grotere variëteit aan mini-events, niet storend, zelfs niet merkbaar eigenlijk. Idd alles aan de formule van 3 is geperfectioneerd en daarmee heeft Atlus een perfecte RPG afgeleverd, die nu ook al 5* krijgt. Er moet wel heel wat gebeuren wil dat cijfer nog naar beneden gaan. Mischien wordt dit zelfs een top10 plek! Iig nu al imo een van de beste PS2 RPG die ik gespeeld heb.

Dat de PS2 nog steeds veel in zijn mars heeft bewijst Persona 4 maar weer. Ik had zelf niet verwacht dat zo laat in het PS2 tijdperk er nog een game zou zijn die ik zo goed zou vinden. Persona 4 blinkt op alle punten zowat uit.

Ik hoopte al aan het begin van de game op niet zo een cliché RPG verhaal en dat is wat ik kreeg. Het verhaal van Persona 4, hoewel deze erg langzaam begint is vooral tegen het einde aan erg goed. Elk karakter is tot de puntjes uitgewerkt door social link waarbij je echt een band met elk personage opbouwt. Niet elk personage zijn verhaal is even origineel, maar de social links helpen enorm om deze rpg te onderscheiden van anderen. Bij andere rpgs zit je nog wel eens eindeloos te levelen of quests te doen. Dat is zeker niet slecht, maar dat zie je al zo vaak in een rpg. Niks anders dan lof voor de social links.

Vechten in Persona 4 is prima en is old skool zoals het hoort turnbased. Dat je bij veel gevechten achteraf een kaart kan trekken is een coole toevoeging een geeft wat leuke bonussen met zich mee. Het enige wat ik niet zo kan waarderen zijn de penalty cards. Doe dan gewoon alleen exp. en niks anders, maar niet dat je helemaal niks ontvangt aan het einde van een battle. Zeker als je een moeilijke battle achter de rug hebt is dit erg vervelend.

Ik heb genoten van Persona 4 en het is zeker één van mijn favoriete PS2 rpg's. Sommige dungeons mochten wel iets intressanter en sommige delen van het verhaal voelde een beetje als een filler, maar dat zijn kleine punten die ik niet echt meereken. Het gaat om de ervaring bij mij in dit geval en die is geweldig.

Een welverdiende 5,0

Als iemand die nooit Persona of Shin Megami Tensei had gedaan en begon met Persona 5, was dat deel heel goed in de smaak gevallen. Terugspringen naar een ouder deel slaat minder goed aan dan gehoopt. Absoluut geen slechte of tegenvallende game. Qua cijfer zit het rond de 3,5*, maar er is weinig enthousiasme om deze te kiezen boven de andere goede titels die onlangs uit zijn gekomen.

Persona 4 voelt als een minder sterke versie van Persona 5 (wat logisch is. Een deel 4 tegenover een deel 5, met 8 jaar verschil en één gen ertussen). Het heeft een soortgelijk verhaal met characters die niet gek ver afwijken van de rollen uit 5, maar de personages uit 5 zaten leuker in elkaar. Ipv dat je kwaadaardige vijanden ontmaskert is dit team uit om mensen met hun persoonlijke problemen te helpen. Een aardig idee, maar het is minder spannend dan de grotere heldendaden uit 5. Waar in deel 5 de gave palaces zijn, heb je hier Mementos-achtige levels met andere visuele thema's (wat ze aanzienlijk minder interessant is om te verkennen). De combat en persona's fusen werkte allemaal net wat prettiger in het vervolg. Eigenlijk krijg ik eerder zin deel 5 opnieuw te spelen dan verder te gaan hiermee.

Waarschijnlijk gaat later in de game de combat nog meer diepgang krijgen, het verhaal gave wendingen nemen en worden er nog betere personages geïntroduceerd. In de eerste 10-15 uur valt het niveau mee (momenteel zit ik in de herstelweek van Kanji Tatsumi ). Misschien dat ik er later weer mee verderga, maar voor nu word de stop erop gezet.