Toentertijd nooit gekocht, gezien het een 2d platformer was en ik met een nieuw gekocht systeem de voorkeur gaf aan hoofdzakelijk 3D games.
In retrospectief, met de kennis van wat later en nu, is Mischief Makers is in het genre van platformers het schoolvoorbeeld voor 2.5D game op de N64, zoals Mario 64 dat was voor 3D. Beide het meest innovatief op vele vlakken binnen dit genre voor dit systeem. Heel ruw gezegd, hebben beiden problemen, maar bij Mario 64 is het vooral het camerasysteem en bij Misschief Makers het repetitieve karakter, vooral in samenhang met het puzzelelement, en hiermee dus ook wat minder.
In Misschief Makers vereist de unieke gameplay en besturingssysteem wat oefening in het begin. Dit concept van vastgrijpen, fuku fuku/shakeshake, is echter bij mijn weten niet eerder en later in deze vorm zo goed geïmplementeerd. Wellicht slechts in een deel voor andere games. Echter, er zit wat repetitie in, vooral te danken aan het puzzelelement, waardoor je steeds terug moet gaan om een missend iets te achterhalen. Op zich niet heel uitdagend, maar eerder frustrerend, terwijl dit nu juist een game is die schreeuwt om een meer intense, vloeiende gameplay voor nieuwe systemen.
Als laatste nog een pluim voor de Japanse ontwikkelaar Treasure. Ironisch genoeg heb ik veel van hun games nog niet beoordeeld, vooral omdat ik ze nog niet heb uitgespeeld, maar mij zeer bevallig zijn. Niet allemaal innovatief, maar voor nu voor een deel zeer sterk, en mede bevestigend dat de Japanese gameontwikkelaars toch echt het meest onderscheidenend en innovatief zijn van allen wereldwijd, binnen allerlei genres, waarvan ik alleen pure RPG onvoldoende ken en kan waarderen.
Er zijn nu 'slechts' nog 347 Japanese games die op veel fronten zeer goed tot briljant lijken, maar niet uitgespeeld/beoordeeld heb, voor allerlei systemen. Ondertussen ik al heel lang ook onnodig, of niet voor een breed beeld, veel tijd gestoken in matige tot slechte games, en die wel uitgespeeld.