Golden Axe (1989)

Leuk hack en slash spelletje. Wordt algemeen gezien als en SEGA klassieker, maar zo goed vond ik het nou ook weer niet.

3,5*

Inderdaad bekende naam, maar het scrolling beat'm up genre vond ik gewoon niet super. Leuk om een keertje te spelen met z'n 2'en, dat was het dan ook.

2.5*

Hey, dit speelde ik vaak met danuz. Volgens mij zijn we nooit ver gekomen.

Aardig spelletje ja. Ik wist alleen niet dat Dries Roelvink erin meespeelde.

Nee, Dries heeft een GELE slip.

Aan dit spel heb ik vroeger veel plezier beleefd.
Leuk waren die verschillende karakters en de sfeer. Lekker er op los hakken met de dwerg, die was echt mijn favoriet. De andere karakters waren ook leuk, en de eigenlijk heel lelijke geluidseffecten waren wel erg prettig bij het spel en droegen echt bij aan de sfeer. Ook erg leuk was dat je met zijn tweeën kon spelen, en het spel was nog redelijk moeilijk, met interessante eindbazen.
3.0*

Dit spel is vleesgeworden nachtmeerie van mijn Atari ST tijd. Ik vond dit spel geweldig, maar op het einde van de eerste level kwamen er standaard altijd 3 bonmmetjes inbeeld en crashte het spel....

Toch nog 3,5* voor de PC versie en de nostalgie van de Atari ST....

Inderdaad, en af en toe op een draakje springen om vuur te spuwen.

PERFECTE tijden beleeft met een vriend met deze game.
Coop was echt geweldig, ik nam altijd de gespierde kerel.. omdat als kind hij er echt als een held uitzag

Eindbazen waren, de vijanden waren leuk.. de omgevingen echt alles was geweldig.

5,0*

Ach ik vond het wel een leuk spelletje. De vijanden waren inderdaad echt leuk. De dwerg was fantastisch
3,5 ster vooral eigenlijk vanwege pure nostalgie.

Nostalgie Nostalgie!! Ben hem aan het herbeleven op mijn wii console. Nog net zo verslavend en leuk om met zijn 2en te spelen als toen!

Standaard actiespelletje. In de tijden toen ik Streets of Rage speelde, kwam deze ook wel eens voorbij. Het was aardig, maar ik was altijd blij als ik weer samen met een vriend Streets of Rage aanzette.
Wel was dit spelletje snel en uitdagend. Toch zeker niet slecht.

3*

Mooie herinneringen roept dit spel nog steeds op.
Met een simpel hackje heb ik het trouwens klaargespeeld dat we als de Death Adder of als diverse andere wezens konden spelen.

Ik zag op Youtube net een longplayfilmpje, en opvallend hoe goed het spel nog is. Je kon er heerlijk op los hakken, het ontwerp van de vijanden en de personages waarmee je kon spelen was leuk, je had die draken waarop je kon springen en het spellsysteem. De besturing was ook zo ijzersterk. Als ik het nu gespeeld zie worden weet ik nog precies hoet het in zijn werk gaat. Het springen en hakken, het beuken, enzovoort. Ook herken ik nog goed trucjes zoals alvast beginnen met erop los hakken op plekken waarvan je weet dat monsters spawnen en zelfs het na een laatste kill in een level nog even springen en slaan zodat je in een mooie houding staat als het beeld stil blijft staan.

Tof ook hoe je vijanden in de afgrond kon werken, en het spel heeft een prettig sfeertje. Die muziek was ook tof en verbazingwekkend hoe de graphics er nog best ok uitzien. Bij veel oude spellen die ik opnieuw zie is het even schrikken hoe gedateerd het is, vaak ook spellen die een stuk minder oud zijn dan Golden Axe, maar dit heeft de tand des tijds nog aardig doorstaan. Verder was de co-op natuurlijk geweldig.

Vermakelijk om een keer te spelen. En voor zo een oude game gaat het nog best diep met de aanvallen die je kunt doen, zelfs op draken rijden, magie gebruiken en de manier waarop je reisde om vervolgens beroofd te worden door kabouters die je kunt neerslaan voor health en potion.

Overigens wel in een halfuur uitgespeeld, maar wel begrijpelijk voor een arcade spel.

2,5 Sterren.

Golden Axe heeft natuurlijk zijn inspiratie van Conan the Barbarian vandaan, daar is genoeg bewijs van, al zou je het zonder bewijs uiteraard ook zien.

Het ligt er eigenlijk zelfs nog wat dikker bovenop. Iemand hier die toevallig Ax Battler of de Master System versie gespeeld heeft? Ik deed onlangs een bijzondere ontdekking. Moet je dit zien:

Titelscherm in de SMS versie
Illustratie van Boris Vallejo, (Pas op voor wat getekend bloot als je daar gevoelig voor bent)

Select yo' magic SMS
Dan Adkins' Conan drawing (1978)

Ax Battler voorbeeld I
Schwarzenegger Conan

Ax Battler voorbeeld II
Schwarzenegger Conan

Ik sta perplex dat niemand zelf iets heeft kunnen tekenen, het is in die tijd allemaal gestolen of gebasseerd op Schwarzeneggers fysiek (en Rambo, Bruce Lee, Van Damme etc)

De Rambo samples rips zijn eigenlijk ook best berucht.

Rambo is ook terug te vinden in Contra. Evenals Schwarzeneggers karakter uit Predator.

Was vooral ook een erg simpel spel. (meestal waren dit soort spelen, in die tijd, vooral frustrerend/moeilijk)

De muziek was vooral erg cool, een absolute Klassieker voor de Mega Drive.

Goed onderzoek, tja, de 80-ties...

Tja...stereotypen moeten er dan ook zijn. En wat was er leuker in de 80's dan als jongetje 'net als rambo' vijanden neer te schieten. Of net als Conan vijanden neer te maaien met je zwaard. Zelfs in 2016 heb je ze nog...kijk maar naar iedere 2D fighter ooit uitgebracht waar wel een Bruce Lee kloon in zit. (ja...Jann-Lee uit DOA5...ik kijk heel specifiek naar jou momenteel).

Lunapark klassieker. Geen al te moeilijk spel ook. Je hebt al vlug truukjes door om je vijanden, zelfs de grotere, in de pan te hakken. Ik speelde ook liefst met die dwerg. Springen en hakken en je raakt al een heel eind ver. Het werd ook erg leuk wanneer je je vijanden kon grillen vanop de rug van een draak. Voor SEGA best een kort spel die je in een klein half uurtje kon uitspelen.

Onlangs heb ik deze klassieker nog eens aan een speelbeurt onderworpen, dat was indien ik me niet vergis reeds sinds 1997 geleden.

Keer op keer een vreemde ervaring wanneer herinneringen zich naar het heden vechten. Mechanismen die jaren in de krochten van jouw brein lagen te sluimeren ontwaken plotseling uit hun onvrijwillige slaap. Vijanden die doorheen de tijd in vergetelheid geraakt waren marcheren in een vlaag van herkenning op jou af. Alsof we slechts gisteren de jaren ‘90 vaarwel wuifden ontwijk je vervaarlijke knotsen, steel je een draak, hak je je een weg richting het dreigende kasteel.

Met weemoed denk ik terug aan mijn buurjongens, die toen als broers voor me waren. Koene krijgers als we waren kon geen enkele uitdaging ons uit het lood slaan. Op zonovergoten namiddagen ravotten we urenlang in de buitenlucht, om daarna op pc een fantasiewereld te bestormen. Van die koene krijgers heeft één iemand jaren geleden het tijdelijke voor het eeuwige verruild. Veel te vroeg, zoals dat gaat bij tragische helden. Hij is voor eeuwig jonger dan wij. Het voelde goed om in deze middeleeuwse setting zijn aanwezigheid nog eens te voelen.

"The page can resurrect what's lost and what's dead,
what's not there anymore and what was never there."

~ Siri Hustvedt