
Max Payne (2001)
Alternatieve titel: Max Payne Mobile
PC / PlayStation 2 / Xbox / Macintosh / Xbox 360 / Apple iOS / PlayStation 3 / Android / PlayStation 4
Shooter / Action
single player
Ontwikkeld door Remedy
Uitgegeven door Gathering, Rockstar, Take-Two, Feral, Electronic Arts en 1C
Max Payne is een agent bij de NYPD. Als hij op een avond thuiskomt, komt hij tot de verschrikkelijke ontdekking dat zijn vrouw en kind zijn vermoord door junkies, high van de nieuwe drug Valkyr. Valkyr neemt bezit van de straten van New York, de DEA wil daar een stokje voor steken en komt erachter dat de drug het werk is van de New Yorkse maffia. Max Payne, die inmiddels werkt voor de DEA, zint op wraak en besluit undercover te gaan in de onderwereld van New York.
- nummer 176 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=Pgg3VG7Hug8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
De graphics zagen er anders prima uit voor 2001. En bij zo'n speelbare shooter als Max Payne vergeet je snel hoe het spel eruit ziet. Sowieso is de sfeer, muziek en de stijl erg sterk. En dat vind ik belangrijker.
Ik wil niet vervelend doen hoor, maar volgens jouw profiel ben jij 16 jaar oud. In 2001 was je dus 6 jaar oud. Net of je dan enig besef hebt of de beelden op je scherm goed zijn voor een spel van dat jaar.
Ik zie niet in waarom de game overschat zou zijn. De bullettime was voor die tijd baanbrekend en de shootouts zijn gewoon heerlijk spannend en spectaculair. En ik vind het juist een behoorlijk uitdagende game. Zelfs vandaag de dag is dit nog één van de best speelbare third person shooters als je het mij vraagt.
Baanbrekend vind ik wel erg veel eer. Het is een leuke gimmick, niet echt een serieus gameplayelement dat later ook in veel andere spellen is gebruikt en daarmee wat toevoegde. Het was en is erg tof om te doen en is ook echte eyecandy, maar het is eigenlijk vooral dit wat het spel zo makkelijk maakte.
Omdat het spel zo makkelijk is snap ik ook niet dat je het hebt over spannende shoot-outs. Het spel moet het voor een groot deel hebben van zijn fantastische sfeer, voor de rest is het allemaal niet zo heel bijzonder. Onder sfeer versta ik dan het totaalplaatje door zaken als hoe het verhaal wordt verteld en het gebruik van muziek.

Ik krijg hier nog steeds de kriebels van, ik heb nooit meer zo'n goede sfeer in een game ervaren.
YouTube - Max Payne 1 Intro Theme
Ik krijg hier nog steeds de kriebels van, ik heb nooit meer zo'n goede sfeer in een game ervaren.
+1







Heb de PS2 versie (gelukkig) nooit gespeeld, want ik weet dat ie destijds veel vijfjes kreeg her en der. Inderdaad vanwege graphics en besturing. Maar have fun in ieder geval!
Bedankt. Tot nu toe is het stukken leuker dan gedacht. Moet vroeger vast ook al door de slechte framerate zijn gestopt.


Net ook de eerste episode van 'Address Unknown' gezien.




Ook een spel dat anno 2012 nog prima is te spelen. Het heeft geen cover system, maar verder doet het niets onder voor huidige shooters. Enig minpuntje tot nu toe is dat er geen 'Normal' mode is. Speel nu maar op Easy, had geen zin in Hard. (Bij de PS2 versie kan je Hard niet eens kiezen op het begin...)

Elf jaar na dato en twee vervolgen later dan eindelijk aan deze klassieker begonnen. M'n paar vroege uurtjes op de PS2 tien jaar geleden laat ik maar even buiten beschouwing. Max Payne op PS2 is geen Max Payne, dat dat even duidelijk is. Wat meteen opvalt is hoe goed het spel de tand des tijds heeft doorstaan. Max beweegt naar hedendaagse standaard nog steeds erg soepel, en op een ontbrekend coversysteem na voelt het qua gameplay nog steeds fris aan. Bullet-Time mag tegenwoordig dan een algemeen begrip zijn in videogames, weinig spellen die het sinds Max Payne beter hebben gedaan.
Het verhaal is tijdloos. Hoewel de hoofdlijn vrij simpel en straightforward is staat de uitwerking nog steeds als een huis. De wraaktocht van Max is geloofwaardig in beeld gebracht. Natuurlijk schiet hij als standaard gamepersonage veels te veel mensen neer. Zijn motivatie, zelfreflectie en zwakheden zijn overtuigend in beeld gebracht. Ook de zijlijnen (TV shows, dromen.) komen goed tot hun recht in het geheel. Ook de vele verwijzingen naar Noorse mythologie waren erg interessant om te volgen.
Toch is het script uiteindelijk nog een stuk sterker dan je op eerste gezicht zou denken. De dialogen zijn scherp maar realistisch geschreven met een goed gevoel voor tragiek én humor. Waar Tarantino de doorsnee gangster in zijn films een eigen stem gaf, zo doet ‘Remedy’ dat hier met Max Payne. Bad-Guys discussiëren over films, (Spoiler Alert!) geven hun wapens namen en geven commentaar op het spel zelf. Naast een kleine ode aan Tarantino's bekendste film ‘Pulp Fiction’ zitten er dan ook nog tal van andere verwijzingen in. Twin Peaks, Buffy the Vampire Slayer, The Usual Suspects en natuurlijk Max Payne zelf zijn zo enkele van de voorbeelden.
Hoewel dit spel met een klein budget is ontwikkeld en veel medewerkers uiteindelijk voor het stemmenwerk hebben gezorgd zit dat de ervaring nergens in de weg. De meeste doen wat mij betreft zelfs beter werk dan de meeste professionele stemacteurs. Ook de soundtrack is van hoge kwaliteit. Enige minpuntjes zijn de omgevingsgeluiden die soms wat amateuristisch klinken en de geluid/stemmen combinatie die niet altijd even goed uitpakt. Max verstaan is op sommige momenten geen makkelijke opgave.
Sowieso is het spel verre van perfect. Natuurlijk is dit spel al elf jaar oud en zijn graphics niet het belangrijkste aspect. Toch ziet het er (vooral bij buitengebieden) soms wel erg kaal uit en is het qua design allemaal ook wat magertjes. Vooral aan dat laatste had iets meer aandacht geschonken mogen worden, want soms was het wel helemaal raak. Sommige missies kunnen ook voor wat frustratie zorgen. Moeilijk is het spel nergens, maar de platform stukjes en de dromen komen in de uitwerking toch niet helemaal tot hun recht. Wat jammer is, want de dromen zelf zijn wel zeer cool.
Verder hoef ik er denk weinig over te zeggen. Iedereen kent dit spel natuurlijk allang en is nu enkel nog met deeltje drie bezig. (Wat toch een vreemde eend in de bijt is als je het met dit vergelijkt.) Ik kan zelf niet wachten om met deel twee aan de gang te gaan. Meer 'Address Unknown,' meer TV in het algemeen. Hell Yeah! Kan niet wachten. Dit deel gaat van een magere drie sterren naar viereneenhalf en een top tien plek.
4.5*

Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen

Wat betekent die quote aan het begin eigenlijk? Kan ik me niet meer herinneren.

Mirrors are more fun than television.
Komt ook terug in deel 2.


Mooie sfeer, gave levels, mooi weergegeven. Spannend verhaal.
Grote nadeel is dat je in heel veel levels, bij gevechten de bullet-mode moet gebruiken. En die vind ik stront-irritant. Ik raak altijd gedesorienteerd daardoor en speel het spel lever in gewone modus. Maar dat schijnt bij bepaalde vijanden niet te kunnen.
Bijvoorbeeld dat moment dat je alleen een baseballbat hebt en je vijanden moet verslaan. Volgens de walkthrough moet dat in bulletmode. Ik heb maar een cheat gebruikt, want ik kan dat dus echt niet.
Jammer.

Ik vind het echt heel vervelend.
Ik kende het hele systeem ook niet. Dus dit is mijn eerste kennismaking ermee.