Prince of Persia: The Sands of Time (2003)
PC / PlayStation 2 / Xbox / Nintendo GameCube / PlayStation 3 / Xbox 360
Action / Platform
single player
Ontwikkeld door Ubisoft en Kudosoft
Uitgegeven door Ubisoft, Akella en Wizard
Tussen het verschroeide zand van het oude Perzië, leeft een oude legende in een nog oudere taal. Het vertelt over een tijd geregeerd door bloed en verraad. Aangetrokken tot de duistere krachten van een magische dolk, wordt een jonge prins geleid naar het loslaten van een dodelijke vijand over een prachtig koninkrijk. Geholpen door een mooie prinses en de absolute kracht van The Sands of Time, onderneemt de Prins een gevaarlijke zoektocht om de vervloekte kamers van het paleis te bevrijden en vrede te stichten in het land.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=yhvWwUJxHtY
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Magische sfeertje is iniedergeval onaangetast en het ziet er fantastisch uit, helemaal voor een acht/negen jaar oude game! En trophies!
Maar de game blijft natuurlijk beter!
Veel mensen op internet met hetzelfde probleem en schijnbaar word er niets aan gedaan, een slechte port dus.
Download hem niet in de store, in de winkel zijn de 3 prince of persia remakes samen al te krijgen voor 25 euro. IN de ps store voor 15 euro per stuk.
5*
jammer dat ik geen ps3 heb
Na een zeer makkelijke confrontatie met de hoesteproestende slechterik slash tovenaar wordt het verhaal beëindigd en zet de eerder vernoemde, zinderende baslijn in.
Ik heb de trilogie in HD aangeschaft voor de PS3, en hoop dat de volgende delen even vermakelijk zijn.
4,00
Alles is geweldig aan dit spel buiten de combat die iets beter kon. je had namelijk een drietal coole moves die je kon gebruiken tegen je vijanden. Vond het ook niet zo leuk dat je niet wist wanneer er nu een einde kwam aan al die horde vijanden. Je begint namelijk met een viertal vijanden en als er ééntje sterft komt er een andere bij tot je ze allemaal hebt.
Voor de rest echt ongelooflijk. Zeer leuke puzzels en gameplay (vind dit echt veel toffer dan het klauteren in Assassins Creed), goede muziek, inventief verhaal en prachtige sfeer. Kan niet beter... buiten de combat dan 4,5*
Prince of Persia: The Forgotten Sands (2010)
Deze is toch niet op de xbox360 of heb ik wat gemist? Of bedoel je eigenlijk deze:
Prince of Persia: The Forgotten Sands (2010)
Of hij heeft de xbox-versie gespeeld.
Sinds ik als kind The Sands of Time oppakte is de Prince of Persia trilogie geëindigd als één van mijn persoonlijke favorieten gamereeksen. Hoewel, na 5 jaar de trilogie niet gespeeld te hebben, The Sands of Time minder goed stand houd dan ik me herinner vind ik het nog steeds een ijzersterke game die ik met veel plezier heb gespeeld. The Sands of Time is een perfecte combinatie van platforming, puzzels en narratief. Het verhaal, voor een actiegame uit 2003, is origineel en de dialogen zijn leuk geschreven. Met name de gesprekken tussen de Prins en Farah kon ik regelmatig om lachen. De Prins is een eigenwijze, ietwat cynische man die regelmatig voor grappig commentaar zorgt maar de serieuzere kanten van het verhaal zijn sterk genoeg onderbouwd om de Prins serieus te nemen tijdens de dramatische stukken van het verhaal. Ik heb de HD Remaster van de game gespeeld en onlangs wat blokkige personages ziet de game er nog steeds mooi uit. Wat me het meeste beviel aan de vormgeving is de belichting: regelmatig zitten op sfeervolle wijze zonnestralen door het paleis heen wat het een dromerige sfeer geeft die goed past bij het fantasie thema. Daarnaast past de Arabische muziek perfect bij de setting evenals dat de designs voor de wereld leuk in elkaar zitten. Wel kwam ik bij de HD remaster vaker geluid glitches tegen dan ik gewild had, er was zelfs een belangrijke cutscene waar het geluid achterliep.
Vandaag de dag zien we veel klimmers in videogames: Nathan Drake, Lara Croft, Assasins Creed etc, maar voor mij zal de enige echte klimmer Prince of Persia blijven. In deze games is klimmen daadwerkelijk een uitdagende & spannende handeling wegens de grote hoeveelheid obstakels en andere dingen op je pad. Timing, reflexen en inschattingsvermogen worden veel van je gevraagd om te kunnen voortbewegen, wat het platformen in de game leuk houd. Het vechten is waar de game minder goed uit de verf kwam dan ik me herinner. Je hebt allerlei verschillende manieren om de vijanden aan te vallen, verschillende vijanden waarbij andere tactieken beter werken en je hebt een aardige hoeveelheid aan handige speciale aanvallen. Dit zorgt ervoor dat het vechten leuk bleef tot het einde. Wat minder goed is zit in het feit dat bijna alle vijanden in de game met één klap te doden zijn. De Prins moet de vijanden opzuigen in zijn dolk en bijna alle vijanden kun je in één beweging in je dolk krijgen. Dit zorgt ervoor dat een groot gedeelte van de gevechten bestaat uit dezelfde aanval blijven herhalen tot je alle vijanden hebt opgezogen. Het wordt interessant gehouden door omringt te zijn door verschillende soorten vijanden waardoor je rekening gaat houden met welke aanval je wanneer gaat timen, maar ik wou dat de game meerdere punten had waarbij 1-hit kills niet mogelijk waren. De eindbaas was ook teleurstellend makkelijk en de vleermuizen waren ronduit irritant waardoor ik moest zuchten elke keer als ze kwamen aanvliegen. Maar los van deze minpunten vond ik het vechtsysteem leuk in elkaar zitten.
Prince of Persia is een game die ik eens in de paar jaar kan aanzetten zonder er verveeld van te raken. Na 1 uur gamen zit ik verwikkeld in de game en kan ik geen genoegen krijgen. In dat opzicht behoort Sands of Time nog steeds tot mijn favorieten, maar ik kan zijn tekortkomingen in het vechtsysteem niet negeren in mijn eindoordeel.
4,5*
Als ze dan toch de IP nog hebben dan mochten ze heus wel iets creatiever zijn en een volledig nieuw spel ontwerpen in plaats van de koe helemaal dood te melken.
Ik bedoel maar...iedere paar jaar hetzelfde spel op de markt gooien met een grafische update wordt toch echt belachelijk. Heb het op de PS2, PS3 in HD en nu zou je dus nogmaals dezelfde spellen krijgen maar als...remake? Met weer wat geupdate graphics?
Sorry voor de rant maar het lijkt Hollywood wel, al de creativiteit van een dode mus.
Vind het bij games meestal juist goed werken (remakes), ten opzichte van films.
Hangt in beide gevallen van het eindproduct af, ik ben echter een beetje een degout aan het krijgen van alle remakes en remasters. Ook al speel en kijk ik ze vaak wel.
Ik snap ook je liefde voor de trilogie wel, begrijp me niet verkeerd. Heb ze alle drie origineel op de PS2 gespeeld en ze behoren tot mijn favorieten in het genre. Heb zelfs de HD remasters op de PS3 en The Forgotten Sands (op PSP en Wii) voor als ik er weer eens zin in krijg vroeg of laat.
Ik vind het gewoon ontzettend jammer dat er met zowel een IP als deze of Splinter Cell niets nieuws gebeurt. Beiden hebben een heel eigen setting en met wat creativiteit zou je er best iets nieuws en moois van kunnen maken. Vandaar.
En hoe (relatief) vaak Ubisoft de bal ook misslaat, ze hebben met Assassins Creed laten zien dat ze ook prima in staat zijn om een serie toch de nodige vernieuwing te geven om het weer boeiend te maken bvb.
Waar Sands of Time nog goed stand houd zijn mooie sfeer, de platforming en de puzzels. Je speelt door een Arabisch sprookje met passende, dromerige muziek en graphics die nog prima ogen. De puzzels zijn nog vermakelijk om te doen en vroegen me daadwerkelijk om even stil te staan en nadenken. Hoewel de platforming nog in zijn kinderschoenen stond in dit deel, vragen ze nog steeds precisie en kunnen kleine fouten je fataal zijn. Een fijne balans tussen geduld, vallen ontwijken en soms op tijddruk goed presteren. Het is satisfying om foutloos door vallen te duiken, klimmen of springen. Sands of Time weet de obstakels mooi af te wisselen en gaandeweg genoeg nieuwe dingen toe te voegen om het interessant te houden.
Het verhaal boeide mij niet zo. De relatie tussen de Prins en Farah voelt nogal geforceerd en de vijand (de Vizier) is bijna heel de game afwezig, waardoor je hem nooit echt leert haten of vrezen zoals de vijanden uit de vervolgen. Maar voor het eerste deel in de reeks zaten ze op een juist spoor. Leuke one-of-a-kind platforming gecombineerd met een mooie Arabische zweer. Ben benieuwd hoe de remake uit de verf gaat komen, mits deze er nog aankomt. Het recept voor een bovengemiddeld goede game is er, maar het heeft betere ingrediënten nodig.
3*