Manhunt (2003)

Heel ziek spelletje, maar ik was met oa Carmageddon, Soldier of Fortune en Postal al wel meer gruwelijkheid gewend. Manhunt was zeker wel vermakelijk doordat het idee zo gruwelijk is. Vermoord je slachtoffer zo gruwelijk mogelijk.

3,5*

Vandaag in een opwelling weer eens opgepikt en verder gegaan waar ik gebleven was ergens vorig jaar. En het het met succes uitgespeeld hoefde namelijk alleen nog maar twee levels om het uit te spelen.
Eindstand heb ik er toch iets van twee jaar over gedaan met flinke tussenpozen om deze game uit te spelen.

En ik moet zeggen dat dit het ziekste spel is dat ik ooit heb gespeeld , ik kan me nog herinneren dat toen ik 'm net had ik mezelf er echt toe moest zetten om dit te spelen. Blij dat dit eindelijk achter de rug is en ik verder kan gaan met andere PC games.

Het verhaal stelt op zich niet al te veel voor. Je speelt dus Cash die op een miraculeuze wijze nog leeft nadat hij ter dood is gebracht en je wordt ergens in een steegje gedropt met allemaal gangleden die op zoek zijn naar jou om je te vermoorden. Maar het tegendeel is waar, Cash is daar juist om hun te vermoorden en dit alles gevolgd door camera's die door de regisseur Starkweather bediend worden en ondertussen Cash aanwijzingen geeft om mensen te killen.

De gameplay begon in het begin heerlijk, lekker veel stealth. Mensen naar je toe luren en dan toeslaan met een brute executie kill. Alleen jammer dat het tegen het eind aan meer als een shooter aanvoelt en het stealth gedeelte grotendeels wegvalt.

Enkele dingen die me nog zijn bijgebleven zijn: je eerste kill op een weerloos slachtoffer , die gast in de wc die je killt, in de dierentuin je familie redden, shoot out in de flat met al die vijanden die maar blijven komen en de laatste twee levels. Man wat een ugly motherfucker is die Pigsy toch, alleen jammer dat je die regisseur zo makkelijk killt.

De graphics zijn niet echt meer van deze tijd, maar als je in het hoofd houdt dat deze game uit 2003 stamt dan zijn ze best nog te doen. Het veelal donkere beeld en settings helpen hier aan mee.

De muziek is oké, wat ik echt goed vond was dat gedurende het hele spel een hart hoort kloppen en soms sneller als er wat ergs ging gebeuren. Vooral je bas op maximum volume zetten om er optimaal van te genieten.

Al met al een dikke 4, 0 sterren waard en ik ben blij dat ik dit zieke eindelijk achter me kan laten.

Do exactly as I say, and I promise you, that this will be over when the night's out...

Bloed, afgehakte hoofden, muziek waarbij je kontspieren samen trekken en een ranzige, harde sfeer. Dat is waar Manhunt om bekend staat. Niet elke gamer heeft van Manhunt gehoord. Erg spijtig, want het is een prima game als je het mij vraagt. Sfeer is goed, graphics waren oké voor de tijd en een gameplay waarbij stealth en shootouts gemixt worden. Ik zag de game liggen in de gameshop in mijn kleine stadje. Hij was voor 5 euro in de aanbieding en een maat kocht 'm voor mij (nog bedankt, Kevin) Ik had veel van de game gehoord en de game stond in Dr Salvador's Top 10. Ik ben ook niet vies van een beetje horror op z'n tijd en ik heb van elke franchise die Rockstar uitgepoept heeft wel minstens één deeltje gespeeld... Behalve Manhunt... Ik kreeg dus het gevoel dat het tijd was om deze game uit te checken vooral aangezien het zo scherp geprijsd was.

De game begint met een cutscene waarbij de protaganist, James Earl 'Cash' tot zijn dood wordt veroordeeld. Op mysterieuze wijze kom je weer tot leven en wordt je wakker geschreeuwd door een stem die je commandeert een oortje in te doen. Deze man genaamd Starkweather beweert dat je speelt in zijn nieuwe 'kaskraker', de nieuwste snuff-film, waarbij het doel is om mensen op de meest gruwelijke manier af te slachten. Het verhaal gaat niet veel dieper dan dat. Een paar nieuwe karakters en een handvol locaties sieren de rest van de game. Het verhaal stelt niet zo veel voor. Iets want ik best wel teleurstellend vind van Rockstar, aangezien ze verantwoordelijk zijn voor het maken van een aantal zeer goede verhaallijnen. Games kunnen veel verschillende soorten verhalen hebben, in vele soorten en maten.Ik hoefte ook niet echt een superverhaal voor Manhunt, gewoon een verhaal waarbij meer uitgelegd wordt dan alleen het feit dat je een leipe kerel bent die mensen vermoord met plastic tassen, glasscherven en knuppels. Ik was achteraf nogal teleurgesteld door de simpliciteit van het verhaal. Je karakter heeft helemaal geen achtergrondverhaal en spreekt zelden in de game. En als hij zijn muil opentrekt, klinkt hij als een aan cocaïne verslaafde baviaan. Ook heeft de vrouwelijke reporter die je bij het einde van de game tegenkomt waarschijnlijk een hersentumor, aangezien ze wel ERG graag mee wilt werken met een beruchte psychopaat om haar artikel te kunnen voltooien. Ze reageerde alsof het allemaal koek en kinderspel was om een psychopaat te steunen. Ook erg jammer dat je niks meer komt te weten over Starkweather. Toen hij met je sprak door middel van het oortje klonk hij als een erg coole bad-guy, maar je komt dus niks over hem te weten in de game. Erg jammer.

Over naar de gameplay. Die is fijn. Ik snap niet echt helemaal wat die controversie rondom de game moest voorstellen. Het is bloederig, ranzig en fout dat je skinheads en psychopaten op de gruwelijkste manieren kan vermoorden, maar het ziet er niet eens erg geloofwaardig uit. Ik zie niet zo snel iemand met honkbalknuppel een kerel zijn kop eraf zien slaan, om vervolgens het hoofd te gebruiken om andere hunters af te leiden.
Dan vind ik games die simpelweg bloederig geweld tonen als een dagelijkse bezigheid schadelijker voor mensen met een psychische stoornis. In tegenoverstelling tot Manhunt waar je de meest ridicule moves kan uithalen en mensen op de meest over-the-top manieren af kan maken. Je hebt in de game o.a rode, gele en blauwe wapens. Rode wapens zijn zware wapens die vaak langzaam zijn maar erg krachtig. Blauwe wapens zijn kleinere wapens zoals plastic zakken en pistolen. Rode en blauwe wapens kunnen zowel korte en lange afstandswapens zijn. Maar alleen met de korte afstandswapens kan je brute executies uitvoeren. Gele wapens zijn alleen afleidingen, denk maar aan bakstenen, blikjes.. en de hoofden van je vijanden... Geen grapje....
Als je je vijand van dichtbij nadert met het juiste wapen, lockt de game automatisch op de vijand. Je ziet een grijze 'marker' rondom zijn hoofd vliegen. De kleur verandert naarmate je langer achter het doelwit blijft sluipen. Het gaat ongeveer zo:

Grijs: Snelle, dodelijke kill
Geel: Bruut!
Rood: NASTY!

Een van de beste spelelementen is zonder twijfel de grote variatie van executies. En de wapens die je daarbij gebruikt. Ook al maken de meeste wapens pas later in de game hun introductie, is het arsenaal waarbij je je slachtoffers mee om kan brengen niet mager. Persoonlijk vond ik de stealth op sommige momenten prima uitgewerkt, maar op andere momenten weer iets minder. Zo is het erg vervelend dat je weg moet rennen als je steeds betrapt wordt. In het begin van het spel kan je met veel tactiek je vijand omleggen in een normaal gevecht, maar later worden je vijanden zo hardgekookt dat je beter kan rennen voor je leven. Op zich is het wegrennen geen slecht spelelement. Je kan goed de kracht van de A.I in deze game zien (die erg goed is!) tijdens deze achtervolgingen. Met zweet op je voorhoofd ren je weg van de vele skinheads en psychopaten in de hoop een stukje schaduw te vinden om te schuilen. Vele mensen ergeren zich in stealth games dat de vijanden je meteen niet goed kunnen zien als je 'verborgen' bent. In elke stealth game kan je wel op een bepaalde manier schuilen. In Metal Gear Solid 3 kan je camouflage gebruiken, en bij Splinter Cell en Manhunt gebruik je de duisternis. Ik vind het ook niet vreemd dat ze je dan niet kunnen zien. Zo is de game gewoon geprogammeerd, dat de vijanden je niet zien als je in de schaduw verbergt. De game gaat overigens in mijn lijstje van 'moeilijkste games ooit'. Soms is deze game gewoon echt belachelijk moeilijk. Vooral een bepaald stukje waarbij je een BBD (big, black dude) genaamd Ramirez moet doden. Ik heb niks tegen moeilijke games, en het werkte achteraf wel positief voor deze game, maar alleen sommige stukjes moesten meer in balans gebracht worden. Of ik was gewoon heel slecht in de game.

Eerst was ik nogal sceptisch over deze game. De eerste levels van de game waren erg saai en inspiratieloos. Vuilnisbakken, grijze pleinen, gewoon niks bijzonders. Maar later kwam er gelukkig meer variatie in de omgevingen. De game zweefde rond 3 sterren. En dat is het uiteindelijk ook geworden. Alleen heb ik toch een halve ster er bij gedaan vanwege eindbaas 'Piggsy', de keiharde executie van Starkweather en het laatste uur van de game, waarbij je het op moet nemen tegen Starkweather's eigen legertje.

3.5*

Beetje laat maar deze nu ook uitgespeeld. Lekker geweldadig spel. Alhoewel het concept gaaf is (bevrijdt worden van doodstraf, meespelen in snuff film van een of andere gek) is het des te jammer dat je zo weinig komt te weten over de personages.

Zoals waarom je hoofdpersonage uberhaupt een doodstraf had (want zou je moeten meeleven met je hoofdpersonage?).

Zoals eerder gezegt, vond ik het ook wel sullig dat die journalist je komt oppikken. Je bent ontsnapt van de doodstraf(waarvoor je zat weet je dus niet, maar des te gevaarlijker kan het zijn om de hoofdpersonage te vertrouwen) en je hebt net nog even zo'n 100 mensen bruut omgebracht, maar zij komt je even oppikken in haar autotje voor haar onderzoek.

Controls voelde soms wat houterig, flitsend in de cover springen lukt soms niet. De AI was vooral voor zijn tijd indrukwekkend, enig puntje vond ik wel dat ze vaak erg snel konden reageren met hun wapen, waardoor zelfs het snelste geplaatste schot nog een antwoord kreeg.

Ze mochten ook wel iets meer 'objective puntjes' op de radar gebruiken (en misschien een 'noorden' aanduider) want met gelimiteerde sprint lopen uitvogelen in een donkere omgeving waar je nou heen moet was niet altijd even prettig. Standaard gevechten met slag- en snijwapens waren ook wel erg button-mashing, maar geen groot punt aangezien je het zelfden hoeft te gebruiken doordat je altijd wel toegang hebt tot stealth, en dus de execution moves. Executies met wapens mochten ze toen ook al toevoegen, gelukkig hebben ze dit zo te zien in 2 gedaan.

Ten slotte was de moeilijkheidsgraad wel apart, over het algemeen is het spel niet heel moeilijk maar zitten er een paar momentjes waar ik opeens meer dan een uur vast zat. Dit kwam ook soms doordat er opeens best lang geen save point was.

Gaaf spel, jammer dat het teveel teert op gore, want er was ruimte zat om ook het verhaal veel meer diepgang te geven.