Super Mario World 2: Yoshi's Island (1995)

Als game iets te makkelijk, maar overklast eenvoudigweg alle andere Mario platformers voor deze. Plezier en innovatie spat er vanaf, grafisch is het gewoon geweldig.

4.5*

Fantastische platformer. Eigenlijk totaal niet te vergelijken met de eerste Marioworld voor de SNES, want wat een mooie graphics. Het lijkt allemaal rechtstreeks uit een handgetekend prentenboekje weg te zijn gelopen. Wat een sfeertje.

En dat muziekje aan het begin.

4,5*

Klopt! De intro zet de toon! En wel met een slaapliedje uit een muziekdoosje van radarwerk, dat halverwege opnieuw opgewonden moet worden.

Maar, heel belangrijk, dit is niet zozeer een spel vóór kinderen, het is een spel dat vertelt óver kinderen. Mario is nog te jong om te lopen en reist op de rug van Yoshi's, die zich nogal infantiel gedragen: als ze iets interessants tegenkomen, meestal een vijand, zullen ze het eerst eens in hun mond stoppen. Dan staan ze voor de kinderlijke keuze om het met een gemikt schot uit te spugen, waarmee andere vijanden onmiddellijk onschadelijk gemaakt kunnen worden, of door te slikken. Ook Mario gedraagt zich ondertussen precies zoals je dat bij zijn leeftijd zou verwachten. Mocht een Yoshi iets overkomen en Mario raakte van zijn rug, dan zette hij het op een krijsen dat de ouderinstincten moest doen opleven bij de speler. Bij mij lukte dat iedere keer heel behoorlijk.

En dit alles met designs die zó lijken te zijn weggelopen uit een kinderfantasie, en die nog steeds vrijwel onovertroffen zijn. De hele wereld ziet er aandoenlijk uit. Neem bijvoorbeeld de bewoners. De meest voorkomende tegenstanders zijn de Shy Guys, haast schattige beestjes die in allerlei vormen hun best doen Yoshi te bedreigen. Maar daar blijft het meestal bij, want ook als spook (met een laken over hun hoofd), op stelten, of verkleed als indiaan zijn hun aanvallen makkelijk te doorzien, en compleet onschuldig. Ze zijn grappig, misschien zelfs een beetje zielig, als ze je willen verrassen met een achterwaartse salto en dan een ravijn in duikelen. Zelfs levensgrote monsters wekken in Yoshi’s Island de grootste sympathie op als ze niet jóu maar per ongeluk in een steen bijten, en in huilen uitbarsten om hun gebroken tanden.

Misschien wel het laatste meesterwerk in het genre van 2D-platformers, niet?

4*

Een zeer waardige opvolger van Super Mario World. Ook dit is een geweldige platform-game. Erg leuke gameplay, heerlijk sfeertje, mooi getekend, leuke levels. Gewoon echt een topper in het genre.
Die mooie intro kan ik me ook nog wel herinneren. 4.0*

YI is een geweldig game! Erg leuke muziek, het ziet er super uit en het is zeer leuk om te spelen. Heerlijk ^___^ 4,5 dik verdiende sterren

als er een mario game zich enorm onderscheid is het deze wel.
Yoshi zogt voor een totaal nieuwe gameplay in het platform genre. en zoals hier eerder al is gezegd ziet er grafisch fantastisch uit, de achtergronden die uit tekeningen lijken te bestaan zijn erg sfeervol en voegen echt wat toe aan de game.

Zou zo heel goed kunnen

Super graphics, mooie muziek en super gameplay. Yoshi stuurt erg lekker en het concept (baby vervoeren) erg leuk uitgewerkt. Toch heb ik het gevoel dat ze meer afwisseling in deze game hebben kunnen stoppen, vooral de grottenlevels waren soms erg saai. De omgeving lijken ook veel op elkaar. Het gevecht met Bowser is wel één van de mooiste gevechten ooit!

4.0

Erg matig spel, dat veels te makkelijk is. Irritante muziekjes ook. Dit soort spellen zijn altijd erg overrated.

Dit was een leuk en mooi spel in de geest van Mario games.

Platform-games... Misschien wel het aller makkelijkste game-genre wat er bestaat. Gewoon van A naar B lopen, de loodgieter doet het voornamelijk springend, een zekere blauwe egel zo snel mogelijk en een team van 2 apen verplaatst zich het liefst via tonnen, mijnkarretjes en neushoorns.

Laten we beginnen met de loodgieter. In 1985 werd het A naar B concept geintroduceerd in zijn meest bekende vorm. Onderweg pikte je wat power-ups mee om de weg te overleven. Aan het einde was er een vlag die je naar beneden moest hijsen, met daarbij een score die hoog kon uitlopen naarmate je het level sneller haalde. Soms kreeg je zelfs vuurwerk. Mr. Mario vocht zich op deze manier door 8 werelden met lava-pitten, kwaad aardige planten, hamergooiende ninja turtles en ander gespuis heen. Uiteindelijk moest hij tegen de Koopa vechten om zo de prinses te redden.

Hiermee was de basis gelegd voor een genre dat zichzelf constant opnieuw zal uitvinden. In Super Mario Bros. 2 kon je al personages kiezen en kreeg de speler puzzels en moeilijkere tegenstanders. Ook begonnen voorwerpen en power-ups steeds belangrijker te worden om punt B te bereiken. De grote boze eindbaas die allergisch is voor groente. De grote revolutie kwam echter in Super Mario Bros. 3. Want wat kon je daar? Juist... vliegen! De droom van elk mens. Maar mario kon niet alleen vliegen... hij was ook een kikker, standbeeld en timmerman met pantser. Bij de lancering van Super Mario Bros. 3 waren spelers ondersteboven van de mogelijkheden die het spel bracht.

Uiteraard was Mario niet de enige... Met de lancering van de Sega spelcomputers kwam Sonic om de hoek kijken, en namen platform-games en snelle wending waar reactievermogen en interactie met omgevingen perfect samen kwamen. Ook een blauw schietend mannetje begon een grote held te worden, waar actie en behendigheid de boventoon maakten.

En toen kwam Super Mario World, voor velen 1 van de beste games gemaakt. Dé 16-bit Mario waar iedereen op zat te wachten, waar Yoshi in de wereld van platform-games geintroduceerd werd. Hij werd een side-kick van mario die iedereen liet kennis maken met zijn bodemloze maag en geliefde plaktong. Yoshi was cool^^

Maar wie is Yoshi eigenlijk? Dat moesten ze ook bij Nintendo gedacht hebben... Ze besloten daarom ook een game gericht op Yoshi te maken, met daarbij een verhaal hoe mario groot gebracht is en wie hem al die platform-skills heeft bijgebracht. Want denk je nou echt dat een dikke loodgieter dat van zichzelf heeft?

Het moge duidelijk zijn dat een klein beetje historie vooraf nodig is om goed uit te leggen wat Super Mario World 2: Yoshi's Island voor game is. Het is de laatste 2-d game uit een tijdperk waar Nintendo alles en iedereen achter zich liet. Maar de tijden veranderen en 3-d kwam om de hoek kijken, Mario maakte zich klaar voor de stap naar de toekomst. Ondertussen kwam Yoshi's Island nog met een groot eerbetoon. En wat een eerbetoon.

De game heeft alles wat een platformer nodig hebt. Een nette besturing, leuke setting, fijne muziek, goed tempo, humor, een mooie crescendo in moeilijkheidsgraad en niet te vergeten charismatische karakters. Yoshi's Island begint met een klein verhaaltje over hoe de olivaar Baby Mario & Luigi reist naar het huis van de gelukkige ouders. Alleen gaat er iets mis met de reis en word baby Luigi afgepakt door de kwade tovenaar Kamek. Baby Mario weet gelukkig nog te ontkomen en komt in het bos waar de yoshi's leven terecht. De Yoshi's zien het vervolgens als hun taak om de broertjes met elkaar te herenigen. Dit verhaal word mooi verteld door middel van sfeervolle muziek uit een speelgoeddoosje en fleurige graphics. En dan schakelt de game over naar het eerste level.

Wat meteen opvalt is dat het scherm helemaal schoon is van levensbalkjes, coin-meters en scoremeter. Dit principe zat ook in de Donkey Kong Country series en is naar mijn idee een groot pluspunt doordat de omgevingen en karakters dan veel beter naar voren komen. Wat ook opvalt is dat het spel leeft, alles heeft ogen en je weet in 3 tellen wat je vijanden zijn en wat je kan oppakken/aanraken. Mocht je toch iets verkeerd aanraken... dan vliegt baby mario van je rug en komt hij in een bel terecht waarna een timer gaat lopen. Als de timer op is dien je opnieuw met het level te beginnen aangezien Mario mee word genomen door de vijand en Yoshi's missie gefaald is. Daar hebben we dus het A naar B principe. Krijg Mario naar B. Simpel maar supergoed uitgewerkt.

Uiteraard liggen er tijdens de reis allerlei gevaren op de loer... gemene mannetjes met maskers, bellenblazende bloemen, diepe afgronden en nieuwsgierige aapjes zijn er een paar voorbeelden van. Gelukkig is Yoshi bewapend met zijn bodemloze maag waar nu het geheim van word onthult: Hij kan eitjes van zijn vijanden maken! Hij kan ze ook niet alleen maken, hij kan ze ook naar vijanden toe smijten! Zo zorgt yoshi er wel voor dat de vijanden van Mario Jr. afblijven, en als dat niet werkt... dan kan Yoshi altijd nog op iemands hoofd springen. Of misschien ligt er wel een watermeloen in de buurt, dan spuug je gewoon de pitjes uit als een machinegeweer^^

De eitjes volgen de gehele rit de plek waar ze vandaan komen, Yoshi's kontgat. Zorg dat je er altijd een paar bij de hand hebt want je moet ze niet alleen als artillerie gebruiken, ook puzzels en power-ups dien je ermee te pakken. Uiteraard zijn er verschillende kleuren eitjes die allemaal een ander bijeffect hebben als je er iets mee raakt. Er zijn zelfs eitjes verkrijgbaar die even groot zijn als Yoshi zelf...

Om met de deur in huis te vallen: de gameplay is heerlijk en tovert zelfs bij de meest grote fan van Manhunt een glimlach op zijn gezicht. De momenten dat je transformeert in een helicopter, stoomlocomotief, auto of onderzeeboot zijn onbetaalbaar. het geeft net dat beetje variatie tussen al de geweldige main-gameplay met Yoshi in gewone vorm. Je kan zelfs een aantal keren Mario al het werk voor je laten doen, waarna hij als een onoverwinnelijke uber-baby alle vijanden voorbijsprint. En dit alles doe je met misschien wel de beste en nauwkeurigste controls ooit.

Als je uiteindelijk na veel gejank van mario aankomt bij het laatste level ben je bijna verdrietig dat het al bijna voorbij is. Gelukkig wacht er een eindgevecht die zijn weerga niet kent. Ook de geschiedenis van Bowser is nintendo niet vergeten...

Korte conclusie? Yoshi's Island is alles wat ik zoek in een game, daarbij is de game zelfs superieur vergeleken met oudere Mario games. Alles uit alle 2-d mario games zit in een vlotte, kleurrijke, briljante en betoverende game. Die ik de komende 20 jaar nog niet zat ben.
Mijn absolute nummer 1

*5,0

heb m gisteren nog eens gespeeld! na minstens 10jr in de kast gelegen te hebben! geweldig nostalgisch gevoel heb ik bij dit spel!
En het heeft na al die jaren nog niets van kwaliteit en fun ingeboet! heerlijke game!
vroeger kon ik em niet uitspelen, hoop dat het me nu wel lukt

Een stuk minder leuk dan Super Mario World, al hebben ze er wel hun best op gedaan, puike graphics (met dank aan die extra chip) en leuke gameplay elementen toegevoegd, maar geef mij maar de eenvoud van SMW1.

Ik heb hem weer eens gespeeld met mijn GBA op de hardste geluidstand

Stel: je hebt zojuist het de twee beste spellen ooit gemaakt (SMB3 en SMW) en je hebt de opdracht een opvolger te maken. Wat doe je? Super Mario World in een andere jas gieten de de levels lastiger maken? Nintendo nam de gok om superheld Yoshi de hoofdrol te geven.

Zodoende ontstond er een compleet andere Mario game. De fireballs, capes en kikkertunea's maakten plaats voor EIEREN! Een gewaagd concept. Bij mijn eerste kennismaking was ik dan ook zwaar teleurgesteld.

Toen ik het spel later oppakte kwam ik erachter dat er wederom een superieur 2D avontuur achter al die veranderingen schuilde. De gameplay is super, al is overal 100 punten halen waanzinnig lastig.

De verslavende factor is weer ouderwets groot. Levels waren nog nooit zo afwisselend geweest in een Mario game. Oude vijanden maakten plaats voor een enorm scala onbekenden.

Als ik dit ten tijde van de release speelde had ik ongetwijfeld 5* gegeven en het spel een plek in mijn Top 10 gegeven. Tegenwoordig ben ik net iets te objectief om te erkennen dat Super Mario World 1 en de Donkey Kong Country serie nóg beter is. Blijft over een dikke 4,5*

Minstens zo leuk al de eeste Super Mario World en eigenlijk nog wel wat beter, al zijn ze amper vergelijkbaar.

De werelden waarin je speelt zijn erg artistiek en creatief ontworpen. Wanneer je geraakt word en Mario in een luchtbel van je wegdrijft is erg goed bedacht en speelt ook een stuk lekkerder als wanneer je meteen dood gaat en het level opnieuw moet spelen. De moeilijkheidsgraad lag (godzijdank) minstens 10 keer zo laag als in het vorige deel.

Door dit soort spellen ben ik altijd blij dat mijn DS GameBoy advance spellen kan afspelen.

Vond het afwijken van de herkenbare mario formule aanvankelijk maar niets. Maar ik werd al snel verliefd op dit spel. Wat een enorme hoeveelheid speelplezier heeft dit en war een magnifieke mooie werelden weten ze te bouwen. Prachtig ook hoe ze dat kinderlijke hierin weten aan te brengen zonder echt vervelend te worden.

Bijzonder originele nieuwe dingen voegen ze hieraan toe terwijl er ook voldoende herkenbare dingen uit de oude Mario's in zitten. Al weten ze die op leuke manieren te bewerken.

Leuk is ook de droge humor die het spel heeft.

Ik vond de bazen ook bijzonder goed in deze game :O

Ik heb deze game zeer zwaar onderschat. Yoshi's Island is het laatste telg van de 5 games (Super Mario Bros 1, Super Mario Bros 2, Super Mario Bros 3 , Super Mario World en Yoshi's Island) die ik op de SNES heb gespeeld. Het begint ongelooflijk schattig, maar het verschil met vorige games is dat het verhaal zeer goed wordt verteld. Ok, de game is vijf jaar na Mario World ontwikkelt, maar toch fijn dat ze met behulp van ondersteunend muziekdoosje een fijn verhaal in elkaar hebben gestoken.

Yoshi's Island is eigenlijk de prequel. Want waarom is Mario zo'n superheld? Waarom heeft gij geen angsten om Bowser tegen te gaan? Omdat hij al die wezens als heeft gezien als hij Baby Mario was. Je speelt dus deze keer niet als Mario maar met Yoshi, die Mario op zijn rug draagt. We hebben al nader kennisgemaakt met Yoshi in Super Mario World, maar in deze game zijn er wat gameplay elementen aan Yoshi bijgevoegd. Ook deze keer kan hij happen , slikken, maar hij kan ook eitjes maken. Die eitjes kunnen dan gebruikt worden als wapen, om dingen te raken die je op een normale weg niet kan aanraken, zwakke muren vrij te maken en nog veel meer. Verder kan onze Yoshi op het laatste moment nog wat zweven en nog ietsjes hoger springen. Dit is een fijn element dat de makers hebben bijgevoegd want deze move heeft menig keer mijn leven gered. Stompen kan hij ook en dat is handig om pilaren naar beneden te stompen.

In deze game is het gedaan met paddenstoelen, bloemen en capejes. Als Yoshi mag je uiteraard niet in een afgrond of in lava terecht komen, maar je kan eigenlijk zo veel keer geraakt worden door vijanden als je wil. Je gaat niet van grote Yoshi naar kleine Yoshi, maar je verliest wel je baby. Zodra de baby zich afwijkt van Yoshi's rug begint hij te schreeuwen en heeft Yoshi maximum 30 seconden (hangt af hoeveel sterretjes verzamelt) om de baby terug te vangen. Als hij dat niet doet, zijn de slechteriken ermee weg en heb je een leven kwijt. Dit resulteert dat het spel enorm makkelijk is. Ja zelfs de laatste wereld is best te doen. Maar dat maakt niet uit want je geniet bij elke stap die je zet. Het leveldesign is perfect en kleurrijk, de muziek is ongelooflijk aanstekelijk, de werelden zijn groot en je bent een tijdje zoet als je voor elke level het maximum aantal punten wil halen (maximum sterretjes, als de rode muntjes en de vijf verstopte bloemetjes). Doordat je per level 100 punten haalt krijg je een extra level bij.

Als gamer sta je er eigenlijk weinig bij stil, maar het feit dat je je baby verliest is zo diepzinnig uitgedacht dat de makers hiervoor een dikke pluim verdienen. Wat doet een moeder als ze haar kind verliest? Ze wil het koste wat het kost krijgen. Als gamer doe jij koste wat het kost om baby Mario terug in handen te krijgen. Ik heb zelfs eens voorgehad dat Baby Mario in een afgrond nog aan het zweven was en ik ging zonder pardon, pardoes de afgrond in om mijn babietje te redden. Tevergeefs want ik viel ook in de put maar alleen het feit dat je als gamer alles wilt doen (zoals een moeder) om je kindje te redden is geweldig.

Ook de bazen verdienen stuk voor stuk een medaille. Sommige zijn zo grappig, andere zien er dan weer afschrikwekkend uit en die keer wanneer jij een keer kleiner werd door de magie in plaats van een baas die groter werd, zag ik echt niet aankomen . Het is ook gedaan met alleen op de kop springen. De bazen hebben eigenlijk elk hun zwakke plek en soms is die makkelijker te zoeken dan anders. Toch blijven de bazen niet echt een dreiging... tot je komt bij de eindbaas en die is super! Van alle eindbazen is deze Bowser één van de beste bossfights die er bestaan. Die muziek, die gele ogen, en steeds komt hij dichter en dichter ... man , als kind was ik enorm nerveus om deze baas te verslaan.

Ysohi's Island is misschien niet beter als Super Mario Bros 3, maar met wat ik nu ga zeggen zullen velen niet akkoord zijn; ik vond het beter als Super Mario World. Het leveldesign is geweldig en kleurrijk, de sfeer mede door de prachtige muziek zit er zeker in en de bazen zijn gewoon wreed. Ik geef dit spel een 4.5*

Mooi gezegd!!

Ben nu bezig met dit spel. Er is echter een vraag die mij bezighoudt, wat zijn de wolkjesdie Yohshi tot zich neemt? Is Yoshi nou serieus aan het trippen ? Nintendo toch..

Ik blijf er toch bij dat de eindbaas van dit spel één van de beste eindbazen is die ik ooit heb verslaan. Het was zo creepy om Bowser dichter te zien komen naar je tv-scherm en op het einde gaat hij nog sneller stappen ook Prachtige tijden. Ook de level naar de baas toe was leuk met die verschillende deuren