Mirror's Edge (2008)

Persoonlijk vind ik dit echt een verschrikkelijk spel. Constant een opgejaagd gevoel terwijl je een uitweg zoekt. Ook faalde ik constant enorm.. en de snelle checkpoint stukjes helpen niet echt bij het gevoel dat je moet presteren.

Toch moet ik toegeven dat de first person view erg vet was in combinatie van freerunnen, alleen jammer dat je er weinig van kan genieten als er 293892 man achter je aan zit.

Apart eigenlijk. Om dezelfde reden kan ik maar niet van Half Life 2 genieten.
Het feit dat het behoorlijk moeilijk is om alles in één keer goed te doen is ook een van mijn voornaamste kritiekpunten op dit spel, maar de geweldige visuals en setting maken een hoop goed. Aan de andere kant is het karakter van dit spel wel grotendeels gebaseerd op dat opgejaagd worden. Zou je een beetje rustig kunnen rondrennen, zou het meer lijken op een soort futuristische Assassin's Creed, maar dan in first person.

Ik ben ook absoluut geen fan van Half-Life (2), voornamelijk dat stukje met die zombies/geïnfecteerde mensjes. Het zit ook een beetje in mijn karakter hoor, ik moet alles rustig aan kunnen doen op mijn eigen tempo.

Assassin's Creed 2 vind ik echt een meesterwerk.

Dat verbaast me dan niks. Assassin's Creed legt ook wel heel erg de nadruk op het zorgvuldig plannen van je handelingen (ook al hoeft het niet per se), wat dat betreft echt een ander type game.

Heb toch maar mijn stem verwijdert aangezien ik op die iOS versie stemde

Ik heb echter een probleem, ik wil dat spel graag proberen op de PC maar na 20 minuten spelen krijg ik last van hoofdpijn/misselijkheid heb ik bij veel van dit soort spellen helaas. (zelfs bij HL2, dat is nog draaglijk als ik de FOV aanpas maar ik kan het niet 3 uur spelen)

wolff, dat spijt me, man! Ik ben laatst ook een paar keer misselijk geworden tijdens een spel. Was volgens mij iets simpels als Kingdom Hearts, en iets later ook met Rocket league. En dat terwijl ik in de 42 jaar van mijn leven nooit problemen hiermee had. Really suxx.

Inderdaad, ik denk dat het in connectie staat met het feit dat ik tijdens reizen ook heel gevoelig ben voor ziek worden.

Ik heb hetzelfde, wolff. Moet tijdens een vlucht altijd een medicijn innemen en boot-reizen vermeid ik helemaal omdat die steevast in een ramp uitdraaien.

Terug naar het spel: met de nieuwe die eraan komt kriebelt het toch weer om de draad van dit spel op te pakken, want ik heb het nooit uitgespeeld. Ergens in level 5 of zo gestopt omdat ik geirriteerd raakte met de level-delen waar ik moest schieten. Gelukkig dat ze dit eruit gehaald hebben in het vervolg.

Misschien is Welkin Road ook wel een leuk tussendoortje voor fans van Mirror's Edge...ook een soort freerun/parkour game maar zonder verhaal en schieten (wat blijkbaar voor veel mensen een minpunt is).

Een aardige preview is te zien op het youtube kanaal van Cosmic Engine (een heel aardig kanaal overigens voor PC gamers).

Dit blijft toch wel een hele goede game, ik heb hem zojuist weer eens uitgespeeld (pc), en ga mijn score verhogen naar vier sterren.

Natuurlijk, deze eerste Mirror's Edge was zeker niet perfect, maar dat dit 12 jaar later visueel nog steeds heel goed meekomt is al een eerste teken dat dit niet zomaar een game was. Ik zou zelfs zeggen dat Mirror's Edge behoorlijk dicht bij perfectie van deze minimalistische futuristische stijl kwam. Hierin was de game ook duidelijk beperkt door budget: cutscenes niet in 3D, de wereld maar beperkt toegankelijk en je ziet weinig van de stad "van dichtbij". Maar sommige levels zien er nog steeds briljant uit.

Er zijn twee minpuntjes die wel echt uitsteken. Het freerunnen had hier en daar beter uitgewerkt kunnen worden; er is niet altijd een duidelijk pad, en als je van het "bedoelde" pad afraakt ben je ook compleet uit de flow. De levels hadden in die zin iets vloeiender gekund, zodat er meerdere maden naar het einddoel zijn. En ten tweede wordt je neergezet als runner, maar zijn er wel heel veel situaties waarin je combat niet uit de weg kunt. Sterker nog, je wordt meerdere malen tegen een vol SWAT-team met machinegeweren geplaatst. Een wapen stelen en iedereen neermaaien is dan eigenlijk je beste optie, want klimmen komt er niet van als je van dichtbij beschoten wordt. Past niet helemaal in het plaatje van je karakter.

Al met al overheersen voor mij toch de sterke punten. Ik moet ook zeker de geweldige soundtrack van Solar Fields en de verwerking hiervan in-game benoemen. Nog steeds een aanrader, en misschien moet ik toch de remake maar eens gaan spelen?

Is er een remake dan? Er is wel een deel 2, die heb ik vorig jaar gespeeld, maar die hebben ze helaas open-wereld gemaakt en is niet te begrijpen (en énorm repetitief!).
Zonde, want deel 1 was echt een goed spel! Goede review btw...

Die bedoel ik, ik dacht dat het een soort remake was. Hij heet iig niet '2' o.i.d. en ik begreep dat er qua verhaal ook niet verder gegaan werd op deze.

Nee dat klopt wel ja, is een losstaande game - niet veel met de eerste te maken (helaas)...
Vond deze destijds best revolutionair, mooi decor en lekkere flow.

Heerlijke game, al minstens 10x uitgespeeld. Iets wat ik nog niet eerder gezien had, top sfeer, leuk verhaal, visueel prachtig met de sneeuwwitte daken en contrasterende kleuren. Na 5 tellen heeft deze game mij telkens weer volledig mee in een automatische rush. Ofwel achtervolg je iemand, vliegen de kogels je om de oren, word je aangemoedigd vanuit je oortje, of heb je gewoon een aanloopje nodig om over een bepaalde hoogte van obstakels te raken, de vaart zit er sowieso altijd in. Je moet er eigenlijk soms bewust tijd voor nemen om eens rustig rondom je te kijken.
Qua gameplay zeer intuïtief, rechtaan-rechtuit, slechts enkele malen moest ik op mijn passen terugkeren omdat ik een nauwe doorgang gemist had. De enkele malen dat je een wapen in handen krijgt zijn een leuke afwisseling. Sommige cutscenes waarbij je exact getimed een wapen uit bv. Ropeburns handen moest halen haalden er de vaart dan wél wat uit.

Paar barrel aged biertjes erbij, controller heen en weer gooien en je bent weer in één avond door de game heen. Geïmproviseerde co-op. Nostalgisch, maar ook zonder dat blijft het een game die opvallend goed de tand des tijds heeft overleefd. Classic.