Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty (2001)

Ik heb dit spel al 2 jaar niet meer gespeeld.. alleen omdat ik niet verder kwam bij het uitschakelen van de bommen met die koeler.. en omdat ik steeds per gang dat ik uit ga een gerespawnde vijand tegen kom.

Heeft iemand een fijne uitleg via de PM ?
Want ik zit zonder internet thuis en moet me toch ergens mee vermaken.

Maarja, Raiden is ook een vervelend karakter om mee te spelen...

vet spel, maar kan me er niet zoveel meer van herinneren

Goeie 2de deel van de MGS Reeks.

Alleen jammer dat Snake deze keer niet de hoofdrol kreeg, waar ik toch wel van baalde.
En het einde was toch wel een beetje vreemd..

De eerste keer dat ik het speelde (op medium geloof ik) maakte ik het mezelf behoorlijk moeilijk, in plaats van naar platform F te gaan om dat geweer met die demper te pakken ging ik linksaf, wist ik veel. Resultaat was dat ik een groot gedeelte van het spel mijn tegenstanders moest benaderen om ze te wurgen, en dat was best wel tricky, geeft wel een echt Stealth gevoel, dat dan weer wel. Toen ik dat geweer eindelijk vond, kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan, een tweede keer heb ik die fout dan ook niet gemaakt.

Fijn aan dit deel was dat je vanuit first person kon schieten. Echt moeilijk was het daardoor allemaal niet, alleen die robots, die je met raketten moest bestoken en de eindbaas, die je met samurai zwaard moest verslaan waren op Hard nog best taai.

Geweldig spel. Wel iets te laat gespeeld ,maar wat een muziek verhaal , gameplay. Oja hij komt waarschijnlijk weer uit op de ps3 in een HD collection met deel 3 en Peace Walker.

Leuk spel maar voor mij de minste van de 4 die naar ps kwam.
Zeer spijtig dat je Snake niet bent en ook het verhaal lijkt me hier een beetje vreemd.

is dit een andere dan Metal Gear solid 2 substance

Ik dacht dat Substance hetzelfde is , maar met wat extraatjes.

Niemand neem ik hier nog serieus ...belachelijk gewoon die stemmen, vorig jaar had ik deze game al bijna aan diggelen geramd. Ben maar even gestopt omdat ik van woede pijn kreeg in de rechterarm en duizelig werd. Frustrerende KUTgame.
Er zijn games die veel beter zijn en minder krijgen.

Lol. En wat is precies het probleem?

Er wordt zo vaak een game neergehaald voor de de volgende dingen:

Grootste ergernis:
Proberen weg te rennen en verstoppen, blijf je achter ieder object haken (dat hij zich in stealthmodus er tegenaan plakt) omdat je er per ongeluk tegenaan rent. Daardoor leg je vaak het loodje.
Soms kan je niet op tijd inschatten dat je dicht op de vijand komt, wapen gaat door hem heen en komt via zijn rug naar buiten..schieten heeft dan geen zin..jij krijgt een klap en wordt via de grond met weinig leven even de pan ingehakt.
Twee knoppen en de joystick (indrukken) nodig voordat je eindelijk eens kunt schieten..kost soms net die ene seconde te veel die je hard nodig hebt.
Heel veel games worden afgerekend op respawende vijanden..word maar eens in het nauw gedreven, waar je geen kant meer op kan. Enigste optie..dood laten gaan.

Heb eens gekeken en wat gespeeld van MGS uit 1998..die ik meer trek dan deze..deze is een gedowngrade editie van dat deel.

De besturing is inderdaad niet optimaal, maar het is en blijft een stealth game, dus logisch dat je doodgaat als je betrapt wordt en in het nauw gedreven wordt. Echt vechten en schieten zou je pas als laatste redmiddel moeten gebruiken. Overal zo stealthy mogelijk langs sneaken is veel leuker en geeft veel meer voldoening. Verder vind ik je laatste zin ook echt compleet uit de lucht gegrepen...

Ik heb de HD collectie aangeschaft en dit spel is zeker de moeite waard om te spelen. Ik zie hier enorm veel negatieve punten omdat je niet met Snake, maar met Raiden speelt. Doordat ik de reeks eigenlijk niet goed ken (heb dus nog nooit het eerste deel gespeeld), vond ik dat helemaal geen ergernis.

De gameplay was zo geweldig. Het is een stealth game met cartoony effecten en dat maakt het zo leuk en het geeft ook een visitekaartje aan het spel. Besturing is in het begin enorm wennen, maar daarna echt leuk om te gebruiken. Het grappigste is gewoon dat je iemand zijn handen in de lucht kan doen steken en hem bedreigen met je pistool. Ongelooflijk. Verder zitten er een paar geweldige dingen in zoals leuke bossfights, coole villains, een prachtige opbouw en een scène waar een wachter gaat plassen en dan zo op je kop plast. GEWELDIG!

Toch moet ik helaas een ster aftrekken voor het feit dat de gameplay zo super was, dat ik dolgraag meer had gespeeld dan gekeken. De cutscenes zijn leuk, maar duren soms oh zo lang. Je mag eventjes bewegen naar een andere ruimte en dan opeens is er weer een filmpje. Het beste moment vond ik als je de bommen onschadelijk moest maken, gepaard met de bossfight. Gewoon omdat dat moment meer gamplay was dan film. Vooral naar het einde toe begon het iets tegen te steken. Echt jammer, want ik vond de gamplay echt enorm leuk.

Metal Gear Solid 2 kan je eigenlijk een game voor luie gamers noemen. Mja, gamen als hobby is ook al wat lui, maar Metal Gear Solid 2 tilt dit naar het hoogste niveau. Toch heb ik me tijdens elk gameplay moment geamuseerd. Ik hoop dat het derde deel wat minder verhaal is en meer gamplay.

4*

Deze maar eens een plek in mijn top tien gegeven. Toen ik er over na ging denken bedacht ik mij dat dit toch zeker wel een hoogtepunt is geweest voor mij qua gamen. Toen dit uitkwam was het behoorlijk grensverleggend naar mijn idee, in de zin dat iets van dergelijk grootse proporties nog maar amper vertoond was. Hier werd eigenlijk op een zekere manier de grond gelegd voor hoe we games vandaag de dag doorgaans ervaren.

Met name het stuk met Snake hakte er behoorlijk in toendertijd, weet nog hoe ik alleen al aan de demo verslingerd raakte. Dat het hoofdgedeelte eigenlijk rond Raiden draaide was ergens wel jammer maar kon de pret toch ook niet echt bederven, de feilloze gameplay bleef immers onverminderd overeind. Een onvergetelijk sfeermoment zoals iemand al opmerkte was inderdaad waar je na een enerverende dag op het boorplatform naarbuiten kwam en de zon inmiddels zijn subtiele ondergang had ingezet.

Verder de wijze waarop vijanden hier reageerden, en de mogelijkheden zoals staande houden en lijken verslepen en verstoppen. Hedendaags vinden we dat allemaal heel normaal of eigenlijk zelfs vanzelfsprekend, maar toen had ik het persoonlijk in ieder geval nog niet gezien. Dit was zo'n game die mij meerdere playthroughs aan het scherm gekluisterd kon houden, op een haast onovertroffen manier die een top tien notering eigenlijk wel rechtvaardigt.

Bedacht ik me.

Voor mij nog steeds het hoogtepunt uit de serie, en een grote technische vooruitgang op de eerste. De derde pakte mij al minder en vier vind ik eigenlijk maar een moeilijk te verteren doch redelijk slappe hap. Nu maar eens gaan bekijken wat het vijfde deel ons gaat brengen.

Ik heb hem nog niet zo lang geleden (nee, niet eraf gesneden ) nog eens uit de kast gehaald. Ik heb mijn stem herzien en heb het toch verlaagd naar 3,5. Reden?
Voor mij is het nog steeds de mindere game van de reeks. Naar mijn mening kan het zelfs niet tippen aan de andere 3 games. (Metal Gear Solid V er niet bijberekend, aangezien ik deze nog moet spelen.) Velen vinden het een minpunt omdat je met Raiden speelt en niet met Solid Snake. In het begin vond ik dit ook spijtig, maar bij nader inzien moet ik zeggen dat het nog niet zo erg is. En trouwens, bij Metal Gear Solid III speel je ook niet met Solid Snake, dus dat zorgt niet meteen voor problemen.
Echter stoor ik me hier vooral bij het verhaal. De andere games uit deze reeks zijn namelijk gericht op stealth, maar voornamelijk op het verhaal. Probeer niet te beginnen aan deze reeks met bv. Metal Gear solid IV, want dan snap je er de ballen niet van, als ik het zo mag uitdrukken.
Velen spelen dit spel al vanaf de eerste Metal Gear Solid, en nog snappen ze niets van het verhaal omdat het zo ingewikkeld in elkaar zit. Ik heb zelf alle games meerdere keren uitgespeeld, en ik kan nu toch wel met volle overtuiging zeggen dat ik mee ben, maar over deze game heb ik toch nog steeds vragen.
Het lijkt me alsof het er gewoon is tussen gegooid om maar een vervolg te hebben op de eerse MGS, wat ik spijtig vind.

Verder is de gameplay hetzelfde als de vorige en dus geen punt van kritiek te vinden. De moeilijkheidsgraad is er echter, naar mijn mening, wel op achteruit gegaan, wat ik spijtig vind. Je kunt namelijk heel de game uitspelen zonder enige keer stealth te gebruiken en dus gewoon iedereen afknallen die je tegen komt. (Heb dit een keer gedaan om het verhaal te proberen begrijpen )

Verder ga ik het hier bij laten, aangezien ik niet meteen weet wat ik nog meer kan vertellen
Het is en blijft een game uit mijn favoriete serie, maar helaas wel veruit de minste ervan.

Ik ben nu zo'n 11 uur onderweg en ben nu aangekomen bij het stuk waarbij je samen met Snake moet vechten. De grote mindfuck die er nu gaande is houdt me heel scherp en ik kan niet wachten om weer door te gaan.

Review Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty

Niks is wat het lijkt. Dit zijn de woorden waarmee ik Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty zou willen omschrijven. Hideo Kojima en zijn team hebben het voor elkaar gekregen om de eerste Metal Gear Solid te overtreffen.

MGS 2 kent 2 verschillende delen. In het eerste deel neem je de controle over Solid Snake die samen met Otacon een anti Metal Gear groep heeft opgericht. Otacon krijgt een anonieme tip dat er op een marineschip een nieuwe Metal Gear wordt vervoerd en stuurt Snake eropuit om hier bewijs van te vinden. Dit deel dient als proloog voor de rest van de game.

In het tweede deel speel je als Raiden; het nieuwste lid van FOXHOUND. Een groep terroristen die zichzelf de Sons of Liberty noemen, hebben de Big Shell installatie overgenomen en de president van de Verenigde Staten ontvoerd. De terroristen dreigen de installatie te vernietigen als hun eisen niet worden ingewilligd. De vernietiging van Big Shell zal grote gevolgen hebben voor het milieu en het nabijgelegen New York. Het is aan Raiden om deze groep een halt toe te roepen. Niks is echter wat het lijkt…

Veel meer kan ik eigenlijk niet over het verhaal vertellen, omdat het anders de persoonlijke ervaring van MGS 2 kan verpesten. Ik lees her en der dat veel mensen het jammer vonden dat je als Raiden en niet als Solid Snake speelt. Ik had hier persoonlijk niet zoveel moeite mee aangezien Snake wel degelijk in de game zit. Ik ergerde me soms wel aan de Codec gesprekken tussen Raiden en zijn vriendin. Soms leek het wel of dat ik naar een aflevering van Dr. Philly aan het kijken was. Dit mocht de pret niet drukken en deze gesprekken komen te weinig voor om het als minpunt te noemen.

Hideo Kojima houdt er echt van om de speler helemaal op het verkeerde been te zetten. Soms denk je te weten wat er aan de hand is, maar dan komt er weer een plot twist die je hele beeld van de game veranderd. Ik heb in mijn korte game carrière weinig games gespeeld die dit zo perfect doen. In tegenstelling tot veel films voelen de plot twist niet dom aan en zijn ze een toevoeging aan de ervaring. Het is alleen jammer dat de leden van de Sons of Liberty niet zo sterk zijn als de leden van FOXHOUND in de eerste MGS. Nadat ik in MGS een lid van FOXHOUND had verslagen voelde ik ook echt medelijden met een paar leden. In MGS 2 had ik dit bij drie personages. Het grote verschil? Je verslaat ze niet in een boss battle.

De gameplay is wederom niet van torenhoog niveau. Ik blijf de besturing soms wat stroef vinden. Vooral het verschuilen achter cover en het bewegen in cover blijft lastig, omdat je met de analog stick tegen de muur aan moet staan en je er ook mee moet voortbewegen. Het geforceerde actie moment is niet leuk en voegt naar mijn mening weinig toe (hoewel het wel iets bijzonders had). Voor mij is de gameplay een manier om naar de volgende geweldige dialoog of cutscene te komen. Dit wil niet zeggen dat de gameplay slecht is, maar het is ook niet geniaal te noemen.

Alles bij elkaar opgeteld heeft Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty mijn verwachtingen ver overtroffen. Het verhaal is qua diepgang vergelijkbaar met menig RPG en is heel erg goed geschreven. Ik kan niet wachten om de rest van de serie te beleven.

Eindbeoordeling: 10 (5*)

Ik hoop dat als je met de ps4 games kan streamen heel de MGS reeks beschikbaar zou zijn. Van deeltje 1 tot deeltje 4 (en dan met 5 in de aantocht of al beschikbaar). Deze reeks zou ik zo graag eens van begin tot eind spelen

Toch na jaren stof te verzamelen, vorig jaar uitgespeeld (Plant chapter dan, want tank had ik al gedaan). Grappig, dit is mijn eerste PS2 game en toen was ik na het uitspelen van de Tank chapter teleur gesteld in de Plant chapter en heb dit maar een deeltje gespeeld (ik snapte het waarschijnlijk gewoon niet).
Vorig jaar mijn oude save file lekker gewist en totaal opnieuw begonnen en ook uitgespeeld.
Ik moet zeggen dat dit een erg goede game is. Het verhaal is heel gelaagd en diepgaand en zelfs Raiden die mij eerst niet aansprak, sprak mij nu juist wel aan, omdat ik het binnen het kader van dit verhaal begrijp. Media manipulatie op grote schaal en goed uitgewerkt in de vorm van een game met veel cutscenes zoals we die kennen. Dit filmpje legt dit allemaal goed uit: Critical Close-up: Metal Gear Solid 2

Middels de HD Remaster aan een replay gewaagd en als gevolg daarvan met 0,5* verlaagd. Het spel ziet er goed uit en de 5.1 mix doet het spel goed, maar kan niet verhullen dat het vooral op het vlak van verhaal en voice-acting tekort komt van deel 1.

Het Tanker gedeelte is een fantastische opening, gaat eigenlijk verder waar deel 1 is gestopt. De gameplay is verbeterd, nieuwe zaken als het verdovingsgeweer, first person kunnen schieten, langs richels lopen en hangen maken het net wat fijner om te spelen.

Dan het Plant gedeelte, Raiden is toch een wat zwakker personage en de conversaties met zijn vriendinnetje Rose maken het er niet beter op. Het verhaal is ook wat lasting te volgen, want wie wil nu eigenlijk wat, wie is tegen wie en een klassiek goed tegen kwaad kun je ook wel vergeten. Aan de ene kant is dat laatste postief, maar iets meer straight forward had geholpen. Ook zijn er naar mijn smaak net iets te veel cut scenes, zeker rondom de laatste boss-fight.

Qua gameplay zitten hier ook wat leuke elementen in, en leuke bosses, denk aan het één voor één onschadelijk maken van de bommen, Vamp, Fatman, Metal Gear Ray, Solidus. Tegelijkertijd zit er net iets te veel herhaling in, met op het einde een soort excuus dat dit met opzet was.

Dit houdt een beetje het midden tussen fan-service en een groter publiek aanspreken, het is in ieder geval makkelijker dan deel 1. Waarschijnlijk komt er nog wel een tweede replay, maar dan skip ik de cut scenes wel.

Op naar deel 3.

Filmpje bekeken, erg interessant, misschien dat ik bij een volgende replay tot nieuwe inzichten kom. Zijn me een hoop dingen niet opgevalen toen ik het speelde, maar is wel tamelijk briljant.

Netjes.. YouTube

“En waarom heb jij in godsnaam blond haar?”
“Ja eh.. blond haar?”
“Ja, jij had eerst altijd zwart haar. Ben jij massieve slang wel!?”

Eén van die games waarvan ik het heel makkelijk vind om langdurig te praten over wat me niet beviel, maar weinig te zeggen heb over de goede dingen (ondanks dat het aardig wat positieve momenten heeft). MSG2 heeft de persoonlijkheid en unieke stempels die deel 3 zo leuk maakte, maar als ik puur kijk naar het plezier dat ik had tijdens het spelen dan valt dit deel tegen. Er zaten gewoon teveel vervelende stukken, tegenwerkende aspecten in de gameplay en teveel expositie.

Wat mij zo beviel aan deel 3 is de vrijheid die je had in je speelstijl: zowel offensief of stealth waren prima opties. Als iemand die niet zo goed is in de MGS stealth gameplay was offensief spelen een leuk vangnet, zodat ik alsnog op een prima tempo kon doorspelen. Hier is offensief echter af te raden omdat je binnen no time omringt word door armored henchmen die in oneindige hoeveelheden blijven komen. De stealth gameplay werkt echter ook minder goed omdat je nu een topdown perspectief hebt dat je visie beperkter maakt. Het gebeurde regelmatig dat ik gezien werd door een vijand die geheel buiten mijn zicht was, of geschoten werd door kogels die ik niet kon zien aankomen, dat op gegeven moment mijn geduld opraakte. Gewoon rennen naar de deur en een checkpoint triggeren werkte effectiever dan daadwerkelijk proberen alles te stealthen. De 3rd person camera van 3 en Peace Walker werkte een stuk prettiger.

Dit deel speelt zich voornamelijk op één locatie af waar je steeds heen en weer moet lopen langs dezelfde gebieden, als een Metroidvania game. Bepaalde stukken werden hierdoor vervelend omdat je ze te vaak moest doen. In 3 maakte je een reis langs allerlei verschillende gebieden die allen z’n eigen trekjes hadden, zowel visueel als qua gameplay. De variatie is in dit deel zwakker. Zelfs als ze andere dingen in de mix gooien dan werkte het regelmatig tegen zoals de desoriënterende zwem secties, de barslechte sniper sectie waar het wapen alle kanten opslingert, of een stuk waar je alleen foto’s moet maken of lichamen moet scannen voor de hartkloppingen. De gameplay is in dit deel gewoon niet zo goed.

Een ander aspect dat me zo goed beviel aan deel 3 was de humor. Er zaten zoveel leuke kleinigheden en humoristische optionele gesprekken in dat deel. Hier is het doodserieus van begin tot eind, met slechts humoristische stukjes als je echt diep graaft. Raiden is een aanzienlijk minder interessant character dan Snake omdat hij blind alles volgt zonder echt interessant commentaar te hebben, Rose was hatelijk irritant en deed niets anders dan het hebben over relatieproblemen, en de Kolonel deed niets anders dan serieuze uitleg geven. Ik voelde geen emotionele connectie met de characters, geen belangstelling dat zij hun missie haalde en op den duur begon ik zelfs het plot niet meer aandachtig te volgen. Het verhaal word je voornamelijk uitgelegd in lange cutscenes, maar het gebeurde te weinig dat je actief deelnam in het verhaal. Pas rond het einde gooide de game opeens alles op je af en kwamen ze met allerlei gekke twisten en interessante plotpunten.

Het einde gooide het roer deels om van het negatieve beeld dat ik over het verhaal had. Raiden is juist bedoeld als blank slate die met alles meegaat omdat het hele punt van het verhaal is dat hij geen vrije wil heeft: heel zijn leven is hij gemanipuleerd om het werk voor andere te doen, denkend dat hij rechtvaardig bezig was. Rose blijkt op missie te zijn gestuurd om hem te bespieden en geheimen te verraden, wat verklaard waarom ze met hem in een relatie bleef ondanks dat ze totaal geen goede klik lijken te hebben. De kolonel is een AI die als doel heeft Raiden te sturen, maar hij is geen persoon met zijn eigen behoeftes. Later glitched hij zelfs, wat tot gekke 4th wall breaks leid.
Er wordt uitgelegd dat het hoofdidee van de vijand is om de media te beheersen: het volk krijgt alleen te zien wat de overheid wilt dat het ziet. Interessant op papier, zeker vandaag de dag is dat een thema dat speelt (liep voor op z’n tijd!), maar in de praktijk is dit meer een last minute twist dan een thema dat meer diepgang geeft aan de rest van de ervaring. Buiten een lange uitleg over het concept werd er niet ingegaan op wat voor informatie The Patriots bv van je wilde weerhouden, en wat ze wel wilde voorschotelen, hoe het volk op hun info reageerde etc. Dit thema komt wel terug in de reis van Raiden die gemanipuleerd bleek te zijn, maar Raiden z’n verhaal voelde meer als een uitzonderingsgeval dan als een voorbeeld van hoe de rest van de wereld de informatie zou beleven. Wellicht dat ik details niet goed heb begrepen (ik had mijn kop er meestal niet bij als ze lange uitleggen gingen geven) ,maar dit is hoe het op me overkwam en na research gedaan te hebben was ik niet onder de indruk een verkeerd beeld te hebben van het verhaal.

De unieke MGS stempels zijn wel terug te herkennen. Ik heb na de game met plezier uren gekeken naar alle secrets, optionele gesprekken of alternatieve manieren hoe je bepaalde stukken kunt doen. Er is veel nagedacht over de levendigheid van de wereld en allerlei kleine interacties die je kunt hebben, zoals de verschillende manieren hoe je door een level kunt komen of tegen een boss kunt vechten. Hier en daar een paar leuke characters en interessante interacties. Voornamelijk Vamp en Fortune konden voor goede scenes zorgen. Had nooit last van glitches, framerate drops of andere technische mankementen en de game ziet er goed uit voor zijn tijd. Voornamelijk de muziek is ijzersterk en houd goed stand.

Geen spijt het gespeeld te hebben vanwege de momenten dat het leuk was, het verhaal interessant was of ik een originele wending tegenkwam, maar als geheel zaten er teveel frustraties in de gameplay of oninteressante lange speeches.

2,5*