The Legend of Zelda: Majora's Mask (2000)

Destijds stad en land afgezocht om een OoT te kunnen bemachtigen toen deze uitkwam. Uiteindelijk in heel de binnenstad geen succes dan maar bij de speelgoedwinkel vlakbij huis waar ik aanvankelijk niet eens de moeite nam om te gaan kijken, wat denk je, daar ligt ie gewoon.

Vervolgens dus zeer gegrepen door die game en niet voor niets een hoge notering in mijn top tien. Echter toen deze uitkwam is dat bijna gewoon langs mij heen gegaan en kon het me maar amper boeien geloof ik. Als ik daar aan terugdenk vind ik dat niet minder dan bizar.

En kan ik het ook niet echt verklaren.

Ach, je bent jong en je wilt wat, of nog niet eens dus.

Maar wie weet, misschien ooit nog met een remake ofzo. Lijkt me in ieder geval wel een unieke Zelda die een nostalgische liefhebber van de serie zoals ik toch wel ben behoorlijk eens geprobeerd zou moeten hebben.

Ondanks dat de onvermijdelijke 3DS remake er hoogstwaarschijnlijk binnenkort aankomt, wilde ik toch eerst het origineel eens uitspelen. Zoals eerder gezegd heb ik dit spel wel 's als een klein jongetje gespeeld, maar ik vond het maar te ingewikkeld en raar. Ergens in 2008 nog eens geprobeerd op een emulator, ik kwam wel wat verder maar ik verloor telkens mijn interesse. Nu, 2014, en gewapend met mijn game-ervaring van de afgelopen jaren heb ik mezelf beloofd deze keer wél tot het bittere einde te gaan.

En dat is me dan vanavond uiteindelijk gelukt, achteraf geen moeilijk of ingewikkeld spel gebleken. Gewoon vooral een kwestie van wennen en plannen. Hell, mijn vooraf bekritiseerde driedagen-cyclus heeft zelfs z’n charme. Termina, en met name Clock Town, leeft daardoor veel meer dan het Hyrule van Ocarina of Time. Daar waar de meeste NPC’s in OoT eigenlijk alleen als opvullerij dienden, heeft zowat iedereen hier echt een rol. De een uiteraard meer dan een ander, maar door telkens die drie dagen te herbeleven, merk je dat achter elk personage eigenlijk wel een verhaaltje door middel van een (kleine) side quest schuilt.

Maar gek genoeg vind ik dat ook het grootste nadeel. De verhouding vond ik echt scheef, grofweg 70-30, het hoofdverhaal werd nogal ondergesneeuwd door de kleinere, hoewel interessante, zijverhaaltjes. En dat merk je: slechts vier echte dungeons, waarvan de eerste echt bizar kort leek te zijn, en de tweede leek ook niet echt lang te duren. De laatste, Stone Tower Temple, was wel erg goed. Maar nadat je dan uiteindelijk daardoor de smaak begint te pakken, is het spel wat betreft dungeons al over. Erg jammer dus dat iets wat juist zo kenmerkend voor Zelda is, relatief matig is uitgewerkt.

Daarnaast moet ik er ook bij vermelden dat, ondanks dat de driedagen-cyclus zijn charme kent, het ook een enorme bron van frustratie kan zijn. Ik heb de GameCube versie gespeeld en die schijnt relatief een bugfestijn te zijn, waardoor het spel aardig wat freezes en soms ernstige framedrops (vooral in Clock Town) had, waardoor het spel dus vastliep en ik een hele dungeon opnieuw mocht doen. Grrrrrrr. Maar "gelukkig" (kuch kuch) zijn die dungeons niet groot. Maar ik ga er gemakshalve vanuit dat het toevallig een slechte NGC-port was, en dat de N64 versie gewoon prima was.

Ondanks dat is Majora's Mask een erg gaaf spel en, alhoewel niet iedereen het ermee eens is, een waardige opvolger van het legendarische Ocarina of Time. Maar de plotseling overwaardering van dit spel heeft puur te maken met die (erg goed gevonden) fan theorieën van rond 2008. Daardoor ervaar je dit net wat intenser. Hell, ik kan het weten, ik heb 'm vanwege die theorieën ook weer opgepakt. Maar beter dan OoT? Nee, absoluut niet. De potentie was er zeker weten, maar ik vind de uitwerking bij lange na niet even goed. En nu tegen beter weten in hopen dat Zelda U een Majora prequel is, zou fucking erggg zijn.

Ietwat magere 4* (3,75).

DE ONVERMIJDELIJKE MAJORA'S MASK 3D AANGEKONDIGD! Lente 2015!

Ook een Special Edition beschikbaar, met steelcase, grote poster en zo'n pinnetje. Prijs is nog niet vermeld.

Geweldig. De enige Zelda die ik nooit heb gespeeld. Ze mogen lachen wat ze willen met Nintendo maar qua fanservice is er niemand die het ze nadoet.

Leuk, volgens mij de laatste "grote" Zelda uit de periode dat ik het gamegebeuren niet van nabij gevolgd heb. Vind die ports naar de 3DS toch wel erg fijn.

Erg tof van Nintendo dat ze daadwerkelijk luisteren naar de fans de laatste tijd. (Mewto in Smash Bros. bijvoorbeeld) en nu ook de aankondiging van Majora's Mask remake! Hier werd al wel een keer naar gehint, maar dan nu is het bericht er eindelijk. Zelf kan ik mijn N64 aanzetten om dit spel te spelen, maar er zijn genoeg mensen die die niet (meer) hebben en het graag willen. Goede zet.

MM3D bundel van de New 3DS XL aangekondigd! Hij is niet lelijk, maar paars lijkt mij toepasselijker. Hoe dan ook, releasedatum is vrijdag 13 februari. Iets minder dan een maand, dames en heren!

De game gaat netjes op pre-order! Ik kijk er ontzettend naar uit aangezien dit de enige Zelda is die ik nooit heb gespeeld. De nieuwe 3ds zal moeten wachten tot later in het jaar.

leuke bundel. Weet iemand al een richtprijs?

30 minuten gameplay. Valt me op dat je nu meteen start met de Bombers' Notebook zonder amper te hebben gepraat met die gastjes? Apart. Hoe dan ook, ben heel benieuwd naar deze versie en hopelijk zijn er een paar verbeteringen bedacht voor mijn eerdere punten van kritiek.



Ben benieuwd of er, naast betere 3D, andere voordelen zijn van de New 3DS versie van Majora's Mask. Zo niet, dan zal de New 3DS ook bij mij moeten wachten en dan haal ik MM gewoon voor mijn normale XL.


220-240 euro volgens een paar Nederlandse webshops. Heb wel een pre-order geplaatst, maar ik moet er nog over nadenken.

Ik ga hem binnenkort echt spelen. Lijkt me een goede, echte introductie tot de Zelda serie.

Majora's Mask is letterlijk de slechtste introductie voor de Zelda reeks. En daarmee bedoel ik absoluut niet dat het een slechte game is (zie mijn cijfer), maar qua kern is dit de meest unieke en aparte Zelda in de zin dat de focus op heel andere zaken ligt, in tegenstelling tot de meeste Zelda games.

Als je een "echte" moderne introductie voor de Zelda series zoekt, raad ik Ocarina of Time 3D (voor de 3D reeks) en A Link Between Worlds (voor de 2D reeks) erg aan. Ervan uitgaande dat je een 3DS hebt natuurlijk.

Ja, dat weet ik. Maar deze game heeft mij van alle Zelda spellen altijd het meest aangesproken.

Dat kan, is heel goed mogelijk. Maar ik dacht ik laat even weten dat Majora's Mask wezenlijk anders is (zowel voor- als nadeel) zodat je de andere Zelda games niet met verkeerde verwachtingen instapt. Zo'n indruk kreeg ik namelijk van je reactie.

Kan ik begrijpen hoor ,legde het ook niet goed uit.

En hij is binnen! :- ) Volgende week ermee beginnen, eerst DX:HR afmaken. Ik ben heel benieuwd of een paar van mijn kritiekpuntjes zijn verbeterd.

Het speelt en ziet er prachtig uit!
Vroeger liet ik me altijd erg opjagen in dit spel... want ja die maan he!
Dat doe ik niet meer, gewoon lekker ontspannen spelen is nu mijn moto

Heb hem ook klaarliggen, maar Bravely Default moet eerst nog uit. En dan toch nog even iets luchtigers tussendoor denk ik. BD heeft er best wel ingehakt.

Het enige wat ik kan zeggen is dat de tijdslimiet me echt heel chagrijnig maakt. Ben ik bijna klaar met de eerste tempel, moet ik terug. Al mijn verzamelde shit weg. Het voegt geen ene fuck toe en is alleen maar irritant. Ik wil op mn gemak een spel uitspelen en nu word ik gedwongen me houden aan een uur oid gameplay. Saven is al helemaal ellende, per se resetten en weer bij het beginpunt beginnen. Even een half uurtje zelda spelen zit er dus niet in. Waarom?

Ben het wel eens dat het tempo daardoor wat fucked up kan zijn (zoals Beneath the Well, bah), maar dat is nou eenmaal de charme van Majora's Mask. Het besef dat terwijl jij bijvoorbeeld in de tweede dag op een bepaalde plek bent, dat er op precies diezelfde tijd ergens anders mensen gewoon verdergaan met hun leven. Mensen zijn hier geen onderdeel van een decor, ze hebben echt een agenda, en ik vind dat bijdragen aan een levendige wereld. Zoals de side quest met Anju & Kafei. Bij lange na niet perfect, mede te wijten aan het zwakke tempo en teleurstellend hoofdverhaal, maar dankzij het systeem van drie dagen qua gevoel toch een van de meest unieke Zelda spellen.

Speel je trouwens op de N64 of 3DS? Want op de 3DS zitten er nu tijdelijke save punten. Als in, stop met spelen op dat moment, kom later terug en ga precies verder op dat moment met het exact aantal dagen over toen je ging saven. "Traditioneel" opslaan is er niet.

Dat was echt mijn favoriete side-quest! Super hoe je zelf dat hele patroon kan gaan uitzoeken. (Bij sommige stukken uit Majora's Mask vraag je je echt af hoe je het voor elkaar kreeg zonder Walkthroughs. Perongeluk ontdekken, blijven uitpluizen, ik heb geen idee. Maar het lukte toch wel destijds)

Dat het heel levendig aanvoelt vind ik zelf ook een zeer sterk punt van deze game. Ik denk dat ik misschien de meeste tijd in Clock Town zelf heb gestopt. Uiteindelijk wist je precies waar iedereen heen ging welke dag of waar iemand zou komen te staan.

Wow...

Deze game heeft me altijd al aangetrokken met zijn paarse kleuren en het coole design van dat enge masker. De 3DS versie heeft ook een prachtige poster waar Link The Mask of Truth in handen heeft en omringd wordt door tal van personages, verschillende omgevingen en uiteraard de dreigende maan met een dansende Skull Kid.

Prachtig vervolg op Ocarina Of Time omdat het gewoon iets totaal anders is. De personages kennen we wel (zelfde modellen) en ook besturing en graphics (alhoewel iets opgepoetst) komen overeen maar er is geen Hyrule te bekennen, geen Ganon en zelfs geen Zelda (enkel in een herinnering). Deze game doet volledig zijn ding en doet daar qua gameplay nog een schepje bij door een time - mechanic te implementeren waar ik als speler aanvankelijk enorm veel schrik voor had maar eigenlijk wel heel goed mee viel. Ik had de game al gespeeld op een emulator tot aan Snowhead maar wist dus helemaal niks af van de song die de tijd vertraagt. Was dat lekker handig!

Geen episch en legendarisch verhaal deze keer. Eerder een zeer donker zij-avontuurtje dat me wist te boeien. Zij-avontuurtje mag ik eigenlijk niet zeggen want er is ongelooflijk veel content in MM maar niet op vlak van dungeons. Er zijn maar vier kerkers te betreden, die alle vier wel geslaagd zijn (Stone Tower Temple is het hoogtepunt). Dit spel moet het eerder hebben van de side quests, het beter leren kennen van de personages en het verzamelen van maskers en ik kon er gewoon niet genoeg van krijgen. Maskers geven je niet alleen een tof uiterlijk zoals in OOT (Mask Of Truth even niet meegerekend) maar hebben wel degelijk een functie. Sommige iets groter en handiger dan anderen. Je hebt uiteraard de drie basismaskers die moesten gebruikt worden in de kerkers en dit zorgt dan weer voor extra variatie. Mijn favoriet was die van de Zora. Zwemmen als een dolfijn was gewoon zalig.

Personages zijn kleurrijker dan ooit tevoren en ze vertellen elk hun eigen verhaal. Ze staan ook op de tippen van hun tenen wegens de ondergang van de wereld en elke dag doen ze andere dingen. Zoals hierboven al vermeld was het verhaal Kafei en Anju prachtig maar ook het meisje en haar vader, en de Romani Ranch quests waren geniaal.

Als het eenmaal klikt begon ik MM steeds meer en meer te waarderen. Ik vind het toch wel zeer gewaagd dat ze Ocarina Of Time op die manier hebben opgevolgd... maar het werkt wel. En eigenlijk, ondanks het gemis van een episch coming of age story en de nodige Zelda elementen (Hyrule, Triforce etc,,,), is Majora beter in vele opzichten. Minder dungeons dat wel maar een interessantere wereld met interessantere personages , een zeer volwassen verhaal, prachtige antagonist, een originele time mechanic, magnifieke muziek, vier zeer toffe dungeons met interessante minibazen (misschien iets te veel wizzrobes ) , vier heel leuke bazen (ja ik vond Gyorg kei tof ) en een episch eindgevecht. De game opent trouwens ook net als hoe het eindigt … niet met de nodige grandeur maar heel subtiel , vrijwel perfect eigenlijk.

Mijn brein zegt, zet MM op nummer 1 maar mijn hart (door de nostalgie) laat dat niet toe. Ondanks dat vind ik het ongelooflijk straf dat ze op redelijk korte tijd een vervolg op een waanzinnig goed spel hebben gemaakt dat zelf ook nog perfectie uitstraalt. Een soort van Godfather part II eigenlijk.

Dikke 5*

Och wat een goede game maar wat een schijt controls op de N64... Ik ben er gewoon uit frustratie mee gestopt. Is dit omdat de controls achterhaald zijn of was dit indertijd ook zo?

Enkel sommige mini- games vond ik soms echt veel te moeilijk. Voor de rest viel het goed mee.