Toen Legendary zijn eerste screenshots en het verhaal blootstelde aan het grote publiek, kon het spel op behoorlijk veel aandacht rekenen.
Eigenaardig eigenlijk, want het spel is door dezelfde ontwikkelaars van het nogal mislukte proces, Turning Point: Fall of Liberty, uitgegeven.
Een goed concept voor een spel is dus niet alleen nodig voor een goed spel, er komt eenmaal meer bij kijken om een succesvol spel op de markt te kunnen brengen.
De gameplay is wat je ervan kon verwachten, een hedendaagse shooter.
Gelukkig komt er wat nieuws bij kijken in dit spel.
Het spel heeft namelijk enkele leuke elementen.
Ik ga niet al te veel verklappen, maar je kan energie (animus) van vijanden, in dit geval soorten beesten van alle soorten en maten, opslorpen voor je eigen energiebalk mee op peil te houden.
De graphics zijn over het algemeen best goed te noemen en de sfeer draagt toe aan een leuke spelervaring. De tussenfilmpjes zijn soms wel wat kort en mochten ook eveneens wat meer opduiken in dit spel, naar mijn mening.
De verschillende soorten van vijanden die je gaat tegenkomen zijn best cool te noemen, soms ook wat eigenaardige vijanden.
Zo moet je altijd weerwolven gaan onthoofden, nadat je genoeg lood in diens lichaam hebt gepompt. Maar de meeste vijanden die je gaat tegenkomen in dit spel zijn zonder twijfel, de weerwolven. Spijtig dat deze vijanden zovaak in het spel verwerkt zitten.
Slechte keuze qua leveldesign, het schiet meermaals tekort op enkele momenten, die toch memorabel zouden kunnen geweest zijn.
Dat is niet het enige nadeel, de omgevingen zijn ook niet al te groot en zijn dan ook nog eens behoorlijk lineair. Hier laten de makers erg mooie kansen, onbenut liggen, waar uiteindelijk zoveel meer uit gehaald kon worden.
Het verhaal hebben we natuurlijk al meerdere keren mogen aanschouwen en draagt helaas dan ook bijna tot niets bij aan het geheel.
De personages zijn ook niet interessant genoeg, het kan je eigenlijk geen barst schelen waar het verhaal om draait in Legendary.
De actie gaat hier duidelijk voorop, met het verhaal in het achterhoofd gelaten.
Het spel heeft dan ook nog jammer genoeg te kampen met een magere soundtrack. Qua achtergrondmuziek schiet dit spel tekort, dat moet sowieso gezegd wezen. Wanneer je het spel dan weer opstart krijg je best een stevig liedje voorgeschoteld.
De wapens klinken anders ook maar matig, niet het machtige gevoel dat het je zou moeten geven in een spel zoals dit.
Het spel schiet dus op meerdere vlakken tekort, maar de ervaring op zich was best vermakelijk, niet zo bangelijk slecht als het werd besproken in verschillende reviews.
Het is natuurlijk geen topper, maar toch zeker een leuk tussendoortje.
Ik had dan ook plezier, de gehele rit, totdat het spel eindigde met een open einde. Een vervolg staat dus al sowieso gepland.
Of dit wat goeds gaat brengen wacht ik tot die tijd geduldig af.