Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (2008)

Maar een goed verhaal kan ook samengaan met goede gameplay. Er zijn genoeg andere games die over goede gameplay beschikken en een goed verhaal. En MGS 3 is bijvoorbeeld kwa gameplay gewoon velen malen beter dan MGS 4, als ze meer de richting waren gegaan van Chapter 2 was MGS 4 uiteindelijk ook veel leuker om te spelen geweest. Natuurlijk is dat persoonlijk, maar die chapter met dat achtervolgen, volgens mij chapter 3 , kom op zeg ? Dat was 10 jaar voor MGS 4 uit kwam al zwaar achterhaald.

Ik snap ook wel wat je bedoeld met je laatste punt, maar die scene had met 3 tot 5 minuten hetzelfde effect gehad.

Oke dat maakt het al iets duidelijker. Ja dat achtervolgen was inderdaad niet echt goed uitgewerkt. Toch stoorde ik me er niet zo aan omdat alles in dienst staat van het verhaal. Je zou bijna kunnen zeggen dat de gameplay ondergeschikt is aan het verhaal, wat overigens niet wil zeggen dat de gameplay niet goed is want MGS4 heeft op dat gebied genoeg vette dingen te bieden.

Ik ben het overigens wel met je eens dat MGS3 een betere game is.

Deze staat op m'n lijstje, beter laat dan nooit.

Jongens, ik heb eindelijk Guns of the Patriots en de HD trilogie gehaald en ik heb even jullie mening nodig. Zal ik gewoon met deel 4 beginnen of de chronologische volgorde hanteren (dus Snake Eater, Peace Walker en Sons of Liberty eerst en dan pas Guns of the Patriots)? Het tweede lijkt me for the sake of the franchise leuker, maar ik wil het risico niet nemen dat ik na de eerste game of twee al ''MGS-moe'' word (heiligschennis voor de meeste). Wat denken jullie?

Ik denk voor het verhaal, wat vrij belangrijk is in de MGS serie (voor zover ik dat weet/denk) in chronoligische volgorde. Maar volgens mij zijn het ook wel weer op zichzelfstaande verhalen maar met terugkerende karakters en verhaal elementen uit de vorige games.

Gewoon van voren beginnen. Het zijn allemaal fantastische games die sterk verhaal gedreven zijn dus het is wel belangrijk dat je de personages kent en een beetje weet waar het over gaat, want het kan behoorlijk ingewikkeld worden. Ook zal bijvoorbeeld de laatste sequence van deel 4 véél minder indruk maken als je de vorige delen niet gespeeld hebt. MGS-moe zul je niet zo snel worden, of het moet echt totaal niet je ding zijn.

Thnx jongens, dan begin ik met Snake Eater zodra ik klaar ben met Portal 2!

En @ Tsjo-Wi, ahhh man dat moet je niet zeggen, haha. Ik had al een vermoeden wat er ongeveer zou gebeuren en nu weet ik het dan bijna zeker, de achterkant van de game lijkt het ook een beetje subtiel te 'verraden'. Gelieve niet te bevestigen noch te ontkennen, ook al zit ik toch mis, zodat ik er fris inga. Ik ben een enorme liefhebber van stealth dus ik denk inderdaad dat ik niet snel MGS-moe word (tenzij ik de game play vind zuigen), but you never know. Ik ben wel echt benieuwd.

Ja ja, een top game.

Ik had dit spel jaren geleden al gespeeld, toen had het spel nog geen Trophies.
Nu heb ik hem nog een keer gespeeld, nu het spel dus eindelijk Trophies heeft.

Wat heb ik hier van genoten..
Niets alles was even goed uitgewerkt maar de ervaring was voor mij fenomenaal.
Zeker een van de betere ps3 exclusives.
Hoop dat deel 5 ook op de ps4 uitkomt en dan wel met de release.
Het is voor mij een beetje een traditie geworden om een Sony console/handheld aan te schaffen gepaard met een MGS game.

Voor dit deel 5*. De overhand aan cutscenes en de mindere ruimte voor gameplay pakte erg goed uit. Terwijl ik normaal een liefhebber ben van puur gameplay ala Demon's Souls

Ik ben nu net voorbij Act 2 en het is weer geweldig. Ik vind het soms wel irritant dat die filmpjes zo lang duren. Ze zijn super vet, maar je kunt eigenlijk alleen spelen als je veel tijd hebt.

Na 16,5 uur uitgespeeld en wat was het weer geweldig. Binnenkort een review.

Review Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots

Hideo Kojima en zijn team bewijzen met Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (MGS4) dat een game meer kan zijn dan 'nutteloos' tijdvermaak. Je kunt misschien wel stellen dat MGS4 niet eens meer een game is, maar meer een film waarbij je de controle van de hoofdrolspeler soms overneemt. Van begin tot eind vertelt de game een diepgaand en complex verhaal, waar menig scriptschrijver jaloers op zou zijn.

Het plot klinkt in eerste instantie een beetje als een cliché: een man wil de wereld veroveren en jij bent de enige die hem kan stoppen. Als je echter bekend bent met de games weet je dat de Metal Gear Solid serie alles behalve een cliché is. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt en laat nergens een (nutteloos) gat open. Al dit spektakel is te beleven in de vele cutscenes die gemiddeld zo'n 30 minuten duren. Dit is zowel een pluspunt als een minpunt. Aan de ene kant zitten ze zo goed in elkaar dat elke minuut een genot is, maar aan de andere kant leent de game zich niet voor korte speelsessies. Wat deze scènes zo speciaal maakt is het feit dat ze allemaal in-game gerendered zijn. Dit wil zeggen dat de cutscenes met dezelfde grafische kracht getoond worden als de stukken waar je zelf de controle hebt. De overgang van en naar een scène is zo vloeiend dat je soms niet eens door hebt dat je weer aan het spelen bent.

Het verhaal overspoelt je met intriges en plotwendingen, die je steeds met verbazing achterlaten. Metal Gear Solid 4 brengt een conclusie aan alle verhalen die in de vorige delen zijn verteld. Het spelen van deze games is dan ook een vereiste om volledig te genieten van het verhaal. Oude vrienden vertellen hun verhalen, vijanden uit het verleden maken je het leven zuur en dit alles wordt verpakt in dat kenmerkende Metal Gear sausje. De ongeëvenaarde solide kracht van de verbazing is sterker dan de soms wat cheesy en vergezochte scenario's. De sterke cast van stemacteurs geven de personages de diepgang die ze verdienen en alle stukjes vallen na verloop van tijd op hun plek.

Het besturen van Snake gaat op een hele vlotte en soepele manier. In dit deel is het eindelijk mogelijk om met een druk op de knop tegen een muur aan te gaan staan. Bij de oudere delen moest je de analoge stick richting de muur houden, terwijl je diezelfde stick ook moest gebruiken om je lichaam erlangs te bewegen. Door deze soepele besturing is het behouden van je stealth een stuk eenvoudiger geworden. Dit is dé manier om je doel te bereiken en je mag zelf weten hoe je het doet. Je kunt de route van je vijanden leren om langs ze af te sluipen, maar je kunt ze ook verdoven of doodschieten. Het verdoven of doodschieten is niet zonder gevaar. Andere vijanden kunnen de lichamen vinden en slaan direct alarm als ze denken dat er iets niet pluis is. Dit betekent niet dat je niks meer kunt doen. Met een goed uitgedachte strategie kun je die vervellende mannetjes kwijtraken.

Kijk zeker ook om je heen als je weer eens langs een groep vijanden bent geslopen. De verschillende omgevingen waar je met Snake komt zorgen voor adembenemende momenten. De droge woestijnen van het Midden-Oosten, de woeste landschappen van Zuid-Amerika en het koude Alaska zijn allemaal prachtig vormgegeven. Niet alles is rozengeur en maneschijn. Het stuk in Oost-Europa is op het gebied van vormgeving en gameplay verschrikkelijk saai en irritant. Dit soort momenten zijn gelukkig schaars, waardoor MGS4 er als geheel niet onder leidt.

Ten slotte wil ik het nog even hebben over de boss battles in Metal Gear Solid 4. Mensen die bekend zijn met de serie weten dat deze gevechten altijd heel intrigerend en apart zijn. In MGS4 vecht je tegen de Beauty and the Beast Unit. Zonder te diep in details te gaan over de gevechten, moet ik wel zeggen dat ze van een beduidend lager niveau zijn dan die van de oudere delen. De manier waarop de gevechten eindigen zijn ronduit vreemd te noemen. De verhalen over het verleden van de leden (die je na ieder gevecht krijgt) zijn zelfs voor een Metal Gear game ver gezocht. Het is wel heel leuk dat elk lid van het team elementen bevat, die de bazen uit de oude games kenmerkte. Zo is de naamgeving van de leden een throwback naar Metal Gear Solid uit 1998. Een grote tegenstelling is het eindgevecht. Deze laatste confrontatie zal het hart van menig Metal Gear fan harder laten kloppen en een klein traantje wegpinken is onvermijdelijk.

Conclusie:
Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots is een game die geen enkele fan van de serie gemist mag hebben. Sterker nog: geen enkele gamer mag deze game gemist hebben. Het geweldige verhaal neemt je mee op een bloedstollende achtbaanrit, die je niet wil en kan loslaten. De cutscenes zijn soms iets te lang, waardoor de game zich niet leent voor korte speelsessies. Het verhaal in combinatie met prima gameplay en mooie locaties maakt MGS4 één van de beste games van onze tijd.

Pluspunten:
+ Diepgaand verhaal dat je niet loslaat;
+ Mooie omgevingen;
+ Prima Gameplay;
+ Alles wat Metal Gear Solid groot maakt is van de partij;

Minpunten:
- Cutscenes zijn soms te lang;
- De game leent zich niet voor korte speelsessies;

Eindbeoordeling: 9,5 (4,5*)

Voorafgaand aan deel vijf eerst nog eens de Solid Snake trilogie gespeeld. Ik moet zeggen dat Sons of Liberty en Guns of the Patriots toch niet kunnen tippen aan Metal Gear Solid, vooral omdat ze de balans van dat eerste deel missen. Hoewel de sluip- en gevechtsmogelijkheden van Sons of Liberty zeker verbeterd zijn tov deel één, vliegt het verhaal naarmate het spel vordert naar mijn mening uit de bocht en raakt de gameplay ondergesneeuwd. In Guns of the Patriots is het verhaal vervolgens simpeler gehouden (Kojima lijkt vooral zijn best te doen de losse eindjes aan elkaar te knopen), maar zijn juist de spelsystemen onnodig gecompliceerd geworden. De talloze wapens en pick-ups, het Drebin puntensysteem en de grote gevechtsarena's met vijanden die telkens respawnen zijn ingrediënten die je eerder in een shooter dan in een stealth game verwacht, en die dan ook afdoen aan de spelervaring voor de speler die ongezien en met alleen tranquilizer darts het einde wil halen. Hoewel ook de karakters en boss fights minder goed uit de verf komen dan in Metal Gear Solid, valt er natuurlijk ook veel te genieten. Het mooiste vond ik de terugkeer naar Shadow Moses, met het gevecht tussen REX en RAY als sterk staaltje wish fulfillment. Uiteindelijk blijft dit een uniek universum met een heerlijke mix van realisme en onzin, waarbij je nooit weet wat er gaat gebeuren. Maar zowel Sons of Liberty als Guns of the Patriots doen vermoeden dat ook Kojima daar niet altijd een even helder idee over lijkt te hebben. 3*

Slechtste Metal Gear misschien wel.

Speelt gewoon niet lekker weg.