Dragon's Lair (1990)

Een van de meest frustrerende games ooit. Veel mensen zijn niet eens voorbij het eerste scherm gekomen (de loopbrug met de draak), zo moeilijk is deze game. Eigenlijk draait het hele spel om trial-and-error: je kan alleen verder komen in het spel als je alles onthoudt wat er in het level gebeurt. Dat is ook het geval met de arcadeversie, alleen moet je hier Dirk The Daring echt besturen.

Groot nadeel hiervan is dat Dirk zo ontzettend traag beweegt en dat de controls niet altijd even snel reageren. Je kan dus niet snel van een vijand ontsnappen oid. Ook is het verschrikkelijk frustrerend dat zowat elke vijand je in 1 keer dood. Als je door een steen wordt geraakt ga je dood, als je door een vuurbal wordt geraakt ga je dood.. Alleen de vleermuizen en de wespen kunnen je meer dan 1 keer raken. Vreemd genoeg kan een spin je dan weer wel in 1 keer doden, en deze is ook nog eens onsterfelijk...

Al met al is het gewoon een van de meest frustrerende platformers die ik ooit heb gespeeld. Als Dirk nou wat sneller bewoog en als de vijanden je niet in 1 keer doden was het stukken beter geweest. Toch nog iets positiefs: de graphics zien er voor een NES-spel heel goed uit (vooral de animatie van Dirk is mooi gemaakt) en de muziek geeft de donkere sfeer van het kasteel goed weer. Jammer dat de game zwaaaaar frustrerend is. Ik heb het uiteindelijk tot level 3 gehaald (de mijnen), maar toen ik daar voor de zoveelse keer game over ging ben ik afgehaakt. Geef mij maar de arcadeversie van Dragon's Lair.

Ik ken deze game van de speelhal. Dat was de laserdisc versie. De Nes versie was een suf aftreksel. Waar je in de speelhal het idee van een tekenfilm had was dit in de nes versie totaal niet aan de orde. In de arcade versie had je de lichtflitsen waar je naar toe moest en als je zwaard flikkerde (net als die van Frodo) dan moest je op het knop voor je zwaard drukken. Het gaat inderdaad om trial en error. Het heeft me heel wat guldens gekost om hem uit te spelen. uiteindelijk speelde ik hem met 1 gulden helemaal uit! Pure nostalgie.

Voor de arcade/laserdisc-versie moet je (op deze site) zijn bij de Dragon's Lair uit 1983

Aha, thank you Mart.

Review van de Angry Video Game Nerd. Hilarisch!

Haha, inderdaad. "Did I just died by walking into the f***ing door?"
Echt vaag trouwens.. Door een deur en een spin ga je dood, maar door een wesp en een vleermuis mag je geraakt worden

Die review is inderdaad geweldig. Zijn er trouwens ergens filmpjes te vinden van iemand die dit spel heeft uitgespeeld ?

Ja ik heb er eentje die hem heeft uitgespeeld
http://www.youtube.com/watc...

Dat is ongelofelijk.
Dan moet je echt geen leven hebben zeg. Wat een timing

Was dat het hele spel?

Ja, maar zoals je hier kunt lezen zijn sommige mensen niet eens voorbij het eerste scherm gekomen ..

Dat klopt ik had er meteen geen zin meer. In die tijd deed ik de meeste games nog huren dus ik was 5 gulden kwijt voor 3 dagen.

nr1 flop game nu al

Als je oplet tijdens de intro, zie je duidelijk dat dit een TAS is, een Tool Assisted Speedrun. Daarbij mag je honderden keren save/reset gebruiken en al wat je maar wil. Dit filmpje kan ettelijke uren gekost hebben.

Over het spel kunnen we kort zijn: een gedrocht. Wie dit ooit heeft laten passeren bij Nintendo was beter de laan uitgestuurd.

Een compleet onding...

Hehe, had dit spel op de basisschool eens van iemand geleend. Ik kwam maar niet door het eerste level, terwijl hij naar eigen zeggen het spel al lang uitgespeeld had. Later wist ik wel beter..

Was een leuke weddenschap geweest dan.

Een spel zonder learning curve, je allereerste opdracht is al lastiger dan menig spel in zijn geheel. Zeker op jonge leeftijd een onmogelijke missie, geld van mijn ouders was zelden zo slecht besteed

oooo neee...

Dit spel had ik vroeger eens een keer van een klasgenoot geleend.
Hij zei dat het zijn lievelingsspel was....
Dus ik kom uit school (groep 5 of 6 zat ik ofzo) En ik mieter dit schijfje in me NES. Gewoon te moeilijk ik kwam niet eens langs het eerste level na 200 keer proberen!!
De volgende dag meteen terug gegeven.

( o, ja het spel was ook nog eens superslecht)

Omdat het het meest fustreerende spel ooit is wou ik het eens spelen, om te zien hoe erg het wel niet is
Jah inderdaad. Geen continues, tig vijanden doden je in 1 klap, traage besturing en er duiken vijanden van alle kanten op. Je krijgt geen seconden rust.

Het is dat ik een paar gameplay videos op youtube had gezien, anders had ik geen idee hoe je door die levels moest komen.
Na iets van 18 keer proberen kwam ik voorbij het 1e level.

Voor de NES heeft het goeie graphics en aardige muziek, dat is wel goed.
Het hele spel had gewoon veel beter kunnen zijn als niet alles je in één keer kon doden, je continues had en je ergens onderweg iets kon vinden dat je healtbar herstelt.

Voor de rest. Gewoon grappig om te spelen. Er is in elk level een bebaalde volgorde die je moet lopen om het te halen, maar je moet wel veel geluk hebben. Ikzelf heb het uitgehouden tot het 3e level, (gewoon heel veel tijd in zin hebben). Daar werd het gewoon veel te moeilijk. Je hebt geen zin alles nog met moeite door te lopen om toch weer game over te gaan.

2*

Omdat er wat discussie was over de verschillen qua gameplay staat Dragon's Lair voor de SNES nu apart op de site.

Ik zou de makers echt zo graag willen vragen: Waarom?

Echt ik verlaag mij stem ook naar 0,5. Echt niks is goed aan de game. Alles is even frustrerend.

DAMN! Wat een spel.
Kan de besturing nog trager
Ben uit frustratie gewoon gestopt. Dacht dat het na de brug ietsje vlotter ging gaan, maar blijkbaar niet.

in de flop 100 vind ik dit spel niet horen. voor die tijd was het een avontuurlijk spel. zeker slecht. maar niet in de flop 100.
2*

Een quilty pleasure.
Ik snap wat de makers probeerde: de originele Dragon’s Lair bestond uit het onthouden van alles wat er gebeurde zodat je in één run je erdoorheen kon spelen. Ze hebben voor de NES adaptatie dit principe proberen over te dragen, waaronder dat grotendeels van de obstakels je in één klap doden. Waar de makers niet goed over nadachten is dat dit principe niet goed aansluit bij een platformer. Bij een platformer gaat het om speler-vaardigheden en de vrijheid van beweging. In Dragon’s Lair beperken ze je door een stapsgewijze lijn te laten volgen waarbij één verkeerde stap maken je fataal kan zijn. Om te zorgen dat je zo min mogelijk vrijheid hebt beperken ze je door trage besturing: zo heeft omdraaien, bukken of springen een korte vertraging. Onlangs dat het zo genadeloos moeilijk is heb je weinig levens en maar één continue. Deze eigenschappen hebben ervoor gezorgd dat Dragon’s Lair bekend staat als één van de slechtste & meest frustrerendste platformers ooit.

Ik ga niet doen alsof ik de ratings niet snap of dat het spel sterke kanten heeft waar mensen overheen kijken, want dat heeft het niet. Toch moet ik bekennen plezier te hebben beleefd aan het spelen van Dragon’s Lair. Vanaf het moment dat ik The Angry Videogame Nerd’s review zag raakte ik geïnteresseerd in het spel en wou zien hoever ik het kon schoppen. In mijn eerste poging kwam ik al verder dan The Nerd, in mijn tweede poging een stukje verder dan dat, derde poging iets verder totdat ik na vele pogingen in het vierde level geëindigd ben waar ik het opgaf. Net als in de originele Dragon’s Lair merkte ik verbetering bij elke poging, in tegenstelling tot de originele Dragon's Lair koste het me veel meer tijd om het ver te schoppen.
Als ik deze game destijds had gespeeld, zonder te weten dat het slecht zou zijn, was ik waarschijnlijk afgestoten door de trage besturing, tekort aan vrijheid en onredelijk hoge moeilijkheidsgraad, maar wetend dat die elementen erin gingen zitten beleefde ik plezier aan het kijken hoever ik kwam.

3*