menu

Halo: Combat Evolved (2001)

mijn stem
4,01 (269)
269 stemmen

Xbox / PC / Macintosh / Xbox 360
Shooter
single player / multi player / online (verschilt per platform)

Ontwikkeld door Bungie, Gearbox en MacSoft
Uitgegeven door Microsoft

Halo is een First Person Shooter die zijn verhaallijn baseert op een aantal ringen die een bedreiging vormen voor het bestaan op aarde wanneer deze niet worden vernietigd. Jij als speler beleeft dit spel door de ogen van de Master Chief, een spartan die extra sterke krachten heeft.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=hQMlt6XEXDI

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van SilverGun
5,0
Vreselijk onderschat door degenen die alleen bekend zijn met de PC versie en/of bevooroordeeld en gefrustreerd dat de game die als een tweede Half-Life werd gepromoot, in eerste instantie werd gecancelled en op de Xbox controller werd toegespitst.

Het bijzondere aan Halo is dat ieder gevecht een bepaalde filmisch gevoel heeft, maar nooit gescript is. Iedere keer voltrekt de situatie op eenzelfde plek zich op een compleet andere manier dan voorheen, zijn de vijanden weer anders geplaatst en maak je weer iets unieks mee:

Je raast met een Warthog over een ontploffende plasmagranaat die je meters de lucht in lanceert, om in je val een Elite te pletten waarna de aanwezige Grunts in paniek wegrennen. De marine die de turret van de hog bedient, complimenteert je gillend van vreugde met de zojuist gemaakte roadkill en schiet de vluchtende Grunts neer, laconieke opmerkingen spuiend. Maar dan maakt de nabije Wrath tank een voltreffer met een plasma bolt. Je wordt de hog uitgeslingerd en hoort een Banshee in de verte komen aansuizen. De rollen zijn omgedraaid. De marine overleeft de aanslag niet, je duikt achter een steen - nu zonder energieschild en met bonzend hart - hopend dat je lang genoeg veilig bent om het schild weer op te laden. Je hoort de trappelende hoefjes van een Grunt die zich weer dapper genoeg voelt om de jacht op je te openen aan de andere kant van de steen; "Where is he? I can't find him!"

Een enorm solide en consistente spelwereld ligt ten grondslag aan dit soort momenten. Een benchmark voor alle shooters die erna volgden en nog steeds niet geëvenaard. Het schildsysteem is een briljante vondst om de speler altijd een kans te geven om een gevecht te winnen. Bovendien maakt het de goedkope quicksaves die de meeste PC shooters plagen overbodig om ruimte te maken voor het fantastische checkpoint systeem. Niet na iedere gevuurde kogel even op de F# toets rammen, maar met de oneindige strategische mogelijkheden die de feilloze combinatie van AI, spelwereld en wapensysteem biedt, vechten tot het volgende checkpoint.

De wapenlimiet van twee stuks moedigt strategische keuzes aan en laat je bij iedere afgemaakte vijand voor een keuze staan. Weg is de gebruikelijke hiërarchie in wapens. Elk schietijzer heeft zijn specifieke doel. Plasma wapens ontdoen vijanden snel en efficiënt van hun shields, menselijk wapentuig is ideaal voor vijanden zonder pantser. Granaten en melee aanvallen zijn onmiddelijk beschikbaar onder een eigen knop. Die toegankelijkheid zorgt voor een ongelooflijk significant verschil met andere shooters waarin dergelijke zaken apart geselecteerd moeten worden uit het wapenaanbod. Het maakt de gevechten enorm gestroomlijnd.

De vijanden hebben zoveel onderlinge verschillen. Iedere alien moet weer op een andere manier worden aangepakt. Het beperkte vijandenaanbod wordt meer dan gecompenseerd door de grote onderlinge verschillen, ontelbare combinaties en de uitzonderlijke AI. Elites gedragen zich zoals een menselijke speler zou doen en zijn met hetzelfde schildsysteem gezegend als Master Chief. De meest memorabele gevechten vinden vaak plaats met slechts één Elite, een paar bomen en een steen.

In een level als Assault on the Control Room biedt ieder simpel kamertje zo enorm veel strategische potentie. Het is alsof je telkens een fantastische multiplayer map speelt. Telkens weer andere situaties en fantastische momenten. Klagen over repetitie in de levels is als zeuren over telkens datzelfde voetbalveld in Pro Evolution Soccer of dat weinig inspirerende speelveld in Tetris. Totaal naast de kwestie want totaal niet relevant. Het gaat om wat er zich in dat speelveld plaatsvindt en hoe je het speelveld gebruikt.

Co-operative biedt compleet andere invalshoeken en maakt het spel nóg dieper dan singleplayer. Er zijn zo enorm veel samenwerkingsmogelijkheden die je gaandeweg zelf ontdekt en nooit geforceerd worden gepresenteerd. In Call of Duty, Killzone, F.E.A.R. en vele andere schietspellen doe je nooit iets slimmers dan schuilen achter een object en eens een goedgeplaatste granaat gooien. In Halo op Legendary ben je constant bezig te variëren. Je wisselt naar een plasma pistol om de Jackal van z'n schild te verlossen, vervolgens concentrerend op een nieuwe vijand in de wetenschap dat je buddy een welgeplaatst headshot zal maken met z'n pistol.

Grunts in hun slaap verrassen met een klap tegen hun kop, de patrouillerende Eilte in de gaten houdend, Jackals die wanhopig de door jou geplaatste plasmagranaat van hun gezicht proberen te trekken. Een Hunter die zich op je maat focust zodat jij z'n weakspot kan raken. Je loopt je constant te verbazen.

En dan nog de fenomenale multiplayer waarin de uitgekiende balans in wapens en voertuigen pas echt duidelijk wordt. Of de perfect afgestelde moeilijkheidsniveau's die het spel zoveel intelligenter aanpassen dan simpelweg wat meer vijanden op de speler afsturen. De game heeft een bepaalde X factor, een consistentie die het naar een hoger niveau tilt. Geen FPS weet dat gevoel te benaderen van het binnenrushen van een kamer met 30 vijanden, die na 30 seconden stuk voor stuk zijn afgemaakt, puur berust op skill.

De onbetwiste nummer 1 in m'n top 10.

4,5
Ik sluit me helemaal bij SilverGun aan! Hij heeft het gras wat voor m'n voeten weggemaaid, dus zal ik het houden bij een korte samenvatting.

Halo is de meest epische en meeslepende space-opera die ik ken en is echt één van m'n favoriete spellen. Wát een sfeer en karakter... de ontwerpen van omgevingen, personages en wapens zijn onvergetelijk. Daarnaast is het spel technisch briljant: de geniale A.I. van vrienden en vijanden geeft ze niet alleen nóg meer persoonlijkheid, maar zorgt ook voor oneindige variatie in de gevechten. Ook zijn er tal van revolutionaire vondsten in de gameplay, waaronder het herladende schild dat de speler beschermt. En de co-op multiplayer op het moeilijkste niveau is niet stuk te krijgen.

5*

3,5
Lad
Vet spel waarin je met de ene hand op je gemak je vijanden kan afknallen en met de andere hand lekker relaxed een soda kunt drinken.

Het spel is niet zo moeilijk al zijn er enkele "uitdagende" missies bij. De graphics vallen goed mee en vanaf het begin van de game (ijzersterk begin, zelden meegemaakt bij een spel) zit je gewoon "in" de game zelf.

Jammer maar helaas verwatert het erna een beetje waardoor de 4 sterren in een 3,5 sterren veranderen.

avatar van jellecomicgek72
5,0
Review: Halo: Combat Evolved.

Ziezo, gisteravond Halo dus volledig uitgespeeld en ik wou eigenlijk meteen een review schrijven maar was er te lui voor blijkbaar dus hier komt alsnog de review. Halo is een first person shooter in een science fiction achtige setting in de 26e eeuw. In het begin van Halo wordt er op de planeet Reach het zogehete SPARTAN-II-project gedaan. Dat project ben jij de soldaat Master Chief Een dude in een high-tec pak die zich samen met de marines door allerlei ringen in de ruimte baant om deze te vernietigen. Halo is een game die veel mensen kennen. In 2001 was deze game baanbrekend, vernieuwend en het heeft ook bewezen dat first person shooters heel goed werken op een console. In Halo kun je tijdens het spelen veel gebruik maken van voertuigen die verschillen van Jeeps met machinegeweren erop tot Tanks. Dit deed ik ook redelijk vaak want de maps waarin je rondloopt zijn echt behoorlijk groot. De omgevingen zijn er echt heel mooi uit. Echt alles in je omgeving heeft detail dus zijn de graphics op de pc ook nog erg goed. Ook dit was in 2001 baanbrekend. Halo was ook vernieuwend omdat het één van de 1e games was waarbij je health-bar (levens) er na een tijdje weer bij kwamen als je maar lang genoeg achter een muurtje of rots bleef staan.

Tijdens vuurgevechten zul je ook echt moeten opletten want de AI van je tegenstanders en medestrijders is echt ontzettend goed. Het is steeds weer dekking zoeken, schieten, weer dekking zoeken enzovoort enzovoort. Je zult merken dat zelfs als je hem op easy speelt je nog wel een aantal keer kapotgeschoten wordt. Ik had hem op normal staan en ik werd nog best vaak voor me flikker geschoten in bepaalde levels. Je wapens verschillen van assault-rifles tot allerlei vreemd science-fiction achtige wapens met als dieptepunt de needler. Wat is dat toch een nutteloos wapen en vooral erg zwak, je hebt er niks aan. Daarnaast heb je ook nog het probleem dat je maar 2 wapens bij je kan dragen. Ik nam vaak de assault rifle en een kleinere handgun die met name van lange afstand erg efectief is.

In Halo bezoek je dus verschillende planeten en waarbij de game in het begin nog erg mooie omgevingen heeft. (veel natuur etc, etc) krijg je tegen het einde van de game het: gangetje, gangetje, weer een gangetje en voor dat je het weet ben je 20 gangetje's verder. Ik begon het tegen het einde aan toch wel behoorlijk eentonig te vinden. Nou ben ik wel erg negatief over de game maar ik geef natuurlijk niet voor niets 5 sterren. Halo heeft een bepaalde sfeer die ik erg vet vind en met name het verhaal in de game vind ik echt heel erg goed. Ook de voiceacting, hoe de characters eruit zien het is allemaal prima in orde. tijdens het spelen werd ik helemaal in de game opgezogen en ik kon niet rusten totdat ik hem had uitgespeeld. Dit is ook een game die ik zeker nog een paar keer wil uitspelen gewoon om het hele avontuur weer opnieuw te beleven. Misschien over een half jaar weer? Neehhh toch maar niet. Op naar Halo 2 zal ik zeggen.

5*

4,5
neo (crew)
Iedere console heeft zo zijn eigen boegbeelden, de Xbox heeft Halo. De verhalen waren behoorlijk positief en is het interessant om met behoorlijk terugwerkende kracht het eerste deel uit te proberen.

Halo is een uitstekende shooter. De game biedt genoeg uitdaging op de verschillende moeilijkheidsgraden en ziet er erg mooi uit. Hoewel de game poogt om de speler tactische te werk te laten gaan met wapens en tegenstanders, valt het op dit gebied echter aardig tegen. Eenmaal bekend met de besturing en hoe te bewegen rondom de vijanden is het over het geheel gezien toch vooral een recht toe recht aan shooter. Het biedt een vaak cinematische ervaring die voor meer dan genoeg plezier zorgt.

Maar de game heeft ook zo zijn duidelijke gebreken. Neem alleen al het opvallende level design. Ongeacht of men nu te weinig tijd had of niet, het is soms wel een tikkeltje ongeïnspireerd. Enkele levels keren meerdere malen terug in een nieuw jasje. Maar ook binnen sommige individuele levels is er een 'plaag' van identieke gangen en ruimten. Een ander opvallend punt is het gebruik van voertuigen, waar veel over is gesproken (in positieve zin). Deze zijn uitermate functioneel binnen de gameplay, maar doen qua besturing onder voor de first person besturing. Hoewel de banshee wat gebrekkig blijkt, is het een uitermate fijn voertuig. De jeep daarentegen is afgrijselijk en een storend element binnen de game, wat geheel is te wijten aan de onbegrijpelijk belabberde besturing. Daar bovenop komt nog eens dat het voertuig de hoofdrolspeler is in de anti-climax op het einde van de game. Naar wat ik begrepen heb is dit een van de elementen waarop deze game sinds uitgaven geroemd werd. Bijzonder jammer.

Wellicht een game die nog iets in waardering kan groeien.

avatar van Manny Calavera
4,0
Helaas geeft GamesMeter mij niet de optie om Halo: Anniversary (Halo HD remake dus) los te bespreken, dus zal ik het hier moeten doen. Onderstaande quote is mijn recensie van Halo (2001) en daaronder staat mijn recensie van de nieuwe versie uit 2011.

Ajax&Litmanen1 schreef:
Mooi spel, het begin van een geweldige reeks! Ook in dit deel had je al heel veel sfeer dankzij het epische verhaal. Deel 2 en 3 perfectioneerden de gameplay en alles maar dit was toch wel een mooie start.

4*


Er bestaan klassiekers die ik heel graag eens met de grafische beelden van vandaag de dag zou willen spelen. Games als GoldenEye 64 en Halo. Nou hebben we in 2011 van beide games een remake gehad, maar die van GoldenEye was erg slecht. Aangepast verhaal, 90% nieuwe levels en het boeide gewoon niet. En toen kwam de remake van de game die de Xbox groot heeft gemaakt, Halo: Combat Evolved.

Recensie Halo: Anniversary (2011)

Halo: Anniversary mag je toch wel een heel groot eerbetoon aan het origineel noemen. Alles is hetzelfde gebleven in het spel, behalve de beelden. Zo wil ik een remake spelen! De ervaring van vroeger samen met de beelden van nu. En ondanks dat de beelden niet de creme de la creme van anno 2011 zijn ziet het er heel fraai uit. Dit kan je tijdens het spelen ook constant vergelijken, want met 1 druk op de knop krijg je tijdens het spelen de beelden van de versie uit 2001 te zien. Zelfs bij de aftiteling kan je dit doen, geweldig! Niet dat je het vaak zal gebruiken (waarom zou je hele oude beelden willen bekijken als je prachtige nieuwe beelden hebt), maar wel erg leuk dat het erin zit. Ik heb wel een paar keek teruggeschakeld naar de beelden van 2001 bij bepaalde locaties. Gewoon even om te zien hoe enorm de verschillen zijn. De oude versie is best wel kaal en grauw, mag je nu concluderen. Veel grauwe kleuren, weinig details en erg donker. De nieuwe versie heeft prachtige kleuren, kent veel details en is gewoon fris en licht. Dat is ook zoals ik Halo games graag zie: kleurrijk en apart. Het is natuurlijk een sci-fi game, waardoor je veel buitenaardse zaken ziet. Het ziet er allemaal erg mooi uit. Dit geldt ook absoluut voor de tussenfilmpjes, waar ik gewoon steeds met plezier naar zat te kijken. Dankzij het boeiende verhaal, maar ook zeker doordat ze er heerlijk uit zien.

Buiten de beelden is er weinig groots veranderd. Het speelt nog net zo lekker als 10 jaar terug. Regelmatig kreeg ik toch wel nostalgische gevoelens als ik bekende zaken tegen kwam. Puur als shooter is Halo nog steeds briljant. Na een paar minuten weet je al niet meer beter en knal je weer alles overhoop. De wapens blijven ook simpel, maar prettig. Het grootste deel van de game liep ik met de standaard mitrailleur en shotgun, soms afgewisseld met je handpistool. In bijna elke game is het pistool een nutteloos wapen, maar niet in Halo. Zeker met de zoomfunctie heb je een erg sterk wapen waar je gericht slachtoffers kan maken. En verder gooi je natuurlijk regelmatig met (plasma)granaten, ook erg handig. Zeker bij de grote monsters werkt het ideaal om ze eerst te bestoken met granaten om het daarna af te maken mocht er nog iemand leven. Die granaten zijn ook zo krachtig dat ik regelmatig ook zelf daardoor werd opgeblazen. Het afknallen blijft wel erg leuk om te doen, zeker in de smalle gangen is het soms echt een chaos.

Dus we hebben prachtige beelden en een heerlijke gameplay. Is dit de ultieme topgame? Helaas niet. Doordat Halo zo'n klassieker is vergeet je snel de minpunten, maar die zijn er zeer zeker wel. Zo begint de game erg divers in de eerste levels. Vooral de buitendelen zijn erg leuk om te spelen, helemaal als je een Warthog kan vinden waar je met medesoldaten mee rond gaat rijden. Maar de binnendelen zijn soms wel enorm saai omdat ze echt enorm op elkaar lijken. De levels duren enorm lang en na een tijdje was ik er wel klaar mee. Een paar van die levels hebben gewoon enorme verdiepingen die exact hetzelfde eruit zien. Het level Library is wel het beste voorbeeld. Je moet vier keer dezelfde weg lopen en na een keer of 2 was ik er echt helemaal klaar mee. Volgens mij was de creativiteit bij de makers toen op. Halo heeft best een lange singleplayer, maar er had van mij wel een uurtje of 2 afgemogen omdat het 1 lange herhaling van zetten werd. Gelukkig werden de levels richting het einde toe weer mooier en diverser, waardoor ik wel positief daarmee kan eindigen.

Wat ik verder ook wel jammer vind is dat zo halverwege de vijanden veranderen. Eerst bestreed je de Covernant wat me erg beviel, maar toen kwamen die kleine alien beestjes en de mutanten. Beetje saaie vijanden en ze zorgden er ook voor dat ik de Covernant nog weinig zag.

Een laatste punt van kritiek is de moeilijkheidsgraad. De meeste stukken zijn prima te doen, zeker door de checkpoints, maar soms ga je best lullig dood en moet je best een lang stuk overspelen. Best storend als je weer dat pittige gevecht opnieuw moet doen. Gelukkig komt het niet al te vaak voor, waardoor het ook niet enorm stoorde.

Om te concluderen; ik heb me enorm vermaakt met deze Halo: Anniversary. De game staat nog als een huis en de vernieuwde beelden geeft het toch weer een bijzonder gevoel. Het prachtige verhaal, de heerlijke uitwerking (laat ik ook zeker even de soundtrack en de ingame geluiden noemen, schitterend!) en de vloeiende gameplay maken Halo nog altijd een tijdloze klassieker. Op deze remake mogen de makers zeker trots zijn.

Net als het origineel geef ik de remake 4*

avatar van jerom1234
3,5
Eerste spel dat ik heb gespeeld op de Xbox 360.

Ik vind het fijn spelen. Mooie omgeving, mooi gemaakte mensen.
Er zijn veel levels en je zit er helemaal in, dat heb ik meestal met FPS, maar deze kaar was het wat anders.

Het is realistisch, behalve dat je op een ruimteschip zit dat wordt aangevallen. Ik probeerde Captain Keyes te vermoorden in het eerste level, en je medesoldaten laten het niet zo, ze vallen je ook meteen aan.

De wapens zijn pittig cool, alleen raken ze best snel op

avatar van thoyouknow1980
4,5
Kabooooom master chiefs in tha room
Op de eerste plaats de mooie graphics waren voor die tijd baanbrekend op een consolle.
Maar dan de heerlijke gameplay,gewoon lekker met een controller op de bank.
De controls zijn super vloeiend en het speelt heerlijk weg.
Het gevoel dat je krijgt als je iemand raakt kende ik aleen van Goldeneye en Perfect dark.
Maar Halo doet dat dus ook erg goed,heerlijk hoe de vijandelijke lichamen reageren op jouw kogelgeweld.
Het verhaal mag er ook zijn en vooral later in de game word het echt boeiend.
Je krijgt op een gegeven moment te maken met de Flood een soort virus achtige aliens.
Dan gaat het echt los,en vooral met een vriend of vriendin op de bank erbij is het ultiem genieten in splitscreen.
Ik weet niet hoe vaak ik hem heb uitgespeeld alleen of met een kameraad,maar wel heeeel vaak
Kortom geweldige game en veel mooie herinneringen om te koesteren

avatar van legian
4,0
Aangezien Halo Infinite er dit jaar eindelijk aankomt en ik de Halo serie een warm hart toedraag. Heb ik me er maar eens op toegelegd om de gehele serie te opnieuw door te spelen voordat ik aan Infinite begin. En om dat maar eens te combineren met mijn meningen over de verschillende delen.


Het startpunt van een van de beste shooter series ooit. Tenminste voor mij. Halo: Combat Evolved is samen met zijn opvolger verantwoordelijk dat ik overgegaan ben op console gamen en specifiek bij Xbox ben aangesloten. Dat komt om twee redenen. Als eerste was dit een shooter die heerlijk werkte met een controller in de hand waarbij je een muis en toetsenbord eens niet mist. En ten tweede wist de setting, stijl en het verhaal mij als 12-jarige enorm aan te grijpen. Ik heb Halo: Combat Evolved toentertijd niet eens zo gek vaak gespeeld trouwens, thuis had ik geen Xbox en een pc had ik toen niet. Dus het was veelal bij vrienden. Maar daar was het veelal een keuze tussen Halo: Combat Evolved, Halo 2 en een hele reeks aan Nintendo games.

Ik heb een grote liefde voor Halo, en nu 20 jaar na het origineel is dat nog niet veranderd. De intro is direct heerlijk pakkend. Gevlucht voor een vernederende oorlog op Reach ontdek je de Halo ring. En daarbij direct een vloot van the Covenant. Je bent direct in de minderheid en er is dan ook een duidelijke wanhoop te herkennen. Het is dan ook niet voor niets dat je als supersoldaat een eenmansleger speelt. Hoewel de mariniers hun best wel doen, zijn ze niets meer dan cannon-fodder. Iets wat je vooral op Heroic en Legendary goed merkt. Daar zijn ze binnen no-time dood. Het draagt allemaal wel bij aan de wanhoop die doorklinkt waarbij je aan de verliezende kant bent.

Maar goed, de game dan. Die speelt nog steeds heerlijk. De controls zijn soepel, vooral nadat ik de sensitivity wat omhoog gegooid heb (een gevolg van Doom Eternal merk ik). De gunplay is verrassend genoeg nog steeds sterk. De variatie tussen de verschillende wapens maakt dat ze allemaal erg nuttig kunnen zijn, hoewel het bekende pistool natuurlijk de absolute kroon spant. Wat het vooral erg sterk en leuk maakt is dat de wapens van the covenant ook echt afwijkend zijn van de menselijke wapens. Waardoor je vaker wisselt tussen wapens en bepaalde combinaties gebruikt om vijanden zo snel mogelijk af te maken. Wat vooral duidelijk wordt op het moment dat The Flood in beeld komt. Waarbij een shotgun en een assault rifle mijn standaard uitrusting zijn. Dat werkt prima tot je ook tegenover the covenant komt te staan. Waarbij een plasma rifle dan weer erg fijn is bijvoorbeeld. Zo ben je constant aan het wisselen. De verschillende wapens zijn daarnaast ook gewoon erg leuk om mee te klooien.

Naast de wapens zijn ook de vijanden leuk. Van de grunts die met een goed geplaatst shot snel uit te schakelen zijn tot de elites die het je een stuk moeilijker maken. En ook de Hunters mogen niet vergeten worden, deze zorgen op Legendary nog regelmatig voor frustraties, maar wat is het toch heerlijk als ze dan eindelijk neergaan. De andere factie, the flood is helaas een stuk minder boeiend. Toch leveren ze een belangrijk aandeel aangezien hun gedrag en aantallen een andere aanpak vereisen dan the covenant.

Wat ook meehelpt aan het plezier zijn de afwisselende levels en omgevingen, wat vooral in het begin erg goed uitgevoerd is. Van een ruimteschip, naar het groene terrein van Halo, naar een Covenant ruimteschip en de forerunner gebouwen. Het zijn allemaal afwisselende en duidelijk afwijkende omgevingen. Hoe afwijkend de verschillende omgevingen ook zijn, er wordt wel goed gebruik gemaakt van herhalende elementen. Daar zijn de laatste paar levels een goed voorbeeld in, waarbij dezelfde gangen en ruimtes meermaals hergebruikt worden en de herhaling wat tegen begint te staan.

Het mag verder echter geen afbreuk doen, want ik geniet er vandaag de dag nog steeds enorm van. Het is heerlijk om weer door de game te spelen, hoewel ik wel de anniversary versie speel. Waarbij het grafische verschil goed opvalt. Dat ze tegelijkertijd wat meer links naar de latere delen erin hebben gezet (zoals dat Chief niet de enige Spartan op het schip was), nemen we dan maar voor lief.

Iets wat ik trouwens niet onbenoemd wil laten is de heerlijke soundtrack. Wat kan ik daar toch enorm van genieten. Zowel in de game als los, wat voor mij een belangrijk aspect is van een goede soundtrack. De soundtrack zet de perfecte sfeer neer voor het wat verhaal en de omgevingen. Het is een belangrijk aandeel in de kwaliteit en aantrekkingskracht van het verhaal. Iets dat niet bijzonder hoogstaand is maar wel sterk wordt uitgevoerd. Geholpen door de sterke soundtrack.

Halo: Combat Evolved is en blijft een heerlijke game om door te spelen. Iets wat ik dan ook nog wel jaren zal blijven doen. Al is het alleen maar vanwege de nostalgische herinneringen.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:47 uur

geplaatst: vandaag om 21:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.