Super Mario Bros. (1985)

Mijn eerste echte spel ooit.

Ik kreeg m'n NES met Nieuwjaar, pas tegen Pasen was ik eindelijk door dit spel heen (zonder de shortcuts wel te verstaan). Gameplay was simpel maar leuk, het springen was jammer genoeg vaak wat irritant (genoeg snelheid krijgen voor een verre sprong en te pixel perfect af en toe.

Maar sommige zaken zijn gewoon tijdloos, waaronder het muziekje. Iets wat altijd zal bijblijven vermoed ik.

Dit spel zette een enorme standaard wat platform games betreft, onbetwistbare klassieker, maar uiteindelijk wel iets te repetitief en de moeilijkheidsgraad leunde af en toe iets te veel op unresponsive controls.

Mooie tijden, met de controller meebewegen als je een sprong maakte

3*

Ik kan hier heel kort over zijn: Dit is gewoon een klassieker en een mijlpaal in de gamesgeschiedenis. Wat heb ik dit vroeger vaak gespeeld zeg... Ik heb het spel (en de NES) nog steeds, en doe hem nog eens in de zoveel tijd. Gewoon een tijdloze game.

5*

Ik speelde deze pas na deel 2 en 3 en daardoor was de magie van dit deel er voor mij misschien vanaf. Hierdoor 3,5*

Hehehe, heel herkenbaar. Mijn buurjongen was hier destijds een kei in. Hij presteerde het om met stoel en al in de lucht te vliegen bij een moeilijke sprong.

Overigens een erg leuke platformer dit. 3,5*

Ik dit spel!

Jeugdsentiment!!
Deze spel was mijn favoriete spel aller tijden! (bedankt voor het toevoegen!)

5*

Graag gedaan Deze game mag natuurlijk niet ontbreken op deze site

Dat doe ik nog steeds hoor. .

Aahhhh... het beste spel allertijden Van Sinterklaas kregen mijn broer en ik een NES met een paar spellen. Op de zolder werd een oude bank neergezet en van de buren kregen we hun oude televisie. Uren kon ik kijken naar mijn broer die het spel speelde (zelf was ik nog te jong om te kunnen spelen, zelfs mario lag nog buiten mijn bereik ). En toen ik het wel kon spelen was het vaak ruzie maken om wie er nu mocht spelen. Vier jaar overmacht zorgde er echter voor dat ik meestal weer naast hem zat te kijken hoe hij Mario maar niet uigespeeld kreeg.
Maar als ik aan de beurt was zou ik hem een poepke laten ruiken.
Helaas, zo ver als hij kwam, kwam ik nooit, maar dat mocht de pret niet drukken! Inderdaad, het overdreven meebewegen met je controller waardoor vaak nog (per ongeluk, natuurlijk ) klappen werden uitgedeeld.
Spel technisch heb ik er totaal geen verstand van, en al die termen die ik hier iedereen zie spuien zeggen me ook niks, maar toch geef ik hier de maximale score:
HOPPA: 5*!

Dit spel heb ik echt ontzettend vaak gespeeld. Ik ben wel niet oud genoeg om de release meegemaakt te hebben, maar het was een van de eerste spelletjes die ik speelde (met Sonic), en ik heb er wel een paar weken achtergezeten.

Goed spel dus, en van mij krijgt ie 4,5 welverdiende sterren.

Een jaar geleden speelde ik dit spel weer eens voor het eerst sinds jaren. En ik verbaasde me hoe moeilijk dit spel was. De game eist echt perfectie van je en met name de laatste levels zijn een hel om door te komen. Mooi, zo moet het! Super Mario Bros. is en blijft een van mijn favoriete platformers.
4,5*

Dat heb ik ook jah. Als 6/7-jarig jochie speelde ik dit spel zonder enige moeite uit, maar tegenwoordig kom ik niet meer door level 8 heen. Ik kan dus meteen bekennen: jah, dit spel speel ik op de dag van vandaag nog steeds wel eens

Mijn eerste NES-game, maar dat zal voor de meeste het geval zijn. Daar gaan we weer: Jeugdsentiment!!

Super Mario Brothers, als ik eraan terugdenk zie ik mezelf in een ravijn vallen, gebeten worden door vliegende vissen en door vleesetende planten. Ik zie mezelf keer op keer geraakt worden door dezelfde lavasteen, en dat allemaal begeleid door het meest irritante muziekje dat je je maar kunt voorstellen.

Ik ben dus iemand die NIET met weemoed terugdenkt aan dit spel, ik vond dit spel echt "super"frustrerend en van elke minuut die ik eraan besteed heb, heb ik spijt. Ik geef geen 0,5* omdat ik snap dat een groot deel van mijn frustratie ook aan mezelf ligt en aan mijn eigen onkunde om van dit spel te kunnen genieten. Mario bracht destijds een rage teweeg die zijn weerga niet kende. Bij wie je ook kwam, er stond er een NES in huis met een kind erachter die met Mario aan het spelen was of met een oranje pistool eenden zat dood te schieten.

Op die manier ben ik ook niet aan deze rage ontsnapt en heb ik de controller ook te hand genomen. De controller die niet veel later tandafdrukken bevatte, onstaan nadat ik voor de 32ste keer in hetzelfde ravijn was gedonderd.

Uiteindelijk is de NES, inclusief Mario en Duckhunt, de controller en het pistool vanaf de eerste verdieping op straat beland. Een grof schandaal, ik weet het, maar het gaf me destijds een goed gevoel.

Haha, leuke anekdote Hannibal!

Haha, echt letterlijk uit frustratie, of meer in n lollige bui omdat je er toch nooit meer mee speelde?

Frustratie.... puur frustratie.

Ik heb trouwens voor de SNES een Super Mario all stars casette (hoe noem je zo'n SNES ding eigenlijk) waarop dit Mario spel, maar ook nog enkele andere bekenden voorkwamen.

Zoiets heet een cartridge.

Leuk spel en natuurlijk een mijlpaal. Maar ik vond de SNES versie ( Super Mario All Stars) nog veel leuker! Echt ontzettend veel gespeeld.

Als ik de coverart zie gaat 't weer helemaal kriebelen, haha. Ik weet nog dat ik dit voor het eerst speelde (de NES was onze eerste console, dit onze eerste game) en ik vond 't fantastisch, hypnotiserend. Heel vaak gespeeld en voor het laatste level nog eens de Nintendo-hotline gebeld (je had nog geen Internet ). Geweldig, toch wel, die goeie ouwe tijd, maar een toffe game ook. 4*

Het laatste level was toch het kasteel van Bowser met het doolhof? Of ben ik in de war met iets anders?

De juiste oplossing van de looproute was toch ook Boven, Midden, Onder, Boven? Of zoiets?

Dat level inderdaad, en de oplossing was iets dergelijks, jep.

Oh, dus dat was de laatste level? Daar ben ik wel geweest, maar ik kwam nooit verder.

Hehe ik heb ook erg lang gewoon rond gelopen, totdat het einde zou komen. Maar die kwam dus nooit als je de goede route niet loopt Bij toeval had een vriend van me een keer de juiste weg gelopen, toen was het verder dus niet al te moeilijk meer.

Het is en blijft een klassieker! eigenlijk over 3 jaar, maar ik noem hem alvast zo!

Dit is toch ook gameboy advance?

Echt wel een klassieker, zo noem ik hem nu al !
Heel lang mee vermaakt op de oude Nintendo

Speel het nog steeds

wat ik het beste vind is het geluid van het spel en de liedjes.

Nu ik al die reacties hierboven lees, denk ik weer terug aan al die levels die ik weer vergeten was. Pats, half puntje erbij! 5*!

akkelig veel gespeeld absoluut een 5 toen de tijd nu komt het niet verder meer dan een 2,5*