Too late, too late for me... This town will eventually take me...
Silent Hill: Origins is een prequel. Niet zomaar een prequel maar de prequel van Silent Hill. Een game die menig gamer in 1999 zijn/haar broek genadeloos vol liet schijten. Silent Hill blijft een van mijn favo horrorgames ooit. Samen met deel 2 en 3 zijn het pareltjes die ik met trots hebt gestopt in mijn gamecollectie. Het universum van Silent Hill is zeker niet simpel. Vele gamers zijn ook dan niet zo dol op de nogal houterige besturing, trage en lompe gameplay en het abstracte verhaal. Normaal zou ik hier door geïrriteerd zijn. Maar dat ik een van de weinigen ben in Nederland die genieten kan van deze uitzonderlijke spellenreeks maakt me eerder trots dan eenzaam. Maarja, genoeg geluld. Silent Hill was dus een topgame, maar is de prequel ervan dat ook?
Ik begon met veel enthousiasme aan SH: Origins. Ik bedoel, waarom ook niet? Silent Hill 1&2 waren parels en deel 3 was behoorlijk vet. En achteraf bij de eerste Silent Hill had ik het gevoel dat er een aantal dingen te gehaast werden uitgevoerd of te mysterieus werden achter gelaten in het verhaal. Dus deze game zou prima licht kunnen werpen op een paar foutjes in het verhaal van het origineel. Ten eerste wat is de
Flauros nou precies? Een
apparaat met bovennatuurlijke krachten dat zeker, maar waaruit is het ontstaan? Na het uitspelen van de game kreeg ik het idee dat het apparaat bestaat uit de restanten van vele gekwelde zielen die Silent Hill plaagde, je krijgt namelijk steeds een onderdeel van de Flauros als je een van de weinige eindbazen versloeg. Deze vormen samen het verlosmiddel voor Alessa. Er wordt niet echt veel meer over verteld, maar ik denk dat het haar verlosmiddel is en tegelijk haar ondergang is. Waarom het haar blij maakt en waarom ze wilt dat je de Flauros maakt is me een raadsel, maar dankzij dit 'ding' kan ze geboorte geven aan Samael( een soort van satanische god in het origineel). In dit deel wordt dus antwoord gegeven op vele vragen, maar lang niet alles. Wat wel weer handig is is dat we nu weten dat Alessa verantwoordelijk is voor wat Silent Hill eigenlijk is, bewust maar ook onbewust. Haar bewuste kant is de heks, Alessa zelf, maar haar onwetende kant, Cheryl (waar overigens niks over gezegd wordt in dit deel) is de drager van het stadje in haar en ze vormen allebei 1 persoon. Natuurlijk is dit allemaal gepraat, maar er worden nooit duidelijke feiten weergeven in de Silent Hill games, dus ik moet er wel over discusseren
De gameplay stelt niet zo veel voor. Wat erg jammer is. Ik wil een uitgebreid verslag maken over het verhaal, want het verhaal van de SH games staan open voor discussie en rumoer, en blijft me boeien. Maar de gameplay is plat en oerconservatief. Normaal vind ik games waar niks veranderd in wordt niet per se slecht (Final Fantasy, Dragon Quest) Maar in Silent Hill Origins geeft dit een irritante nasmaak. De gameplay is niet verbeterd maar gewoon slechter gemaakt. Ja , no kidding. Wat dachten de makers in godsnaam? "Hey jongens, laten we de matige besturing en camera van het origineel overnemen en....Nóg slechter maken!" Gewoon triest eigenlijk, dat de camera op vele momenten gewoon voor je slingert terwijl er letterlijk een vijand een meter verderop op je af strompelt. Gewoon triest dat je stil moet staan om van wapens te wisselen. Op de PSP is het misschien allemaal niet zo erg, misschien zelfs slim bedacht, maar als je zulke besturing ontzettend lomp overbrengt naar de PS2 is het vragen om irritante gameplay kwalen. De laadtijden waren ook niet echt al te prettig, maar het was in ieder geval niet zo erg als in bijvoorbeeld Mass Effect 2. De omgevingen zijn grijs en grauw, en soms lijkt het zelfs alsof de ontwikkelaars een speciale 'filter' voor de game ontwikkeld hebben, om de game nog grimmiger te maken. Dit pakt verrassend nog wel redelijk goed uit. Maar wat ook wel erg jammer is, is dat de interface van de game veel lomper is. Bijvoorbeeld: je kan alleen van wapens wisselen als je stil staat. Dat is opzicht niet zo erg. Maar als je een monster tegenkomt die zuur op je af kan spuwen, wil je een pistool pakken. Het is dan handiger om de game eventjes te pauzeren en een pistool te gebruiken. Maar dan moet je nog switchen tussen melee weapons en vuurwapens. Misschien was dit een poging van de ontwikkelaars om het selecteren van spullen toegankelijker te maken, maar het voelt alleen onnodig. Bij de vorige SH-delen hoefde je niet te wisselen tussen een 'vuurwapens' en een 'korte-aftands wapens' en het 'selecteer' menu was nog steeds overzichtelijk. Gewoon een geval van onnodige vernieuwing. De muziek is top. Misschien heeft dit deel wel een van de beste soundtracks. Het is niet alleen puur industriële muziek zoals in deel 1. Yamaoka-san heeft weer pure kunst afgeleverd met dit deel. Ook vind ik dit de meest engste Silent Hill. Waarschijnlijk door het level in het gekkenhuis (Sanitarium) En de vaak hypnotiserende muziek samen met de claustrofobische omgeving. Het monster design is creatief, ook al zie je vaak dezelfde monsters. En de game heeft een prima verhaal dat ook nog eens lekker abstract is en een aantal vragen beantwoordt van deel 1. Origins is niet het beste deel, het is zelfs lichtelijk teleurstellend door de vaak tergende gameplay. Maar na het feit dat dit deel erg mager is en niet vernieuwend in vergelijking met andere delen, weet het zich stand te houden als een redelijk gemiddelde survival-horror game.
Dit was niet mijn beste of uitgebreidste recensie, maar ik heb om eerlijk te zijn even geen motivatie om meer te typen, want ik kan eigenlijk niks verzinnen. Ik hoop dat deze (slechte) review je geholpen heeft en zo niet, dan...dan euhm... er....ehm....
*3.0