Valkyrie Profile 2: Silmeria (2006)

Geweldig spel!
Heb er al de nodige uurtjes aan besteed maar ben er de laatste paar maanden spijtig genoeg niet meer mee bezig geweest. Heel erg mooi battlesystem en ijzersterke locatie's. Ik geef hem vooralsnog een 4,5* en hij krijgt een plaats in mijn top 10. Dit kan nog veranderen als ik hem eenmaal weer eens speel.

Deze vandaag gekocht, zal aankomende weken wel posten wat ik er van vind en hoeveel sterren ik geef

Prachtige RPG dit. Leuk hoe ze de 2d stijl in de combat hebben gehouden en er door de 3d groep movement een tactisch aspectje erbij hebben gemaakt. De graphics zijn werkelijk prachtig, de scrolling 2.5d ziet erg mooi uit en hoewel het soms de echte town feeling wat weghaalt, is het apart gedaan met ontzettend veel beweging en detail.

Verhaal is weer lekker bombastisch en dramatisch, hoewel ietsje 'normaler' als het vorige deel. Had best veel kritiek gelezen van fans van het origineel, maar vind die zelf onterecht. Juist erg leuk die sfeer voortgezet en veel verwijzingen naar zijn voorganger. Soms wat veel grinden, maar door de lekker vlotte combat feeling geen probleem. De platform aspectjes zijn ook lollig en het geheel is gewoon een erg goed verzorgde RPG, waar je lekker lang in kan verdwalen.

Squall hoelang was je er mee bezig met dit spel. Ik ben nu bij die 3de baas die wyvern en dan ben vlak der na in een stad wat word gezegt of ik de mijnen wil doen of de lake. Ik ben nog maar pas begonnen ik vertrouw die lezard of zo iets niet hij is te relax om alles. zeg maar niks verder

hoe is de battlesystem in dit spel?

Leuke RPG! Had het niet verwacht maar zeer vermakelijk, ongebruikelijke maar goed uitgewerkte 2D side-scrolling in de dungeons en towns en de 3D-actie in de gevechten. Enige wat ik wat naar vond was de plotselinge moeilijkheid in de Dungeon of the Dragon (of iets dergelijks). Heb uren moeten grinden bij de Hydra-boss om eens wat verhaalprogressie te kunnen boeken. Game zag er overigens schitterend uit, zeker voor PS2-begrippen.

Uniek! En erg leuk. Verveelt nooit.

Je nagiveert bij elke battle in 3D met een groep van 4 door een geisoleerde omgeving. Je kunt je groep eventueel opsplitsen in 2. De tijd staat stil totdat je beweegt. Als je dat doet, gaat je actiemeter ook vollopen. Je kunt aanvalslijnen zien van de vijanden, die je moet proberen te vermijden door erlangs te lopen ofweg een snelle sprint er overheen te nemen.

Is die meter vol genoeg, dan kun je acties doen (healen, aanvallen) met je karakters (timing maakt hierbij uit) en daarbij geldt de typische chaining mechaniek van jrpg's om zoveel mogelijk aanvallen snel opeenvolgend te stapelen zodat je daarna een speciale aanval kunt doen (Soul Crush).

Je kunt ervoor kiezen om die actiemeter volledig te laten benutten door 1 karakter, je kunt ook met iedereen tegelijk aanvallen (bij elke krijger hoort 1 button, dus vierkantje, rondje etc), je kunt de karakters kort na elkaar laten aanvallen, de afmaker laten doen door een heavy hitter, er is van alles mogelijk.

Na je acties (en dus het verlopen van een vast stukje tijd) mag je tegenstander bewegen en aanvallen doen.

Meestal heb je twee zwaardvechters (een lichte en een zware), een boogschutter en een tovenaar. Alleen de karakters die echt meedoen krijgen XP.

Elk karakter kan een aantal verschillende attacks in de door hou van te voren bepaalde volgorde doen. Bijv. hoge of lage aanvallen, harde aanvallen met weinig hits of lichte aanvallen met veel hits.

Een ander interessant aspect is dat je keuzes moet maken waar je je vijanden raakt (dus dan moet je lage of hoge aanvallen instellen en op het goede moment toeslaan). Sommige onderdelen kunnen afbreken en minder of meer zeldzame items opleveren.

Heel apart is het ietwat complexe systeem om skills te leren. Hiervoor moeten je karakters items dragen met een combinatie van specifieke runes van 1 en dezelfde kleur (bepaalde items hebben elk 1 rune, die ook nog de kleur blauw, rood of groen heeft). Je draagt hierdoor niet altijd de optimale items, totdat je de belangrijkste skills geleerd hebt.

Je activeert ook maar een beperkt aantal skills per karakter. De meeste hiervan vond ik erg nuttig dus die keuzes zijn altijd interessant en kunnen je maken of breken, afhankelijk van de vijand.

Mijn favoriete spel ooit zo'n beetje. Vooral omdat ik enorm onder de indruk was van de schitterende soundtrack van Motoi Sakuraba, maar daarnaast heeft het spel veel sierlijke pracht te bieden qua graphics, ontwerpen en omgevingen. Het is 1 groot kunstwerk. Inmiddels 2x uitgespeeld.

Sowieso het mooiste spel op de PS2, ook Final Fantasy X kan er niet aan tippen. Echt op de top van het kunnen van het apparaat, hij had makkelijk op de PS3 uit kunnen komen (en het is wat jammer dat er nooit een remaster van gekomen is). Voor mij was dit spel het aanschaffen van een PS2 waard.

De gameplay heb ik hierboven al beschreven qua combat en deze is erg verslavend. Hiernaast is er een 3d platformer-on-rails (waardoor het als 2d speelt maar de achtergrond in 3d voorbij scrollt). Deze bevat ook puzzel elementen omdat het schieten van fotonen op geesten deze doet veranderen in kristallen, waar je op kunt springen. Ook kun je teleporteren naar een punt met een geest of kristal waarbij die jouw plaats inneemt. Kan best ingewikkeld worden soms maar ze hebben het maximaal uitgebuit, Extra complex wordt het met Seal Stones, die de omgeving beinvloeden in je voor-of nadeel. Deze kun je meenemen en daarmee actief maken voor jezelf in plaats van je vijanden, of op andere plaatsen te dumpen. Negatieve effecten wil je dan weer neerzetten om de vijanden binnen de omgeving te verzwakken. Het is gewoon een heel diepe JRPG en dat is ook het toffe ervan.

De wereld is zeer gevarieerd (bossen, woestijnen, wateren, kerkers, mijnen, grotten, paleizen, noem maar op) en voelt sprookjesachtig aan door de sfeervolle soundtrack en de bijzondere monsters, naast de mensachtige vijanden.

Het is verder erg leuk om gaandeweg steeds meer karakters toe te voegen aan je poule, waar je elke keer een team van 4 uit kiest. Hoewel sommigen sterker zijn dan anderen hoef je je hier niet teveel van aan te trekken, als je een karakter lang laat spelen wordt het vanzelf een beest. Dat de "tanks" allemaal kerels zijn (totdat je met de imposante Walkuren kunt spelen) snap ik wel maar apart is dat er geen vrouwelijke tovenaars zijn. Een complete waifu squad kan dus hoe dan ook niet.

Verder zijn er natuurlijk cutscenes. Niet teveel, het is geen Kojima game maar een JRPG kan niet zonder. Ik kan vooral genieten van het stemmenwerk van Tara Platt, die de duistere Leone speelt. Het is wel wat houterig geregisseerd allemaal, met een traag tempo.

Makkelijk is het spel niet, zeker niet de eerste keer. De steile leercurve betekent dat je zonder grinding vast kunt lopen. Maar bij een tweede playthrough, die me heel wat minder uren kostte ook, had ik dit niet. Je hebt hoe dan ook altijd de mogelijkheid om ofwel een andere strategie te proberen ofwel flink op te levelen/sterkere items te verzamelen.

De keuze om Noorse mythologie als basis te nemen spreekt me aan, het is eens wat anders dan de typische Tolkien setting. Het idee dat de Goden het eigenlijk niet zo interessant vinden hoe het de mens vergaat, maar er wel gebruik van willen maken voor hun leger (om voor te bereiden op Ragnarok, de grote eindstrijd) werkt op zich goed als motivator voor het plot, waarin bepaalde mensen zich af willen zetten en af willen scheiden van die egoistische Goden wereld. Jammer genoeg komt het verhaal niet goed van de grond en wordt het best een zootje eigenlijk, daarom een halve ster er van af. Maar dat mag de pret niet drukken omdat je het merendeel van de tijd in een wonderlijke wereld rondreist en veel spannende gevechten, waarbinnen je heel veel vrijheid hebt, aan gaat.