Uncharted: Drake's Fortune (2007)

Lang geleden toen ik mijn ps3 kocht had ik deze erbij. Ik had hem toen even gegamed maar niet ver omdat ik het nogal vond tegenvallen door zijn vele schietmomenten. Het is blijven liggen in mijn kast zonder dat ik het nog aanraakte.

Een paar maanden terug werd mijn enthousiasme aangewakkerd door de lovende woorden van een kameraad. Deze vond de games absoluut af! Ik zag de The Nathan Drake collection kort erna voor een mooie special offer liggen. En besloot deze nog eens een kans te geven.

Drake's Fortune heb ik in 2 speelbeurten uitgespeeld. Door de druilige dragen van een paar weken terug was het een ideaal moment om te binchgamen. Ik raakte onder de indruk door zijn sfeer en verhaal. Erg luchtig allemaal, met aangename humor, prachtige locaties en een interessante schat.

Maar het was teveel van het zelfde op momenten. De ene shootout na de andere. Ik was blij als het even rustig was. Zeker naar het einde toe wordt het soms echt wel te chaotisch en over the top.

Maar al bij al wat het een vermakelijke game.

3.5*

Bijna 10 jaar na dato staat deze titel nog steeds als een huis. De enige minpuntjes zijn de eindeloze waves tegenstanders en een overdosis actie die wat misplaatst is.

Verder nog steeds een heerlijke action-adventure!

Dat lijkt me net goed! Maar snap je punt, terugkomen van deel 2 of 3 in de reeks gaat idd ten koste van als automatismen ervaarde gameplay die er plots niet meer is.

Dat is toevallig net precies wat ik heb gedaan. Deel 2 eerst, laatst deel 3 en nu pas deze, via de Nathan Drake collection op PS4.

En ja, het einde van dit eerste deel nadert, nu 85% completion en begonnen aan een plots opkomende, helemaal niet aangekondigde horde zombies. Zo gaat dat in actie-games, een overtreffende trap moet altijd gevonden worden.

En op aanraden van Sinner deze gespeeld en uitgespeeld en er ook enorm van genoten. Heerlijk spel waarbij de spelvreugde het makkelijk won van de zachte hint van een verouderde gameplay. De kritiek dat het hier vaak enkel in jungle-omgeving afspeelt en er dus redelijk weinig afwisseling is qua omgevingen kan ik wel volgen, maar vind dat daardoor het verhaal aan geloofwaardigheid en de immersie toeneemt. Dikke 4*

ik ben de enige denk ik die dit deel het beste vind van alle delen...

Dat vind ik niet helemaal gek. In mijn ogen is het 2de deel nog steeds het beste, maar ik vind dit misschien wel beter dan het 3de deel. Ik vermoed dat het eerste spel in de reeks dat je speelt een blijvende meerwaarde zal behouden.

EP1 - Uncharted Drake's Fortune - The Definitive Playthrough ft Nolan North & Troy Baker

Nolan North en Troy Baker die deze game spelen. Erg leuk om te zien, met name vanwege de achtergrondverhalen die je erbij krijgt.

Typische Bethesda, gebaseerd op de ene game van hen die ik al gespeeld heb, The Last of Us. De drie Uncharteds voor een prikje daardoor ook gekocht.

Het is van hetzelfde, maar wat minder, minstens even repetitief, voorlopig, en gedateerder. Puzzel/adventure, vuurgevechten, puzzel/adventure, vuurgevechten, en zo ga het maar verder. Doet me wat denken aan Lara Croft.

Ik zit nog maar in Het Fort en het is niet dat ik het slecht vind, speel het vrij graag, maar heb geen waw-gevoel en het verhaal zegt of doet me weinig. Eindbeoordeling volgt.

Moet zeggen dat ik de remaster nog best geslaagd vind. Duidelijk niet waar ik de collectie voor in huis haalde, dit deel. Maar toch maar bij het begin beginnen. Valt me eigenlijk niks tegen tot zo ver.

Net uitgespeeld op de PS4. Vond het een onderhoudende game. Vergelijkingen met Tomb Raider (2013) en The Last of Us dringen zich op. Alhoewel deze game natuurlijk een stuk ouder is, is ie ook wel een stuk minder. Grafisch is het echt wel prima, knappe remaster wat mij betreft. Maar de gameplay is wel erg eentonig. Heel heel veel grunts afknallen, terwijl je in dekking bent achter steeds dezelfde soort muurtjes, beetje simpel platformwerk en supersimpele puzzels. 3,5* voor de sfeer en het feit dat ik me ondanks het gemopper hierboven me ook echt wel vermaakt heb

Heb deeltje 2 en 3 ook in de Nathan Drake Collection. Ik neem even een mini-break van Uncharted en dan op naar deel 2!

Uncharted the collection ( dus Uncharted 1 , 2 en 3 ) nu gratis downloaden op de Playstore .

Zit dit te spelen op de ps4 in de Nathan Drake collection. Ben nu op de helft en er wel aardig klaar mee. In feite is Nathan Drake gewoon een massa moordenaar wat ernstig afbreuk doet aan zijn likability als character in mijn ogen. Zoveel shootouts, ik word er gek van. Als het nou om setpieces ging met bijvoorbeeld 10 mannetjes die je moet zien uit te schakelen kan ik er nog mee leven maar deze game begaat de doodzonde door nieuwe vijanden uit het niets te laten spawnen (spoiler alert: vaak in je rug). Had er wat meer exploren en klimmen en klauteren van gemaakt ipv al die schiet gevechten.
Ik ga nog wel deel 2 proberen gezien het feit dat die game zowat legendarisch is. Benieuwd of die wat beter in balans is.

Een game is, net als film, boeken etc. niet per-se bedoeld als directe and complete weerspiegeling van de werkelijkheid, sterker, het moet vaak zelfs een beetje (of een beetje meer) abstract zijn wil het de fantasie van mensen stimuleren. Zo moet je hier het groot aantal vijanden ook niet direct zien als "mensen die vermoord moeten worden", maar meer een setting die erbij hoort om een spel te kunnen hebben.

Dat gezegd zijnde, dit was het eerste deel in de Uncharted reeks, en ook unaniem gezien als een van de minste. Naughty dog moest hier duidelijk nog zijn draai vinden. Dat wil echter niet zeggen dat Uncharted 2 plots geen vijanden meer voor je vizier haalt. Als dat een probleem blijft voor je =, kun je maar beter andere spellen opzoeken, en liefst geen shooters

Ja het ligt in deze ook een beetje aan mijzelf, ik trek het in deze game een stuk minder. Bij bijvoorbeeld the Last of Us is het in mijn ogen een stuk logischer dat je vijanden van kant maakt. Nathan Drake zie ik toch meer als een avonturier die schatten zoekt in prachtige verre oorden. Dan doet het voor mij afbreuk aan zijn karakter als hij ordinair iedereen voor zijn kegel schiet die hij tegen komt. Het ligt er wellicht ook aan dat het hier allemaal nog niet zo strak is uitgewerkt waardoor het ook gameplay wise gaat frustreren.

Niet dat het je misschien ook maar iets uitmaakt, maar ik vond deze game ook een 'draak' van een game, echt bagger. Deel 2 daarentegen (en vooral deel 3) vind ik een van de beste games die ik ooit gespeeld heb. Echt zoveel beter dan de 1e.
Wel weer veel schieten maar dat houdt de variatie er lekker in. Zonder dat zou het ook maar een ietwat saaie game zijn...

Ach ja. Dat heb je weleens. Indiana Jones zijn hoofdberoep was ook les geven op een faculteit en in zijn vrije tijd archeoloogje spelen. Hij kon er ook niets aan doen dat hij tussendoor nog even meer Nazi's de dood in hielp dan de gemiddelde geallieerde soldaat

Ik ga zeker weten aan de slag met de vervolgen Awake! Wellicht speel ik in een goede bui deze ook nog uit, ben al aardig op weg volgens mij.

Je vergelijking met Indiana Jones is treffend Sinner zo is het ook, beetje suspension of disbelief kan natuurlijk ook geen kwaad.

Ongelooflijk hoeveel vijanden in deze game.
Als die de schat van El Dorado onder elkaar moesten verdelen kreeg iedereen 10 euro of zo..

Hahaha, zo had ik het nog nooit bekeken Nomak

Ja, eindelijk gespeeld!

Leuke game, heel erg Tomb Raider (die ik ook voor de PS nog allemaal moet spelen) achtig gevoel dat ik erbij krijg. Waarschijnlijk ook daarop gebaseerd?

Het is niet alleen maar schieten en mensen afknallen, maar ook puzzelen en je manoeuvreren door allerlei plekken. Dat maakt het voor mij afwisselend en een reden om verder te spelen. Dat er vervolgens ook nog monsters bijkomen wordt het gewoon dikke horror! Hou daar wel van, maar voor nu had ik daar eigenlijk niet heel veel zin in. Het kwam een beetje onverwachts in het spel. Maar wat een akelig gevoel heb ik daarvan gekregen. Het ging goed, maar ik heb lopen zweten en toch nog één keer kippenvel gehad als ze op je af komen stormen. Vreselijk!


Mooie locaties ook en een leuk verhaal. Zeker een aanrader! Benieuwd naar deel 2.

Naughty Dog bedoelde je?

Ja! Sorry haha.

Het grote voordeel van nooit een Playstation te hebben gehad is dat ik als PS5 bezitter zoveel in te halen heb en dat doe ik dan ook met de vele klassiekers die uit zijn gekomen. Zo kocht ik vorig jaar de Nathan Drake Collection met delen 1-3 in geremasterde vorm. En nu heb ik deel 1, Drake’s Fortune uitgespeeld en heb ik mixed feelings.

Ik kan me namelijk best goed inbeelden hoe een game rond de release ontvangen moet zijn, maar ik oordeel er ook met een 2023 blik gericht op. En dan blijkt Drake’s Fortune nog steeds een onderhoudende game, maar op sommige vlakken ook best wel achterhaald en niet al te leuk meer. Wat nog steeds als een huis staat is het verhaal rondom Nathan Drake, een Lara Croft/Indiana Jones achtige avonturier en graag in oude tempels geheime historische dingen zoekt. Dat klinkt een tikje onorigineel, maar ze hebben zijn personage wel zo goed uitgewerkt dat ik hem heel sympathiek vind. Hij is stoer, maar ook menselijk en heeft ook nog eens humor. De bijrollen worden ook prima ingevuld en uiteindelijk is het toch best wel boeiend, ook al zijn de vijanden heel clichématig en weet de game niet erg vaak te verrassen. Voor een game die nu 16 jaar oud is (uiteraard wel opgepoetst) ziet alles er nog vrij acceptabel uit. Het is kleurrijk en enkele grote objecten zoals de duikboot ogen imposant. Maar je ziet wel gewoon dat de game oud is. Zo kan het water tijdens je jet-ski tochten er echt niet mee door, heel stroef in de animaties (zeker dat stuk als je later tegen de stroom in moet varen en vaatjes moet ontwijken). En ook zijn de meeste omgevingen vrij kleinschalig en ga je steeds van locatie naar locatie en dat 100 keer achter elkaar. Als ik eerlijk ben begon het gebrek aan diversiteit wel wat tegen te staan als je van ruïne naar kasteel naar tempel gaat. Het is allemaal zo uitgestorven en eentonig. Pas richting het einde neemt de creativiteit in leveldesign wat meer toe en krijg je ook wat toffe grote open gebieden.

Maar mijn grootste kritiek zit ‘m in de gameplay. Ik heb het even opgezocht na afloop in de statistieken, maar ik heb er dus bijna 800 omgelegd. En dat begon me stierlijk te vervelen. Ik had een avonturengame hopen te spelen met klimmen, puzzels, natuurgeweld, filmische bombastische actie en meer van dat soort zaken wat bijvoorbeeld de meest recente Tomb Raider trilogie heel goed deed, maar in plaats daarvan zat ik lading na lading bad guys af te knallen. Achter iedere deur die je open doet, langs elk hoekje waar je loopt, daar waren ze weer hoor. Hoeveel van die lui kun je inhuren als schurk? Slaapverwekkend bij vlagen. Wel is er in het laatste deel meer afwisseling door snipers met rode lichtstralen en later ook met bezeten monsters, maar het was niet genoeg. Over die monsters gesproken, die verandering in stijl en toon vond ik wat misplaatst en niet erg passend. Het werd bijna horrorachtig in een actierijke fun-game.

En dan zijn er nog het klimwerk en de puzzels. Er zitten maar enkele puzzels in de game en een aantal zijn ook echt totaal onlogisch, zoals met die vier beelden die je moet draaien richting het einde. Dan vind ik de tombes in de Tomb Raider games toch echt vele malen creatiever en leuker. Het klimwerk stelt ook niet zoveel voor, het is wel heel duidelijk steeds waar je heen moet en op welke wijze. Maar goed, het is wel een aardige afwisseling want dat leverde soms nog mooie beelden op en was sowieso leuker dan al dat geknal.

Om er een eind aan te breien, ik vond de game zo halverwege echt enorm suf, maar zo richting het einde werd het allemaal een stuk boeiender en bombastischer zonder dat ik echt zwaar onder de indruk raakte. Duidelijk waarom dit een klassieker is, maar een klassieker blijft niet voor altijd even aansprekend. Ik hoop dat de vervolgdelen die ik ook ga spelen wat meer afwisseling en spektakel kennen op een manier dat ik graag zie.

3,5* (ben ik wel gul mee)

Niet laten afschrikken door deel 1 hoor, Manny Calavera, deel 2 voelt al een stuk moderner!

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: de eerste game met schattenrover/pionier genaamd Nathan “Nate” Drake heeft weinig om het lijf.

Verwonderlijk hoe de eerste worp van een legendarische reeks op een sisser kan uitdraaien. Ik ben benieuwd hoe ik de latere delen zal verteren. Ik hoor u nu vragen: “is het daadwerkelijk enkel kommer en kwel?”. Ach welnee. Het is een bijwijlen vermakelijke game. Popcorn in gameverpakking (gesteld dat u de moeilijkheidsgraad op ‘normal’ of lager instelt). Indiana Jones meets Tomb Raider, zo u wil.

Eigenlijk zet de intro meteen de toon: wij gaan niet zozeer onontdekte gebieden in kaart brengen, nee meneer, wij gaan hele hordes anonieme huurlingen en ander gespuis een enkeltje richting hiernamaals bezorgen. Wat de facto de intro van mijn review even misleidend maakt als de titel van deze reeks. Nathan Drake is immers in de allereerste plaats een gewetenloze massamoordenaar, tenzij u 700 confirmed kills nog schappelijk vindt. Dit gegeven hoeft niet noodzakelijk een probleem te zijn, het is en blijft een game, ik heb al gekkere dingen gedaan dan honderden schreeuwlelijken een extra oog bezorgen. In de eerste Uncharted-game pakt het jammer genoeg niet goed uit, om twee redenen:

Ten eerste is de besturing abominabel slecht. Ik heb me laten vertellen dat de remaster (de versie die ik gespeeld heb) op dit vlak een stuk beter is dan de originele release, God mag weten hoe frustrerend die versie is. Schieten en melee combat zijn niet entertainend. Punt. Dan heb je, wetende dat de vijanden als golven over jou heen spoelen, wel een probleem. Platforming is misschien nog erger: wederom niet bepaald leuk en Nate heeft de physics van een lappenpop.

Ten tweede had ik nooit het gevoel onontdekte gebieden op de kaart te zetten, de game is de titel ‘Uncharted’ onwaardig. Soms schijnt er eens een zonnestraaltje doorheen het wolkendek en krijg je daadwerkelijk het gevoel een plek te betreden die gedurende honderden jaren geen mens gezien heeft. Ruïnes die de sporen van een vergane cultuur dragen en zich na oeverloos wachten eindelijk nog eens aan een brandende toorts kunnen vergapen. Dit waren mijn favoriete momenten van de game. Dit gevoel was jammer genoeg vaak afwezig, ongeacht het feit dat ik doorheen een eeuwenoude tempel dwaalde, omdat de voorgenoemde vijandelijke troepen me voor waren.

Ik schrijf deze review op een koude winterochtend. Vergelijk het met ongerepte sneeuw. Maagdelijk wit, onaangetast, puur in zijn eenvoud en oogverblindende schoonheid. Later op de dag, wanneer mens en dier zich hebben laten gelden, tref je een woestenij aan. Een omgeploegd slagveld waarin het mysterie van de eerste sneeuw slechts een vage herinnering is. Zo voelt Uncharted 80% van de tijd. Nathan Drake doet niets bijzonders. Je ontdekt niet. Je lost geen aardsmoeilijke puzzels op die niemand in geen eeuwigheid heeft kunnen ontcijferen. Honderden waren jou immers voor. Tel daar het level-design bij op, je ziet op basis van de plaatsing van de brokstukken vaak op voorhand dat er gaat gevochten worden, en het enige wat je in kaart brengt is de populatie van schattenrovers/huurlingen (een populatie die na mijn speelbeurt trouwens gevoelig is uitgedund).

Na het blootleggen van deze pijnpunten wil ik toch positief eindigen. Nathan Drake is een tof personage, een onvervalste actieheld die nooit om een grapje verlegen zit. Het verhaal rond Francis Drake en El Dorado wist me ook te intrigeren. De game is kort, het tempo ligt hoog, waardoor de frustrerende momenten snel afgewisseld worden door secties die wel leuk en interessant zijn. Zoals ik eerder zei: deze game voelt als popcorn, als een blockbuster waarbij het verstand even mag uitgeschakeld worden. Soms is dat wat een mens nodig heeft.

Een topper? Neen, absoluut niet. Wel vermakelijk voor 1 keertje.

Fijne review, JFLR1988, en tevens bij deze welkom op Gamesmeter! Ik onderschrijf je review eigenlijk wel, maar ik vind ook dat het feit dat dit een inmiddels 17(!) jaar oude game is, uit de tijd dat dit subgenre nog enigszins in de kinderschoenen stond, wel als verzachtende omstandigheid mag worden opgevoerd

Ik kan hier wel een heel lang epistel gaan schrijven, maar ik onderschrijf de positieve- en negatieve punten die hierboven al zijn benoemd. De interactie tussen de personages is top, Nathan is geweldig en de momenten dat je echt als een avonturier bezig bent (jammer te genoeg te weinig) is de game op zijn best. Voor een game uit 2007 ziet alles er ook uitstekend uit.

Maar de game leunt te veel op actie en te weinig op avontuur/schatgraven. Meer Rambo dan Indiana Jones zeg maar. De gameplay is ook echt waardeloos. Zeer stroef en soms onoverzichtelijk (de camera lijkt een eigen wil te hebben). Op een gegeven moment krijg je er wel handigheid in en het verpest de game zeker niet, maar fijn is anders.

Ik ben nu een uurtje bezig met Uncharted 2 en gelukkig is het verhaal al veel en veel beter. De gameplay blijft wat stroef, maar door het leuke en meeslepende verhaal stoort het veel minder.