Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004)

Tja, voor sommigen is het wellicht wat moeilijk te verkroppen dat er geen radar meer is, moet je zelf uitzoeken waar de guards lopen enzo. Ik vind juist dat stealth in dit gedeelte erg goed is uitgewerkt, als je niet met de juiste camouflage in de bosjes gaat liggen, dan zien ze je zo.

Overigens is deel 4 echt een schande voor de serie, als we dan toch gaan katten... The Escapist : Video Galleries : Zero Punctuation : Metal Gear Solid 4 - escapistmagazine.com

Klopt.. Deel vier slaat ook nergens op.. Vooral het eind filmpje verpeste alles. Vond de game helemaal niet boeiend, vooral het verhaal.. Alles is een beetje over the top..

haha, geniaal, die link!

SNAKE

HAHAHA, GENIAAL!

Die is erg leuk, maar die hoort meer bij Metal Gear Solid 2

Super game alweer.
Past mooi in het plaatje van de reeks.
Nu weet je ook ineens wat meer over Big Boss.

De MGS HD Collectie komt bij ons pas op 3 februari 2012 uit, America en Japan hebben hem al.
Metal Gear Solid 3: Subsistence is het trouwens, dus dat is de versie met de betere camera standen.

Ik ben nu een paar uur onderweg, maar ik ben nog niet heel erg overtuigd. Het leukste vond ik tot nu toe de confrontaties met Ocelot. En natuurlijk de Time paradox

Review Metal Gear Solid 3: Snake Eater

Na het geweldige Metal Gear Solid 2 kon ik niet wachten om meer te weten te komen over de oorsprong van de serie. Na het spelen van Metal Gear Solid 3: Snake Eater (MGS 3) ben ik toch een klein beetje teleurgesteld. In mijn review zal ik dit verder toelichten.

In mijn reviews bij de eerste 2 Metal Gear Solid games heb je kunnen lezen dat ik heel erg onder de indruk was van de geweldige plot twists. Ik was dan ook vrij teleurgesteld dat MGS 3 het wel heel erg safe speelt. Het hele verhaal doet een beetje denken aan een B-versie van een James Bond film. De titelsong Snake Eater benadrukt dit nog een beetje extra. De game heeft z'n goede momenten en is weer heel goed geschreven, maar soms is het wel heel erg cliché allemaal.

Dit wil echter niet zeggen dat MGS 3 het niet waard is om te spelen. Als je net als ik de MGS games speelt voor het verhaal zul je, je niet vervelen. Daarnaast is het verhaal niet slecht, maar ik vind het een stuk minder dan de andere twee delen. Het is leuk om te weten te komen hoe Naked Snake, Big Boss is geworden en wie daar allemaal bij betrokken zijn. Zo zullen fans met een grote glimlach kijken naar een cutscene waarin een (jonge) oude bekende zijn opwachting maakt. De main villain viel me ook een beetje tegen en de Cobra unit kan echt niet opboksen tegen FOXHOUND uit de originele MGS. Als je fan bent van MGS, dan zul je 15 uur vermaakt worden door een boeiend verhaal.

MGS 3 introduceert een paar nieuwe gameplay elementen. Je stamina loopt naar verloop van tijd leeg en dit moet je hervullen door voedsel te eten. Voedsel kun je vergaren door dieren in de jungle te doden en ze daarna op te eten. Het is leuk bedacht, maar je stamina loopt soms wel heel erg snel terug. Dit wordt weer gecompenseerd door de grote hoeveelheid aan dieren in de jungle, waardoor je nooit zonder komt te zitten. Als je schade krijgt toegediend bestaat er nu een kans dat je permanente verwondingen krijgt die je moet behandelen. Als je dit niet doet zal er een stuk van je leven niet regenereren. Het is een leuke feature, maar het haalt (vooral bij boss battles) de flow uit het spel.

Ten slotte is er nu een zogenaamde "camo index", die je kunt beïnvloeden d.m.v. een uniform en face paint. Het is een leuke toevoeging die je eigenlijk dwingt om tactisch te werk te gaan bij het sluipen. Je zult dus op verschillende momenten moeten wisselen tussen uniform en face paint om zo de best situatie voor jezelf te creëren. De gameplay blijft net als zijn voorgangers een beetje stroef. Het enige wat anders is, is het feit dat je in dit deel meer gebruik maakt van het kruipen dan van het lopen in cover.

Al met al is Metal Gear Solid 3: Snake Eater een prima game waar je veel plezier aan zult beleven. Het verhaal is interessant, maar speelt teveel op safe. De gameplay is vergelijkbaar met zijn voorgangers en van de nieuwe gameplay elementen is de "camo index" de beste toevoeging. Ben je een MGS fan? Zorg er dan voor dat je hem zeker gespeeld hebt.

Eindbeoordeling: 8 (4*)

Deze week aan een replay begonnen, nadat ik recentelijk ook als deel 1 en 2 opnieuw heb gespeeld. In vergelijking met de vorige delen is dit deel een stuk uitdagender, tegelijkertijd zit het veel vernuftiger in elkaar en lijkt het meer op een stealth spel dan de eerste twee.

Waar je in deel 1 en 2 een radar hebt, ontbreekt deze hier. Dit maakt het lastiger, omdat je niet ziet waar je bent (al heb je wel een kaart in je rugzak) maar vooral omdat de vijanden ontbreken. Ook lijkt de line of sight van de vijanden een stuk groter, waar je in deel 1 en 2 alleen maar buiten de driehoek moest blijven, zien ze je nu al van veel verder. De stealth meter werkt goed om je te verstoppen, maar als je dan door de bosjes gaat kruipen, dan zien de bewakers dat alsnog en komen ze kijken. Dit vind ik erg goed gedaan. Het voegt ook veel speeltijd toe, want je zit nu veel meer te wachten op het juiste moment om te gaan. Gelukkig kun je met R3 nu wel je omgeving bekijken, waar je in eerdere delen juist om ene muurtje moest kijken, met het risico dat de bijand je zag.

Verder ben ik positief over het life/stamina systeem. Je levensbalk herstelt zich langzaam en is afhankelijk hoeveel stamina je hebt. Stamina vul je aan door eten te vangen (slangen, krokodillen, kikkers). Dit eten kan ook nog eens bederven, waar je weer maagpijn van krijgt. Die maagpijn kun je verhelpen middels de cure optie, waar je ook je verwondingen kunt verhelpen (kogels eruit halen met een mes, antibiotica, verband erop plakken, een snee hechten, bloedzuigers eraf branden met een sigaar, etc). Ook heb je niet meer onbeperkt wapens en andere zaken direct tot je beschikking; je moet kiezen uit acht wapens en items, welke je in en uit je rugzak kunt halen. En dempers, die gaan niet meer oneindig lang mee, dus trigger happy kun je niet worden, want dan hoort de vijand je.

Het verhaal lijkt voorlopig veel meer down to earth, natuurlijk zijn er wat 'bovennatuurlijke' personages, maar het doel is simple, infiltreren, een wetenschapper terug halen en de tank vernietigen. Deel 2 ging hier soms wat te ver in. Voice acting en muziek is ook meer dan prima.

Ik ga me hier voorlopig nog wel mee vermaken.

Inmiddels voorbij de Fury geraakt, dat was behoorlijk pittig. Tot drie kwart met de sniper rifle gedaan, daarna met AK47 de klus afgemaakt. Ook voor het eerst The End echt verslagen op de PS2 stierf hij van ouderdom.

MGS1 wint het op sentiment, maar stiekem is dit toch wel één van de beste delen hoor.

"Slang?"
"Nee!"
Het is heel wat jaar later en ik schiet er nog steeds in de lach van als een puber .

Mijn eerste MGS game. In mijn ervaring zijn eerdere 3D games het meest verouderd als je ze nu voor het eerst speelt. Ondanks dat het wat roestig is aan de randjes bewijst Metal Gear Solid 3 een goede uitzondering te zijn. Zelfs zonder nostalgische waarde (of überhaupt veel ervaring met het stealth genre) sloeg deze game goed aan. Als ik puur kijk naar de gameplay dan vind ik het ‘aardig’, maar wat MGS naar een hoger niveau tilt is de persoonlijkheid, het narratief en de vrijheid die je krijgt in je speelstijl.

Er zijn allerlei manieren om door de levels heen te kunnen, afhangend van wat je prettig vind om te doen: gunblaze ertegenaan gaan, iedereen verdoven terwijl je in de schaduwen gecamoufleerd bent, via allerlei tools en gadges onopgemerkt langs mensen sneaken etc. Er is geen “juiste” manier om het te doen, zolang je maar bij je einddoel komt. Deze vrijheid creëerde voor mij een prettige ervaring omdat ik barslecht ben ik de stealth. Mijn techniek bestond daarom uit een combinatie van mensen verdoven vanuit de schaduwen, met als last resort erop los rennen met een automatisch geweer. Het zorgde ook voor menig leuke gesprekken met vrienden over hoe zij bepaalde stukken deden of leuke internetvideo’s waar je mensen ziet klooien met alternatieve manier om taken uit te voeren. Voornamelijk de boss battle tegen The End fascineerde mij in alle manieren hoe je hem kon verslaan (verzet de interne klok waardoor hij sterft aan ouderdom, schiet hem eerder neer in een cutscene, gebruik de konami code, schiet hem neer op afstand of besluit hem van achteren).

Dit voelt niets als een soort actie-cashgrab die deed wat populair was, maar het voelt als een passieproject waar veel tijd in heeft gezeten en veel over is nagedacht. Haat het of heb het lief. Dit komt het sterkst naar voren in de grote hoeveelheid dialogen en cutscenes. Scenes kunnen tussen de 5 en 40 minuten duren, en ze zijn in de regel filmisch gedaan. Ik zat op bepaalde momenten met de controller naast me, aandachtig te kijken alsof ik een televisieserie volgde, vergetend dat het eigenlijk een game was die oorspronkelijk voor PS2 uitkwam. De immersie is sterk.
Voor allerlei kleinigheden hebben ze optionele dialogen geschreven. Je kunt bv allerlei gesprekken houden over de items die je oppakt, de wapens die je vasthoud of verhalen horen van een filmliefhebber. Ik vond het gewoon leuk om regelmatig de hulp te bellen om te horen wat ze te zeggen hadden. De stemmen zijn voor het grootste gedeelte overtuigend. Af en toe zijn ze wat cheesy, absurd of aan de slechte kant, maar dat paste juist bij de toon van het verhaal.

Over het verhaal gesproken: dit is een fascinerende mengeling van serieus (met een grote lore) en ontzettend absurd of komisch. Het ene moment kun je diepgaande verhalen horen over het contrast tussen goed of kwaad, motivaties of achtergronden van personages, om vervolgens een geflipte man door de bomen te zien springen die keihard “FEAR!” zit te schreeuwen. Ik voel me enigszins gemengd over de gemiddelde kwaliteit van het narratief, maar over het algemeen is het positief ervaren. Voor mij zat het plezier vooral bij de reis van Snake en iedereen die hij tegenkwam. Er zaten echter ook meerdere scenes waarin het grote expositie dumpen waren met afbeeldingen op de achtergrond, om uiteindelijk een relatief klein onderdeel van het verhaal te leren. I get it, er is een belangrijk object dat verschillende machten willen. Je hoeft niet 10 minuten aan voorgeschiedenis te geven om dat duidelijk te maken. Tijdens de expositiedumpen verloor ik meestal mijn aandacht. Voornamelijk rond het begin en het einde leek er geen einde aan de monologen te komen, maar wanneer het verhaal eenmaal op gang was dan zat ik er goed in.

De gameplay noemde ik eerder ‘aardig’. De sterkste kanten liggen bij alle manieren hoe je door een level heen kunt gaan. Het bestuurt wel wat clunky waardoor het een tijdje duurde voordat ik goede controle over Snake kreeg. Wisselen tussen liggen of staan werkte niet altijd soepel, richten met geweren is onnodig lastig gemaakt en het healing systeem hoefde niet zo complex te zijn. Eenmaal gewend aan hoe alles werkt begon het leuker te worden, al zou ik de gameplay als losstaand product niet hoogstaand noemen. Het is alles eromheen wat MGS maakte.

Gave, tijdloze game en een goed punt om met de reeks te beginnen. Het duurde even om in de komen door de grote hoeveelheid uitleg en besturing die niet direct klikt, maar geef het even de tijd. Eenmaal ingekomen deed ik het met plezier dagelijks.

4*

Mastermovies bedenkers zijn echt legendarische bazen. Zij hebben het Nederlandse internet zo keihard beïnvloed met hun geweldige video's van voor het Youtube tijdperk. Kan er ook nog altijd naar kijken met een grote glimlach.