De afgelopen twee weken was ik dan begonnen aan Knights of the Old Republic, de klassieker onder de Star Wars RPGs; eentje die ik als groot Star Wars fan dus snel moest spelen, aangezien ik Dragon Age: Origins, ook van Bioware, een geweldige ervaring vond. Ik heb dus geen nostalgische band met Kotor en wellicht had ik deze niet vlak na DA:O moeten spelen, want hoewel ik genoten heb van het spel, toch voelde het voor mij regelmatig wat moeizaam aan. Natuurlijk is het spel uit 2003, dus het is niet zo gek dat de formule nog niet geperfectioneerd was, zeker op grafisch gebied. Echter de combat verveelt snel, iets wat op het eind dan ook begint te irriteren, de interactie met je compagnons is erg gelimiteerd en moeizaam, en het verhaal, wat velen juist enorm prijzen, vond ik niet zo heel boeiend. Zeker de invloed die jij als karakter erop hebt is erg klein. Het feit dat het spel ook maar twee mogelijke eindes heeft vind ik toch jammer. Je wordt of Sith, of Jedi, en niks er tussenin, wat ik graag had gewild. Ook vond ik niet alle wendingen even leuk, zoals het feit dat Bastila in haar gevangenschap toegaf aan de dark side, vond ik een beetje zwak, en vooral het contrast met hoe het karakter daarvoor was neergezet. De Sith Academy op Korriban was helemaal een belachelijke vertoning. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die ellendige (verplichte) turret-secties met die roestige controls, of de over het algemeen vage quest journal, onhandige item interface, en onduidelijke interrogatiescènes.
Neemt niet weg dat ik toch veel lol heb gehad. De verschillende compagnons waren, hoewel oppervlakkig en moeizaam qua interactie, geinige karakters die me wel konden laten gniffelen van plezier. De verschillende werelden waren mooi ontworpen, en de algehele sfeer was echt typisch Star Wars, en dan met name die van de klassieke episodes 4 t/m 6. De verschillende activiteiten die je op elke planeet kan ondernemen houden je toch al gauw zo'n 36 uur van de straat. Of je nou koning van de arena wordt, meester van de swoop races, of gewoon geld wil verdienen met bounty hunten; alles kan en alles mag. Er zijn veel keuzes die je kan maken die je karakter naar de light side of de dark side kunnen trekken, en die op dat moment leuke gevolgen kunnen hebben, hoewel dat uiteindelijk niet zoveel invloed heeft gehad op het verloop van het verhaal, volgens mij.
Al met al toch fijn om nu eindelijk te weten 'what all the fuss has been about', zogezegd. Ik weet dat ik vrij negatief ben geweest, maar ondanks alles heb ik echt wel lol gehad, en vind ik de vier sterren die ik geef zeker verdiend. Ik hoop alleen dat deel twee, door Obsidian, wat gepolijster is en een verhaal bevat dat me wat meer meeneemt en 'involved' laten voelen.