StarCraft II: Wings of Liberty (2010)
PC / Macintosh
Strategy
single player / multi player / online
Ontwikkeld door Blizzard
Uitgegeven door Blizzard
De Protoss, Terran en Zerg zijn weer terug en nemen het weer op tegen elkaar in dit real-time strategy sequel op het legendarische Starcraft. De campaign gaat verder waar Brood Wars is gestopt. Hier maakt de speler kennis met de nieuwe helden en technologiën van de 3 rassen, maar characters uit het vorige deel zijn er ook weer bij. Zo is de geïnfecteerde Kerrigan nog steeds de queen van de dodelijke Zerg, staat Jim Raynor zijn mannetje bij de Space Marines en probeert de Dark Templar Zeratul de broze eenheid bij de Protoss te bewaren. Dit oeroude ras is sterk verzwakt na de gebeurtenissen in de eerste StarCraft waarin de Zerg meer dan 70 procent van de Protoss-bevolking op Aiur (hun thuisplaneet) afslachtte.
- nummer 188 in de top 250
Met deze woorden maakte mijn (inmiddels ex-) vrouw zich onsterfelijk toen ze me Wings of Liberty voor de eerste keer zag spelen. Ik was op dat moment blij dat ze er niets van snapte, want op dat moment bakte ik er niks van en werd ik finaal in de pan gehakt door de Zerg.
Wings of Liberty markeerde in de zomer van 2013 mijn terugkeer naar PC-gaming. Na jarenlang op de consoles gespeeld te hebben, kocht ik weer een stevige computer waarmee ik mijn PS3 stilletjes aan naar de achtergrond wilde gaan schuiven.
Ik ga nu waarschijnlijk even de n00b-kant op, maar zo moet het maar even zijn. Was ik vooral de PC-games van vóór de eeuwwisseling gewend, daar stond ik nu toch even te kijken van de gigantische integratie van internet in de game. Ik weet het, het is zo logisch als maar zijn kan, maar ik was het gewoon niet gewend. Wat ik ook niet was gewend: de installatie verliep vlekkeloos. Ging het vroeger nog wel eens mis, en liep ik sindsdien min of meer met het vooroordeel rond dat PC-gaming vooral een kwestie van geduld moest zijn als je wilde spelen, daar ging het nu van een leien dakje.
Ik ben dus helemaal overstag, en StarCraft II heeft daarin zeker meegeholpen en loste ook al mijn verwachtingen in. Blizzard vertelt een oninteressant verhaaltje in een weinig enerverende vorm, en die centrale hub had van mij ook niet gehoeven, maar ze zijn onovertroffen op het gebied van cinematische cutscenes, en het design èn de gameplay staan als een huis. Ik kijk hier voor de rest redelijk oppervlakkig tegenaan, dus veel zal mijn commentaar niet toevoegen, maar voor nu volstaat dat StarCraft II - voor zover ik weet - zijn gelijken voorlopig niet kent.