Pac-Man World 2: Re-Pac (2025)

Net als zijn voorganger is dit een leuke platformer met genoeg eigen trekjes om zich te onderscheiden van de talloze 3D platformers op de markt.

De levels zitten wat standaard in elkaar (geen obstakels of vijanden die er echt tussenuit springen), maar de game weet zijn eigen draai aan dingen te geven waardoor het alsnog een leuke tijd is. Het leukste onderdeel van Pacman is zijn unieke moveset: Pacman kan stuiteren en door de stuiter juist te timen kan hij extra hoog springen. Daarnaast heeft hij (ala Sonic) een handige dash functie en hij heeft een projectiel tot zijn beschikking die een explosie kan veroorzaken. Door met deze moveset door de levels te scheuren werden de obstakels, die op het eerste gezicht wat saaitjes oogde, leuk om te doen.

Pac-Man World 2: Re-Pac is er zelfs in geslaagd een paar van de weinige goede ijslevels en waterlevels te maken. De ijslevels zijn prettige uitdagingen waarin je op hoog tempo naar beneden schaats, terwijl je in de waterlevels beloond word voor de slagen juist timen (door juist te timing doet Pacman een extra snelle slag die alles om hem heen vernietigt). Door steeds de slag juist proberen te timen, bleef het leuk om rap tempo door de watergebieden heen te zwemmen.

Het is echter één van die platformgames waar levels halen nogal makkelijk is, en om het ‘moeilijker’ te maken hebben ze allerlei verzamelitems verstopt (denk aan de dozen in Crash Bandicoot of letters in Donkey Kong). Hier ben ik nooit dol op geweest en deed ook geen moeite levels te herspelen om gemiste fruitstukken te vinden. Verder waren de Starfox / spaceshooter missies niet zo boeiend en de laatste paar bosses waren grote difficulty spikes, die een vreemd contrast met de rest van het spel vormde (vooral de eindbaas was pittig en het duurde ff voordat deze verslagen werd).

Niet een game waarvan ik zou zeggen dat deze “niet te missen is” als je een platformliefhebber bent, maar dat gezegd, als je een platformliefhebber bent dan biedt dit wel degelijk een leuke tijd. Fijne besturing, genoeg afwisseling in de levels, kleurrijke werelden en aardige muziek. Gewoon een duimpje omhoog.

3,5*

Klinkt positief. Beide games staan op mijn wishlist. Om de een of andere reden leent Pac Man zich ook wel voor een leuke platformer (of zelfs Party-Game). Zelfs ergens in de jaren '80 vond ik Pac Land bvb al best een aardige game. Het is grappig dat zelfs bijna 50 jaar na dato Pac-Man nog op tijd en stond met een redelijk leuk spel op de proppen komt als wellicht het eerste echt herkenbare Video-Game character ooit. (Pac Man 99 of Pac Man 256 of de Championships (of Chompionships). (Pac Man was destijds trouwens mijn eerste LCD spelletje en Pac-Man JR samen met MegaMania mijn eerste cartridges op de Atari 2600).