Brothers in Arms: Hell's Highway (2008)

Brothers in Arms: Hell’s Highway wist niet meteen mijn aandacht aan te wakkeren. Ik dacht eerder bij mijn eigen: “Alweer een nieuwe WO II game, kom op? Daar hebben wij onze buik toch allang van vol?”. Tot mijn verbazing had ik toch zin naar meer na het spelen van de uitstekende demo. In het begin was het echter wat sukkelen, team-based gameplay is nooit echt mijn ding geweest. Maar in deze titel is dit echter een noodzaak, wil je overleven. Zonder je team samen in de strijd te gooien haal je het echter niet. Op dat vlak verdient deze game dus al een medaille.

De gameplay wist ik best te appreciëren, na een tijdje toch. Het sfeertje dat de game wil creëren door teamwerk nog meer aan te sterken, is sowieso bewonderenswaardig. Wat ik echter wel een klein minpuntje vind, is dat de tegenstanders bij momenten niet van de slimste zijn. Bij het gooien van granaten lijkt het net alsof ze domweg niks doorhebben en gewoon blijven zitten achter hun schuilplek. Het is wel cool om te zien hoe je tegenstander omkomt. Bij hoofdschoten zie je wanneer je een perfecte voltreffer hebt gemaakt, wat voor een nogal bloederig resultaat zorgt. Al hoor je mij niet klagen, het moment van voldoening wordt erdoor enkel sterker beïnvloed. Maar het beste komt nog: vooral bij het gooien van granaten is het echter nog beter en bruter in beeld gebracht. Je ziet werkelijk de stukken er vanaf vliegen, van de Duitsers bedoel ik dan. Ledematen blijven niet gespaard, alles vliegt in het rond. Spektakel verzekerd. Het spel speel je voornamelijk in third person, vanwege je bijna het hele spel lang dekking moet zoeken eer je het perfecte moment afwacht om in de tegenaanval te gaan. Dit schakelt echter automatisch over als je terug op pad bent in first person. Wanneer je dekking zoekt verandert dit perspectief in third person. Handig, dus. Op je teamgenoten kan je meestal wel rekenen. Al zijn er hier ook wel enkele kleine problemen waar te nemen. Als je hun naar een bepaalde plaats toewijst, weet het toch af en toe de bal mis te slaan. Soms springen ze domweg over hun schuilplaats heen en nog van dat soort zaken. Al zijn deze niet zo erg, want erg veel komen deze problemen niet voor. Het bevelen geven werkt over het algemeen erg snel, je bazooka team inschakelen voor tanks en 88’s uit te schakelen, werkt treffend. De grootste vernieuwing in deze nieuwste Brothers in Arms zijn de vernielbare omgevingen. Hekjes, omheiningen en houten karren, etc. geven je maar enkele seconden de tijd om je beschermen tegen de hevige tegenstand. Het is dan ook niet aangeraden er snel eventjes achter te gaan zitten, de Duitsers zijn op dit vlak echter slimmer. Flankeren kan je ook toepassen, wat de strijd kan doen keren als je het op een gegeven moment zwaar te verduren krijgt. De gameplay weet gelukkig gedurende het hele spel te boeien. De hectische momenten uit WO II zijn bijna nergens zo goed neergezet als hier.

De graphics werden ondersteund door de oh zo goede Unreal Engine 3. Maar soms had ik toch het gevoel dat ik rond dwarrelde in nogal behoorlijk fletse omgevingen. Wat ook nogal opmerkelijk was, was dat de frame rate het bij momenten erg zwaar te verduren kreeg. Bij het gooien van granaten is dit vooral erg opmerkelijk. Het kleurenpalet mocht voor mijn part ook iets grauwer. Ik heb het niet zo op van die al te felle kleurpaletten. Zeker niet bij dit soort spellen. Al stoort dit niet meer al te veel na een tijdje spelen. Waarom? Omdat het simpelweg nooit weet te vervelen. De graphics zijn niet super, al zijn ze ook niet slecht. De tussenfilmpjes verdienen echter wel een grote pluim. Het stemmenwerk is uitstekend neergezet en doet je ook stiekem laten meeleven met de personages in het spel.

Het spel weet je dus best te entertainen, al kon het op enkele vlakken misschien wel beter. Het stemmenwerk en het geluid zijn echter van topniveau. De wapens klinken zoals het hoort en de stemmen zijn ook mooi vertaald naar het spel. Jammer van de soms nogal betreurende animaties van de personages, anders had je al bijna te maken met een Hollywoodproductie! Ja, je hoort me goed! Ik heb zelden nog zo’n spel mogen spelen met zo’n sterk en aangrijpend verhaal.

De nieuwste Brothers in Arms is een titel geworden die mij was ontgaan vorig jaar. Die schade heb ik ondertussen snel weten in te halen en heb er bij het spelen ervan geen moment spijt van gehad. Brothers in Arms: Hell’s Highway is een topper in zijn genre. Al mocht de speelduur wel wat langer zijn. Na zo’n achttal uurtjes ben je er wel doorheen. Al vind ik dit geen al te groot probleem. Het verhaal behoudt zijn tempo gedurende de hele rit, wat weer veel goed maakt, uiteindelijk. Brothers in Arms: Hell’s Highway is geen spel zonder slippertjes, al kan je dat het spel wel vergeven. De rest is zodanig goed uitgevoerd, waardoor je toch maar blijft doorspelen. Het mag heus gezegd zijnde dat dit voor mij de beste WO II game is die ik in jaren gespeeld heb. Doe jezelf een plezier en haal dit spel gewoon in huis.

Te gekke revieuw Tom

Super game, heb je gelijk in..vooral de brute combat met de close-ups
En hert spel ging ook vrij diep vond ik, vooral als je de vorige 2 delen ook gespeeld hebt met name deel 1 zie maar in mijn revieuw. je ziet iedereen weer terug dood of levend maakt niet uit.
En ook het horror element vond ik toch leuk en aardig weergegeven in de game...bij zo'n intens spel is het dan ook echt freaky...dus zoals je al zei je leeft helemaal met de game mee. De filmpjes zijn idd. van superkwaliteit en geven de game echt de perfecte oorlogs-horror sfeer mee.

Maar klasse revieuw Tom, je leest ze ook met plezier buddy!!
Keep on going!!

Bedankt man! Ik apprecieer het enorm!
Dan zie je toch waar je het voor doet hé!

Prima recensie. Kan me er ook goed in vinden (zie ook mijn recensie). 4,5* vind ik alleen wat te hoog. Daarvoor waren de missies te onorigineel (alles heb je al wel eens gedaan in andere games) en waren de omgevingen wat saai en kaal. De teamactie is wel erg leuk! Keer wat anders na de vele Rambo achtige shooters.

ik herriner me ineens dat ik deze game ook heb en echt maar een of twee keer gespeeld (wel uitgespeeld) en daarna nooit meer aangeraakt... viel toch erg tegen omdat ik het nederland in de game niet echt overtuigend vond. Niet zoals in bijv. medal of honor: frontline, waarin ik me echt in Nederland waande. Dat sfeertje van "het oude holland verzonken in duisternis en nazi dreiging" ontbrak hier wat.

De gevechten waren dan wel weer intens en komen veel dichter bij de ware gevechten zoals die destijds zijn gehouden dan de meeste WO 2 shooters.

Zooo wat een geweldige game vergeleken met deel 1, dit is alles wat ik wou, taktiek met een lekkere shoot-out terwijl je dekking zoekt.

Alleen wel grappig dat de eerste Nederlander die je tegenkomt in de game een frans/russisch accent heeft in zijn Engels, lekker onrealistisch.

Beste WO2 shooter tot nu toe! Kan nu al niet meer wachtten tot Brothers in Arms in de Battle of the Bulge .

Is 5* niet wat overdreven? Wat vind je er dan allemaal zo goed aan?

Je weet toch dat er tegenwoordig met de 5* gegooid word .

Neej vind ik niet overdreven.
Ik vind alles goed aan deze game, de gameplay, het verhaal, de sfeer, de graphics en het realisme, ik vind het gewoon een fantastische game!

Ok dan. Omdat je niet ieder spel 5* geeft geloof ik je
Het is ook geen slecht spel inderdaad.

Ik ben er laatst maar eens opnieuw aan begonnen en het blijft een supertoffe game. Heeft iemand hier trouwens al iets vernomen over een eventueel vervolg?
Een nieuwe Brothers in Arms, anyone?

Er gaan geruchten over het internet rond over een vervolg: Brothers In Arms Savage 7

Gaan alweer andere geruchten rond: Brothers In Arms 4.

heb me hier wel mee kunnen vermaken. vond het ook wel grappig dat je in Uden een missie moest doen daar woon ik namelijk en het is een dorp dus is best wel toevallig.

Erg goede, mss. wel de beste, wo2 game. Mooie muziek. Beetje te veel VS pathetiek. Ik vond de Duitsers ook best slim. Graphics OK. Kortom, een 4.5*

Ben hier weer mee bezig en het blijft een supergame. Heeft iedereen de trailer van deel 4 gezien? Dat wordt een van de pot gerukte game, of ik word te oud voor deze ongein.

Brothers In Arms 4: Furious

I'm not amused. (doodsteek van een te gekke serie )

3.5* zoals ik aan alle andere bia games ook gaf...

vind ze namelijk allemaal van hetzelfde niveau.

Maar deze game speelt zich af in Nederland dus +0.5*

dus 4*

Behoorlijk eentonig en eigenlijk ook nog eens gewoon vooral een third person cover mode shooter wat ik jammer vond.

Vind sowieso dat ze dat echt niet moeten doen.

First person spellen met een third person cover systeem waar je ook nog eens zo goed als in gedwongen wordt.

Dodelijk.

Zonder dat had dit nog best iets kunnen zijn.

Maar was het dus niet echt.

Weet nog wel dat ik erg naar deze game uitkeek toen-ie werd aangekondigd. Uiteindelijk ben ik 'm toch wat uit het oog verloren en moest ik 'm uit de budgetgak vissen om toch nog eens te spelen.

Je merkt dat de game ondertussen wel iets gedateerd is. De besturing is wat log en grafisch stelt het toch wel licht teleur. Dat laatste is voor mij niet zo'n punt, maar de besturing liet af en toe wat te wensen over. Vooral in de tanks. De tanklevels waren ook verreweg het meest irritant en niet erg leuk om te spelen.
Erg leuk is wel de toevoeging van verschillende teams die je ondersteunen in de strijd. Het aansturen van je manschappen geeft je wat tactische opties, al is het allemaal niet heel erg diepgaand. Dat komt ook door de omgevingen waarin de strijd zich doorgaans afspeelt. Die zijn wat aan de kleine kant, waardoor je vaak niet een fatsoenlijke optie hebt om de Duitsers bijvoorbeeld via een flankaanval te verrassen. Hierdoor blijf je met het team toch vooral een beetje hetzelfde trucje uithalen. De slagvelden zien er ook allemaal hetzelfde uit: zandzakjes hier, tonnetjes daar, autowrak hier, tonnetjes daar. Je blijft braaf je teamgenoten parkeren achter dit soort plekjes, maar het zorgt niet voor bijster veel variatie.

Gelukkig zitten er ook missies tussen die je even van de standaard slagvelden weghalen. Vond het wel leuk om af en toe door huizen te struinen en ook de missie in het ziekenhuis was tof. Wel grappig dat er af en toe zelfs nog een soort horrorsfeertje opgewekt werd.
Uiteindelijk loop je zonder al te veel moeite door de game heen. De AI is niet van dusdanig niveau dat je heel veel stukken opnieuw hoeft te spelen. Ze verplaatsen zich zelden en er steekt altijd wel ergens een kopje uit. Je kunt zelf nog wel wat verschillende tactieken en wapens proberen, maar ook daarin beperkt de omgeving je net iets te vaak.

Vervelend is het zeker niet om de levels te doorlopen. Af en toe is het lekker chaotisch en is het goed zoeken om al je teamgenoten fatsoenlijk te positioneren en zelf ook nog een steentje bij te dragen. De weergave van een headshot is ook fraai. Met granaten spelen blijft ook leuk. Heerlijk die vliegende Duitsers. Cutscènes zijn prima en je krijgt nog een aardige band met je team ook.

Al met al is het leuk om eens door deze game heen te lopen, maar het heeft niet verschrikkelijk veel om het lijf. Net wat te veel storende factoren.

* * *

Het spel heeft een lekker sfeertje en ziet er mooi uit, het gras beweegt in de wind en de dorpjes zien er goed uit met appelbomen en bloemetjes in het gras. Het geluid is ook goed, je hoort in de verte geschiet, vliegtuigen rondrazen en granaten ontploffen. Wel een beetje vreemd dat Nederlanders in het Engels praten met een Russisch accent. Ik vind het blurry effect als je in de verte kijkt, erg vervelend. Je kunt het bij de opties ook niet uitzetten.

Het is wel even wennen aan de aparte besturing. Met X loop je sneller, maar dan heb je dus geen duim meer vrij om rond je te kijken met de R hendel. Je kunt dan enkel nog met de L hendel sturen. Inzoomen om te schieten doe je niet met L1 of L2, maar door de R hendel in te drukken. Door de L hendel in te drukken kan je bukken. Schieten gebeurt wel nog steeds met de R2 knop. Met R1 gooi je een granaat en met L2 beveel je je teamleden. Je kunt niet springen en geen deuren openen, en soms kan je niet eens over een laag obstakel klauteren als dit niet de bedoeling is. Een Duitser die je bestormt in het gezicht slaan of een mes in de keel duwen is blijkbaar ook niet mogelijk. Het schieten met de sniper is wel erg voldoening schenkend.

Dus in het kort, een goed maar frustrerend WWII spelletje met een beperkte besturing en controle. Het werken met een team is een leuk idee, maar niet altijd handig uitgewerkt. Het coversysteem voelt soms geforceerd aan. Zonder het coversysteem te gebruiken, kan je geraakt worden ook al sta je achter een muur. Maar als je het coversysteem wel gebruikt, wordt je niet geraakt ook al steekt je kop uit vanachter een te laag muurtje. Het mikken vanuit cover lukt soms niet goed. Je moet de L hendel gebruiken om vanuit cover te mikken, maar dan wordt je zelf neergeschoten. Je moet steeds op L1 drukken om uit de cover te komen, wat tijdrovend kan zijn als je net onder vuur wordt genomen door een Duitser die achter je staat.

Voordat de Call Of Duty reeks rond 2007 besloot over te gaan op moderne oorlogsvoering en hierin glansrijk slaagde, was de tweede wereld oorlog wellicht eén van de meest gekozen onderwerp in een shooters. Waar veel shooters alle clichés uit de kast haalde die bij een WWII passen met veldslagen die jij bijna zou kunnen dromen,
kwam Ubisoft in 2005 met Brothers in arms : Road to Hill en diens vervolg Earned in blood. Dit zorgde voor verfrissing onder de WWII shooters omdat de focus meer op tactiek kwam te liggen ook werd veel meer de nadruk gelegd op het verhaal en wist Ubisoft ook prima de karakters van de soldaten uit te diepen. Vorig jaar tikte ik Hell's highway op de kop en vond dat de tijd rijp geworden is voor een weerzien met Matt Baker.

Wat meteen opvalt aan ook dit deel is dat het een geloofwaardig beeld wilt schetsen van de oorlog. de Brother in Arms reeks heeft dan ook geen hoog Hollywood gehalte iets wat regelmatig terug komt in de Call Of Duty of Medal of Honor reeks. Verstandiger is om je troepen goed te positioneren en je tegenstander bijvoorbeeld op een tactische manier te flankeren.
Let wel op want je mannetjes kunnen dood gaan tot aan de volgende checkpoint en in je eentje zal je vaak niet ver komen.

Ook qua verhaal word geloofwaardigheid nagestreefd. Zo word buiten het verhaal omtrent de veldslagen ook ingezoomd op het mentale aspect van een oorlog hierdoor beschikken veel personages over een eigen karakter.
Ook leuk is dat de gehele game zich afspeelt in ons eigen kikkerlandje.
Eindhoven en Veghel ogen zeer sfeervol.

Toch heeft de game niet de indruk gemaakt op mij die ik van te voren wel verwacht en gehoopt had. En dat heeft met meerdere facetten te maken.
Grafisch laat het aardig wat steekjes vallen en ziet het er veel minder mooi uit dan bijvoorbeeld het eerder verschenen Battlefield : Bad Company en Call Of Duty : Modern warfare. Iets wat waarschijnlijk te wijten valt door het aantal keren van uitstel tot aan de release. Ook ging dit deel gebukt door de nieuwe standaard die Modern Warfare neer wist te zetten.
Ook haalde framemate geen constant niveau iets wat gepaard gaat met slordige bugs. Wel is er afdoende diversiteit qua omgeving.
Ook een vreemd punt is de effectiviteit van een Headshot. Soms lijken vijanden na vijftien welgemikte schoten onsterfelijk waar andere vijanden na 1 schot al door hun knieën zakken.


Soms je al leest zijn er diverse minpunten te bespeuren in deze game en dat is jammer. Ter gelijke tijd weet het qua verhaal , Sfeer en tactiek toch een hoog niveau te halen waardoor een 3.5 gerechtvaardigd is. Wat mijn betreft komt er een reboot van de serie of mag er een nieuwe deel gemaakt worden.