Tactics Ogre (1995)

Ik ben dit spel begonnen tijdens mijn huidig verblijf in China, lekker gemakkelijk hoef ik geen playstation spelen te missen. Ik heb nog maar pas drie gevechten gedaan, elk gevecht duurt toch al rap een half uur, maar de complexiteit komt al naar boven. Daarnaast is er ook een schitterend verhaal dat verschillende vertakkingen kent en een motiverend level systeem. Ik heb vermoedelijk nog veel mooie speel-uren voor de boeg.

Dit is blijkbaar niks voor mij, na een paar battles gewonnen te hebben zit ik al vast. In een poging een meisje te redden geraak ik niet verder. Het stomme wicht dat ik moet redden staat veel te dicht bij de vijand en gaat er altijd aan lang voordat ik dicht genoeg kom om haar te helen. Dit heb ik niet graag, een level niet halen omdat er een toevalselement niet meespeelt. Stom spel.

Ja ik vond 'm ook erg pittig, nooit uitgegamed ook. Wel voorbij die battle gekomen als ik 't goed herinner. De key was om een zwakker 'naked' mannetje, met lager level als dat meisje, als bait te gebruiken, dan clustert iedereen daarop en heb je even tijd om je healers en archers te positioneren.

Ja was ik ook aan het denken, maar punt is dat enkel mijn angel snel genoeg naar de vijand kan raken om als aas te dienen. Dat wicht sterft gewoon te snel.

Ja is ook best zuur, maar met wat geluk kan je ze door low-lvl armorloze mannetjes wel afleiden en je hebt ook nog zo'n item sling wapen waarmee je herbs kan knallen, iedereen daarmee equippen.

Maar moet zeggen dat ik die battles met beperkingen ook jammer vond bij deze game, te lastig en te vaak, de grotere gevechten waar je vrijer gelaten wordt zijn stukken leuker. Daarom dat ik Vandal Hearts, hoewel weer iets te makkelijk misschien, toch 't leukst van de tactical rpgs vind, Final Fantasy Tactics zit er een beetje tussenin maar neigt ook meer naar ogre-stijl. Zo ook Hoshigami. Wat ik ook nog een te gekke vond, met precies de goeie feel en erg leuk verhaal en stijl is Saiyuki: Journey West (2001), zag net dat 'ie ook op PS3/PSP te downloaden is.

Overigens best teleurstellend in mijn ogen - de nieuwe Switch game Tactics Ogre : Reborn is dus WEER gewoon ditzelfde spel met een paar kleine Quality of Life improvements als ik het zo lees en zie. Ik had verwacht dat het een nieuw deel was, aangezien ik deze enkel ken als 'Let us Cling Together' van de PSP. Nou ja bespaard weer geld tot hij misscien ooit in een sale zit.

En net zoals veel mensen blijkbaar heb ik deze ook niet uitgespeeld omdat hij echt wel erg pittig is. Maar dat vond ik van 'The Knight of Lodis' op de GBA ook al wel bijwijlen - en daar zat ik dan wel weer doorheen destijds.

De oude Tactics Ogre zou dan wel weer een leuke toevoeging zijn voor PS Plus Premium!

Inmiddels een 7-tal uur in dit spel gestopt en het is me een hele brok. De eerste paar gevechten gaan gemakkelijker dan ik me kan herinneren. Raar is bijvoorbeeld dat ik die missie van het meisje te redden niet ben tegengekomen. Heeft misschien met een andere tarot keuze aan het begin te maken? Hoewel ik me moeilijk kan voorstellen dat er in het eerste chapter al zo veel verschillen zijn.

Maar goed, nu in de geschat negende battle terecht gekomen. Inmiddels zijn bijna al mijn manschappen aan de maximum level cap van 11 aangekomen. Maar zelfs met dat kan ik die battle tot nu toe niet winnen. Er is een grote overmacht, zoals gewoonlijk, en mijn enige doel is de aanvoerder te verslaan. Maar dat klinkt dus veel makkelijker dan het is.

Die level-cap is blijkbaar ingevoerd door Square Enix om de moelijkheid hoog te houden. Later in het spel gaat die cap weer verhogen, maar op het punt waar ik nu ben aangekomen is dus blijkbaar 11 de limiet.
Dat maakt grinden dan nu ook even zinloos en zal ik het met de manschappen die ik heb moeten reppen.

Klinkt als puzzel-strategy, zo'n schaakraadsel uit de krant!

zoiets, precies wel ja.

En plots ontdek ik dat er toch zo iets bestaat als perma-death. Na een battle van een dik uur, twee aparte battles die je na elkaar moet halen om precies te zijn, haal ik het einde van chapter 1. Het was een episch gevecht, maar blijkt een pyrrhus overwinning te zijn. Want 2 van mij geliefde karakters zijn op het veld gesneuveld, en die komen niet meer terug.

Nu heb ik de keuze om verder te doen, maar eerlijk is de bende die ik nu heb me iets te schraal en ga ik de vorige battle nog eens overdoen. Het spel is dan gelukkig ook niet (meer?) zo ouderwets dat je weer helemaal alles opnieuw moet doen, ik kan denk ik een save van na het eerste deel-gevecht weer kan ophalen. En dan hopelijk beter doen.

Dat soort spel is het dus, maar wel mega-motiverend!