menu

Brothers in Arms: Road to Hill 30 (2005)

mijn stem
3,45 (95)
95 stemmen

PC / PlayStation 2 / Xbox / Nintendo Wii / Macintosh
Shooter / Strategy
single player / multi player / online (verschilt per platform)

Ontwikkeld door Gearbox
Uitgegeven door Ubisoft en Buka

Als sergeant Matt Baker maak je deel uit van Operatie Chicago in de Tweede Wereldoorlog. Op 6 juni 1944 land je met de parachute aan de Franse kust in Normandië. Daar begint je eerste missie en er zullen er nog veel volgen.

zoeken in:
avatar van BoordAppel
3,5
BoordAppel (moderator)
Het concept van Brothers in Arms is erg origineel. Je kan niet zomaar Rambo style de aanval openen maar je zal echt samen moeten werken met je teammaten die door de computer bestuurd en door jou geleid worden. Het levert veel tactische gameplay op. Je zal het commando suppressing fire moeten geven voordat je zelf, of een andere groep je tegenstander kan flanken. Daarbij moet je goed gebruik maken van de omgeving anders zal je al snel het loodje leggen. Best uitdagend en heel wat anders dan zoveel andere shooters. Het ging mij alleen soms wel vervelen maar ik ben dan ook meestal meer iemand van de pure actieshooters.

Wel erg jammer dat sommige werelden nogal kunstmatige randen hebben en het soms ook niet duidelijk is waar je nu precies wel en waar je niet heen kan. Ik heb ook een enorme hekel aan missies waarbij je iemand moet beschermen of waarbij een enkele unit niet dood mag. Die heb je hier een paar en die zijn nogal vervelend.

De AI van je teamgenoten is gelukkig erg goed. Ze lopen je nooit voor de voeten en ze zoeken zelf ook goed dekking.

3,5*

avatar van Manny Calavera
4,0
Schitterende game, maar de hele serie is al goud bij mij. Je bent eens geen soldaat die alles en iedereen aankan, nee je moet het samen met je team op een realistische wijze oplossen. Grafisch was de game al mooi, maar door zijn uitgediepte gameplay had dit spel echt een meerwaarde ten opzichte van de andere WO 2 shooters.
Enige dat niet echt was was het rondje boven het hoofd van de Duitsers zodat je wist waar ze zaten. Maar dat was aan de andere kant ook wel nodig omdat het anders echt te moeilijk zou zijn.

4*

avatar van Tha Luz
4,0
Ik vind het tijd om nu even een uitgebreide resencie over BIA te schrijven:)
Brothers in arms road to hill 30 (PC)
Je speelt het spel als Sergeant Matt Baker een normale sergeant van de paratroopers 101ste divisie.Het concept is erg goed bedacht jij geeft je teammaten(meestal 4/5 man)orders die zij geheid uitgaan voeren op de best mogenlijke manier dat je kan bedenken.
Het is de bedoeling om je vijand met 1 team van ongvr 2 man onder vuur te nemen waardoor ze geen kant opkunnen en ze met het andere team van de resterende eenheden te flanken zodat je ze met 3 goedgemikte kogels kan uitschakelen,als je dat gedaan hebt roep je je vuurteam op om je weer te volgen en ga je weer verder met je opdracht.Gewoon heerlijk om telkens te doen en het verveeld me nooit!Ik hoop dat het nu dus al duidelijk is dat dit geen spel is waar je een soort rambo ben die alle vijanden in zijn eentje verslaat,nee je hebt gewoon je team-maten nodig zonder hun haal je het mischien tot de eerste 5 mannen maar daarna ben je gewoon''screwed''.Het was wel jammer dat de mogenlijkheid van flanken erg beperk is gemaakt omdat je meestal maar 1 of 2 mogenlijkheden hebt om je vijanden te flankeren om ze vervolgens naar hel te schieten.En als dat niet kan zit je waarschijnlijk 5 minuten lang van het ene stenen-muurtje (waar jij zit en je team gedekt staat) naar het ander stenenmuurtje (waar de duitsers zitten) vijf meter van je vandaan staan,dat kost veel munitie en het kost je ook nog eens veel tijd.Het is goed gedaan dat je niet zoals in alle andere games heel accuraat schiet maar ook gewoon soms 15 seconden lang op een vijan goed moet concentreren om hem daarna met 1 kogel te doden,dat concept maakt het spel nog realistischer dan het al was.het spel is echter wel linear,Er is meestal(bijna altijd)maar één weg van het begin tot het eindpunt van je missie,waardoor je soms je vijanden niet kan ontlopen als je al bijna dood bent,wel jammer want dat maakt het minder leuk om de levels nog een keer te spelen als je toch maar één kant op kan.Je kan ook niet springen(?)dat sloeg echt nergens op je komt namenlijk heel vaak hekjes of stenenmuurtjes tegen midden op je weg waarover je niet heen kan springen okal zijn ze maar 0,50 meter hoog nee want baker moet eerst 40 seconden naar de andere kant van de map rennen om een deurtje door dat vervloekte muurtje/hekje te vinden,dit gebeurd ongeveer 3x in elke missie.De sfeer in het spel is echter geweldig waardoor je echt in het spel meegesleurd word,vooral de missie in de kerktoren was brilliant.Je hebt ook een geweldige band met je team!Dat vond ik een van de grootste pluspunten van het spel,want dat zijn de mensen waar je op moest vertrouwen en zo was het ook in de airborne iedereen had een band met elkaar dat word geweldig gedaan in dit spel,ik moest ook toegeven ik kreeg een brok in me keel van de scene dat allen en garnett stierven.De dood van legget is ook gruwelijk goed in beeld gebracht.De cutscenes zaten tevens ook erg goed in elkaar.
+Band met je team
+Gameplay
+cutscenes
+sfeer
-soms linear
-te kort voor zo een goede game
al met al een dikke 4.0!(4.25)

avatar van kaholiic
3,5
{Review}

Bijna uitgespeeld.

Mijn vader is eigenaar van een 2de hands winkel. Hij sorteert vaak en kwam een paar games tegen. Deze game was één van hen. Na ''uren'' zwoegen over welke game ik als eerste zou spelen, heb ik deze maar gekozen. Omdat deze bloed had op een plaatje die rechtsonder op de achterkant van de hoes stond. Na deze moeilijke keuze ben ik begonnen met een oorlog spel. Ik ben geen groot fan van oorlogs spellen, maar alles moet voor de eerste keer gebeuren.

Het doel van het spel is zo tactisch mogelijk bezig zijn. Je moet plannen hebben, anders ga je dood. Eigenlijk is dit niet waar. Ben alleen de eerste 2 level tactisch bezig geweest. Hierna ben ik gewoon op de Rambo toer gegaan en heb ik zoveel mogelijk Duitsers probeert te vermoorden. Met een speciale tik op de knop kan je zien waar de duitsers zijn en kan je deze misleiden. Maar ik heb deze knop om (eerlijk te zijn) nooit gebruikt. Dit is omdat je je eigen route gewoon kan uitstippelen zonder deze plattegrond te gebruiken.

Het spel laadt vrij snel, geen lange storende pauzes die je flink kunnen irriteren. Nee, dit spel heeft geen problemen met laadtijden. Ze zijn niet langer dan een half minuutje en met een leuk deuntje op de achtergrond verzacht dit alleen maar.

De besturing is eigenlijk één van de mindere dingen. Niet de besturing van je eigen poppetje, maar het besturen van je team is uitermate irritant. Vooral wanneer je 2 teams onder je hoede hebt. 2 Teams die eigenlijk helemaal niet zo verschillende zijn en daardoor wordt het allemaal alleen maar vervelender. Waarom moet je 2 teams die moeilijk bestuurbaar zijn hebben als ze toch het zelfde zijn. Het switchen van teams en opdrachten geven is erg moeilijk. En het probleem is dat je team vrij snel dood gaat en als ze dood zijn ga jij waarschijnlijk ook dood. Je kan ze laten volgen, ze ergens heen sturen en ze ergens laten schieten. Het schieten gaat nog wel, maar het dekking zoeken is zeer irritant. Je stuurt ze verkeerd en BANG, ze zijn dood. Alweer..’

Als ze te vaak dood gaan dan komt er een heel spontaan en sympathiek bericht op je scherm:
War isn't fair, a game should be.
En dan kan je je team weer tot leven brengen of healen. Dat maakt veel goed. En geeft je je een glimlach op je gezicht.

Nu zijn de omgevingen vrij eentonig, kleine dorpjes, en deze zijn dan ook nog slecht uitgewerkt. Huisjes en hekjes meer is het vaak niet. Gelukkig komt er later in het spel een level waar je nog een team mee krijgt en dan met ze 15en 50 duitsers neerknallen. Dat geeft je een enorm patriottisch en geweldig gevoel. Je hebt nu echt een team en dat voelt ook eindelijk zo.

Wat mij ook wat minder ligt is dat er voordat je chapter begint krijg je tijdens het laden een stem te horen van je eigen personage en deze gesprekken zijn vaak iets te melodramatisch. Niet zielig, maar zeurderig. Ze proberen je laten mee te leven met het personage, maar met bijna elk bericht is het raak. En dat irriteert alleen maar. Wil je hem liever dood dan levend hebben..

Graphics zijn goed. Vooral toen ik erachter kwam dat ik het niet op het hoogst had. Daarna was het alleen maar mooier. Lekker scherp allemaal.

Conclusie:
Goede game, maar met wel wat te veel gebreken. Vooral de besturing van je team gaat zeer stroef en vervelend. Veel dood gaan zit er zeker in, dus daar moet je wel tegenkunnen.

avatar van LimeLou
4,0
Ahaa Brothers in Arms, nog een game waar ik een review over zou moeten schrijven. De game is al sinds m'n 10e in mijn geheugen gebrand en is een voorbeeld van een hyperrealistische game als het gaat om authentieke situaties, sfeer en karakters. De inspiratie van de mini-serie Band of Brothers is zeer sterk te merken alleen is het drama in deze game minder goed gedaan en is het soms zelfs wat eenzijdig en melodramatisch. Maar dit is een game, geen film en het idee van 'samen soldaat' zijn is in geen andere game zo goed of origineel uitgewerkt. De opening doet me al denken aan BoB. Je zit in een vliegtuig op D-Day en je moet samen met je oorlogsmaten eruit springen en in de Franse weilanden zien te landen. De stress en sfeer is goed te merken en je hoort je karakter (Matt Baker) wat info geven over de situatie waarin jij en je mannen je bevinden. Het verhaal zelf is niet echt zo zeer bijzonder, maar de karakters zijn bijzonder goed ontwikkeld. Hoe je je mannen leert kennen de komende dagen in oorlogstijd en hoe je squad schreeuwt als je hun bevelen geeft. Dit is overigens geen Call of Duty, dus verwacht geen bloedbad waarbij je hele legers kan uitroeien met een lullig pistooltje. Gewoon meer team-gerichte gameplay waarbij je logisch moet nadenken voordat je je manschappen verplaatst. Je mannen zijn namelijk echte personen , van echt vlees en bloed en geen marionetten die om je heen neergeschoten worden zoals in CoD of MoH. Als je iemand ziet kan diegene ook doodgaan en dat is wat BIA vaak zo tof maakt.

De graphics zijn piekfijn voor 2005. Hier en daar wat neppe textures maar er zijn weinig problemen te merken. De gebieden worden niet echt als iets bijzonders gepresenteerd, gewoon typisch Frans platteland. Ik heb ook nog in 2006 enkele locaties bezocht waar je in de game vocht. Alle locaties in de game waar je vecht, bestaan namelijk ook in het echt! Dat is echt zeer origineel. Waar ken je een andere game waarbij je werkelijk in een bestaand gebied strijd? Ik niet. Zelfs de tank van een goede maat van je ontploft, en precies op die plek waar 't is gebeurd is een museumpje nu opgericht! De omgevingen beginnen ook te hechten. Het is niet zoals Call of Duty waarbij je van gletsjes naar vliegvelden teleporteerd zowat. Waar je bij je vorige missie was, moet je weer verder gaan.

De game kent ook een erg bijzonder laatste level. Erg aangrijpend en best wel hard voor een game. Gewoon een game, die vroeger tot een van mijn favorieten behoorde!

Gast
geplaatst: vandaag om 19:58 uur

geplaatst: vandaag om 19:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.