Indiana Jones and the Great Circle (2024)

Wat een fantastisch Indiana Jones avontuur!

The Great Circle is werkelijk een ongelofelijk eerbetoon aan een van de meest iconische filmpersonages die er is, Indiana Jones. Je speelt niet alleen hier met hem, je bent hem gewoon. Dit had serieus niet beter geschreven kunnen worden en zit vol met leuke verwijzingen naar de films, maar ook naar zijn karaktertrekken zoals zijn afkeer tegen slangen en nazi's.

In het begin is het wel even wennen, zo'n adventure-game in first person, maar na een half uurtje weet je al niet meer beter omdat het allemaal heel intuïtief gaat met de besturing en de interface. Wat ik fijn vind is dat ze van Indiana Jones geen onverslaanbare actieheld hebben gemaakt. Hij is kwetsbaar en menselijk. Hij moet het doen met slimmer zijn dan de tegenstanders en na te denken hoe je vijanden uit kunt schakelen of gewoon voorbij kunt sluipen. Het had ook helemaal niet gepast dat Indiana Jones hier een Nathan Drake zou zijn geweest. Ik heb denk ik maar een maar vijanden met een geweer uitgeschakeld, de rest echt op een stillere wijze want als het alarm afgaat is het over het algemeen taai om nog te overleven. Ik denk dat je voor 70 procent aan het onderzoeken en puzzelen bent, 5 procent is even pure actie en de rest is kijken naar werkelijk schitterende cut scènes. Ik heb ze denk ik zelden fraaier in beeld zien komen dan hier is gebeurd. De karakters, zowel de good guys als de vijanden, zijn heerlijk geschreven en zeker de zazi Voss is een hele toffe schurk die prima in een film had gepast.

Je bezoekt de nodige locaties tijdens de game (na een klassieke intro waar je terug naar ''Raiders'' gaat!), van het Vaticaan tot Gizeh en van de Himalaya en kort Shanghai tot het Thaise Sukhothai om te eindigen in Irak. De afwisseling is ook wel nodig om het boeiend te houden en elk gebied levert weer variërende gameplay op. Zo is het in Italië en Egypte echt een grote open wereld om van alles te doen, is het in de Himalaya weer lineair en zijn de laatste acts in een wat hoger tempo. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel echt in de game moest groeien, zeker bij het deel in Egypte had ik de game even een tijdje weggelegd omdat het niet altijd wist te boeien, maar een week of twee terug de boel weer opgepakt en daarna ook wel in een aardig tempo de boel doorgespeeld en uitgespeeld. Heb toch bijna 25 uur op de teller staan en heb echt de nodige side-missions geskipt (ik was er richting de laatste gebieden wel klaar mee en wilde gewoon het hoofdverhaal volgen). Ik denk dat je er nog wel dik 10 uur bij kan tellen als je alles doet.

Maar ik heb ook wel minpuntjes. Ondanks dat het prima werkt in first person vind ik de actie wel best onhandig uitgevoerd. Als je moet schieten, dan zie je al snel dat het een heel gedoe is en je een vijand echt meerdere keren moet raken. Beetje onrealistisch soms, zeker als je beseft dat deze game van de makers van de laatste Wolfenstein games is. Verder vond ik een aantal puzzels echt wel een uitdaging, moet bekennen een paar keer online hulp erbij te hebben gepakt. En heel eerlijk, zo richting het slot was ik ook wel klaar met de game, het had van mij niet nog langer hoeven duren. Het is soms wel erg traag allemaal.

Maar ik heb er echt van genoten, dit is zo’n zeldzame Xbox exclusive (nog wel, mooi voor Playstation-gamers dat de game er ook heen komt) die je gespeeld moet hebben. Troy Baker is trouwens ook een sublieme stemacteur, dat bewijst hij hier weer opnieuw. Ik miste Harrison Ford niet eens. De gameplay is leuk, maar dit is vooral een interactief Indiana Jones avontuur. Geniet van de vibe, de karakters, de locaties, de muziek (en ja, de iconische themesong is geregeld te horen!) en wees blij dat dit soort titels nog worden gemaakt.

4*

Indiana Jones is BACK. Ok, dat was hij al dankzij de recente film natuurlijk. Maar die haalde niet het niveau, de sfeer en stijl van vroeger. Gelukkig is er ook gekeken om het merk Indiana Jones verder uit te melken (had ook niet anders verwachten van Disney). En dat levert een avontuur op waar we zelf doorheen mogen spelen. En wat een feest is dat zeg. Dit is in alle opzichte een waardig en echt Indiana Jones. Dat komt bovenal doordat je ook gewoon echt als Indy speelt.

En dat levert direct mijn eerste lofzang op. Want wat hebben ze Indy indrukwekkend goed weergegeven. Dat hij er goed uitziet is niet zo moeilijk. Maar dat hij ook net zo klinkt is wel echt bijzonder. En dan bedoel ik niet alleen de stem zelf, die voor mij klinkt zoals de jongere Harrison Ford. Maar ook vooral de manier van praten. Dat is precies zoals ik me herinner en ook kenmerkend voor Ford. Net zoals het gebruik van het vingertje, die weer regelmatig langskomt is echt zoals Ford dat doet. Juist dat soort kleine dingen maken het personage geloofwaardiger. Net zoals de manier van kijken (de ogen rollen, het wegkijken of na kijken van iets of iemand) of de manier waarop hij zich beweegt. Dat is net zoals Ford in zijn Indy het ook doet. Troy Baker levert hier echt een wereldprestatie door Indy zo levensecht als vanouds neer te zetten. Het maakt het spelen en kijken van de (vele) cutscenes een waar genot.

Ook het verhaal is weer zeer passend, Het begint allemaal simpel met een inbraak, maar het mondt al snel uit in een ware ontdekkingstocht vol mysteries (en zelfs een heerlijk creatieve en lichtelijke creepy droomscene). Net zoals de oude films het deden. En in deze natuurlijk makkelijk te koppelen aan het vele puzzelen wat je als speler mag doen. Zodoende komen we ook op verschillende exotische locaties, zoals het hoort.

En dat is mijn volgende lofzang, wand die locaties zien er echt geweldig uit. Ze zijn prachtig vormgegeven, vol met details. Zo was het genieten om door het Vaticaan te wandelen (of te klimmen). Maar ook de zinderende hitte van de Egyptische woestijn is spectaculair. Een compleet ander beeld en een geheel andere cultuur die daar te vinden is. Datzelfde geldt ook voor het oerwoud in Siam, waar we ook nog eens op een andere manier rond moeten reizen. Stuk voor stuk prachtige en diverse locaties die zo elk hun eigen identiteit leveren. Hoewel dat de grotere gebieden zijn, zijn er ook nog enkele kleinere stukken waar we doorheen mogen. En die leveren toch een filmisch niveau van spektakel. Duidelijk de voordelen van de lineaire levels.

De drie grotere locaties zijn veel meer open-world en je krijgt meer vrijheid om je eigen ding te doen. Die dingen zijn vooral side-quests, raadsels oplossen, mensen helpen, en archeologische puzzels oplossen. In de meeste games staan die redelijk los van het verhaal, maar hier wordt er wel wat moeite ingestoken om het te relateren aan het overkoepelende verhaal. Dat zorgt ervoor dat die zaken minder aanvoelen als een verplicht nummertje om af te strepen. Zo blijf je het gevoel hebben op een of andere manier het verhaal vooruit te helpen. Gelukkig zijn de levels ook niet bomvol gestopt en blijft het redelijk beperkt. Waardoor je niet urenlang heen en weer aan het lopen bent. Het enige waar je wel een tijdje zoet mee bent is alle notities, boeken, fotos en dergelijke verzamelen. De enige achievement die ik dan ook (nog) niet heb behaald. Dat voelt me nu iets te veel aan als een grind om de gemiste dingen nog op te zoeken.

In die prachtige locaties zijn er natuurlijk ook voldoende puzzels om op te lossen. Het is en blijft natuurlijk als eerste een echte adventure game. Dus het is vooral puzzelen geslagen. Over het algemeen zijn de puzzels wel goed te doen en is het vooral logisch nadenken om de oplossing te vinden. Toch had daar van mij wel iets meer van gemogen en ook iets meer uitdaging erin. De oplossing is vaak toch wel erg voor de hand liggend, alleen bij de allerlaatste liep ik echt vast. Maar dat is ook meer een trial & error, of ik moet de hints gemist hebben. Volgens mij zijn de oplossingen ook niet dynamisch, zodat je bij een nieuwe playthrough dus net een andere oplossing moet hebben. Nou is de herspeelwaarde natuurlijk niet zo groot bij deze als bijvoorbeeld een Dishonored die de codes wel random genereert. Maar toch, dat zou het geheel wel wat leuker maken. Toch is er genoeg te vinden en ook in deze voelt dit alles echt aan als Indiana Jones. Puzzelen, gaandeweg de oplossing vinden en door naar de volgende. Een echt avontuur zonder ergens enorm lang bij stil te staan of mee bezig te zijn.

Wat natuurlijk ook echt bij een goed Indy avontuur behoort is het afschieten van veel, heel veel nazis.... Nee natuurlijk niet, de mogelijkheid is er wel degelijk (en ook best lekker uitgwerkt, maar dat mag je ook wel verwachten van de makers van Wolfenstein). Maar het is zeker niet aan te raden. De ammunitie is schaar, de wapens traag en je kan niet veel hebben. Bijna elke keer als ik dacht ik schiet mij er wel even uit resulteerde dat in een game over scherm (en dan speelde ik niet eens op hard...). Het was in de meeste gevallen veel slimmer om het toch sluipend te doen met een eventueel handgevecht hier en daar. En die zijn toch wel leuk om te doen. Vooral door de grote hoeveelheid hulpmiddelen die je kan gebruiken. Van gitaren tot bezems en van pannen tot flessen. Het kan allemaal gebruikt worden om iemand mee te slaan of naartoe te gooien. Of als afleiding natuurlijk, dat werkt ook. Maar ook in de handgevechten is het opletten, want bij te veel tegenstanders wordt het toch erg lastig om overeind te blijven. Met wat upgrades later in het spel gaat het beter, maar het is nog steeds niet het handigste om te doen. Stealth brengt je namelijk in de meeste gevallen het makkelijkst verder.

En die stealth speelstijl kan ik zelf wel erg goed waarderen. Het doet wat denken aan Dishonored, hoewel je hier beperkter bent in je mogelijkheden. Maar het wachten tot ze het hoekje om zijn om verder te gaan, of als iemand alleen is toch even snel neerslaan en zijn lichaam opruimen brengen wat leuke spanning. Wat we hier wel als hulpmiddel hebben zijn de vermommingen. Die maken het allemaal wat makkelijker en leveren ook weer hun eigen voordelen op. Verschillende plekken zijn niet te bereiken zonder een bepaalde vermomming bijvoorbeeld. Je hoeft er niet perse te komen om verder te kunnen, maar er zijn vaak wel handige dingen te vinden. Zodoende openbaart de wereld zich stukje bij beetje voor je en kan je weer iets nieuws verkennen.

Het zorgt voor een gameplay-loop die ik heel erg kan waarderen. Sluipen, vermommen, puzzels oplossen, gebieden verkennen en flink wat filmische momenten. En dat gaat allemaal eigenlijk ook wel vrij goed samen. Hoewel de gevechten soms wat lomp aanvoelen is het nergens vervelend. Het doet me, zoals eerder gezegt heel erg denken aan Dishonored, maar is tegelijkertijd ook wel echt zijn eigen ding geworden. En doet mij realiseren dat ik dit soort spellen wel erg goed waardeer. Tegelijkertijd vraag ik me ook oprecht af of ik de game net zo tof zou vinden als dit een onbekend personage was geweest in plaats van Indiana Jones. Ik zou willen zeggen van wel, maar ergens twijfel ik er ook een beetje aan.

Maar goed, het is Indiana Jones en dat betekend dat het verhaal natuurlijk ergens bovennatuurlijk moet gaan. Zo ook hier. Het verhaal begint sterk, de interactie met andere personages zijn ook erg tof. Waarbij Emmerich Voss ook wel duidelijke credits verdiend. Wat een uitstekende badguy is dat zeg. Ook Antonio is erg vermakelijk met zijn vrolijke instelling. De vele verschillende personages maken het geheel lekker levendig. En zorgen ook voor leuke interacties is de meer open levels. Gedurende het verhaal hebben ze allemaal zo hun rol en hun eigen doelen. Dat wordt vooral in Siam duidelijk waar we regelrecht in een ander conflict terechtkomen.

Alles leidt ons echter naar de eindconfrontatie en climax van het verhaal. En dat is het moment dat de game mij toch een beetje verliest. De mysteries zijn leuk en leveren best interessante dingen op. Maar de uiteindelijke conclusie viel mij toch een beetje tegen. Het past wel bij Indiana Jones, maar het voelde een beetje inspiratieloos. Dat komt ook vooral door de omgeving waarbij het zich afspeelt, die is grauw en somber en ook weinig interessant. Wat een groot contrast is met de kleurrijke en levendige plekken die we daarvoor bezocht hebben. Dat samen met het toch wat ongemakkelijke gevecht wat volgde zorgde voor een lichtelijke anticlimax.

Het zal de pret echter niet drukken want ik heb me hier zeer goed mee vermaakt. Wel jammer dat het niet zo’n grote herspeelwaarde heeft. Ik hoopvan harte dat ze hier een vervolg op maken en kijk dan ook uit naar de DLC hiervan. Geweldig avontuur is dit.