
Indiana Jones and the Great Circle (2024)
PC / Xbox Series X/S / PlayStation 5
Action / Adventure
single player
Ontwikkeld door MachineGames
Uitgegeven door Bethesda
Indiana Jones and The Great Circle speelt zich af tussen “Raiders of the Lost Ark” en “The Last Crusade” en is een first-person singleplayer-avontuur dat je over de hele wereld meeneemt waarbij je aanwijzingen blootlegt en een eeuwenoud mysterie oplost. Word een avonturier in een race tegen sinistere krachten. Je reizen brengen je van de heilige zalen van het Vaticaan en de dorre woestijnen van Egypte naar de weelderige en verzonken tempels van Sukhothai en de ijskoude toppen van de Himalaya.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=0e17p2IVDUU
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

Kon mijn aandacht helaas niet vasthouden.
Vond allemaal net wat te traag en houterig.
Wellicht ooit nog eens proberen.
Nice dat die je is bevallen Manny Calavera

Kon mijn aandacht helaas niet vasthouden.
Vond allemaal net wat te traag en houterig.
Wellicht ooit nog eens proberen.
De game is ook traag en de combat is houterig.
Het is dat dit gewoon fucking Indiana Jones is. Was dit een random actieheld geweest die ze hadden verzonnen, dan had ik dit veel minder leuk gevonden. Maar het is gewoon een heerlijke ode aan een schitterende filmreeks. Sterker, dit benadert qua schrijfwerk de originele trilogie. De twee delen uit deze eeuw kunnen daar niet aan tippen.
Ik had er, gezien mijn eindcijfer, ook niet echt last van. Maar je kan niet zeggen dat alles nou zo soepel gaat, zoals een vuurgevecht of ook het knokken.
En traag is natuurlijk voor iedereen een eigen mening, maar dit is natuurlijk wel een trage game. Ik vond het ook wel fijn, maar zeker in de delen in Rome en Egypte had de game soms effe een pepertje in het achterste nodig. Ik vond het daarna veel interessanter.
Of had er nog een leveltje als die in Shanghai er tussen gepropt, dat is een heerlijk tussendoortje maar komt iets te laat in het spel.
Verder heb ik bijna niet geschoten maar wel veel geknokt en dat vind ik toch echt wel soepeltjes. Heb ook alle boxing rings voltooid (3 fights moet je overleven per boxing ring verspreid over 3 locaties) en daar leer je eigenlijk pas echt goed hoe het blokken, counteren etc werkt. Zit echt goed in elkaar wat mij betreft.
Het is dat dit gewoon fucking Indiana Jones is. Was dit een random actieheld geweest die ze hadden verzonnen, dan had ik dit veel minder leuk gevonden. Maar het is gewoon een heerlijke ode aan een schitterende filmreeks. Sterker, dit benadert qua schrijfwerk de originele trilogie. De twee delen uit deze eeuw kunnen daar niet aan tippen.
Daar zit ook zeker de grote kracht van de game denk ik wel. De sfeer, het stijltje, de humor. Alles is zo typerend Indiana Jones. En dat maakt het zo'n enorm geweldige ervaring. Was dit een nieuwe IP geweest dan word het vergeleken met Tomb Raider, Uncharted en weet ik wat. En zou het gebrek van combat waarschijnlijk een kritiekpunt geweest. Maar aangezien het Indiana Jones is past dat helemaal niet.
Ik vermaak me echt kostelijk met de game, zit nu in Gizeh en ook dat is echt wel een prachtige locatie. Ik krijg wel het idee dat als je alleen het hoofdverhaal volgt je vrij snel door de locaties heengaat. Want voor ik het wist kreeg ik alweer de opmerking dat ik wel alles gedaan moest hebben voordat ik aan de volgende missie begin. Maar ik heb nog wel wat zijmissies te doen voordat ik verder ga. Ook nog in het Vaticaan bedenk ik me. Ik kan wel genieten van al de pracht daar.
Combat is wel wat ongemakkelijk om in te komen vindt ik en ziet er wat clunky uit. Maar past ook wel bij het personages natuurlijk. Het schieten voelt nog wel redelijk aan, hoewel het duidelijk niet de standaard is. Je moet extra handelingen doen om wat schoten te lossen. En het resulteerde bij mij toch meestal in een game over momentje.
Update: PS5-versie Indiana Jones and the Great Circle verschijnt op 17 april - gamer.nl
IH88_Trinity
Dank voor de informatie! Heb er zin in om deze game te spelen.
En dat levert direct mijn eerste lofzang op. Want wat hebben ze Indy indrukwekkend goed weergegeven. Dat hij er goed uitziet is niet zo moeilijk. Maar dat hij ook net zo klinkt is wel echt bijzonder. En dan bedoel ik niet alleen de stem zelf, die voor mij klinkt zoals de jongere Harrison Ford. Maar ook vooral de manier van praten. Dat is precies zoals ik me herinner en ook kenmerkend voor Ford. Net zoals het gebruik van het vingertje, die weer regelmatig langskomt is echt zoals Ford dat doet. Juist dat soort kleine dingen maken het personage geloofwaardiger. Net zoals de manier van kijken (de ogen rollen, het wegkijken of na kijken van iets of iemand) of de manier waarop hij zich beweegt. Dat is net zoals Ford in zijn Indy het ook doet. Troy Baker levert hier echt een wereldprestatie door Indy zo levensecht als vanouds neer te zetten. Het maakt het spelen en kijken van de (vele) cutscenes een waar genot.
Ook het verhaal is weer zeer passend, Het begint allemaal simpel met een inbraak, maar het mondt al snel uit in een ware ontdekkingstocht vol mysteries (en zelfs een heerlijk creatieve en lichtelijke creepy droomscene). Net zoals de oude films het deden. En in deze natuurlijk makkelijk te koppelen aan het vele puzzelen wat je als speler mag doen. Zodoende komen we ook op verschillende exotische locaties, zoals het hoort.
En dat is mijn volgende lofzang, wand die locaties zien er echt geweldig uit. Ze zijn prachtig vormgegeven, vol met details. Zo was het genieten om door het Vaticaan te wandelen (of te klimmen). Maar ook de zinderende hitte van de Egyptische woestijn is spectaculair. Een compleet ander beeld en een geheel andere cultuur die daar te vinden is. Datzelfde geldt ook voor het oerwoud in Siam, waar we ook nog eens op een andere manier rond moeten reizen. Stuk voor stuk prachtige en diverse locaties die zo elk hun eigen identiteit leveren. Hoewel dat de grotere gebieden zijn, zijn er ook nog enkele kleinere stukken waar we doorheen mogen. En die leveren toch een filmisch niveau van spektakel. Duidelijk de voordelen van de lineaire levels.
De drie grotere locaties zijn veel meer open-world en je krijgt meer vrijheid om je eigen ding te doen. Die dingen zijn vooral side-quests, raadsels oplossen, mensen helpen, en archeologische puzzels oplossen. In de meeste games staan die redelijk los van het verhaal, maar hier wordt er wel wat moeite ingestoken om het te relateren aan het overkoepelende verhaal. Dat zorgt ervoor dat die zaken minder aanvoelen als een verplicht nummertje om af te strepen. Zo blijf je het gevoel hebben op een of andere manier het verhaal vooruit te helpen. Gelukkig zijn de levels ook niet bomvol gestopt en blijft het redelijk beperkt. Waardoor je niet urenlang heen en weer aan het lopen bent. Het enige waar je wel een tijdje zoet mee bent is alle notities, boeken, fotos en dergelijke verzamelen. De enige achievement die ik dan ook (nog) niet heb behaald. Dat voelt me nu iets te veel aan als een grind om de gemiste dingen nog op te zoeken.
In die prachtige locaties zijn er natuurlijk ook voldoende puzzels om op te lossen. Het is en blijft natuurlijk als eerste een echte adventure game. Dus het is vooral puzzelen geslagen. Over het algemeen zijn de puzzels wel goed te doen en is het vooral logisch nadenken om de oplossing te vinden. Toch had daar van mij wel iets meer van gemogen en ook iets meer uitdaging erin. De oplossing is vaak toch wel erg voor de hand liggend, alleen bij de allerlaatste liep ik echt vast. Maar dat is ook meer een trial & error, of ik moet de hints gemist hebben. Volgens mij zijn de oplossingen ook niet dynamisch, zodat je bij een nieuwe playthrough dus net een andere oplossing moet hebben. Nou is de herspeelwaarde natuurlijk niet zo groot bij deze als bijvoorbeeld een Dishonored die de codes wel random genereert. Maar toch, dat zou het geheel wel wat leuker maken. Toch is er genoeg te vinden en ook in deze voelt dit alles echt aan als Indiana Jones. Puzzelen, gaandeweg de oplossing vinden en door naar de volgende. Een echt avontuur zonder ergens enorm lang bij stil te staan of mee bezig te zijn.
Wat natuurlijk ook echt bij een goed Indy avontuur behoort is het afschieten van veel, heel veel nazis.... Nee natuurlijk niet, de mogelijkheid is er wel degelijk (en ook best lekker uitgwerkt, maar dat mag je ook wel verwachten van de makers van Wolfenstein). Maar het is zeker niet aan te raden. De ammunitie is schaar, de wapens traag en je kan niet veel hebben. Bijna elke keer als ik dacht ik schiet mij er wel even uit resulteerde dat in een game over scherm (en dan speelde ik niet eens op hard...). Het was in de meeste gevallen veel slimmer om het toch sluipend te doen met een eventueel handgevecht hier en daar. En die zijn toch wel leuk om te doen. Vooral door de grote hoeveelheid hulpmiddelen die je kan gebruiken. Van gitaren tot bezems en van pannen tot flessen. Het kan allemaal gebruikt worden om iemand mee te slaan of naartoe te gooien. Of als afleiding natuurlijk, dat werkt ook. Maar ook in de handgevechten is het opletten, want bij te veel tegenstanders wordt het toch erg lastig om overeind te blijven. Met wat upgrades later in het spel gaat het beter, maar het is nog steeds niet het handigste om te doen. Stealth brengt je namelijk in de meeste gevallen het makkelijkst verder.
En die stealth speelstijl kan ik zelf wel erg goed waarderen. Het doet wat denken aan Dishonored, hoewel je hier beperkter bent in je mogelijkheden. Maar het wachten tot ze het hoekje om zijn om verder te gaan, of als iemand alleen is toch even snel neerslaan en zijn lichaam opruimen brengen wat leuke spanning. Wat we hier wel als hulpmiddel hebben zijn de vermommingen. Die maken het allemaal wat makkelijker en leveren ook weer hun eigen voordelen op. Verschillende plekken zijn niet te bereiken zonder een bepaalde vermomming bijvoorbeeld. Je hoeft er niet perse te komen om verder te kunnen, maar er zijn vaak wel handige dingen te vinden. Zodoende openbaart de wereld zich stukje bij beetje voor je en kan je weer iets nieuws verkennen.
Het zorgt voor een gameplay-loop die ik heel erg kan waarderen. Sluipen, vermommen, puzzels oplossen, gebieden verkennen en flink wat filmische momenten. En dat gaat allemaal eigenlijk ook wel vrij goed samen. Hoewel de gevechten soms wat lomp aanvoelen is het nergens vervelend. Het doet me, zoals eerder gezegt heel erg denken aan Dishonored, maar is tegelijkertijd ook wel echt zijn eigen ding geworden. En doet mij realiseren dat ik dit soort spellen wel erg goed waardeer. Tegelijkertijd vraag ik me ook oprecht af of ik de game net zo tof zou vinden als dit een onbekend personage was geweest in plaats van Indiana Jones. Ik zou willen zeggen van wel, maar ergens twijfel ik er ook een beetje aan.
Maar goed, het is Indiana Jones en dat betekend dat het verhaal natuurlijk ergens bovennatuurlijk moet gaan. Zo ook hier. Het verhaal begint sterk, de interactie met andere personages zijn ook erg tof. Waarbij Emmerich Voss ook wel duidelijke credits verdiend. Wat een uitstekende badguy is dat zeg. Ook Antonio is erg vermakelijk met zijn vrolijke instelling. De vele verschillende personages maken het geheel lekker levendig. En zorgen ook voor leuke interacties is de meer open levels. Gedurende het verhaal hebben ze allemaal zo hun rol en hun eigen doelen. Dat wordt vooral in Siam duidelijk waar we regelrecht in een ander conflict terechtkomen.
Alles leidt ons echter naar de eindconfrontatie en climax van het verhaal. En dat is het moment dat de game mij toch een beetje verliest. De mysteries zijn leuk en leveren best interessante dingen op. Maar de uiteindelijke conclusie viel mij toch een beetje tegen. Het past wel bij Indiana Jones, maar het voelde een beetje inspiratieloos. Dat komt ook vooral door de omgeving waarbij het zich afspeelt, die is grauw en somber en ook weinig interessant. Wat een groot contrast is met de kleurrijke en levendige plekken die we daarvoor bezocht hebben. Dat samen met het toch wat ongemakkelijke gevecht wat volgde zorgde voor een lichtelijke anticlimax.
Het zal de pret echter niet drukken want ik heb me hier zeer goed mee vermaakt. Wel jammer dat het niet zo’n grote herspeelwaarde heeft. Ik hoopvan harte dat ze hier een vervolg op maken en kijk dan ook uit naar de DLC hiervan. Geweldig avontuur is dit.