Prince of Persia: The Lost Crown (2024)

Een onverwachtste terugkeer van een gamereeks waar ik sinds kinds af aan dol op ben. En tevens slaat het een geheel nieuwe richting in! Niet de lineaire 3rd person platforming (met een tijd-terugdraai functie) waar de Sands Of Time games bekend om staan, maar iets dat meer in de richting zit van het allereerste deel: 2D gebieden verkennen, platforming en zwaardgevechten houden. Allemaal met een grote moderne draai.

Metroidvania’s zijn niet games die me veel aanspreken. Hollow Knight, Blasphemous en Bloodstained zijn games die me onvoldoende deden om ze lang te willen spelen (ondanks dat ze wel leuk waren om te doen). Toch willen er uitzonderingen zijn en The Lost Crown is daar één van geworden. Mede omdat de platforming en combat gewoon consistent leuk blijven, logisch de moeilijkheidsgraad opgebouwd wordt en het duidelijk is waar naartoe te gaan. Nooit zat ik radeloos heen en weer te rennen en wanneer er een nieuwe power up was, kon ik eenvoudig terugreizen naar de gebieden waar deze te gebruiken zijn.

De platforming begint heel makkelijk, maar word genadeloos moeilijk naarmate je verder komt. No way dat de makers niet geïnspireerd waren door Celeste, want bepaalde stukken voelen alsof ze rechtstreeks uit Celeste komen. De combat begon daarentegen moeilijk (op hard mode iig), maar werd steeds eenvoudiger naarmate de game verder ging. Op gegeven moment heeft Sargon zo dusdanig veel handige power ups dat zelfs de grote bosses niet veel moeite meer koste. Maar zelfs dan kunnen fouten hard gestraft worden als je roekeloos probeert te button mashen.

Het zwaardvechten leek wat eenvoudig, maar hier hebben ze veel diepgang aan gegeven. Op gegeven moment kan Sargon lange combo’s doen, heeft hij meerdere nuttige ontwijk-moves en met namen is het parry-systeem erg fijn uitgedacht. Groot risk VS reward systeem waarbij een parry fout timen extra damage aan jou doet, maar de timing juist doen kan grote beloningen geven.

Het verhaal deed mij niet zoveel. Sargon is een standaard goodguy hero zonder een boeiende arc. De goede kanten in het verhaal zitten voornamelijk in de mysteries over het land waar je komt, wat er werkelijk aan de hand is en waar je bondgenoten precies staan in het conflict. Verre van goed, maar onderhoudend genoeg.
Grafisch ziet het er voor het grootste deel mooi uit. De achtergronden zijn prachtig om naar te kijken, creatief en hebben een mooi kleurgebruik. Voornamelijk de anime-achtige actie momenten waren gaaf gedaan. De models van de personage’s is waar ik minder over te spreken ben. Deze zien er net niet toony genoeg uit om mooi bij de anime-stukken aan te sluiten, maar ook niet gedetailleerd genoeg om mooi met de achtergronden overeen te komen. Het zit in een mediocre tussenpunt.

Wat minpunten betreft heeft The Lost Crown iets teveel glitches om over het hoofd te zien. Het gebeurde mij o.a. dat: een missie helemaal niet begon ongeachte wat ik deed, bonus missie niet gehaald kon worden, boss geen damage kon krijgen, boss stil bleef staan of dat de progressie niet werd bewaard. Gelukkig was het elke keer een kleine moeite om dingen opnieuw te doen, maar wel vervelend dat het met bepaalde regelmaat gebeurde. Steeds op en neer reizen werd op den duur ook minder interessant, zelfs al had je nieuwe moves om door oude gebieden heen te scheuren.

Goed nieuw deel in de reeks en ben heel benieuwd wat de toekomst te bieden gaat hebben! Meer van deze 2D metroidvania of gaan ze de 3D gameplay ala Sands Of Time terugbrengen? De remake (die een paar jaar terug zou uitkomen) is iig nog niet gecancelled.

4*

Uitgespeeld - en dat heeft het aan zichzelf te danken. Ik ben namelijk helemaal geen fan van dit soort labyrinth-platformers, ik hou van lineaire games en backtracken / meerdere routes (...waarvan er maar één kan, want de ander is afgesloten) is niet mijn idee van lol. Echter weet Ubisoft die ervaring pijnvrij te houden door een aantal keuzes te bieden aan de speler om dat iets gemakkelijker te maken. Dus dat is top! Gameplay is absoluut de grootste troef die het in handen heeft en zodra je alle skills / moves hebt vrijgespeeld vlieg je super vloeiend door, over en onder alle obstakels. Zéér bevredigend. Verhaal heb ik vanaf 3/4 geskipt, vond het tergend generiek. Er zit geen enkele persoonlijkheid in.

O jongens dit spel! ik heb hier al dik 100 uur in gestoken en het plezier is nog steeds hetzelfde als in het begin. Deze komt hoog in mijn oudejaar lijstje terecht dat is een ding wat zeker is.