Net iets beter dan Gris.
Het belangrijkste verschil is dat Neva veel meer een 'spel' is dan Gris dat was. Gris was echt een 'walking simulator': visueel was het één van de mooiste spellen die ik gespeeld heb, maar gameplay was er amper. Het was eerst en vooral een audiovisuele ervaring, en de gameplay was daaraan ondergeschikt. Maar Neva voelt meer als een typische platformer. Er is combat, die weliswaar heel simplistisch is (het grootste deel van het spel heb je alleen een dodge/dash, double jump en een standaardaanval) maar wel je aandacht vereist, en die op een aantal stukken zelfs best uitdagend is. En er zijn ook een aantal platformstukken, zoals een achtervolgsectie, en puzzels, zoals blokken die je moet herplaatsen zodat je een pad naar de volgende sectie vrijspeelt. Ja, de gameplay is over het algemeen nog steeds niet bijzonder moeilijk (de meeste bazen versloeg ik in één poging), en net als in Gris ligt de nadruk nog steeds op de visuele pracht, maar in tegenstelling tot Gris is dit veel meer een traditionele platformer, en dat bevalt mij beter dan een pure 'walking simulator'. Het is overigens wel weer een kort spel (ik deed er volgens Steam 3.5 uur over), maar oké, daar staat tegenover dat iedere sectie fris aanvoelt én er simpelweg prachtig uitziet.
Het andere grote verschil (wat
Eraser2 ook al benoemde) is dat Neva meer een traditioneel verhaal heeft. Gris vertelde een soort van psychologisch verhaal over rouw, maar Neva vertelt eenzelfde verhaal als bekende platformers als Ori and the Blind Forest en Rayman Origins: een vrouw leeft in een idyllisch natuurgebied met haar ... soort van wolfhert? En op een dag wordt dat gebied aangevallen door duistere krachten. De krachten worden verdreven maar zijn niet verslagen, en het is aan jou en je wolfhert (Neva) om ze voorgoed te verslaan. Een redelijk standaard verhaal dus, wat het mijns inziens minder memorabel maakt dan dat van Gris, maar voor die paar uur dat het spel duurt is het verder prima. Door de focus op natuur ligt overigens de focus van de visuele pracht meer dan in Gris op natuurschoon: Gris kon behoorlijk abstract zijn, en dat is hier in sommige stukken nog steeds wel zo, maar hier zie je vooral veel mooie natuur, verspreid over alle vier seizoenen. Een andere vorm van schoonheid dus, maar verder van eenzelfde standaard.
Als Gris beviel zal Neva kortom waarschijnlijk ook wel positief bevallen, en persoonlijk vond ik dit spel zelfs iets beter. Het voelt meer als een spel, met combat- en platformsecties die zelden heel moeilijk zijn maar wel zeker je aandacht vereisen, en dat bevalt mij persoonlijk beter dan een 'walking simulator' waar je door mooie omgevingen wandelt zonder veel veel te hoeven doen. Maar hoewel de gameplay dus een stuk beter is dan in haar voorganger blijft het mijns inziens een zwak punt: het is allemaal erg simplistisch, en sommige stukken voelden bovendien een beetje slordig (met onduidelijke hitboxes bijvoorbeeld, of een camera die zo ver uitgezoomd is dat je moeilijk kan zien wat vijanden aan het doen zijn). En voor mij weegt gameplay het zwaarste. Een meesterwerk zie ik er daardoor persoonlijk niet in - daarvoor zijn de gameplay en het verhaal te standaard - maar voor de visuele pracht alleen al is het zeker een aankoop waard. 3.75*