Painkiller (2004)

Doet mij denken aan Serious Sam, maar dan veel leuker . Natuurlijk ook 1 van mijn favoriete games allertijden. Lekker monsters knallen zonder grensen, helemaal er tegen aan gaan!.

Bij painkiller zit het plezier hem in de eenvoud, het is gewoon een lekker knalfestijn. Dit spel slaagt prima in zijn opzet en krijgt van mij dan ook een dikke voldoende. 4*

geniale game, heeft een 5,0 dubbel en dwars verdiend

Is dit een Fps?

Jazeker. Eentje met geweldige level bosses.

Niet mijn ding. 2,5*

Geinige shooter. Het is ook echt niet meer dan dat, gewoon keiharde knalactie in mooi vormgegeven levels die vrijwel geen relatie met elkaar hebben. Dat alles wordt bij elkaar gehouden door een belachelijk verhaaltje verteld in cutscenes. Erg leuke wapens ook waarmee je vijanden met halve bomen aan de muur kan spijkeren. Ook het shuriken/elektriciteit wapen is erg tof.

Eigenlijk is Painkiller gewoon Serious Sam maar dan zonder de humor en felle kleuren. Hoewel de game af en toe best intens is moet hij op dat vlak wel de meerdere erkennen in Serious Sam, daar kon je door de vijanden het bos soms écht niet meer zien, dat miste ik hier een beetje. Ook jammer dat je bij de meeste bazen een trucje moet doorgronden om ze te verslaan in plaats van gewoon keihard te knallen. Het is meestal niet echt duidelijk wat je dan precies moet doen.

Resumerend is Painkiller de horrorvariant van Serious Sam met mooie levels, toffe wapens en een shitload aan verschillende vijanden. Leuk, maar niet zo leuk als Serious Sam.

3,5*

leuke, goeduitziende shooter.
idd net zoiets als serious sam, maar dan meer ''horror-achtig''..

je word overdonderd met monsters. die je allemaal af moet schieten. die monsters zien er allemaal erg gevaarlijk uit.. maar dat zijn ze niet echt.. het is gewoon lopende band werk.. gewoon knallen..

na het lopendeband werk komt er een iets groter stuk vlees voor je staan. deze bosses zien er allemaal supervet en groot uit.
altijd spannend.

er zit niet veel variatie in deze game. maar toch blijft t leuk

4.0

Dit is zeker de vijfde keer dat ik weer met Painkiller ben begonnen, en Battle ouf of Hell volg daarna Blijft letterlijk een Knallende game!

Painkiller is inderdaad een soort horrorvariant van Serious Sam. Maar ik vond dit wel duidelijk minder.

Ten eerste spreekt de sfeer van Painkiller me minder aan. De gothische horrorsetting is wel aardig, en in sommige levels werkt het erg goed (Asylum, Orphanage). Maar de meeste levels vond ik maar leeg en kleurloos aanvoelen. De levels en vijanden zijn te cartoonesk om creepy te kunnen zijn (het design van de vijanden deed me denken aan die in Serious Sam 2), maar zijn ook niet echt inventief. Ik kon er niet zoveel mee. En de metal tijdens de gevechten vond ik maar irritant (en heb ik dus uitgezet). Maar de ambient die je er voor in de plaats krijgt is gelukkig best aardig, en soms zelfs best sfeervol.

Ten tweede mist Painkiller in veel opzichten de afwerking van de Serious Sam-spellen. De levels zijn erg gevarieerd, maar meestal ook erg leeg, weinig gedetailleerd en weinig creatief. Maar belangrijker is de weinig afgewerkte gameplay. Als ik een no-nonsense FPS speel, dan wil ik een hoog tempo. Wat ik niet wil is minuten moeten zoeken naar de laatste vijand, die nergens te bekennen is en uiteindelijk ergens achter een muurtje blijkt vast te zitten, of verdekt opgesteld staat op een dak. En wat ik ook niet wil is moeten zoeken naar het volgende checkpoint. Zulke dingen halen de vaart uit het spel, en dat past niet bij dit genre. En in tegenstelling tot de Serious Sam-spellen heeft Painkiller een heel vreemde opbouw. De Serious-sam spellen beginnen relatief rustig maar sturen steeds meer vijanden op je af, wat uitmondt in zeer memorabele, hilarisch bombastische finales. In Painkiller is er daarentegen van opbouw amper sprake. De latere levels zijn niet veel moeilijker of intenser dan de eerdere, en van een bevredigende levelopbouw is dus geen sprake. De baasgevechten zijn bovendien zeer matig, met als dieptepunt de eindbaas. Ik begreep aanvankelijk niet wat ik moest doen, en toen ik dat wel wist versloeg ik hem binnen een minuut. De uitdaging zit hem in trial and error-puzzelen, en dat past gewoon niet bij dit spel.

En ten derde wordt Painkiller gewoon nooit zo intens als Serious Sam op haar betere momenten is. Het aantal vijanden blijft redelijk overzichtelijk en het moeilijkheidsniveau ligt (op normal) een stuk lager.

Maar ondanks het feit dat Painkiller mijns inziens een minder goed spel is dan de betere Serious Sam- spellen heb ik me er toch best goed mee vermaakt. Ik hou af en toe wel van hersenloos knallen, en in die behoefte voorziet Painkiller zonder meer. Het ontbeert de samenhang, afwerking, sfeer en intensiteit om echt memorabel te kunnen zijn, maar een leuk tussendoortje is het op zich wel. Een kleine 3.5*.

(Battle out of Hell krijgt trouwens een halfje minder. Het begint best sterk - Orphanage, Loony Park - maar het eindigt zwak - Underworld, Stone Pit, Shadowland - en van het middenstuk is alleen de finale van Colosseum me echt bijgebleven. Het reguliere spel vind ik dus iets beter.)

Ben dit nog steeds aan het knallen maar dan hell and damnation in co-up mode. geweldig ben er nog steeds weg van sinds the demo's uitkwamen.

Damn wat is dit een heerlijk spelletje. Lineair , constant dezelfde riff als je een horde monsters tegen komt , maar oh zo tof om je eens lekker af te reageren