Redemption Reapers (2023)
mijn stem
1 stem
Nintendo Switch / PC / PlayStation 4 / PlayStation 5
Strategy
single player
Ontwikkeld door Adglobe
Uitgegeven door Binary Haze
Deze strategy speelt zich jaren in de toekomst af. Overwachts komen aliens, genaamd de Morts, ter aarde en vernietigen natie na natie, waardoor de mensheid gedecimeerd achterblijft. Temidden van de wanhoop is verzet. Een sluwe bende die gespecialiseerd is in verrassingsaanvallen. Dit verzet stond ooit bekend als de Faithless Reapers en werden veracht door de mensheid, maar de mensheid had nooit gedacht dat juist deze eenheid op het punt stond de enige hoop te worden om de Mort te verslaan!
2
geplaatst: 7 december 2024, 19:57 uur
Bijna 50 uur op de klok na voltooiing en genoten van het spel. De battles duren lang (28 stuks, minimaal een uur elk) maar zijn gelukkig niet te frustrerend hoewel ik zeker in het begin nog wel te snel sneuvelde met 1 of 2 karakters. Je kunt nog wel winnen als je 1 of uiteindelijk zelfs 2 karakters kwijt raakt als je tot die tijd maar verwoestend genoeg bent geweest voor de vijand en diens troepen voldoende hebt uitgedund. Als je 1 van je 5 karakters (deze worden helaas niet uitgebreid met meer maar leren wel steeds meer vaardigheden) kwijtraakt tot aan de volgende battle dan gaat het ook ten koste van je rating dus je bent zeker in het begin gemotiveerd iedereen in leven te houden.
Nu betekent dit vaak dat je je soldaten bij elkaar houdt. Dit wordt aanvallend sowieso aangemoedigd omdat elk van je karakters mee kan hakken bij een enkele aanval, zolang dit maar binnen range is (uitzondering is de boogschutter). Het levert leuke puzzels op waarbij je goed moet nadenken over positie en de volgorde in je plan. Dit maakt het spel.
Het nadeel is wel weer dat het voorkomt dat je gaat splitten, wat gevaarlijk kan worden, hoewel dit soms ook prima is, met name in de meer nauwe passages.
De omgevingen hadden gevaren kunnen bevatten en boobytraps, leuk om tegen de tegenstander te gebruiken, dit kwam helaas niet voor. Dit was zo leuk gedaan in Into the Breach en het recente Metal Slug Tactics.
Je wapens slijten altijd. Dit betekent dat je soms beter kunt aanvallen met een reeds versleten wapen omdat je maar een klein beetje schade hoeft te doen of het toch moet laten afmaken door een co-aanvaller. Naar het einde toe doe je er goed aan heel zuinig te zijn op de beste wapens want deze zijn veel duurder te repareren.
Op het verhaal heb ik niet veel gelet. In principe gaat het gewoon over een groep krijgers met een schurkachtig verleden dat hun volk moet beschermen tegen een eindeloze stroom orkachtige en bloeddorstige Mort, desnoods met hun leven. Het geheel voelt typisch Japans maar doet ook wat te droog en plechtig aan, ietwat depri ook. De muziek is prachtig, met op het einde nog wat extra beloning. Meer dan genoeg cutscenes ook en die zijn mooi getekend, enkel de gezichtjes missen wat expressie. Dialogen tussendoor zijn wel weer heel statisch met elke keer hetzelfde plaatje van de karakters ook. Hoewel het kleurenpalet wat te beperkt is, is het grafisch verder allemaal mooi verzorgd met vloeiende animaties.
Voor de tactics liefhebber die vindt dat een spel als Fire Emblem 3 Houses net teveel management en gepraat bevat is dit een mooi compromis wat in wat minder uren te voltooien is. Wie meer verhaal zoekt en meer persoonlijkheid is dan wel weer beter af met Fire Emblem.
Nu betekent dit vaak dat je je soldaten bij elkaar houdt. Dit wordt aanvallend sowieso aangemoedigd omdat elk van je karakters mee kan hakken bij een enkele aanval, zolang dit maar binnen range is (uitzondering is de boogschutter). Het levert leuke puzzels op waarbij je goed moet nadenken over positie en de volgorde in je plan. Dit maakt het spel.
Het nadeel is wel weer dat het voorkomt dat je gaat splitten, wat gevaarlijk kan worden, hoewel dit soms ook prima is, met name in de meer nauwe passages.
De omgevingen hadden gevaren kunnen bevatten en boobytraps, leuk om tegen de tegenstander te gebruiken, dit kwam helaas niet voor. Dit was zo leuk gedaan in Into the Breach en het recente Metal Slug Tactics.
Je wapens slijten altijd. Dit betekent dat je soms beter kunt aanvallen met een reeds versleten wapen omdat je maar een klein beetje schade hoeft te doen of het toch moet laten afmaken door een co-aanvaller. Naar het einde toe doe je er goed aan heel zuinig te zijn op de beste wapens want deze zijn veel duurder te repareren.
Op het verhaal heb ik niet veel gelet. In principe gaat het gewoon over een groep krijgers met een schurkachtig verleden dat hun volk moet beschermen tegen een eindeloze stroom orkachtige en bloeddorstige Mort, desnoods met hun leven. Het geheel voelt typisch Japans maar doet ook wat te droog en plechtig aan, ietwat depri ook. De muziek is prachtig, met op het einde nog wat extra beloning. Meer dan genoeg cutscenes ook en die zijn mooi getekend, enkel de gezichtjes missen wat expressie. Dialogen tussendoor zijn wel weer heel statisch met elke keer hetzelfde plaatje van de karakters ook. Hoewel het kleurenpalet wat te beperkt is, is het grafisch verder allemaal mooi verzorgd met vloeiende animaties.
Voor de tactics liefhebber die vindt dat een spel als Fire Emblem 3 Houses net teveel management en gepraat bevat is dit een mooi compromis wat in wat minder uren te voltooien is. Wie meer verhaal zoekt en meer persoonlijkheid is dan wel weer beter af met Fire Emblem.
* denotes required fields.
* denotes required fields.