Redemption Reapers (2023)

Deze staat ook nog hoog op mijn lijstje. Helaas wel iets voor later in het jaar of zo, want na Fire Emblem Engage heb ik het wel even gehad met het genre. (overigens nog niet uitgespeeld, maar in de laatste paar uur vermoed ik).

Nu in de sale op Steam voor 16,50. Gisteren gekocht en aan de tand gevoeld, ik wil hem graag houden en lekker verder blijven spelen. Zal hieronder nog een eerste indruk meegeven.

Voorlopige recensie na 4 hoofdstukken.

Leuk tactisch spel met mooie muziek en efficiente gameplay. Wel moet je kiezen: controller of keyboard. Blijkbaar hadden de devs een broertje dood aan de muis. Vond ik zelf niet erg maar waarschuwing is wel op zijn plaats. Duidelijk primair gericht op de console.

Voor wie iets zoekt met minder verhaal maar net wat snellere progressie voor tactische opties dan Fire Emblem zit je met dit kleinere indie broertje wel goed vind ik.

Waar je karakter naar toe gericht is maakt hier niet uit. Je zet hem op aanvallen richting een doelwit indien mogelijk en gewenst (je krijgt counter attacks als je de vijand niet direct kunt doden) en dan kun je daarna verdedigen of niet verdedigen maar wel meedoen met een andere aanvaller die erbij staat.

De cutscenes zijn wat houterig: gezichten tonen weinig emotie en er zijn ook veel dialogen zonder animaties. Qua kleuren is het ook wat eentonig. De lol zit echt in het uitbuiten van je tactische mogelijkheden en het is erg lonend om je zorgvuldig opgezette acties beloond te zien met extra animaties. Ook is het qua menu'tjes en effecten gewoon goed verzorgd dus het ziet er best goed uit verder hoewel duidelijk door een kleine studio gemaakt.

Voor wie gek is op dit soort spellen, ik vond Absolute Tactics ook een toffe. Verder natuurlijk Shadow Tactics maar die is meer stealth gericht. Fae Tactics dan nog, zeer charmant maar daar liep ik vast op den duur. Baldur's Gate 3 heeft ook veel tactiek wat ook heel tof kan worden maar da's echt een RPG.

Chill. Ben ik nog steeds. Ook al is het een genre waar je intussen door de bomen het bos niet meer ziet. (ook werkelijk verzadigd.) Maar...ik denk dat ik ondanks de PC tips nog steeds voor de Switch versie ga. Of fysiek of in een Digi sales (stiekem wil ik deze games meestal fysiek hebben). Het is in ieder geval wel goed om te horen dat het degelijk speelt. Een reden dat ik het zelf nog niet heb aangeschaft. (ik ken ook werkelijk nog niemand die hem in bezit heeft - dit is er eentje die grotendeels onder de radar is doorgevlogen).

Edit: toch een goede tip. De switch shop nagekeken en hoewel ik het meestal onder de 10 per game houd stond hij ook hier voor 19.50. Ik had nog iets van 3e+ aan muntjes dus...dan maar geen fysieke versie. 16.5 is een nette prijs. (Fysiek vaak nog 40-50e).

Bijna 50 uur op de klok na voltooiing en genoten van het spel. De battles duren lang (28 stuks, minimaal een uur elk) maar zijn gelukkig niet te frustrerend hoewel ik zeker in het begin nog wel te snel sneuvelde met 1 of 2 karakters. Je kunt nog wel winnen als je 1 of uiteindelijk zelfs 2 karakters kwijt raakt als je tot die tijd maar verwoestend genoeg bent geweest voor de vijand en diens troepen voldoende hebt uitgedund. Als je 1 van je 5 karakters (deze worden helaas niet uitgebreid met meer maar leren wel steeds meer vaardigheden) kwijtraakt tot aan de volgende battle dan gaat het ook ten koste van je rating dus je bent zeker in het begin gemotiveerd iedereen in leven te houden.

Nu betekent dit vaak dat je je soldaten bij elkaar houdt. Dit wordt aanvallend sowieso aangemoedigd omdat elk van je karakters mee kan hakken bij een enkele aanval, zolang dit maar binnen range is (uitzondering is de boogschutter). Het levert leuke puzzels op waarbij je goed moet nadenken over positie en de volgorde in je plan. Dit maakt het spel.

Het nadeel is wel weer dat het voorkomt dat je gaat splitten, wat gevaarlijk kan worden, hoewel dit soms ook prima is, met name in de meer nauwe passages.

De omgevingen hadden gevaren kunnen bevatten en boobytraps, leuk om tegen de tegenstander te gebruiken, dit kwam helaas niet voor. Dit was zo leuk gedaan in Into the Breach en het recente Metal Slug Tactics.

Je wapens slijten altijd. Dit betekent dat je soms beter kunt aanvallen met een reeds versleten wapen omdat je maar een klein beetje schade hoeft te doen of het toch moet laten afmaken door een co-aanvaller. Naar het einde toe doe je er goed aan heel zuinig te zijn op de beste wapens want deze zijn veel duurder te repareren.

Op het verhaal heb ik niet veel gelet. In principe gaat het gewoon over een groep krijgers met een schurkachtig verleden dat hun volk moet beschermen tegen een eindeloze stroom orkachtige en bloeddorstige Mort, desnoods met hun leven. Het geheel voelt typisch Japans maar doet ook wat te droog en plechtig aan, ietwat depri ook. De muziek is prachtig, met op het einde nog wat extra beloning. Meer dan genoeg cutscenes ook en die zijn mooi getekend, enkel de gezichtjes missen wat expressie. Dialogen tussendoor zijn wel weer heel statisch met elke keer hetzelfde plaatje van de karakters ook. Hoewel het kleurenpalet wat te beperkt is, is het grafisch verder allemaal mooi verzorgd met vloeiende animaties.

Voor de tactics liefhebber die vindt dat een spel als Fire Emblem 3 Houses net teveel management en gepraat bevat is dit een mooi compromis wat in wat minder uren te voltooien is. Wie meer verhaal zoekt en meer persoonlijkheid is dan wel weer beter af met Fire Emblem.