Amnesia: The Bunker (2023)
mijn stem
4 stemmen
PC / PlayStation 4 / PlayStation 5 / Xbox One / Xbox Series X/S / Nintendo Switch
Adventure / Action
single player
Ontwikkeld door Frictional
Uitgegeven door Frictional
Je bent helemaal alleen in een verlaten bunker uit de Eerste Wereldoorlog, met nog maar één kogel in je magazijn. Neem het op tegen beklemmende nachtmerries in de duisternis, zorg ervoor dat het licht niet uitvalt en houd vol om levend te kunnen ontsnappen. Een zeer intense horrorervaring. Duik in de verschillende manieren om te overleven. Je stapt in de schoenen van de Franse soldaat Henri Clément en krijgt de beschikking over een revolver, een luidruchtige zaklamp met een dynamo en andere schaarse voorraden die je onderweg kunt plunderen of maken. Door willekeur en onvoorspelbaar gedrag is geen enkel spel hetzelfde.
1
Fonzzz002 (crew)
geplaatst: 29 juni 2023, 15:15 uur
Gemiddeld meer frustratie dan dat er echt plezier kwam kijken, al moet ik bekennen één van mijn grootste gameblunders te hebben gemaakt.
Het interessante aan de Amnesia reeks is dat het in de basis hetzelfde is: first person hide and seek horrorgame waarin je iemand speelt met geheugenverlies, die via brieven leert wat er werkelijk is gebeurd. Maar ze weten bij ieder deel iets anders toe te voegen, waardoor geen vaanvoelt als een kopie van zijn voorgangers. Qua gameplay gooit The Bunker het roer het meeste om: geen lineair pad meer, geen vijanden die vaste routes lopen, een streng limiet op de items die je kunt vasthouden en het speelt zich af in een kleine open world waarin één monster je overal kan aanvallen (ala Alien Isolation). Waar je in voorgaande delen 100% weerloos was zijn er nu wel degelijk middelen die je kunt gebruiken om het monster af te schrikken. Combineer dat het met WO1 thema en dit deel onderscheidt zich meer dan genoeg.
Middenin de bunker is één safezone waarin je alle items bewaard, je de kaart kunt bestuderen, je kunt saven en de generator kunt aanzetten (wat je meer tijd geeft voordat het monster opduikt). Elke keer voordat ik de safezone verliet ging ik een route uitstippelen, bedenken welke items op zak te nemen (meenemen wat ik verwacht nodig te hebben, maar ook ruimte overhouden om andere items op te pakken) en bedenken of de generator aan moest. Dit geeft The Bunker een strategie-element die de voorgangers niet hadden. Langdurig weg zijn van de safezone kon voor spanning zorgen, wetende dat je veel vooruitgang kon kwijtraken als het je niet lukt terug te komen.
Er waren echter teveel dingen die frustrerend werkte. Het licht van de generator lijkt je hooguit 2-3 minuten extra te geven voordat het monster opduikt, maar het is beslist niet een betrouwbaar middel om jezelf consistent tijd te geven. Je geweer werkt maar 3x voordat het niets meer doet en granaten zijn veel te traag om het monster te raken. Eigenlijk werkte items alleen goed om ratten te verdelgen, maar bij de meeste groepen ratten kun je gewoon erlangs rennen (of jezelf ff laten raken en daarna healen). Hierdoor was regelmatig schuilen of wegrennen en later terugkomen aanzienlijk effectiever dan daadwerkelijk proberen de verschillende afweermiddelen te gebruiken. Een mislukt experiment.
Soortgelijk als Haunting Ground en White Day: A Labyrinth Named School is dit een hide and seek horrorgame waarin je geen 5 minuten kunt verkennen zonder de kast in te moeten duiken. En als het monster eindelijk weg is duurt het nog geen 5 minuten voordat ie er weer is. Hierdoor bestond de gameplay uit een stukje verkennen, schuilen of wegrennen voor 1 a 2 minuten, terugkomen en even verkennen, weer schuilen, eindelijk iets nuttigs vinden en het beest spawned opeens naast je. Game Over en alles weer opnieuw doen. Dat, of de game crashte! Het was mij rond de 5x gebeurd dat het spel opeens uitviel toen het er goed voor stond (op de PS5 versie). Geen idee of andere versies hier ook last van hadden, maar crashes waren iets te frequent voor de PS5 versie om ze over het hoofd te zien.
Halverwege de game was elke vorm van spanning vervangen door frustratie over hoe vervelend het was om steeds onderbroken te worden. Maar zoals gezegd maakte ik een hele grote blunder waar de game niets aan kon doen: ik vergat dat houten deuren kapot konden! Mega stom. Hierdoor miste ik allerlei kamers met belangrijke items, denkend dat ik sleutels miste. Dit is iets dat The Bunker duidelijk uitlegt in de opening. Ik dacht er totaal niet meer aan tijdens het verkennen van de bunker. Hierdoor werd een game die in 4 uur uitgespeeld kan worden uitgerekt naar 8 uur doelloos ronddwalen, niet snappen wat te moeten doen. Toen deze blunder bekend werd herstarte ik heel de game op Easy mode, omdat alle goede resources op waren en het monster mij de strot uitkwam. Op Easy mode komt het monster aanzienlijk minder vaak en gaat hij sneller weg, zelfs als je sprint, en doet hij je vaker schade (ipv insta killen). Er was meer tijd om te verkennen en ik moest minder vaak herstarten, waardoor de game aanzienlijk prettiger was om te doen.
Als ik de game meteen op Easy had gedaan en niet vergat dat houten deuren kapot gingen dan was het waarschijnlijk een voldoende geweest. Zoals het nu verliep was er teveel frustratie. Het monster voelt eerder als een belemmering die de game steeds pauzeert dan dat het een leuk onderdeel van het verkennen was. Verhaal stelt uiteindelijk iet zoveel voor en van zichzelf is het niet niet reden genoeg deze game aan te raden. Persoonlijk vond dit geen geslaagde poging, ondanks dat het leuke nieuwe ideeën had.
2.5*
Het interessante aan de Amnesia reeks is dat het in de basis hetzelfde is: first person hide and seek horrorgame waarin je iemand speelt met geheugenverlies, die via brieven leert wat er werkelijk is gebeurd. Maar ze weten bij ieder deel iets anders toe te voegen, waardoor geen vaanvoelt als een kopie van zijn voorgangers. Qua gameplay gooit The Bunker het roer het meeste om: geen lineair pad meer, geen vijanden die vaste routes lopen, een streng limiet op de items die je kunt vasthouden en het speelt zich af in een kleine open world waarin één monster je overal kan aanvallen (ala Alien Isolation). Waar je in voorgaande delen 100% weerloos was zijn er nu wel degelijk middelen die je kunt gebruiken om het monster af te schrikken. Combineer dat het met WO1 thema en dit deel onderscheidt zich meer dan genoeg.
Middenin de bunker is één safezone waarin je alle items bewaard, je de kaart kunt bestuderen, je kunt saven en de generator kunt aanzetten (wat je meer tijd geeft voordat het monster opduikt). Elke keer voordat ik de safezone verliet ging ik een route uitstippelen, bedenken welke items op zak te nemen (meenemen wat ik verwacht nodig te hebben, maar ook ruimte overhouden om andere items op te pakken) en bedenken of de generator aan moest. Dit geeft The Bunker een strategie-element die de voorgangers niet hadden. Langdurig weg zijn van de safezone kon voor spanning zorgen, wetende dat je veel vooruitgang kon kwijtraken als het je niet lukt terug te komen.
Er waren echter teveel dingen die frustrerend werkte. Het licht van de generator lijkt je hooguit 2-3 minuten extra te geven voordat het monster opduikt, maar het is beslist niet een betrouwbaar middel om jezelf consistent tijd te geven. Je geweer werkt maar 3x voordat het niets meer doet en granaten zijn veel te traag om het monster te raken. Eigenlijk werkte items alleen goed om ratten te verdelgen, maar bij de meeste groepen ratten kun je gewoon erlangs rennen (of jezelf ff laten raken en daarna healen). Hierdoor was regelmatig schuilen of wegrennen en later terugkomen aanzienlijk effectiever dan daadwerkelijk proberen de verschillende afweermiddelen te gebruiken. Een mislukt experiment.
Soortgelijk als Haunting Ground en White Day: A Labyrinth Named School is dit een hide and seek horrorgame waarin je geen 5 minuten kunt verkennen zonder de kast in te moeten duiken. En als het monster eindelijk weg is duurt het nog geen 5 minuten voordat ie er weer is. Hierdoor bestond de gameplay uit een stukje verkennen, schuilen of wegrennen voor 1 a 2 minuten, terugkomen en even verkennen, weer schuilen, eindelijk iets nuttigs vinden en het beest spawned opeens naast je. Game Over en alles weer opnieuw doen. Dat, of de game crashte! Het was mij rond de 5x gebeurd dat het spel opeens uitviel toen het er goed voor stond (op de PS5 versie). Geen idee of andere versies hier ook last van hadden, maar crashes waren iets te frequent voor de PS5 versie om ze over het hoofd te zien.
Halverwege de game was elke vorm van spanning vervangen door frustratie over hoe vervelend het was om steeds onderbroken te worden. Maar zoals gezegd maakte ik een hele grote blunder waar de game niets aan kon doen: ik vergat dat houten deuren kapot konden! Mega stom. Hierdoor miste ik allerlei kamers met belangrijke items, denkend dat ik sleutels miste. Dit is iets dat The Bunker duidelijk uitlegt in de opening. Ik dacht er totaal niet meer aan tijdens het verkennen van de bunker. Hierdoor werd een game die in 4 uur uitgespeeld kan worden uitgerekt naar 8 uur doelloos ronddwalen, niet snappen wat te moeten doen. Toen deze blunder bekend werd herstarte ik heel de game op Easy mode, omdat alle goede resources op waren en het monster mij de strot uitkwam. Op Easy mode komt het monster aanzienlijk minder vaak en gaat hij sneller weg, zelfs als je sprint, en doet hij je vaker schade (ipv insta killen). Er was meer tijd om te verkennen en ik moest minder vaak herstarten, waardoor de game aanzienlijk prettiger was om te doen.
Als ik de game meteen op Easy had gedaan en niet vergat dat houten deuren kapot gingen dan was het waarschijnlijk een voldoende geweest. Zoals het nu verliep was er teveel frustratie. Het monster voelt eerder als een belemmering die de game steeds pauzeert dan dat het een leuk onderdeel van het verkennen was. Verhaal stelt uiteindelijk iet zoveel voor en van zichzelf is het niet niet reden genoeg deze game aan te raden. Persoonlijk vond dit geen geslaagde poging, ondanks dat het leuke nieuwe ideeën had.
2.5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.